IPPP1/443-374/14-4/IGo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2014 r. (data wpływu 3 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 17 kwietnia 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 22 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych transakcji sprzedaży gruntu niezabudowanego - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych transakcji sprzedaży gruntu niezabudowanego. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 25 kwietnia 2014 r., złożonym w dniu 25 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 17 kwietnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w..., w Dzielnicy...., dla której Sąd Rejonowy dla... -... w..., XIII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer...., sposób korzystania "grunty orne", dalej "Działka gruntu". Działka gruntu od momentu jej nabycia przez Wnioskodawcę nie podlegała podziałowi, ani łączeniu z inną nieruchomością. Oznaczona jest w ewidencji gruntów jako "grunty orne".

Brat Wnioskodawcy jest właścicielem sąsiedniej do Działki gruntu działki, dla której Sąd Rejonowy dla... -... w..., XIII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer...., sposób korzystania - działka niezabudowana rolna.

Ani Działka gruntu, ani nieruchomość stanowiąca własność brata Wnioskodawcy nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca i jego brat planują wydzielić ze swoich działek łącznie jedną działkę o powierzchni około 6.800 m² lecz nie większej niż 6.800 m² z przeznaczeniem na sprzedaż zainteresowanemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą, dalej "Nieruchomość".

Wnioskodawca nabył Działkę gruntu w 1992 r. w drodze darowizny dokonanej przez... (brata). Działka gruntu była częścią gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w latach od 1983 do 1984, polegającą na naprawie samochodów u klienta. Wnioskodawca od 1987 r. przebywa we Włoszech.

Wnioskodawca postanowił sprzedać Działkę gruntu. Wnioskodawca skierował ogłoszenie do biura pośrednictwa nieruchomości. Wnioskodawca nie podejmował innych kroków mających na celu skojarzenie potencjalnego nabywcy. Obecnie Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć umowę sprzedaży wydzielonej części Działki gruntu (wchodzącej w skład planowanej Nieruchomości), jako jej właściciel - osoba fizyczna uprawniona do dysponowania swoim majątkiem. Ponadto brat Wnioskodawcy ma zamiar jednocześnie (na mocy odrębnej umowy) zbyć część swojej nieruchomości (o której mowa powyżej) temu samemu przyszłemu nabywcy. Stosowna umowa przedwstępna została już pomiędzy stronami zawarta w dniu 5 marca 2014 r. Przyszły nabywca na nabytej Nieruchomości zamierza prowadzić działalność gospodarczą. Pomiędzy zawarciem umowy przedwstępnej sprzedaży Nieruchomości, a zawarciem umowy przyrzeczonej sprzedaży Nieruchomości przyszły nabywca zamierza wystąpić o zezwolenie na budowę obiektu budowlanego na Nieruchomości. Wnioskodawca nie będzie przy tym występował jako wnioskodawca czy jeden z wnioskodawców o uzyskanie pozwolenia na budowę. Jedynym wnioskodawcą będzie przyszły nabywca.

W 1999 r. brat Wnioskodawcy rozpoczął działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod firmą "...". Spółka cywilna zakupiła dwie działki budowlane w W., wybudowała na ww. działkach domy, a następnie nieruchomości sprzedała.

Spółka została rozwiązana w 2004 r. Brat Wnioskodawcy obecnie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług opiekuńczo-pielęgniarskich w formie spółki cywilnej "...".

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca podaje, że przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej podobnej. Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do nieruchomości żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu, w tym w szczególności wskazanych w wezwaniu z dnia 17 kwietnia 2014 r. (ogrodzenie, wydzielenie dróg, działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu itp.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.

2. Czy w przypadku zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca będzie uważany za przedsiębiorcę w rozumieniu Ustawy o VAT w zakresie tejże transakcji sprzedaży Nieruchomości.

3. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do odprowadzenia należności z tytułu podatku VAT w przypadku sprzedaży Nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie zwolniona od podatku VAT na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT. Bez wątpienia sprzedaż Nieruchomości będzie rozumiana jako dostawa towaru, na zasadzie art. 2 pkt 22 Ustawy o VAT.

Nieruchomość w chwili obecnej jest niezabudowana, a ani Wnioskodawca, ani jego brat nie planują zabudowy Nieruchomości. Brak jest przy tym zarówno miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego Nieruchomość, jak również decyzji o warunkach zabudowy obszaru Nieruchomości. Ponadto grunty wchodzące w skład planowanej Nieruchomości oznaczone są w ewidencji gruntów jako grunty orne. W przekonaniu Wnioskodawcy w takim przypadku Nieruchomość winna być traktowana jako nieruchomość rolna (tak NSA w wyroku z 28 października 2011 r., I FSK 1628/10, NSA w wyroku z 13 września 2012 r., I FSK 1894/11), zgodnie z danymi ujawnionymi w ewidencji gruntów. Bez znaczenia przy tym jest okoliczność, że przyszły nabywca planuje uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, ponieważ Wnioskodawca nie będzie stroną tej decyzji.

Na wypadek, gdyby organ nie uwzględnił powyższego stanowiska, Wnioskodawca wskazuje co następuje.

Jak słusznie wskazuje się w orzecznictwie (wyrok NSA z 12 lutego 2013 r., I FSK 404/12, uchwała NSA z 7 października 2011 r., I FSK 1289/10), brak jest w Ustawie o VAT unormowań, które w sposób jasny i precyzyjny wskazywałyby na okoliczność, że polski ustawodawca zdecydował się na opodatkowanie podatkiem VAT wszystkich transakcji zbycia nieruchomości, niezależnie od podmiotu dokonującego sprzedaży.

W przekonaniu Wnioskodawcy nie zostanie on uznany za przedsiębiorcę z uwagi na zawarcie umowy sprzedaży Nieruchomości. Bez wątpienia Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Nie wykonuje jednak samodzielnie jakiejkolwiek działalności gospodarczej. W tym zakresie miarodajny jest wyrok Europejskiego Trybunały Sprawiedliwości z dnia 15 września 2011 r. (w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10), w którym ETS dokonał wykładni pojęcia prowadzenia działalności gospodarczej. Wskazał na szereg działań, które jego zdaniem uzasadniają przyjęcie, że dana transakcja sprzedaży nieruchomości nie jest dokonywania w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z tam wskazanych przesłanek nie dotyczy Wnioskodawcy.

Przede wszystkim należy wskazać, że sprzedaż przez Wnioskodawcę części Działki Gruntu (wchodzącej w skład projektowanej Nieruchomości) będzie związana ze zwykłym wykonywaniem przez Wnioskodawcę prawa własności co do należącej do niego Działki gruntu. Będzie to również pojedyncza transakcja.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca również nie dokonał uzbrojenia Działki gruntu. Ponadto Wnioskodawca nie nabył Działki gruntu w celach handlowych, a otrzymał ją w drodze darowizny. Majątek nabyty został przez Wnioskodawcę na jego własne, prywatne potrzeby, a nie z przeznaczeniem na działalność gospodarczą, a zatem jego sprzedaż zarówno w całość i, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług (tak wyrok NSA z 29 października 2007 r., I FPS 3/07).

W przekonaniu Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do odprowadzenia należności z tytułu podatku VAT w przypadku sprzedaży Nieruchomości. Wnioskodawca opiera swoje przekonanie na tej okoliczności, że nie jest on przedsiębiorcą, ani nie będzie uważany za przedsiębiorcę w związku z transakcją sprzedaży Nieruchomości. Jak wskazano, transakcja będzie miała charakter jednorazowy, bez zamiaru wykonywania podobnych transakcji w sposób częstotliwy.

Brak jest w tym zakresie elementu stałości działalności związanej ze sprzedażą nieruchomości. Jak wskazano w wyroku WSA we Wrocławiu (I SA/Wr 1254/05) samo dokonanie odpłatnej dostawy towarów w znaczeniu art. 5 Ustawy o VAT nie przesądza o opodatkowaniu tejże czynności podatkiem VAT. Konieczne jest spełnienie szeregu dodatkowych przesłanek, które w przedmiotowej sprawie nie zachodzą. Działalność gospodarcza, która jest konieczną przesłanką dla uznania, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do odprowadzenia należności z tytułu podatku VAT z tytułu umowy sprzedaży Nieruchomości, powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym (tak wyrok WSA we Wrocławiu z 6 września 2006 r., I SA/Wr 1254/05 za wyrokiem ETS w sprawie C-230/94). Na gruncie przedmiotowego stanu faktycznego nie sposób doszukać się działań Wnioskodawcy, które świadczyłyby o wykonywaniu przez niego działalności gospodarczej, która to warunkowałaby obowiązek odprowadzenia należności z tytułu podatku VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 23 stycznia 2014 r., poz. 121), rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje zbycie nieruchomości gruntowej niezabudowanej, którą nabył w 1992 r. w drodze darowizny dokonanej przez brata. Działka gruntu od momentu jej nabycia przez Wnioskodawcę nie podlegała podziałowi, ani łączeniu z inną nieruchomością. Oznaczona jest w ewidencji gruntów jako "grunty orne".

Wnioskodawca postanowił sprzedać Działkę gruntu. Wnioskodawca skierował ogłoszenie do biura pośrednictwa nieruchomości. Wnioskodawca nie podejmował innych kroków mających na celu skojarzenie potencjalnego nabywcy. Przyszły nabywca zamierza wystąpić o zezwolenie na budowę obiektu budowlanego na Nieruchomości. Wnioskodawca nie będzie przy tym występował jako wnioskodawca czy jeden z wnioskodawców o uzyskanie pozwolenia na budowę. Jedynym wnioskodawcą będzie przyszły nabywca.

Wnioskodawca podaje, że przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej podobnej. Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do nieruchomości żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu, w tym w szczególności wskazanych w wezwaniu z dnia 17 kwietnia 2014 r. (ogrodzenie, wydzielenie dróg, działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu itp.).

W uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawca podaje, że nie podejmował żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca również nie dokonał uzbrojenia Działki gruntu. Ponadto Wnioskodawca nie nabył Działki gruntu w celach handlowych, a otrzymał ja w drodze darowizny. Majątek nabyty został przez Wnioskodawcę na jego własne, prywatne potrzeby, a nie z przeznaczeniem na działalność gospodarczą.

Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość do majątku osobistego, w drodze darowizny od brata. Ponadto jak wskazuje Wnioskodawca przedmiotowa działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W stosunku do działki, nie były wykonane, i też nie są planowane żadne czynności zmierzające do podniesienia wartości gruntu (przyszły nabywca zamierza wystąpić o zezwolenie na budowę obiektu budowlanego na Nieruchomości). Wnioskodawca skierował ogłoszenie do biura pośrednictwa nieruchomości, niemniej jednak takim pojedynczym, jednorazowym działaniom podmiotu dokonującego dostawy nie można przypisać znamion podejmowania jakichkolwiek działań marketingowych, mających na celu dokonanie sprzedaży, które doprowadziły by do uznania Wnioskodawcy za prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Jest to czynność, która na tle ogółu sprawy nie zmienia charakteru czynności rozporządzania prywatnym majątkiem.

Zatem sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej będzie stanowiło zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia przedmiotowej nieruchomości (Działki gruntu) nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Z uwagi na przywołane uregulowania prawne oraz przedstawioną treść wniosku stwierdzić należy, że pomimo, że grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży nieruchomości, Wnioskujący działał w charakterze handlowca.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawca w wyniku dokonania czynności sprzedaży należącej do Wnioskodawcy Działki gruntu nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego, dla Wnioskodawcy z tytułu dokonania przedmiotowej sprzedaży nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć należy, że z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w przytoczonym przez Stronę art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, nie ma w sprawie zastosowania, gdyż dotyczy on jedynie podatników podatku VAT.

Tym samym również, z uwagi na uzasadnienie stanowiska, które zostało oparte w pierwszej kolejności na art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, a dopiero alternatywnie na art. 15 ust. 1 ustawy - stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie, w związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, natomiast brat Wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z oddzielnym wnioskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.