IPPP1/443-374/11-2/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2011 r. (data wpływu 1 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi biuro rachunkowe, w zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, według starej klasyfikacji PKWiU Wnioskodawca posiadał 7412.Z, obecnie po zmianie 6920.Z. W skład usług księgowych, które Wnioskodawca wykonuje wchodzi: prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ewidencji dla celów VAT, rozliczanie podatku dochodowego, ewidencji środków trwałych i wyposażenia oraz wiele innych czynności poza samym świadczeniem usług księgowych, takie jak: ewidencjonowanie dokumentów, ich segregowanie, odnotowywanie w stosownych rejestrach, sporządzanie deklaracji, pisanie pism, umów, świadectw dla pracowników, pism do urzędów, sporządzanie deklaracji ZUS, sporządzanie list płac, bez których usługa księgowa nie mogłaby być w pełni wykonana.

Umowy z klientami są zawierane na czas nieokreślony, okres świadczenia usług jest zazwyczaj kilkuletni i wykonywany w ruchu ciągłym.

Przykładowa usługa wykonywana dla klienta:

W miesiącu lutym 2011 r. (do 10-go każdego miesiąca zgodnie z umową) podatnik dostarcza dokumenty do biura za miesiąc styczeń 2011 r. Po wykonaniu usługi księgowej i innych czynności ściśle związanych z tą usługą, dnia 25 lutego 2011 r. wystawiana jest faktura, z określonym terminem płatności na 20 marca 2011 r. Wnioskodawca nie jest w stanie określić i rozgraniczyć na fakturze, kwoty za usługę księgową i inne czynności, gdyż z klientem ustalona jest kwota ryczałtowa za wszystkie wykonane czynności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Na podstawie przedstawionego przykładu, Wnioskodawca prosi o interpretację, jaki dzień powstania obowiązku podatkowego VAT powinien zastosować, czy prawidłowo może stosować obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 "otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju, usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej", tj. w momencie otrzymania zapłaty lub 20 marca 2011 r. zgodnie z terminem płatności określonym na fakturze, czy Wnioskodawca powinien zastosować zasadę ogólną i powstanie obowiązku podatkowego powstaje po wykonaniu usługi z datą wystawienia faktury, tj. 25 luty 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Mając powyższe na uwadze, Strona stwierdza, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi mieszczą się w zakresie usług obsługi biurowej. Pojęcie obsługi biurowej, jest zdaniem Wnioskodawcy szerszym zakresem świadczonych usług, niż usługi księgowe, które są tylko częścią wykonywanej usługi, dlatego też mogą być zaliczone do kategorii stałej obsługi biurowej, dla której art. 19 ust. 13 pkt 4 przewiduje szczególny moment powstania obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ustawy.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje zatem, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi). Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony np.: od formy wydania towaru, rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).

I tak, w myśl art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi biuro rachunkowe, w zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, według starej klasyfikacji PKWiU Wnioskodawca posiadał 7412.Z, obecnie po zmianie 6920.Z. Wnioskodawca poza samym świadczeniem usług księgowych wykonuje szereg innych czynności bez których usługa księgowa nie mogłaby być w pełni wykonana.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż usługi rachunkowo - księgowe świadczone przez Wnioskodawcę mają charakter usługi kompleksowej (złożonej) obejmującej zarówno cześć stricte księgową, jak też część techniczną, która jest niezbędna dla realizacji usługi księgowej. Jak sam Wnioskodawca wskazał bez których usługa księgowa nie mogłaby być w pełni wykonana. Ta zależność powoduje, iż brak jest racjonalnych podstaw do wydzielania czynności towarzyszących usłudze rachunkowo - księgowej jako odrębnej usługi.

Rozważania Strony dotyczące pojęć obsługi biurowej i usług księgowych pozostają bez wpływu na przedmiotową sprawę, nie ma bowiem znaczenia, które z tych pojęć jest pojęciem szerszym, istotne jest jaką działalność Wnioskodawca wykonuje, a z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że jest to działalność polegająca na świadczeniu usług rachunkowo - księgowych a nie usług obsługi biurowej.

Z analizy powołanego powyżej art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy wynika, iż ustawodawca dla usług rachunkowo - księgowych nie przewidział szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego. Zatem obowiązek podatkowy dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług, o których mowa we wniosku powstaje na zasadach ogólnych, tj. w tym przypadku zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, czyli w dniu wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wykonania usługi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.