IPPP1/443-370/14-2/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej, dla której Sąd Rejonowy, XIII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, sposób korzystania "działka niezabudowana rolna", dalej "Działka gruntu". Działka gruntu od momentu jej nabycia przez Wnioskodawcę nie podlegała podziałowi, ani łączeniu z inną nieruchomością. Oznaczona jest w ewidencji gruntów jako "grunty orne".

Brat Wnioskodawcy jest właścicielem sąsiedniej do Działki gruntu działki, dla której Sąd Rejonowy, XIII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer sposób korzystania - grunty orne.

Ani Działka gruntu, ani nieruchomość stanowiąca własność brata Wnioskodawcy nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca i jego brat planują wydzielić ze swoich działek dwie odrębne działki (po jednej z każdej obecnej działki) o powierzchni łącznej około 6.800 m² lecz nie większej niż 6.800 m² z przeznaczeniem na sprzedaż zainteresowanemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą, dalej "Nieruchomość".

Wnioskodawca nabył Działkę gruntu w 1977 r. w drodze spadku po zmarłej babce. Działka gruntu była częścią gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie dokonywał żadnego podziału nabytej w drodze spadkobrania nieruchomości.

W 1996 r. Wnioskodawca sprzedał trzy działki (które wchodziły w skład nabytego w drodze spadku po babce gospodarstwa rolnego), które położone były w pobliżu Działki gruntu. Istotnym jest kwestia, że dla sprzedawanych działek urządzone były odrębne księgi wieczyste.

W 1999 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod firmą "F.". Spółka cywilna zakupiła dwie działki budowlane, wybudowała na ww. działkach domy, a następnie nieruchomości sprzedała. Były to odrębne działki od działek będących własnością Wnioskodawcy.

Spółka została rozwiązana w 2004 r. Wnioskodawca obecnie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług opiekuńczo-pielęgniarskich w formie spółki cywilnej "V.".

Wnioskodawca postanowił sprzedać Działkę gruntu. Wnioskodawca skierował ogłoszenie do biura pośrednictwa nieruchomości. Wnioskodawca nie podejmował innych kroków mających na celu skojarzenie potencjalnego nabywcy. Obecnie Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć umowę sprzedaży wydzielonej części Działki gruntu (wchodzącej w skład Nieruchomości), jako jej właściciel - osoba fizyczna uprawniona do dysponowania swoim majątkiem. Ponadto brat Wnioskodawcy ma zamiar jednocześnie (na mocy odrębnej umowy) zbyć część swojej nieruchomości (o której mowa powyżej) temu samemu przyszłemu nabywcy. Stosowna umowa przedwstępna została już pomiędzy stronami zawarta w dniu 5 marca 2014 r. Przyszły nabywca na nabytej Nieruchomości zamierza prowadzić działalność gospodarczą. Pomiędzy zawarciem umowy przedwstępnej sprzedaży Nieruchomości, a zawarciem umowy przyrzeczonej sprzedaży Nieruchomości przyszły nabywca zamierza wystąpić o zezwolenie na budowę obiektu budowlanego na Nieruchomości. Wnioskodawca nie będzie przy tym występował jako wnioskodawca czy jeden z wnioskodawców o uzyskanie pozwolenia na budowę. Jedynym wnioskodawcą będzie przyszły nabywca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy transakcja sprzedaży części Działki gruntu wchodzącej w skład Nieruchomości będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.

2. Czy w przypadku zawarcia umowy sprzedaży części Działki gruntu wchodzącej w skład Nieruchomości Wnioskodawca będzie uważany za przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy o VAT w zakresie tejże transakcji sprzedaży części Działki gruntu wchodzącej w skład Nieruchomości.

3. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do odprowadzenia należności z tytułu podatku VAT w przypadku sprzedaży części Działki gruntu wchodzącej w skład Nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży części Działki gruntu wchodzącej w skład Nieruchomości będzie zwolniona od podatku VAT na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT. Bez wątpienia sprzedaż części Działki gruntu wchodzącej w skład Nieruchomości będzie rozumiana jako dostawa towaru, na zasadzie art. 2 pkt 22 Ustawy o VAT. Nieruchomość w chwili obecnej jest niezabudowana, a ani Wnioskodawca, ani jego brat nie planują zabudowy Nieruchomości. Brak jest przy tym zarówno miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego Nieruchomość, jak również decyzji o warunkach zabudowy obszaru Nieruchomości. Ponadto grunty wchodzące w skład planowanej Nieruchomości oznaczone są w ewidencji gruntów jako grunty orne. W przekonaniu Wnioskodawcy w takim przypadku część Działki gruntu wchodzącej w skład Nieruchomości winna być traktowana jako nieruchomość rolna (tak NSA w wyroku z 28 października 2011 r., I FSK 1628/10, NSA w wyroku z 13 września 2012 r., I FSK 1894/11), zgodnie z danymi ujawnionymi w ewidencji gruntów. Bez znaczenia przy tym jest okoliczność, że przyszły nabywca planuje uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, ponieważ Wnioskodawca nie będzie stroną tej decyzji.

Na wypadek, gdyby organ nie uwzględnił powyższego stanowiska, Wnioskodawca wskazuje co następuje.

Jak słusznie wskazuje się w orzecznictwie (wyrok NSA z 12 lutego 2013 r., I FSK 404/12, uchwała NSA z 7 października 2011 r., I FSK 1289/10), brak jest w Ustawie o VAT unormowań, które w sposób jasny i precyzyjny wskazywałyby na okoliczność, że polski ustawodawca zdecydował się na opodatkowanie podatkiem VAT wszystkich transakcji zbycia nieruchomości, niezależnie od podmiotu dokonującego sprzedaży.

W przekonaniu Wnioskodawcy nie zostanie on uznany za przedsiębiorcę z uwagi na zawarcie umowy sprzedaży części Działki gruntu wchodzącej w skład Nieruchomości. Bez wątpienia Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Nie wykonuje jednak samodzielnie jakiejkolwiek działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadził tego typu działalność pomiędzy 1999 rokiem a 2004 rokiem. Obecnie prowadzona przez niego działalność gospodarcza nie jest związana z obrotem nieruchomościami. W tym zakresie miarodajny jest wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 września 2011 r. (w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10), w którym ETS dokonał wykładni pojęcia prowadzenia działalności gospodarczej. Wskazał na szereg działań, które jego zdaniem uzasadniają przyjęcie, że dana transakcja sprzedaży nieruchomości nie jest dokonywania w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z tam wskazanych przesłanek nie dotyczy Wnioskodawcy.

Przede wszystkim należy wskazać, że sprzedaż przez Wnioskodawcę części Działki Gruntu (wchodzącej w skład projektowanej Nieruchomości) będzie związana ze zwykłym wykonywaniem przez Wnioskodawcę prawa własności co do należącej do niego Działki gruntu. Będzie to również pojedyncza transakcja (nie należy w stanie faktycznym odnosić się do transakcji sprzed ponad 15 lat, ponieważ nie mogą one stanowić uzasadnienia dla stwierdzenia, że Wnioskodawca periodycznie sprzedaje tego typu nieruchomości).

Wnioskujący na marginesie jedynie wskazuje, że ETS, w ww. orzeczeniu uznał, że nawet periodyczne dokonywanie sprzedaży nieruchomości nie może stanowić wyłącznej przesłanki dla uznania, że jest wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca również nie dokonał uzbrojenia Działki gruntu. Ponadto Wnioskodawca nie nabył Działki gruntu w celach handlowych, a odziedziczył ją. Majątek nabyty został przez Wnioskodawcę na jego własne, prywatne potrzeby, a nie z przeznaczeniem na działalność gospodarczą, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług (tak wyrok NSA z 29 października 2007 r. I FPS 3/07).

W przekonaniu Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do odprowadzenia należności z tytułu podatku VAT w przypadku sprzedaży części Działki gruntu wchodzącej w skład Nieruchomości. Wnioskodawca opiera swoje przekonanie na tej okoliczności, że nie jest on przedsiębiorcą, ani nie będzie uważany za przedsiębiorcę, w związku z transakcją sprzedaży części Działki gruntu wchodzącej w skład Nieruchomości. Jak wskazano, transakcja będzie miała charakter jednorazowy, bez zamiaru wykonywania podobnych transakcji w sposób częstotliwy. Brak jest w tym zakresie elementu stałości działalności związanej ze sprzedażą nieruchomości, jak wskazano w wyroku WSA we Wrocławiu (I SA/Wr 1254/05) samo dokonanie odpłatnej dostawy towarów w znaczeniu art. 5 Ustawy o VAT nie przesądza o opodatkowaniu tejże czynności podatkiem VAT. Konieczne jest spełnienie szeregu dodatkowych przesłanek, które w przedmiotowej sprawie nie zachodzą. Działalność gospodarcza, która jest konieczną przesłanką dla uznania, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do odprowadzenia należności z tytułu podatku VAT z tytułu umowy sprzedaży części Działki gruntu wchodzącej w skład Nieruchomości, powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym (tak wyrok WSA we Wrocławiu z 6 września 2006 r., I SA/Wr 1254/05 za wyrokiem ETS w sprawie C-230/94). Na gruncie przedmiotowego stanu faktycznego nie sposób doszukać się działań Wnioskodawcy, które świadczyłyby o wykonywaniu przez niego działalności gospodarczej, która warunkowałaby obowiązek odprowadzenia należności z tytułu podatku VAT z tytułu sprzedaży części Działki gruntu wchodzącej w skład Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Niemniej, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jak wynika z powyższego, do dostawy gruntów niezabudowanych i nieprzeznaczonych pod zabudowę, generalnie stosuje się zwolnienie od podatku VAT. Wskazać tu jednak należy, że zgodnie z podstawowymi zasadami tego podatku, zwolniona od podatku VAT na podstawie ww. przepisu może być jedynie taka czynność w zakresie sprzedaży gruntu, która objęta jest zakresem opodatkowania tym podatkiem, tzn. czynność spełniająca definicję działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wykonana przez podmiot działający w tym zakresie jako podatnik podatku VAT.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem w okolicznościach analizowanej sprawy, aby stwierdzić czy planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż niezabudowanej działki korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie cyt. wcześniej przepisu, należy w pierwszej kolejności rozważyć, czy czynność ta będzie w ogóle objęta zakresem opodatkowania tym podatkiem. Wyjaśnienie tej wątpliwości uzależnione jest od stwierdzenia, czy sprzedając opisaną nieruchomość Wnioskujący wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, i działa w tym zakresie jako podatnik podatku VAT.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowić miała sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in. że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby".

Trybunał zwrócił również uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Jako przykład takich działań uznać można uzbrojenie terenu. Podejmowanie aktywnych działań w zakresie sprzedaży działek to również angażowanie środków na np. doprowadzenie energii elektrycznej do działek, a także wszelkie działania o charakterze marketingowym (np. reklama).

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej i nie podejmuje aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców - wymienionych powyżej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Działka gruntu od momentu jej nabycia przez Wnioskodawcę nie podlegała podziałowi, ani łączeniu z inną nieruchomością. Oznaczona jest w ewidencji gruntów jako "grunty orne". Działka gruntu nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca planuje wydzielić ze swojej działki odrębną działkę z przeznaczeniem na sprzedaż zainteresowanemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Wnioskodawca nabył Działkę gruntu w 1977 r. w drodze spadku po zmarłej babce. Działka gruntu była częścią gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie dokonywał żadnego podziału nabytej w drodze spadkobrania nieruchomości, nie dokonał uzbrojenia działki. Wnioskodawca skierował ogłoszenie do biura pośrednictwa nieruchomości. Wnioskodawca nie podejmował innych kroków mających na celu skojarzenie potencjalnego nabywcy. Wnioskodawca nie będzie przed sprzedażą występował jako wnioskodawca czy jeden z wnioskodawców o uzyskanie pozwolenia na budowę.

Na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku brak jest przesłanek świadczących o aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Należy zauważyć, ze Wnioskodawca nie podejmował jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu - nie dokonywał żadnego podziału czy uzbrojenia nieruchomości. Wnioskujący nie prowadził i nie będzie prowadził działań zmierzających do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy. Z wniosku nie wynika również, aby Wnioskujący wystąpił o opracowanie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Należy również podkreślić, że fakt, że Wnioskujący wykonuje działalność gospodarczą nie powoduje automatycznie, że dokonana dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie ma również znaczenia to, że w przeszłości Wnioskodawca dokonał sprzedaży 3 działek ze swojego prywatnego majątku. Jak wskazano wcześniej, do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. W tym kontekście należy zauważyć, że zbycie gruntu będącego własnością prywatną Wnioskodawcy nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca nie działa zatem w tym zakresie jako podatnik VAT.

Zatem Wnioskujący dokonując sprzedaży opisanej we wniosku działki gruntu z majątku prywatnego, niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie będzie działał w charakterze handlowca (przedsiębiorcy), podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w tym zakresie. Zatem sprzedaż opisanej we wniosku działki gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT z tego tytułu.

W związku z tym, że do opisanej transakcji nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące podatku VAT, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości zastosowania zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zatem z uwagi na uznanie, że w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie ww. zwolnienie, stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Organ wskazuje również, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z powyższego wynika, że interpretacja indywidualna wydawana jest w indywidualnej sprawie wnioskodawcy, tym samym nie rozstrzyga ona w zakresie praw i obowiązków innych podmiotów nie mających wpływu na zakres opodatkowania wnioskodawcy.

Zatem należy podkreślić, że niniejsza interpretacja wydana została dla Wnioskodawcy i nie wywiera ona żadnych skutków dla brata Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.