IPPP1-443-367/08-2/RK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2008 r. (data wpływu 27 lutego 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usługi montażu i konserwacji wodomierzy i ciepłomierzy, w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usługi montażu i konserwacji wodomierzy i ciepłomierzy, w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi montażu i konserwacji wodomierzy i ciepłomierzy w zakresie dotyczącym wewnętrznych instalacji wodociągowych, kanalizacyjnych i cieplnych, wbudowanych w budynek, w domach wielomieszkaniowych, na rzecz Wspólnot Mieszkaniowych i na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowych.

Wodomierze i ciepłomierze instalowane są wewnątrz budynku, ewentualnie na budynku, jako podzielniki odpowiednio wody i ciepła. Montaży Spółka dokonuje z materiałów własnych w postaci m.in. wodomierzy i ciepłomierzy. Obiekty te mieszczą się w zakresie terminu "budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym", w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), przez które zgodnie z ustawą rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego. Wodomierze i ciepłomierze to fragment wewnętrznych instalacji wodociągowych, kanalizacyjnych i cieplnych wbudowanych w budek. Usługi montażu wodomierzy i ciepłomierzy, jako wykonywanie wewnętrznych instalacji wodociągowych, kanalizacyjnych i cieplnych wbudowanych w budek, mieszczą się w zakresie pojęcia budowy, remontu, modernizacji termomodernizacji lub przebudowy, montażu lub konserwacji obiektów budowlanych lub ich części, lub robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych, dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części. Spółka nie jest producentem montowanych wodomierzy i ciepłomierzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, do dnia 31 grudnia 2007 r. stawką 7% podatku od towarów i usług opodatkowane były zarówno roboty związane z budownictwem mieszkaniowym w zakresie obiektów budowlanych, jak i roboty budowlane związane z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu. Nie było więc potrzeby rozróżniania i definiowania, jaki jest zakres i granica pojęcia obiekt budowlany, a w jakim zakresie instalacje stanowią infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu.

W chwili obecnej stawkę 7% podatku od towarów i usług, stosuje się wyłącznie do opodatkowania dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych, lub ich części, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, a przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przy definiowaniu obiektu budownictwa mieszkaniowego należy stosować definicję zawartą w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. ilekroć w ustawie jest mowa o obiektach budownictwa mieszkaniowego - rozumie się przez to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11

Mając na uwadze powyższe konieczne jest dokonanie analizy, czy instalacje wewnętrzne wodociągowe, kanalizacyjne, ciepłownicze wbudowane w budynek mieszkalny, w tym ich część, w postaci wodomierze i ciepłomierze stanowią element budynku.

Klasyfikacja, o której mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, zawarta jest w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316).

Zgodnie z definicjami zawartymi w ww. załączniku:

Przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Budynki, to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Definicje powyższe wskazują, iż instalacje, które znajdują się w budynku lub na budynku i są niejako fizycznie wbudowane w budynek stanowią część budynku.

A wobec tego wszelkie roboty polegające na budowie, remoncie, montażu, czy pracach konserwacyjnych dotyczące tych instalacji lub ich części wykonywane w zakresie obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, opodatkowane są podatkiem od towarów i usług według stawki 7%. Zdaniem Spółki, wynagrodzenie z tytułu usługi budowy, remontu, montażu i konserwacji całej instalacji wewnętrznej wbudowanej w budynek oraz montaż wodomierzy i przełączników, stanowiących integralną część tej instalacji w budynku, oraz na budynku stanowiącym obiekt budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, wykonanej z materiałów własnych wykonawcy, opodatkowane jest począwszy od 1 stycznia 2008 r. stawką podatku VAT 7%. Są to bowiem usługi wykonywane w zakresie budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych budownictwa mieszkaniowego lub ich części.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych dzieli obiekty budowlane na budynki i obiekty inżynierii lądowej i wodnej. Klasyfikacja ta zawiera definicję budynku, zgodnie z którą budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi zwierząt lub ochrony przedmiotów. Klasyfikacja zawiera również, aczkolwiek bardzo lakoniczną definicję obiektów inżynierii lądowej i wodnej. To "wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj. drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi. lotniskowe, zapory wodne, itp." Dalej Klasyfikacja zawiera podział obiektów inżynierii lądowej i wodnej na działy: infrastrukturę transportu (21), rurociągi i linie telekomunikacyjne, energetyczne (22), kompleksowe budowle na terenach przemysłowych (23), obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe (24). Dział rurociągi i linie telekomunikacyjne, energetyczne dzieli się między innymi na grupę rurociągi i linie telekomunikacyjne oraz linie elektroenergetyczne dalekiego zasięgu (221), w tym na klasę rurociągi przesyłowe do transportu wody i ścieków (2212), oraz grupę rurociągi sieci rozdzielczej i linie kablowe rozdzielcze (222), w tym klasy: rurociągi sieci wodociągowej rozdzielczej (2222), rurociągi sieci kanalizacyjnej rozdzielczej (2223), linie elektroenergetyczne i telekomunikacyjne rozdzielcze (2224).

Instalacje kanalizacyjne, wodociągowe i cieplne znajdujące się w budynku i na budynku wbudowane w budynek stanowiące własność właściciela budynku, nie stanowią obiektów inżynierii lądowej i wodnej. A wobec tego, zgodnie z definicją obiektów budowlanych i budynków zawartą w PKOB stanowią one część integralną i element składowy budynku.

Zwrócić należy uwagę, iż instalacje te nie stanowiły również obiektów infrastruktury towarzyszącej, o których mowa w art. 146 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja obiektów infrastruktury towarzyszącej zawarta w art. 146 ustawy, dotyczy wyłącznie przepisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy, który nie obowiązuje po 1 stycznia 2008 r. i nie ma zastosowania do art. 43 ust. 12 -12c ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r. Mając jednak na uwadze możliwość zastosowania wykładni celowościowej i historycznej zostanie poniżej przeprowadzona analiza, czy instalacje wewnętrzne mieściły się w zakresie terminu infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, zdefiniowanego w art. 146 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego. Przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), rozumie się:

Rozważając, czy instalacje wewnętrzne w nieruchomości stanowią infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu należy rozważyć, czy instalacje te stanowią sieć wodociągową i cieplną lub jej część (pkt 3), czy też sieć rozprowadzającą, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych (pkt 1). Jest bowiem oczywiste, iż nie wyczerpują przesłanek z art. 146 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Istotne znaczenie miałoby przy ocenie, czy instalacje wewnętrzne stanowią sieć wodociągową, czy są własnością właściciela sieci wodociągowej, czy właściciela budynku, mieszkania.

Według definicji zawartych w art. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.), sieć to przewody wodociągowe lub kanalizacyjne wraz z uzbrojeniem i urządzeniami, którymi dostarczana jest woda lub którymi odprowadzane są ścieki, będące w posiadaniu przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego (pkt 7); przyłącze kanalizacyjne to odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy usług z siecią kanalizacyjną za pierwszą studzienką, licząc od strony budynku, a w przypadku jej braku do granicy nieruchomości gruntowej (pkt 5), przyłącze wodociągowe to odcinek przewodu łączącego sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją (pkt 6); urządzenia kanalizacyjne to sieci kanalizacyjne, wyloty urządzeń kanalizacyjnych służących do wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi oraz urządzenia podczyszczające i oczyszczające ścieki oraz przepompownie ścieków (pkt 14), urządzenie pomiarowe to przyrząd pomiarowy mierzący ilość odprowadzanych ścieków, znajdujący się na przyłączu kanalizacyjnym (pkt 15), urządzenia wodociągowe to ujęcia wód powierzchniowych i podziemnych, studnie publiczne, urządzenia służące do magazynowania i uzdatniania wód; sieci wodociągowe, urządzenia regulujące ciśnienie wody (pkt 16),wodomierz główny to przyrząd pomiarowy mierzący ilość pobranej wody, znajdujący się na każdym przyłączu wodociągowym (pkt 19). Ponadto w budynkach instalowane są wodomierze przy punktach czerpalnych wody w budynku wielomieszkaniowym, w każdym lokalu. Regulacja odnosząca się do tych wodomierzy znajduje się także w ww. ustawie o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) w art. 6 ust. 6-8.

Mając na uwadze powyższe instalacje wewnętrzne kanalizacyjne i wodociągowe w nieruchomości nie mieszczą się w zakresie terminów: sieci rozprowadzających, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych, urządzeń i ujęcia wody, oraz sieci wodociągowych, kanalizacyjnych a wobec tego nie stanowiły infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu w rozumieniu art. 146 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro zaś nie stanowiły infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, to instalacje wewnętrzne stanowiły obiekty budownictwa mieszkaniowego, które definiowano, podobnie jak obecnie, w art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług jako budynki ich części.

Analogiczne rozumowanie daje się przeprowadzić w stosunku do instalacji wewnętrznych ciepłowniczych oraz ciepłomierzy i podzielników ciepła instalowanych na budynku i wewnątrz budynku oraz na kaloryferach w mieszkaniach. W tym zakresie znajdzie zastosowanie ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.) oraz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 15 stycznia 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemów ciepłowniczych. Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy prawo energetyczne, sieci to instalacje połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania lub dystrybucji paliw lub energii, należące do przedsiębiorstwa energetycznego.

Zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia, sieć ciepłownicza to połączone ze sobą urządzenia lub instalacje, służące do przesyłania i dystrybucji ciepła ze źródeł ciepła do węzłów cieplnych; przyłącze to odcinek sieci ciepłowniczej doprowadzający ciepło wyłącznie do jednego węzła cieplnego albo odcinek zewnętrznych instalacji odbiorczych za grupowym węzłem cieplnym lub źródłem ciepła, łączący te instalacje z instalacjami odbiorczymi w obiektach (pkt 8), węzeł cieplny to połączone ze sobą urządzenia lub instalacje służące do zmiany rodzaju lub parametrów nośnika ciepła dostarczanego z przyłącza oraz regulacji ilości ciepła dostarczanego do instalacji odbiorczych (pkt 9), grupowy węzeł cieplny to węzeł cieplny obsługujący więcej niż jeden obiekt, (pkt 10) instalacja odbiorcza to połączone ze sobą urządzenia lub instalacje, służące do transportowania ciepła lub ciepłej wody z węzłów cieplnych lub źródeł ciepła do odbiorników ciepła lub punktów poboru ciepłej wody w obiekcie (pkt 11), zewnętrzna instalacja odbiorcza to odcinki instalacji odbiorczych łączące grupowy węzeł cieplny lub źródło ciepła z instalacjami odbiorczymi w obiektach, w tym w obiektach, w których zainstalowany jest grupowy węzeł cieplny lub źródło ciepła, (pkt 12) obiekt to budowlę lub budynek wraz z instalacjami odbiorczymi (pkt 13), układ pomiarowo-rozliczeniowy to dopuszczony do stosowania, zgodnie z odrębnymi przepisami, zespół urządzeń służących do pomiaru ilości i parametrów nośnika ciepła, których wskazania stanowią podstawę do obliczenia należności z tytułu dostarczania ciepła (pkt 14).

Mając na uwadze powyższe instalacje wewnętrzne ciepłownicze znajdujące się wewnątrz budynku i na budynku oraz podzielniki ciepła na kaloryferach w budynku nie stanowią sieci ciepłowniczych, ani sieci rozprowadzających, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych i nie mieszczą się w zakresie terminu infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w art. 146 ust. 3 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Spółki jest uzasadnione.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i Usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem Ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 20 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Tak więc od 1 maja 2004 r. na dostawę materiałów budowlanych oraz roboty budowlane, montażowe i remonty nie związane z budownictwem mieszkaniowym obowiązuje stawka podatku w wysokości 22%.

Przepisy regulujące podatek VAT nie zawierają postanowień dotyczących możliwości odrębnego fakturowania usług, oraz materiałów zużytych przy ich wykonywaniu, zwłaszcza jeżeli zgodnie z umową między wykonawcą a odbiorcą usługi świadczenie miało polegać na wykonaniu usługi z materiałów wykonawcy, a wynagrodzenie za usługę obejmowało zarówno wartość robocizny, jak i wartość materiałów.

Jeżeli więc świadczeniem głównym, z punktu widzenia nabywcy, będzie wykonanie usługi, a obrotem dla wykonawcy tych usług (przedmiotem opodatkowania), będzie wynagrodzenie od całości wykonanych robót, bez odrębnego rozliczenia zużytych materiałów, właściwą stawką będzie stawka podatku VAT dla danej usługi. Należy wówczas wystawić jedną fakturę VAT i w jednej pozycji wpisać pełną wartość wynikającą z kosztorysu. Nie należy dokonywać specyfikacji poszczególnych materiałów oraz robót budowlanych. W pozycji tej również towar jako integralny element całej usługi będzie objęty stawką obowiązującą dla danej usługi. Faktura winna zawierać określenie robót budowlanych, a ponadto wskazanie z jakim obiektem są one związane i stawkę podatku odnoszącą się do całości usługi

Odrębnym problemem, który pojawiłby się w tej sytuacji byłoby zastosowanie odpowiedniej stawki podatku od towarów i usług dla wykonywanych czynności.

Wynagrodzenie za usługę montażu przez Spółkę wodomierzy i ciepłomierzy z materiałów wykonawcy, który jednocześnie nie jest producentem tych ciepłomierzy i wodomierzy, w obiektach budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem budownictwa mieszkaniowego, opodatkowane jest w całości 7% stawką podatku. Stanowisko to potwierdza również analiza klasyfikacji statystycznych.

W myśl postanowień art. 2 pkt 6 i art. 8 ust. 3 cytowanej wyżej ustawy zarówno towary jak i usługi dla potrzeb podatku VAT identyfikowane są na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Zgodnie z generalnym trójpodziałem działalności gospodarczej występują trzy główne grupy: produkcja, handel i usługi, co znajduje swoje odzwierciedlenie w grupowaniach statystycznych. W związku z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w zależności od tego, kto dokonuje montażu (producent, firma usługowa, czy firma handlowa) artykułów branży budowlanej, odpowiednio zakwalifikowana zostanie czynność przez niego wykonana, a w konsekwencji taka będzie dla tej czynności odpowiednia stawka VAT.

Mając na uwadze powyższe podnieść należy, iż z punktu widzenia klasyfikacji statystycznych uzasadnione byłoby stanowisko, iż:

* montaż i wymiana elektronicznych podzielników kosztów centralnego ogrzewania wykonywane przez podmiot niebędący ich producentem mieszczą się w grupowaniu o numerze PKWiU 45.33.11-00.00 " Roboty związane z instalacją centralnego ogrzewania" i są opodatkowane obniżoną 7% stawką VAT;

* montaż i wymiana wodomierzy wykonywane przez podmiot niebędący ich producentem, mieszczą się w grupowaniu o numerze PKWiU 45.33.20-00.00 " Roboty związane z instalacją wodno-kanalizacyjną" i są opodatkowane obniżoną 7% stawką VAT;

* montaż i wymiana elektronicznych podzielników kosztów centralnego ogrzewania przez jej producenta mieszczą się w grupowaniu właściwym dla produkcji i dostawy tychże podzielników (dla wyrobu nie usługi) PKWiU 33.20.52-89.00 "Przyrządy "do pomiaru lub kontroli parametrów cieczy lub gazów, nieelektroniczne, pozostałe, włączając mierniki ciepła" oraz PKWiU 33.20.52-83.00 "Przyrządy do pomiaru lub kontroli parametrów cieczy i gazów, elektroniczne, pozostałe, włączając mierniki ciepła;

* montaż i wymiana wodomierzy przez ich producenta mieszczą się w grupowaniu właściwym dla produkcji i dostawy tychże wodomierzy (dla wyrobu nie usługi) tj. PKWiU 33.20.63-50.1 O jako "Wodomierze";

Klasyfikacji wyrobów i usług dokonuje producent lub usługodawca.

Spółka nie jest producentem ciepłomierzy i wodomierzy, a wobec tego usługi montażu wodomierzy i podzielników ciepła przez nią wykonywane, a wobec tego z całą pewnością również według klasyfikacji statystycznych usługi wykonywane przez Spółkę, są klasyfikowane jako usługi montażowe "roboty związane z montażem". Zastosowanie 7% stawki podatku VAT do opodatkowania wynagrodzenia za te usługi dotyczące budownictwa mieszkaniowego jest uzasadnione, bez względu na to, czy montaż nastąpił z materiałów wykonawcy, czy też z materiałów odbiorcy usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. - o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12 ustawy).

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a).

Zgodnie z § 5 ust. 1a pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. - w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy usługi montażu i konserwacji wodomierzy i ciepłomierzy (których nie jest producentem), w budynkach stanowiących obiekty budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Ponadto we własnym stanowisku w sprawie Spółka wskazała, iż świadczeniem głównym, z punktu widzenia nabywcy będzie wynagrodzenie od całości wykonanych robót, bez odrębnego rozliczenia zużytych materiałów oraz, że montaż i wymiana wodomierzy i ciepłomierzy wykonywane przez podmiot niebędący ich producentem mieści się w grupowaniu PKWiU 45.33 "Roboty związane z instalacją grzewczą, wentylacyjną, wodno-kanalizacyjną i gazową".

Stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Natomiast art. 29 ust. 1 ustawy, stanowi iż, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Zatem, stosownie do ww. przepisów ustawy i rozporządzenia jeżeli Spółka świadczy usługi montażu i konserwacji wodomierzy i ciepłomierzy w budynkach zaliczanych do obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym, a z treści zawartych umów zawartych z nabywcą (tj. z oświadczeń woli stron i celu ekonomicznego, do jakiego dążyły strony zawierając umowy), wynika iż celem jest wykonanie robót montażowych lub konserwacyjnych, z podstawy opodatkowania nie powinna być wyodrębniona wartość zużytych materiałów, dlatego też całość świadczenia opodatkowana jest stawką w wysokości 7%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.