IPPP1-443-351/09-2/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wykonanego przez Spółkę zlecenia za dostawę towarów - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wykonanego przez Spółkę zlecenia za dostawę towarów oraz uznania dokonanej przez zlecającego płatności w wys. 45% wartości przedmiotu zlecenia za płatność zaliczkową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej Wnioskodawca) złożyła O Sp. z o.o., ofertę na dostawę morskiego ramienia załadowczego dla LPG. Zgodnie z ofertą dodatkowe usługi wymagane przez O obejmują m.in. standardową dokumentację wg wymogów norm UE + dodatkową dokumentację techniczną wymaganą obowiązującymi przepisami Transportowego Dozoru Technicznego dla ramion przeładowczych. Zlecenie obejmuje również montaż i uruchomienie przedmiotu dostawy.

Przedmiotem udzielonego Wnioskodawcy zlecenia jest zatem dostawa ramienia. Zlecenie obejmuje, oprócz wskazanej dostawy, także montaż i uruchomienie przedmiotu dostawy. Zgodnie z przedmiotową ofertą warunki zapłaty zostały określone w następujący sposób: przelew 30 dni, 45% po uzgodnieniu dokumentacji, 55% po dostawie. Całość zlecenia jest procesem długotrwałym, czaso i pracochłonnym. Przygotowanie i uzgodnienie z O dokumentacji wstępnej przed wykonaniem ramienia ma na celu jedynie ustalenie ostatecznego kształtu, wymiarów i danych technicznych przedmiotu zlecenia. Jest to jednak etap wstępny, pozwalający na podjęcie faktycznych czynności zmierzających do dokonania dostawy ramienia. Uzgodnienie dokumentacji wstępnej jest elementem koniecznym, warunkującym przystąpienie do realizacji przedmiotu umowy. Dokumentacja sama w sobie nie posiada jednak wartości. Nie stanowi ona bowiem odrębnego przedmiotu transakcji, nie posiada cech indywidualnych lub wymagających twórczego, kreatywnego podejścia, w zasadzie stanowi zestawienie określonych parametrów technicznych, bowiem jej przygotowanie i zaakceptowanie warunkuje i umożliwia jedynie podjęcie faktycznych czynności zmierzających do realizacji zlecenia. Wykonanie przedmiotu dostawy - ramienia załadowczego bez uzgodnienia dokumentacji wstępnej byłoby niemożliwe. Dokumentacja ta nie jest przy tym dokumentacją ostateczną, uzgadnianą z Transportowym Dozorem Technicznym po dostarczeniu i zamontowaniu przedmiotu zlecenia. De facto stanowi ona specyfikację przedmiotu zlecenia. W żadnym wypadku nie można przy tym uznać, iż wartość przekazanej dokumentacji odpowiada 45% wartości zlecenia.

Wartość całego przedmiotu zlecenia wynosi 286.000 EURO w przeliczeniu na PLN przy zastosowaniu średniego kursu NBP. Na koszty zlecenia składają się przy tym główne koszty materiałów koniecznych do jego realizacji plus koszty prac koniecznych dla wykonania, dostarczenia i zamontowania przedmiotu zlecenia.

Procentowy udziałów kosztów poszczególnych świadczeń w całości zlecenia przedstawia się następująco: dokumentacja wstępna - 1%, materiały/robocizna/testy - 95%, dostarczenie/montaż/uruchomienie/dokumentacja końcowa - 4%.

Zapis dotyczący płatności po uzgodnieniu dokumentacji wstępnej jest jedynie terminem umownym, mającym określić moment wymagalności płatności. Nie jest to jednak płatność za czynności wykonane do tego momentu. Nawet, gdyby uznać, że na dany moment została wykonana część świadczenia w postaci uzgodnienia dokumentacji wstępnej, wartość tej dokumentacji z pewnością byłaby znacznie niższa, niż ustalone 45% wartości kontraktu (wartość ta to ok. 1% wartości kontraktu).

Odbiór końcowy zlecenia potwierdzony został protokołem odbioru końcowego. Protokół odbioru końcowego potwierdza wykonanie kompletnego zadania polegającego na dostawie, nadzorze nad montażem oraz uruchomieniu morskiego ramienia przeładunkowego oraz uzgodnieniu w TDT W. dokumentacji technicznej morskiego ramienia przeładunkowego do LPG zgodnie ze zleceniem zamawiającego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wykonanie zlecenia przez Spółkę należy uznać za dostawę towarów.

Zdaniem wnioskodawcy zarówno w orzecznictwie ETS, jak i sądów krajowych wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje dwóch świadczeń na rzecz klienta, które są blisko ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą one z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te dwa elementy lub świadczenia stanowią jedną całość lub jedną usługę dla celów podatku od towarów i usług. Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to dwa (więcej niż jedno) świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług. O sposobie opodatkowania świadczenia stanowiącego jedną całość, decyduje jego charakter i to, co stanowi o istocie transakcji. Ustawa VAT dla swoich własnych potrzeb definiuje pojęcie "dostawa towarów". Nie można w związku z tym utożsamiać dostawy towarów na gruncie VAT z cywilnoprawną umową dostawy, na mocy której dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny (art. 605 k.c.).

Definicja dostawy została zawarta w przepisie art. 7 ust. 1 in principio ustawy. Zgodnie z nią, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynności przeniesienia prawa musi jednak towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru. Tylko wówczas powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności. Stąd też nie będzie dostawą np. przewłaszczenie na zabezpieczenie (w tym przypadku dostawa występuje dopiero w przypadku definitywnego przejęcia przez wierzyciela przewłaszczonych rzeczy - zob. także wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 lutego 2007 r., I SA/Po 1079/06 (w:) Podatek od towarów i usług. Orzecznictwo sądów administracyjnych w sprawach podatkowych, red. A. Bącal, Warszawa 2008).

Należy również zwrócić uwagę na regulację art. 22 ustawy VAT, która wiąże dostawę towarów również z możliwością ich instalowania lub montowania, bowiem miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Szczególne zasady dotyczą dostawy towarów, które po ich nabyciu są instalowane lub montowane, niezależnie od tego, czy następuje ich uruchomienie czy też nie. Ten przypadek dostawy towarów został potraktowany szczególnie ze względu na wymogi jednolitości podatku.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości wypracował swoistą definicję świadczenia złożonego, wskazując na możliwość wystąpienia dwóch jego postaci. Transakcję składającą się z wielu elementów, czyli z zespołu usług, bądź z dostawy towarów połączonej ze świadczeniem usług, może być - według Trybunału - uznana na potrzeby podatku VAT jako jedno świadczenie w sytuacji, gdy:

* jeden z tych elementów stanowi świadczenie główne, a pozostały lub pozostałe elementy mają wobec niego charakter pomocniczy. Świadczenia są zaś uważane za pomocnicze, jeżeli nie stanowią celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego. Ich wykonywanie w zasadzie nie jest konieczne. Takie stanowisko wyraził ETS m.in. w wyroku w sprawie Card Protection Plan, zwracając uwagę, iż w takiej sytuacji należy ustalić, które ze świadczeń ma charakter zasadniczy (wiodący), a które jedynie pomocniczy. By zaś wskazać świadczenie zasadnicze, należy ustalić, jakie są oczekiwania klienta w ramach danej transakcji, a w konsekwencji - tę czynność uznać za świadczenie główne;

* transakcja składa się z wielu elementów składowych. Może również być uznana za jedną transakcję, jeżeli wszystkie elementy, które się na nią składają, są konieczne (niezbędne). Zdaniem Trybunału kilka czynności należy traktować jako jedną transakcję wówczas, gdy poszczególne elementy są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

Konieczne jest przy tym wskazanie elementu dominującego, co pozwoli na stwierdzenie czy dana transakcja złożona powinna być traktowana jako dostawa towarów czy jako świadczenie usługi. Dla zakwalifikowania całej transakcji jako dostawy lub usługi należy rozważyć, która z nich ma charakter przeważający. Uwzględniane przy tym kryteria powinny mieć charakter obiektywny. Wymóg ten jest logiczną konsekwencją tego, iż celem Dyrektywy jest oparcie wspólnego systemu podatku VAT na jednolitej definicji czynności podlegających opodatkowaniu. Obiektywny charakter kryteriów jest też uzasadniony tym, że kwalifikacja transakcji złożonej musi też być przewidywalna dla przedsiębiorców.

Przykładowo zatem w sprawie C-111/05 Trybunał uznał, że transakcja polegająca na dostarczeniu i ułożeniu kabla powinna być traktowana jako jedna transakcja, gdyż elementy jakie się na nią składają są ze sobą ściśle powiązane. Muszą być traktowane jako jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Przedmiotem umowy zawartej między stronami danej sprawy było zbycie ułożonego i gotowego do użycia kabla. Jak podkreślił Trybunał, analizując tę transakcję złożoną nie należy zapominać o stałej zasadzie stosowania podatku VAT, zgodnie z którą podatek ten powinien odpowiadać rzeczywistości gospodarczej. W sytuacji, gdy przekazanie prawa do rozporządzania kablem nastąpi dopiero po jego zainstalowaniu, uznanie że inwestor nabywa osobno pierwsze (kabel), a dopiero drugie, usługi związane z jego ułożeniem nie odpowiadałoby realiom gospodarczym. Trybunał wskazał przy tym, iż transakcja spełniała wszystkie wymagania art. 5 ust. 1 VI Dyrektywy (obecnie 112 Dyrektywy). Przepis ten definiuje pojęcie "dostawy towarów" jako przeniesienie prawa do rozporządzania dobrami materialnymi jak właściciel. Warto podkreślić, że Wnioskodawca również dokona dostawy towaru po jego zamontowaniu, dopiero to pozwoli jego klientowi rozporządzać nim jak właściciel.

Należy także zwrócić uwagę, iż w kosztach całego świadczenia montaż, jakiego podjął się Wnioskodawca stanowił ok. 4% całkowitego kosztu transakcji. Dlatego także montaż spełnia kryterium pomocniczości. Ponadto, przyjmując obiektywne kryteria, gdyby uznać, iż dostawca miał ograniczyć się jedynie do montażu przedmiotu umowy, nie było tu mowy o ewentualnym przystosowaniu do specyficznych potrzeb klienta.

Wnioski z przytoczonego orzeczenia C-111/05 można trafnie odnieść także do przedmiotowej sprawy. Otóż w sytuacji, gdy wykonywane usługi ograniczają się do montażu towaru i nie prowadzą do zmian cech tego towaru należy uznać je za pomocnicze wobec świadczenia głównego, którym jest dostawa towaru.

Należy także zwrócić uwagę na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 lutego 2008 r., gdzie sąd dokonał kwalifikacji wykonywanych przez podatnika czynności, na które składały się przeniesienie własności hali oraz usługa jej montażu na przygotowanym przez kupującego gruncie. Sąd wskazał, iż ma miejsce jedno świadczenie i że to świadczenie należy kwalifikować jako dostawę towarów. Sąd zauważył, iż; "nawet jeśli ta instalacja pociąga za sobą pewne komplikacje i konieczność zaangażowania dodatkowych środków, to nie wynika z tego, że świadczenie usług ma charakter dominujący względem dostawy towarów. Prace, które mają być wykonane przez dostawcę, ograniczają się do zamontowania gotowej hali, a ich celem ani skutkiem nie jest zmiana ich charakteru, czy też przystosowanie do specyficznych potrzeb klienta, a umożliwienie klientowi korzystania z gotowej hali".

Wnioskodawca kwalifikuje dokonane przez siebie świadczenie do kategorii dostawy wraz z montażem. Świadczeniem wiodącym w przedmiotowym wypadku jest bowiem dostawa ramienia (stanowiąca 95% wartości zlecenia), montaż stanowi natomiast świadczenie pomocnicze (ok. 4% wartości zlecenia), nie zmieniające charakteru świadczenia. W takim wypadku obowiązek podatkowy uzależniony jest od dnia dokonania dostawy. Przy czym za dzień dostawy uznać należy dzień przekazania urządzenia zlecającemu, dokumentowany podpisanym protokołem zdawczo-odbiorczym. Taką kwalifikację świadczenia potwierdzają także interpretacje organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji z dnia 5 lutego 2009 r., ITPP1/443-929a/08/MN, Dyrektor Izby skarbowej w Bydgoszczy wskazał, iż faktyczne przeniesienie prawa do dysponowania towarem, będącym przedmiotem umowy - instalacji przemysłowe - jak właściciel, nastąpi z dniem podpisania przez strony protokołu odbioru instalacji i przekazania do eksploatacji głównemu użytkownikowi. Wtedy dopiero będzie można uznać dostawę towaru wraz z instalacją/montażem za dokonaną. Jak dalej wskazał organ, powołując się na przedstawiony stan faktyczny, zbliżony, w ocenie Wnioskodawcy do stanu faktycznego będącego przedmiotem analizy, instalacja/montaż poszczególnych towarów, będących elementami całej instalacji przemysłowej wymaga (będzie wymagać) wiadomości (umiejętności) specjalnych, znanych przede wszystkim dostawcy montowanego (instalowanego) towaru, od którego wymagane jest również doprowadzenie do próbnego uruchomienia instalacji, co dopiero stanowi wykonanie umowy przez ten podmiot. Skoro przedmiotem dostawy jest/będzie towar - budowla - instalacja przemysłowa, przeniesienie prawa do rozporządzania tym towarem nastąpi w dniu, w którym zostanie podpisany protokół odbioru instalacji i przekazania do eksploatacji głównemu użytkownikowi, tym samym dopiero wtedy będzie można uznać dostawę za dokonaną przez kontrahenta Spółki, jako dostawa towaru wraz z jego instalacją lub montażem.

Podobnie kwestię obowiązku podatkowego w przypadku dostawy wraz z montażem określały także inne organy podatkowe, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 27 czerwca 2008 r., IPPP2-443-712/08/AS uznał czynność polegającą na dostawie kompletnych i gotowych do używania urządzeń do elektrowni wiatrowych za dostawę wraz z montażem podlegającą opodatkowaniu jako dostawa towarów. Jak natomiast wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z dnia 8 maja 2008 r., IP-PP2-443-247/08-2/AS, gdy podpisanie protokołu zdawczo-odbiorczego dokumentującego zakończenie procesu Instalacji/montażu przez Dostawcę potwierdza nabycie przez Wnioskodawcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług dla przedmiotowych nabyć towarów wraz z instalacją lub montażem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie uznania wykonanego przez Spółkę zlecenia za dostawę towarów, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania organem właściwym do dokonywania klasyfikacji statystycznych na wniosek zainteresowanego jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

W myśl pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - zakres rzeczowy PKWiU (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

* pod pojęciem wyrobów rozumie się surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów - o ile występują w obrocie,

* pod pojęciem usług rozumie się wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym nie tworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych - usługi na rzecz produkcji, wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż pojęcie usług zawarte w zasadach metodycznych PKWiU nie jest tożsame z definicją usług zawartą w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, a pojęcie dostawy towaru we wskazanym rozporządzeniu w ogóle nie występuje.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119).

Oznacza to, że najpierw koniecznym jest ustalenie czy dane świadczenie jest usługą w rozumieniu ustawy o VAT, a następnie sprawdzenie czy ta usługa została wymieniona w klasyfikacji usług.

Stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Natomiast, w myśl przywołanego wcześniej art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z analizy powyższych przepisów prawa podatkowego wynika, iż w celu uznania czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu ustawy o VAT, należy rozważyć czy dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, tj. czy w wyniku danej transakcji nabywca będzie mógł faktycznie dysponować rzeczą.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca na zlecenie zamawiającego z własnych materiałów wykonał, dostarczył i zamontował ramię załadowcze. Wnioskodawca wskazał, że na koszty zlecenia składają się główne koszty materiałów koniecznych do jego realizacji plus koszty prac koniecznych dla wykonania, dostarczenia i zamontowania przedmiotu zlecenia. Procentowy udział kosztów poszczególnych świadczeń w całości zlecenia przedstawia się następująco: dokumentacja wstępna - 1%, materiały/robocizna/testy - 95%, dostarczenie/montaż/uruchomienie/dokumentacja końcowa -4%.

Analizując powyższe okoliczności faktyczne w sprawie Spółki należy stwierdzić, że wykonanie opisanego we wniosku przedmiotu zlecenia (ramię załadowcze) - w oparciu o własne materiały - jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego (rzeczy), o funkcji całkiem odmiennej od tej związanej z wykorzystanymi materiałami, który daje zamawiającemu prawo do rozporządzania nim jak właściciel. Wytworzone w takim procesie produkcyjnym ramię załadowcze jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, co do której Spółka - aby nabywca mógł nim rozporządzać jak właściciel - musi przenieść prawo jego posiadania na nabywcę. W tym przypadku Spółka wyzbywa się własności użytych do tej produkcji materiałów, które w ramach procesu produkcyjnego przybrały postać rzeczową ramienia załadowczego. Tym samym następuje w takim przypadku przeniesienie przez Spółkę na zleceniodawcę prawa do rozporządzania jak właściciel wyprodukowanym przez nią z własnych materiałów majątkiem rzeczowym, co czyni tę czynność dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Przedmiotowe zlecenie obejmuje również - oprócz dostawy ramienia - sporządzenie dokumentacji, montaż i uruchomienie ramienia, lecz należy zwrócić uwagę, że udział procentowy tych świadczeń w ogólnych kosztach całego zlecenia jest znikomy. Na tej podstawie można więc uznać, iż głównym przedmiotem zlecenia jest wykonanie przez Spółkę z własnych materiałów ramienia załadowczego, a następnie przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel na zlecającego - będące dostawą towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym wykonanie zlecenia przez wnioskodawcę należy uznać za dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym stanowisko wnioskodawcy w tej kwestii należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.