IPPP1/443-350/11-4/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-350/11-4/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu 21 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 12 maja 2011 r. pismem z dnia 20 maja 2011 r. (data wpływu 25 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania i ustalenia stawki podatku VAT odnośnie usługi budowlanej dotyczącej budowy budynków mieszkalnych i niemieszkalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania i ustalenia stawki podatku VAT odnośnie usługi budowlanej dotyczącej budowy budynków mieszkalnych i niemieszkalnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został na wezwanie tut. Organu z dnia 12 maja 2011 r. (doręczone w dniu 18 maja 2011 r.) pismem z dnia 20 maja 2011 r., nadanym w dniu 23 maja 2011 r. (data wpływu 25 maja 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny, sprecyzowany w uzupełnieniu do wniosku:

Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką) wykonuje usługi budowlane, dotyczące m.in. budowy całych budynków, tj. przedmiotem umowy z zamawiającym jest budowa budynku. Może to być budynek sklasyfikowany w PKOB jako budynek mieszkalny (ze względu na to, że przeważającą część stanowią lokale mieszkalne, zarówno o powierzchni do 150 m#178;, jak też mieszkania większe), albo budynek sklasyfikowany w PKOB jako niemieszkalny (ze względu na to, że większą część powierzchni stanowią lokale użytkowe, np. usługowe, biurowe, itd., a mniejszą część lokale mieszkalne).

W przypadku obydwu rodzajów budynków (tj. budynek mieszkalny oraz niemieszkalny) usługi budowlane wykonywane przez Spółkę będą dotyczyły:

a.

mieszkań o powierzchni do 150 m#178;,

b.

mieszkań o powierzchni powyżej 150 m#178;,

c.

lokali użytkowych (bez względu na powierzchnię),

d.

części wspólnych budynku (klatki schodowe, parkingi w podziemiach budynku, windy, korytarze, elementy infrastruktury wewnętrznej takie jak kanalizacja, elektryczność, okablowanie, itd., elewacja zewnętrzna, dach, etc.), zwane dalej częściami wspólnymi budynku.

Z kolei ustalając wartość poszczególnych robot (w sytuacji, gdy wynagrodzenie obejmuje jedną kwotę za wykonanie całego budynku), Spółka dzieli cenę łączną za cały budynek przez ilość metrów kwadratowych powierzchni ogółem, obliczając w ten sposób koszt budowy metra kwadratowego całej powierzchni. Przykładowo, jeśli budynek za wykonanie którego Spółka otrzyma łącznie 2000 j. p. (jednostek pieniężnych) netto, ma 2000 m#178; powierzchni całkowitej, z czego 1100 m#178; powierzchni lokali mieszkalnych oraz 500 m#178; powierzchni lokali użytkowych, zaś pozostałe 400 m#178; stanowi powierzchnię wspólną (korytarze, przejścia, klatki schodowe, itd.), to Spółka dzieli wynagrodzenie należne za cały budynek przez jego powierzchnię całkowitą ustalając w ten sposób koszt budowy 1 m#178; powierzchni tego budynku (w przyjętym na wstępie uproszczonym przykładzie liczbowym otrzymujemy 1 j. p. netto za 1 m#178; powierzchni). Wobec tego w celu podziału kwoty 2000 j. p. na kwoty należne za poszczególne prace i przyporządkowania im właściwych stawek VAT, Spółka wystawi fakturę VAT za roboty dotyczące lokali użytkowych na kwotę 500 j. p. + 23% VAT, za lokale mieszkalne na kwotę 1000 j. p. + 8% VAT (chyba że wśród tych mieszkań są mieszkania powyżej 150 m#178; - wówczas nadwyżka ponad tą powierzchnię będzie opodatkowana stawką 23%). Łącznie zatem cena netto robót związanych z lokalami mieszkalnymi i użytkowymi wyniesie 1600 j. p. Z kolei wynagrodzenie należne za prace związane z budową części wspólnych budynku wyniesie 400 j. p. netto. W innych przypadkach umowa z zamawiającym wskazuje wprost kwoty wynagrodzenia należne Spółce za wykonanie prac dotyczących lokali mieszkalnych czy użytkowych, części wspólnych, itd.

Budynki opisane powyżej to budynki, które według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych klasyfikowane są jako PKOB 11 - Budynki Mieszkalne (dla budynków, których ponad 50% części jest zajęta przez powierzchnię mieszkalną) oraz jako PKOB 12 - Budynki Niemieszkalne (dla budynków, których ponad 50% części jest zajęta przez powierzchnię użytkową).

W związku z powyższym zadano następujące pytania, sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku:

1.

Jaką stawkę VAT (tj. 8% czy 23%) zastosować do sprzedaży robót dotyczących części wspólnych budynku, wymienionych przykładowo w pkt d) powyżej.

2.

Czy możliwe jest wskazanie w umowie z zamawiającym wartości poszczególnych prac i potraktowanie tej kwoty jako wynagrodzenia za poszczególne rodzaje prac, a tym samym jako podstawy opodatkowania, do której zostanie doliczona stawka VAT właściwa dla danego rodzaju prac.

3.

Czy możliwy jest opisany wyżej podział wartości prac w sytuacji, gdy umowa z zamawiającym przewiduje jedną cenę za wykonanie całego budynku, a w konsekwencji czy możliwe jest potraktowanie tak ustalonych wartości jako podstawy opodatkowania, do której doliczone zostaną stawki VAT właściwe dla danego rodzaju robót.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1.

Według Spółki stawka VAT do części wspólnej budynku, będzie uzależniona od kwalifikacji budynku jako całości w PKOB, tj. jeśli przedmiotem zamówienia jest budowa budynku sklasyfikowanego w PKOB jako budynek mieszkalny (ze względu na przewagę powierzchni lokali mieszkalnych), to do wynagrodzenia należnego z tytułu prac (budowy) części wspólnych budynku należy zastosować stawkę 8%, zaś jeśli przedmiotem zamówienia jest budowa budynku niemieszkalnego (ze względu na przewagę powierzchni lokali użytkowych), to do wynagrodzenia z tytułu prac (budowy) części wspólnych budynku należy zastosować stawkę podstawową, 23%.

Powyższe kwestie regulują poszczególne przepisy art. 41 ustawy o VAT, tj.

ust. 12.: Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

ust. 12a.: Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

ust. 12b.: Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m#178;;

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m#178;.

ust. 12c.: W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z powyższej regulacji wynika więc, że stawka podatku VAT na roboty budowlane świadczone przez Spółkę uzależniona jest od rodzaju budynku, który Spółka buduje, lub w którym Spółka wykonuje roboty budowlane. Należy więc odrębnie rozpatrzeć kwestię stawki na części wspólne w budynku niemieszkalnym, a odrębnie na części wspólne w budynku mieszkalnym.

Budynek niemieszkalny

W przypadku wykonywania przez Spółkę, jako wykonawcę, budynku niemieszkalnego (jako całości), w ramach jednolitej usługi budowlanej za jedną cenę dla potrzeb podatku VAT należy przyjąć, iż wykonawca powinien co do zasady do całego wynagrodzenia doliczyć 23% VAT. Stawkę obniżoną stosuje się bowiem do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, czyli do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych. W sytuacji więc, gdy Spółka wykonuje usługę budowlaną polegającą na wybudowaniu całego budynku niemieszkalnego to do części wspólnych, o których mowa w pkt d) powyżej powinna zastosować podstawową stawkę podatku. Skoro przedmiotem budowy, jako całości, jest budynek sklasyfikowany w PKOB jako niemieszkalny, to części wspólne budynku niemieszkalnego nie spełnią warunków do zastosowania w stosunku do ich budowy stawki obniżonej, tj. nie są one częścią budynku mieszkalnego, ani nie są lokalem mieszkalnym o powierzchni do 150 m#178; w budynku niemieszkalnym. Skoro więc powierzchnie, o których mowa w pkt d) stanu faktycznego (powierzchnie wspólne) nie spełniają warunków do zastosowania obniżonej stawki podatku, to usługa ich wykonania będzie opodatkowana podstawową stawką podatku VAT.

Budynek mieszkalny

Ustalając stawkę podatku VAT na części wspólne (wymienione przykładowo w pkt d) stanu faktycznego) w budynku klasyfikowanym w PKOB jako budynek mieszkalny, tj. budynek, w którym powierzchnia użytkowa lokali użytkowych jest mniejsza niż powierzchnia mieszkań (zarówno o powierzchni do 150 m#178;, jak też przekraczających ten limit) należy wziąć pod uwagę przede wszystkim fakt, iż części wspólne są częściami budynku sklasyfikowanego jako budynek mieszkalny. Z kolei, jak wynika z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT obniżoną stawkę podatku stosuje się do budynków sklasyfikowanych jako budynki mieszkalne (z wyłączeniem lokali mieszkalnych o powierzchni przekraczającej 150 m#178; i lokali użytkowych). Skoro budynek, jako cały jest klasyfikowany jako mieszkalny, zaś z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT wynika, iż regułą jest opodatkowanie stawką obniżoną dostawy budynków mieszkalnych (lub prac z nimi związanych), zaś wyjątkowo stawką podstawową lokali użytkowych oraz części lokali mieszkalnych przekraczających limit 150 m#178; powierzchni, to należy przyjąć, iż Spółka jako wykonawca powinna w stosunku do części powierzchni wspólnych zastosować obniżoną stawkę podatku. Powierzchnie te są bowiem częścią budynku mieszkalnego i nie są ani lokalem mieszkalnym o powierzchni przekraczającej 150 m#178;, ani też nie są lokalem użytkowym. Przedmiotem usługi budowlanej świadczonej przez Spółkę jest bowiem cały budynek mieszkalny, ze wszystkimi jego integralnymi elementami, do którego należy zastosować stawkę obniżoną, z wyłączeniem wyjątków wskazanych w ustawie (lokale użytkowe i część powierzchni mieszkań przekraczających 150 m#178;). Tym samym Spółka wykonując roboty związane z tymi powierzchniami w budynku sklasyfikowanym w PKOB jako budynek mieszkalny powinna zastosować obniżoną stawkę podatku VAT.

Z powyższego wynika więc, że w przypadku robót budowlanych dotyczących części wspólnych budynku (schody, dachy, korytarze, itd.) należy jako regułę przyjąć stawkę VAT właściwą dla tego budynku z punktu widzenia jego klasyfikacji w PKOB. Jeśli więc Spółka buduje budynek niemieszkalny, to regułą będzie stosowanie do wszelkich prac stawki podstawowej, czyli 23%, z wyłączeniem przypadków wskazanych w powyższych przepisach w postaci lokali mieszkalnych do 150 m#178;. Z kolei, jeśli Spółka buduje budynek sklasyfikowany w PKOB jako mieszkalny, to regułą będzie stosowanie do wszelkich robót w tym budynku stawki obniżonej, również z wyłączeniem przypadków wskazanych w powyższych przepisach, czyli z wyłączeniem robót dotyczących lokali użytkowych i lokali mieszkalnych w części przekraczającej 150 m#178;.

Ad. 2.

W umowie z zamawiającym możliwe jest wskazanie wartości poszczególnych prac, celem przyporządkowania im właściwych stawek VAT. Wówczas tak ustalona wartość będzie stanowiła podstawę opodatkowania. Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży towarów lub usług. Jeśli więc w umowie z zamawiającym zostaną wskazane kwoty należne Spółce za wykonanie poszczególnych prac, to równocześnie kwoty te będą stanowiły podstawę opodatkowania w VAT. W konsekwencji kwota należna Spółce za budowę części wspólnych (przykładowo wymienionych w pkt d) powyżej) w budynku sklasyfikowanym w PKOB jako budynek mieszkalny będzie opodatkowana stawką VAT 8%, zaś w budynku niemieszkalnym - stawką podstawową.

Ad. 3.

Powyższe uwagi należy odpowiednio odnieść do sytuacji, w której umowa z zamawiającym nie wskazuje kwot należnych za wykonanie poszczególnych prac. Nie oznacza to bowiem, że ich ustalenie jest niemożliwe na podstawie dokumentacji technicznej, budowlanej, itd. Jeśli Spółka potrafi ustalić wartość (cenę sprzedaży) jednego metra kwadratowego powierzchni (zarówno lokali mieszkalnych, użytkowych, jak też powierzchni wspólnych), to tak obliczone wartości należy przyjąć do podstawy opodatkowania poszczególnych prac.

Gdyby bowiem przyjąć, że ze względu na ustalenie w umowie jednej ceny za cały budynek nie jest to możliwe, to powstałoby pytanie, czy w związku z tym do kwoty całego wynagrodzenia zastosować jedną stawkę VAT, jaką, oraz na podstawie jakich kryteriów. Wówczas jedyne rozwiązanie, jakie wchodziłoby w grę, to zastosowanie 8% stawki VAT w przypadku wynagrodzenia należnego Spółce za budowę budynku sklasyfikowanego w PKOB jako mieszkalny oraz 23% stawki VAT w przypadku wynagrodzenia należnego za budowę budynku sklasyfikowanego jako niemieszkalny. Jeśli jednak przyjmujemy, że takie stanowisko byłoby nieprawidłowe, to tym samym uznajemy, że kwotę należną Spółce za budowę całego budynku należy podzielić celem ustalenia wartości poszczególnych prac i przyporządkowania tym kwotom właściwych stawek VAT. W ocenie Spółki sposób podany w stanie faktycznym jest prawidłowy, gdyż przyjmuje możliwie najprostsze kryterium podziału, czyli według wynagrodzenia za metr kwadratowy powierzchni całkowitej, co daje łatwość obliczenia podstawy opodatkowania dla lokali mieszkalnych, lokali użytkowych i powierzchni wspólnych, gdyż każdą z nich można łatwo ustalić na podstawie dokumentacji budowlanej. W konsekwencji tak obliczone kwoty będą podstawą opodatkowania właściwymi stawkami VAT odpowiednich części wynagrodzenia, należnych Spółce odpowiednio z tytułu budowy lokali mieszkalnych, lokali użytkowych i części wspólnych. W konsekwencji w przypadku części wspólnych budynku mieszkalnego do tak obliczonej kwoty wynagrodzenia zastosowanie znajdzie stawka 8% VAT, zaś w przypadku części wspólnych budynku niemieszkalnego - stawka podstawowa.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 i art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 cyt. ustawy). Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2 cyt. ustawy).

Zaznaczyć należy, iż na podstawie art. 146a pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

2.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 powołanej ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Stosownie do ust. 12b ww. artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Z treści art. 2 pkt 12 ustawy wynika, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Wskazać należy także, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 122, poz. 1316 z późn. zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi (art. 3 pkt 1 lit. a). Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane).

Stwierdzić należy, iż w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że ze stawki preferencyjnej korzysta wyłącznie budowa i remont budynków, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Obniżona stawka podatku nie obejmuje więc innych elementów infrastruktury budowlanej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa i remont, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego. Zgodnie więc ze słownikiem pojęć zawartym w art. 3 pkt 6, 7 i 8 ww. ustawy - Prawo budowlane przez:

* budowę - należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego;

* roboty budowlane - należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego;

* remont - należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Uwzględniając powołane powyżej przepisy, wskazać należy, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawodawca przewidział możliwość zastosowania preferencyjnej, tj. 8%, stawki podatku od towarów i usług w odniesieniu do wyszczególnionych w ustawie i przepisach wykonawczych do niej usług budowlanych. Należy jednakże zwrócić uwagę, że preferencyjna 8% stawka podatku przewidziana jest wyłącznie dla budownictwa mieszkaniowego i lokali mieszkalnych, czyli obiektów sklasyfikowanych w dziale PKOB 11.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy usługi budowlane, dotyczące m.in. budowy całych budynków, tj. przedmiotem umowy z zamawiającym jest budowa budynku. Może to być budynek sklasyfikowany w PKOB 11, jako budynek mieszkalny, albo budynek sklasyfikowany w PKOB 12, jako niemieszkalny. W przypadku obydwu rodzajów budynków (tj. budynek mieszkalny oraz niemieszkalny) usługi budowlane wykonywane przez Spółkę będą dotyczyły:

a.

mieszkań o powierzchni do 150 m#178;,

b.

mieszkań o powierzchni powyżej 150 m#178;,

c.

lokali użytkowych (bez względu na powierzchnię),

d.

części wspólnych budynku (klatki schodowe, parkingi w podziemiach budynku, windy, korytarze, elementy infrastruktury wewnętrznej takie jak kanalizacja, elektryczność, okablowanie, itd., elewacja zewnętrzna, dach, etc.), zwane częściami wspólnymi budynku.

Ustalając wartość poszczególnych robot (w sytuacji, gdy wynagrodzenie obejmuje jedną kwotę za wykonanie całego budynku), Spółka dzieli cenę łączną za cały budynek przez ilość metrów kwadratowych powierzchni ogółem, obliczając w ten sposób koszt budowy metra kwadratowego całej powierzchni.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia zastosowania stawki podatku VAT do sprzedaży robót dotyczących części wspólnych budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Należy zauważyć, iż z opisu sprawy wynika, że przedmiotem umowy jest wykonanie robót budowlanych dotyczących budynków jako całości, a nie wykonanie odrębnych robót budowlanych dotyczących poszczególnych lokali czy też części budynku.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli zatem przedmiotem sprzedaży jest usługa budowlana dotycząca całego budynku, wówczas nie jest zasadne wyłączanie poszczególnych elementów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy. Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania dla celów podatkowych poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz wynikający z treści wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż stawka podatku VAT na przedmiotowe roboty budowlane świadczone przez Spółkę uzależniona jest od rodzaju budowanego budynku.

Zatem, w przypadku wykonywania przez Spółkę, jako wykonawcę robót budowlanych dotyczących budowy budynku niemieszkalnego sklasyfikowanego w PKOB w dziale 12, jako całości w ramach jednolitej usługi budowlanej, do całości robót budowlanych, łącznie z częściami wspólnymi, należy zastosować podstawową stawkę podatku VAT, tj. 23% - w myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Natomiast w przypadku wykonywania przez Spółkę, jako wykonawcę robót budowlanych dotyczących budowy budynku mieszkalnego stałego zamieszkania sklasyfikowanego w PKOB w dziale 11, jako całości w ramach jednolitej usługi budowlanej, do całości robót budowlanych, łącznie z częściami wspólnymi, należy zastosować preferencyjną stawkę podatku VAT, tj. 8% - zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

W odpowiedzi na pytanie nr 2 oraz pytanie nr 3, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Spółka w przedmiotowym wniosku wskazała, iż przedmiotem umowy jest budowa całych budynków - zarówno mieszkalnych, jak i niemieszkalnych.

Zatem przedmiotem dostawy jest usługa budowlana dotycząca budowy całego obiektu, nie zaś szereg niezależnych usług opodatkowanych indywidualnymi stawkami. Z odpowiedzi na pytanie nr 1 wynika, iż wszelkie roboty budowlane dotyczące kompleksowej budowy budynku niemieszkalnego opodatkowane są stawką VAT 23%, natomiast wszelkie roboty budowlane dotyczące kompleksowej budowy budynku mieszkalnego opodatkowane są stawką VAT 8%.

Mając na uwadze powyższe, podstawą opodatkowania dla kompleksowej budowy budynku mieszkalnego bądź niemieszkalnego jest, w myśl cyt. powyżej art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, kwota należna z tytułu sprzedaży, określona w umowie pomiędzy Spółką a kontrahentem, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Jednocześnie, odnośnie wartości ustalenia poszczególnych prac należy zauważyć, że to strony dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość - cenę, za którą dokonują transakcji, a nie organ podatkowy. Wobec powyższego analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, zwłaszcza kwestii wartości dokonanych transakcji, nie mieści się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl