IPPP1-443-344/09-2/JB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 1 czerwca 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-344/09-2/JB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla czynności druku książek i czasopism - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla czynności druku książek i czasopism.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, która polega na wytwarzaniu dla wydawnictw książek lub czasopism specjalistycznych oznaczonych symbolem ISBN (książki) PKWiU 22.11 oraz ISSN (czasopisma) PKWiU 22.13. Podatnik zakupuje we własnym zakresie i na własne ryzyko materiały w postaci rzeczy ruchomych tj. papieru, kleju i tektury koniecznych do wytworzenia książek lub czasopism specjalistycznych. Podatnik wykonuje druk na materiałach stanowiących jego własność (papier, tektura, klej), dokonuje oprawy a następnie już gotowy produkt w postaci książek sprzedaje klientom. Prawo własności do wytworzonych przez podatnika produktów (książek) zostaje przeniesiona na kontrahentów. Do czasu wydania kontrahentom gotowych produktów prawo do rozporządzania i dysponowania gotowym produktem - książką - przysługuje podatnikowi. Do czasu wydania gotowych produktów - książek, czasopism - po stronie kontrahentów pozostają jedynie prawa autorskie. Posiadanie przez wydawców praw autorskich nie upoważnia wydawnictwa do rozporządzania wykonanymi książkami, czasopismami. Prawa takie wydawcy uzyskują dopiero po zapłaceniu ceny i wydaniu produktów. Zarówno książki jak i czasopisma spełniają wymogi określone w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 5 kwietnia 2004 r. z późn. zm.).

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 5 maja 2003 r. w sprawie o sygn. akt II S.A 2214/00 Mon.Pod. 2003/8/4 klasyfikacje statystyczne nie stanowią wiążącej dyrektywy dla organu podatkowego, są tylko jednym z dowodów w sprawie a organ ocenia je zgodnie z art. 191 Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy wykonanie umowy na podstawie której podatnik wykonuje druk książek lub czasopism specjalistycznych z materiałów stanowiących własność podatnika i we własnym zakresie tj. samodzielnie je wytwarza, jest dostawą w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 5 kwietnia 2004 r. z późn. zm.).

2.

Czy biorąc pod uwagę czynności wykonane przez drukarnię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dostarczany na indywidualne zamówienie produkt finalny w postaci wydrukowanych i oprawionych metodami poligraficznymi książek i czasopism ISBN PKWiU 22.11 oraz ISSN PKWiU 22.13 wydrukowanych na materiałach własnych jest opodatkowane stawką 0% VAT wg przepisów prawa obowiązujących po dniu 21 grudnia 2007 r....

Zdaniem wnioskodawcy sprzedaż książek i czasopism z materiałów własnych winna być opodatkowana stawą 0%. Strona wskazuje, iż w identycznej sytuacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną w sprawie o sygn. akt IP-PP2-443-404/08-2/MK z dnia 23 kwietnia 2008 r., iż prawidłowe jest stanowisko, iż właściwą stawką podatku VAT w przedstawionej sytuacji - identycznej jak sytuacja podatnika w niniejszej sprawie - jest stawka 0%. Wnioskodawca wskazał również jako identyczną interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. akt IBPP2-443-404/08-2/MK z dnia 10 października 2008 r. Z interpretacji tej wynika, że właściwą stawką podatku VAT dla książek (PKWiU 22.11) jest stawka 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy.

Dla określenia właściwej stawki podatku istotne jest ustalenie czy mamy do czynienia z dostawą towarów czy też ze świadczeniem usług, ponieważ ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności, w tym dostawy niektórych towarów, preferencyjną stawką podatku VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy w okresie od przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r., stawkę 0% stosuje się do dostaw w kraju i wewnątrzwspólnotowego nabycia:

* książek (PKWiU ex 22.11) - z wyłączeniem książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, książek telefonicznych, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10), nut, map i ulotek - oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN,

* czasopism specjalistycznych.

Przez czasopisma specjalistyczne, stosownie do art. 146 ust. 4 ustawy, należy rozumieć wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 22.13, PCN 4902 i CN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej i twórczej, edukacyjnej, naukowej i popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej i lokalnej, a także przeznaczone dla osób niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15 000 egzemplarzy, z wyjątkiem periodyków, publikacji i wydawnictw wymienionych w punktach 1-7 tego przepisu.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 249, poz. 1861) dodanym w § 7 ust. 1 pkt 9 lit. a) i b) przedłużyło stosowanie obniżonej stawki 0% w odniesieniu do dostawy książek i czasopism specjalistycznych, w zakresie w jakim wynikało to z art. 146 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o VAT. Rozporządzenie nadało moc obowiązującą ww. przepisowi § 7 ust. 1 pkt 9 oraz ust. 3 definiującemu pojęcie czasopism specjalistycznych, z dniem 1 stycznia 2008 r.

Zaznaczyć jednakże należy, iż od dnia 1 grudnia 2008 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), a cytowany wyżej § 7 ust. 1 pkt 9 oraz ust. 3 znajduje swój odpowiednik w § 9 ust. 1 pkt 10 oraz ust. 3 obecnie obowiązującego rozporządzenia.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania organem właściwym do dokonywania klasyfikacji statystycznych na wniosek zainteresowanego jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

W myśl pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - zakres rzeczowy PKWiU (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

* pod pojęciem wyrobów rozumie się surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów - o ile występują w obrocie,

* pod pojęciem usług rozumie się wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym nie tworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych - usługi na rzecz produkcji, wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż pojęcie usług zawarte w zasadach metodycznych PKWiU nie jest tożsame z definicją usług zawartą w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, a pojęcie dostawy i towaru we wskazanym rozporządzeniu w ogóle nie występuje.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji (z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119). Oznacza to, że najpierw koniecznym jest ustalenie czy dane świadczenie jest usługą w rozumieniu ustawy o VAT, a następnie sprawdzenie czy ta usługa została wymieniona w klasyfikacji usług.

Stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast, w myśl przywołanego wcześniej art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z analizy powyższych przepisów prawa podatkowego wynika, iż w celu uznania czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozważyć czy dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, tj. czy w wyniku danej transakcji nabywca będzie mógł faktycznie dysponować rzeczą.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca na indywidualne zlecenie wydawców wykonuje druk książek lub czasopism specjalistycznych z własnych materiałów (papier, tektura, klej), dokonuje oprawy, a następnie gotowy produkt sprzedaje wydawcom. Do czasu wydania gotowych produktów (książek, czasopism) prawo do rozporządzania i dysponowania gotowymi produktami przysługuje Wnioskodawcy, z chwilą ich wydania i zapłaty ceny przez kontrahenta - wydawcę, zostaje przeniesione na niego prawo własności do gotowych produktów (książek, czasopism). Zarówno książki jak i czasopisma spełniają wymogi określone w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca, na indywidualne zlecenie wydawcy (zamawiającego) dokonuje czynności wytworzenia metodami poligraficznymi tj. drukowania i oprawiania książek, czasopism (w całości z materiałów własnych). Wnioskodawca zatem dokonuje procesu produkcyjnego składającego się z wielu różnorodnych czynności, w wyniku których powstaje gotowy wyrób - książka, oznaczona symbolem ISBN i PKWiU 22.11 oraz czasopisma, oznaczone symbolem ISSN i PKWiU 22.13. Zleceniodawca (wydawca) jest właścicielem praw autorskich co do treści zawartych w produkcie. Wnioskodawca dysponując wykonanym nakładem książek, czasopism, stawia wykonany produkt do dyspozycji wydawcy (zamawiającego) przekazując jednocześnie odpłatnie prawo do dysponowania wykonanym produktem. Po zakończeniu całego cyklu produkcyjnego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania tymi gotowymi produktami jak właściciel przez zleceniobiorcę na rzecz zleceniodawcy. Dopiero fakt wydania gotowego produktu przez podmiot realizujący zlecenie, tj. przeniesienie prawa do dysponowania nim jak właściciel na zleceniodawcę, powoduje, że konkretna pozycja wydawnicza może być przedmiotem dalszego obrotu realizowanego przez wydawcę.

Proces drukowania książki w oparciu o własne materiały jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego (rzeczy), o funkcji całkiem odmiennej od tej związanej z wykorzystanymi materiałami, który staje się przedmiotem obrotu w momencie przeniesienia prawa na wydawcę do rozporządzania nim jak właściciel. Bez znaczenia są przy tym prawa autorskie przynależne wydawcy do drukowanego utworu, gdyż nie są one w tym przypadku przedmiotem obrotu, lecz rzeczowa postać tegoż utworu jakim jest książka czy czasopismo. Wytworzone w takim procesie produkcyjnym książki o symbolu PKWiU 22.11 oraz czasopisma o symbolu PKWiU 22.13 są rzeczami ruchomymi w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, co do których Wnioskodawca - aby wydawca mógł nimi rozporządzać jak właściciel - musi przenieść prawo ich posiadania na nabywcę. Kiedy mowa o "przeniesieniu prawa do rozporządzania" nie należy tego zwrotu utożsamiać jedynie z przeniesieniem prawa własności w sensie prawnym, gdyż w pojęciu tym mieszczą się wszelkie formy przeniesienia prawa, które nabywcy umożliwiają rozporządzanie dobrami materialnymi (rzeczami) jak właścicielowi. W tym przypadku niewątpliwie Wnioskodawca wyzbywa się własności użytych do tej produkcji materiałów, które w ramach procesu produkcyjnego przybrały postać rzeczową książek lub odpowiednio czasopism. Przeniesienie własności tych towarów na wydawcę wymaga ich wydania, jako rzeczy określonych co do gatunku (art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), czyli przeniesienia również ich posiadania na wydawcę, co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie tymi rzeczami jak właściciel. Tym samym następuje w takim przypadku przeniesienie przez Wnioskodawcę na wydawcę prawa do rozporządzania jak właściciel wyprodukowanym przez nią z własnych materiałów majątkiem rzeczowym, co czyni tę czynność dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności oraz przytoczone wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z dostawą towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. W oparciu o wskazane powyżej przepisy prawa obowiązujące w okresie od przystąpienia Polski do struktur Unii Europejskiej, Wnioskodawca ma prawo do stosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do dostawy wykonanych przez siebie na zlecenie wydawców książek (PKWiU 22.11) oraz czasopism (PKWiU 22.13), oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN i ISSN.

Podkreślić raz jeszcze należy, iż przyporządkowanie i zastosowanie właściwego dla określonego towaru lub usługi symbolu PKWiU należy do obowiązków dokonującego ich dostawy, Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji usług, w związku z czym interpretacji udzielono w oparciu o wskazane we wniosku grupowanie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl