IPPP1-443-341/08-7/RK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2008 r. (data wpływu 25 lutego 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania opisanego dokumentu za fakturę VAT - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2008 r. wpłynął ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 14 marca 2008 r. i z dnia 7 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania opisanego dokumentu za fakturę VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 29 luty 2002 r. Wnioskodawca zawarł ze spółką Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe X s.c. Umowę/Zamówienie na zakup stolarki okiennej, wraz z montażem, z terminem dostawy 13-17 maj 2002 r. Na poczet Umowy/Zamówienia, Wnioskodawca zapłacił zaliczkę w wysokości 10.000,00 zł. Nie otrzymał na wpłatę zaliczki żadnego pokwitowania, jednakże zostało to odnotowane w Umowie/Zamówieniu.

Stolarka została dostarczona w dniu 7 sierpnia 2002 r. i w tym samym dniu zamontowana. Dowodzi tego faktura za montaż nr F00361/2002, wystawiona przez producenta stolarki to jest: Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe Y Spółka Jawna, bowiem stolarka została zamontowana przez ekipę montażową producenta. Spółka X, z którą zawarto Umowę/Zamówienie, nie wystawiła faktury VAT za dostarczoną i zamontowaną stolarkę.

Jeszcze przed montażem okazało się, że w 4 szt. okien nie zamontowano części szprosów, ale po uzgodnieniach telefonicznych z producentem stolarki podjęto decyzję, że producent doklei brakujące szprosy w terminie późniejszym.

Bezpośrednio po montażu okazało się, że oprócz brakujących szprosów w 8 szt. okien zamontowano klamki na wysokości 2,2 m od podłogi. Wada okazała się na tyle poważna, że producent przerabiał przedmiotowe skrzydła, wykorzystując przy tym szyby zespolone, okucia oraz profile drewniane ze starych skrzydeł. Wszystkich napraw i przeróbek dokonywała ekipa serwisowa producenta stolarki. Jednakże, zanim ekipa serwisowa ukończyła naprawy związane z brakującymi szprosami i zbyt wysoko umieszczonymi klamkami, w dostarczonej stolarce zaczęły ujawniać się następne wady, a mianowicie zaczęły pękać szyby - szyby pękły w 13 skrzydłach 11 okien - ogółem zamówiono i dostarczono 21 okien.

Producent zaczął wymieniać szyby, ale jak później wykazała ekspertyza techniczna (w aktach sprawy o zapłatę w Sądzie Okręgowym), szyby wymieniono wymontowując jedynie same skrzydła, bez wymontowania ościeżnic, co doprowadziło do utraty prostokątności skrzydeł i powstania następnej wady, a mianowicie kleszczenia skrzydeł w ramach oraz nieprawidłowego funkcjonowania okuć, i braku możliwości ich wyregulowania.

W maju 2003 r. ekipa serwisowa producenta ogłosiła, że wszystkie usterki zostały usunięte, co w świetle powyższego było i jest nieprawdą, więc w czerwcu 2003 r. Wnioskodawca pisemnie wezwał spółkę X do usunięcia wszystkich wad dostarczonej i zamontowanej stolarki, w nieprzekraczalnym terminie do dnia 12 lipca, pod rygorem odstąpienia od Umowy/Zamówienia.

W odpowiedzi spółka X w dniu 8 lipca 2003 r., wystosowała do Wnioskodawcy pismo, w którym to domaga się w nieprzekraczalnym terminie do 26 lipca 2003 r., zapłaty sumy z faktury, przysyłając w załączeniu ksero faktury (bez numeru kolejnego, bez daty wystawienia, bez daty sprzedaży, bez podpisu nabywcy), a nie oryginał, pod rygorem skierowania, bez dalszych ostrzeżeń, sprawy do sądu.

Wnioskodawca wskazuje, że dostarczone ksero dokumentu nazywanego przez spółkę X fakturą, nie posiada: numeru kolejnego faktury (zamiast numeru jest: "Faktura VAT/2003"), daty wystawienia faktury, daty sprzedaży, podpisu nabywcy.

Po otrzymaniu powyższego pisma wraz z kserokopią rzekomej faktury, w dniu 24 lipca 2003 r. Wnioskodawca jeszcze raz zwrócił się do firmy X, z propozycją przyjęcia wykonanej usługi wraz z licznymi usterkami, wymienionymi w załączniku do pisma (wtedy jeszcze nie znał wszystkich wad i nie zdawał sobie sprawy z tego, iż naprawa przedmiotowej stolarki może doścignąć albo nawet przewyższyć koszt wyprodukowania od nowa takiej samej stolarki), po obniżonej cenie z zakreśleniem jednakże miesięcznego terminu demontażu stolarki, gdyby X i tej propozycji nie przyjął.

W dniu 4 grudnia 2003 r. spółka X wniosła do Sądu Okręgowego pozew o zapłatę, którego rozpatrywanie do dnia dzisiejszego nie zostało ukończone. Wyżej opisany, bez numeru, bez dat i bez podpisu nabywcy dokument stanowi podstawowy załącznik do pozwu o zapłatę, a spółka X domaga się zapłaty kwoty wymienionej w tym dokumencie po potrąceniu zaliczki, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 8 sierpnia 2002 r.

W piśmie z dnia 7 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż w Umowie/Zamówieniu nie ma wzmianki o montażu stolarki oraz mimo, że za montaż stolarki zapłacił firmie Y, to uważa, że ze spółką X zawarł umowę na montaż stolarki, w skład której wliczona była ta stolarka. Wskazał również, iż jest osobą fizyczną, nie prowadzącą działalności gospodarczej, a przedmiotową stolarkę zakupił na potrzeby własne do nowo budowanego budynku mieszkalnego. Podczas ustalania szczegółów zamówienia, jeszcze przed podpisaniem umowy, spółka X utrzymywała i podkreślała to wyraźnie, że warunkiem uzyskania gwarancji na stolarkę, jest montaż stolarki przez ekipę montażową producenta. Wnioskodawca zgodził się na zakup stolarki wraz z montażem, gdyż nie miał innego wyjścia. Termin podpisania umowy wraz z wpłaceniem zaliczki został ustalony na ostatni dzień obowiązywania promocji, ustalonej przez producenta stolarki. Wszystko odbyło się w atmosferze pośpiechu - umowa nie zawiera wielu istotnych szczegółów. Umowa/Zamówienie została bardzo niechlujnie sporządzona, nie precyzuje nawet przedmiotu umowy, nie ma także żadnej wzmianki na temat montażu. Przy czym podatnik podnosi, że na treść zapisów Umowy/Zamówienia nie miał żadnego wpływu.

Rozpatrując treść Umowy/Zamówienia, wynika z niej, że Wnioskodawca zawarł umowę tylko na zakup stolarki. Jednakże bez jakichkolwiek dodatkowych ustaleń, stolarka została dostarczona i zamontowana przez ekipę montażową producenta. To, że umowa obejmowała zakup stolarki wraz z montażem potwierdza także przesłuchanie współwłaściciela firmy X, który na rozprawie sądowej, zeznał:"Montaż wchodził w cenę zamówienia, Faktura obejmowała też montaż. Nie pamiętam, czy montaż został uwzględniony w tej fakturze czy odjęty."

Współwłaściciel, utrzymuje, że firma X jest jedynym przedstawicielem firmy Y. Na wystawie firmy X umieszczono stolarkę firmy Y.

Stolarka okienna i drzwiowa została przywieziona na budowę samochodem dostawczym firmy Y i wraz z nią przyjechała ekipa montażowa producenta stolarki.

Po wykonaniu montażu ekipa fabryczna przedstawiła Wnioskodawcy do zapłaty fakturę za montaż, którą uregulował, bowiem na tym etapie nie wynikało komu za co się płaci, a Współwłaściciel utrzymywał, że i tak wszystkie należności zarówno za towar jak i montaż muszą być wpłacone do firmy Y. Do tej pory nie udało się ustalić w jakiej faktycznej relacji działają ze sobą firmy Y i X: (...)

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, faktyczna sprzedaż nastąpiła w dniu 7 sierpnia 2002 r. i wtedy to w ustawowym terminie 7 dni od daty sprzedaży, bądź w przypadku gdy podatnik w fakturze VAT określa wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży, a więc nie później niż do 7 września 2002 r. spółka X winna była wystawić fakturę VAT.

Ponieważ dostarczona stolarka mimo wielu wad, została już zamontowana, przy czym zaznaczyć należy, że oprócz braku części szprosów, przed montażem, nie było możliwości zauważenia przez zamawiającego pozostałych wad, spółka X winna była ustalić z zamawiającym wydłużony np. 30 dniowy termin zapłaty, a w tym czasie usunąć wszystkie wady. Usunięcie wad w 30 dniowym terminie było jak najbardziej możliwe, tym bardziej że producent w materiałach marketingowych informował o możliwościach produkcyjnych rzędu 1000 sztuk okien miesięcznie. Nie było także żadnej przeszkody, by termin ten był dłuższy, bo jak się ostatecznie okazało nie dość, że wad nie usunięto do dnia dzisiejszego, to przez niefrasobliwość ekipy montażowej doszło do powstania nowych poważnych usterek. Ekipa serwisowa producenta, dokonywała napraw wadliwej stolarki kilkanaście razy w okresie sierpień 2002 r. -maj 2003 r., co dowodzi, że w tym okresie postawa Wnioskodawcy wykazywała daleko idącą cierpliwość i elastyczność zarówno względem producenta Y, jak i spółki X.

Stanowisko odnośnie pytania nr 1

Dokument, którego kserokopię otrzymał Wnioskodawca od spółki X przy piśmie z dnia 8 lipca 2003 r. zamiast numeru kolejnego posiada: Faktura VAT/2003, nie posiada daty sprzedaży, daty wystawienia faktury, podpisu nabywcy, nie wiadomo kiedy i na jaki użytek powstał. Na ostatniej rozprawie sądowej współwłaścicielka firmy X zeznała: "nie mogłam wypisać oryginału faktury, bo pozwany nie chciał jej przyjąć. Po zamontowaniu stolarki wystawiliśmy fakturę bez numeru i daty. Nie wystawiliśmy faktury ponieważ pozwany nie chciał z nami rozmawiać".

W świetle powyższego oraz w świetle przepisów ustawy o podatku VAT dokument nie zawierający treści minimalnej przewidzianej dla faktury VAT, fakturą nie jest. Zdaniem Wnioskodawcy dokument bez numeru kolejnego, bez daty wystawienia, bez daty sprzedaży i bez podpisu nabywcy fakturą VAT nie jest.

Stanowisko odnośnie pytania nr 2

Spółka X, nie może obecnie wystawić faktury VAT, gdyż wstawiając faktyczną datę sprzedaży, czyli 2002 rok, sprawa uległa przedawnieniu - nie ma możliwości " by spółka X odprowadziła od faktury z datą sprzedaży 7 sierpnia 2002 należny podatek VAT oraz podatek dochodowy. Czy wobec powyższego Wnioskodawca miałby zapłacić kwotę z faktury, pomniejszoną, o podatek VAT i należny podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r.- o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania (dostarczenia), przekazania, zamiany, darowizny towaru lub wykonania usługi, o których mowa w art. 2, z zastrzeżeniem ust. 2-10 oraz art. 6b i art. 35 ust. 2a-6 (art. 6 ust. 1 ustawy). Jeżeli sprzedaż towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 6 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z § 38 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r.- w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 39 i § 40. Zgodnie z § 34 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy, posiadający numer identyfikacji podatkowej lub posługujący się numerem tymczasowym, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT", z wyjątkiem podatników:

* korzystających ze zwolnień określonych w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy,

* wykonujących wyłącznie czynności wymienione w art. 7 ust. 1 ustawy lub czynności zwolnione określone w przepisach wydanych na podstawie art. 47 ustawy.

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, z zastrzeżeniem § 37, powinna zawierać co najmniej:

Stosownie do § 48 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Oryginał faktury powinien zawierać wyraz ORYGINAŁ, a kopia faktury - wyraz KOPIA.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zawarł z firmą X prowadzącą działalność gospodarczą umowę na zakup stolarki okiennej, natomiast usługę montażu tej stolarki wykonała firma Y, za którą wystawiła fakturę VAT. Sprzedaż przedmiotowej stolarki nastąpiła w dniu 7 sierpnia 2002 r., zaś ksero dokumentu nazwanego "faktura VAT/2003" zostało dostarczone Wnioskodawcy w dniu 8 lipca 2003 r. Przedmiotowy dokument nie zawiera takich elementów jak numer kolejny, data wystawienia, data sprzedaży, podpis nabywcy.

Należy zauważyć, iż dokument, który potwierdza daną czynność winien mieć rangę dowodu. Niewątpliwie musi więc w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzić okoliczność faktyczną przez niego dowodzoną. Wiąże się to z faktem, iż bezpieczeństwo rozliczeń podatku od towarów i usług nie pozwala na wprowadzenie do obrotu ksera dokumentów, co wynika z treści § 48 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia. Dlatego też ksero dokumentu będącego w posiadaniu Wnioskodawcy nie jest fakturą. Należy również wskazać, iż dokument ten nie zawiera podstawowych elementów, o których mowa w § 35 ust. 1 pkt 3 i 13 rozporządzenia takich jak numer kolejny, data wystawienia, data sprzedaży i podpis nabywcy, które są wymagane by uznać, iż dokumentuje on pewną czynność.

Powyższe wynika z treści ww. art. 6 ust. 4 ustawy, który stanowi iż, jeżeli sprzedaż towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, co prowadzi do wniosku, iż funkcją faktury jest udokumentowanie pewnej czynności i siłą rzeczy udokumentowanie takie powinno nastąpić po wykonaniu tej czynności.

Zatem, na podstawie przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że ksero dokumentu opisanego we wniosku jako "faktura VAT/2003" nie jest fakturą VAT i tym samym nie dokumentuje sprzedaży, która miała miejsce w dniu 7 sierpnia 2002 r., zatem w tym zakresie prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy

Prawidłowe jest również stanowisko Wnioskodawcy, iż firma X, obecnie nie może wystawić faktury VAT dokumentującej sprzedaż stolarki okiennej, która to sprzedaż miała miejsce w dniu 7 sierpnia 2002 r., co wynika z zapisu § 38 ust. 1 rozporządzenia. Skoro bowiem podatnik nie wystawił w terminie faktury VAT tj. najpóźniej w dniu 14 sierpnia 2002 r. (tj. w siódmym dniu od dnia wydania towaru), nie ma on możliwości wystawienia jej w 2008 r., w związku z tym iż brak jest podstaw prawnych do jej wystawienia.

Należy wskazać, iż nie dokonano oceny załączonych do wniosku dokumentów, bowiem składający wniosek o wydanie interpretacji obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego (art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa), a interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem tej oceny (art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.