IPPP1-443-338/07-8/S/RK/BS - Opodatkowanie podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania płyt na rzecz redakcji muzycznych radia, telewizji oraz czasopism w celach promocyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2007 r. (data wpływu 15 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania płyt - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania płyt.

W dniu 4 grudnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPP1-443-338/07-4/RK, w której stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe. Interpretacja była przedmiotem skargi Spółki. Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 476/08 uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną. Ww. wyrok był przedmiotem rozpoznania Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 7 stycznia 2010 r. sygn. akt I FSK 1572/08 oddalił skargę kasacyjną, wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka, prowadzi między innymi działalność polegającą na wydawaniu płyt z nagraniami bardziej lub mniej znanych artystów. Umieszczenie krążka u jakiegokolwiek hurtownika, czy detalisty i osiągnięcie jakiejkolwiek sprzedaży, szczególnie w przypadku nieznanego artysty, wymaga uprzedniego zaprezentowania utworu i artysty szerokiej publiczności, czyli wylansowania go, by w ogóle zaistniał w świadomości słuchaczy.

W tym celu, Spółka rozesłała pewną ilość nakładu każdej z wydanych w 2007 r. płyt, do szerokiej gamy mediów w całej Polsce - do redakcji muzycznych radia, telewizji, czasopism, z prośbą o prezentowanie utworów na ich łamach, czy antenie.

Wypromowanie w ten sposób płyty, stanowi warunek konieczny, by jakakolwiek ilość egzemplarzy została sprzedana. Bez tej czynności nagranie, a często i artysta, pozostają zupełnie nieznane i niesprzedawalne.

Działanie takie stanowi zatem, podstawę i istotę wykonywanej działalności wydawniczej i warunkuje możliwość jej prowadzenia. Spółka odlicza VAT od faktur zakupu dotyczących kosztów wyprodukowania i ewentualnie zakupu płyt (w przypadku gdy jest wydawcą, a nie jest producentem) - tak jak wszelkich innych kosztów prowadzonej działalności. W piśmie z dnia 9 listopada 2007 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Spółka podniosła, iż stan faktyczny dotyczy płyt o wartości powyżej 5,00 zł, a przekazując płyty, Spółka sporządza wewnętrzne zestawienia, pozwalające ustalić o jakiej wartości przekazano płyty poszczególnym mediom w skali roku podatkowego. W pewnej części, nie są to kwoty przekraczające rocznie wartość 100,00 zł. Są jednak media, w przypadku których łączna wartość przekazanych tytułów w ciągu roku (różne tytuły różnych wykonawców) przekracza łącznie kwotę 100,00 zł.

Jednocześnie Spółka podkreśla, że nie przekazuje płyt na cele osobiste, nie są też one dla mediów żadnym podarunkiem - są przekazywane na cele prowadzonej działalności - by umożliwić mediom na ich prośbę prezentacje nowych utworów, często nieznanego artysty, które zanim nie zaistnieją w świadomości potencjalnego odbiorcy, są zupełnie bezwartościowym produktem, którego nikt nie przyjmie nawet do dystrybucji.

Co więcej, częstokroć Spółka zleca mediom, za ich zgodą i za wynagrodzeniem, akcję promocyjną płyty - a bez przekazania nagrania zaprezentowanie go i wykonanie takiej usługi byłoby niemożliwe.

Koszt wypromowania nagrania jest zasadniczą częścią kosztów wydania krążka. Przekazanie go na ten cel, jest jak najściślej związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością i jako takie w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, nie podlega opodatkowaniu VAT, co poza przytoczonym wyrokiem WSA, potwierdzili także eksperci KIP, których opinii Spółka zasięgała dwukrotnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie płyt do redakcji muzycznych mediów, w celu prezentowania na ich łamach, czy antenie, nagrań i artystów - jest czynnością opodatkowaną VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie takie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nakazuje opodatkować, przekazanie towarów, ale tylko w przypadku, gdy dokonywane jest ono na inne cele niż związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Tymczasem w tym przypadku przekazywanie płyt mediom jest jak najbardziej związane z prowadzoną działalnością wydawniczą, a wręcz stanowi jej istotę - gdyż jak długo szerokiej rzeszy melomanów utwór jest nieznany, tak długo utwór taki dla nich nie istnieje, i jest niesprzedawalny, a to czyni wydanie krążka niemożliwym. Wnioskodawca podnosi, iż taką opinię potwierdza wyrok WSA w Warszawie, w którym Sąd zauważa, że art. 7 ust 2 zrównuje z pojęciem odpłatnej dostawy przekazanie nieodpłatne, ale tylko wówczas, gdy dokonano go na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, (sygn. III SA/Wa 984/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach WSA z dnia 19 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 476/08 oraz NSA z dnia 7 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1572/08 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również czynności wymienione w pkt 1-5. Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ustawodawca zaliczył przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów (tj. nie podlegają opodatkowaniu) przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Artykuł 7 ust. 4 ustawy o VAT definiuje prezenty o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Nie jest więc opodatkowane przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 5 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 5,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Z kolei przez próbki, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Posłużenie się przez ustawodawcę w treści art. 7 ust. 2 ustawy sformułowaniem "na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem" oznacza, że dla określenia przedmiotu opodatkowania w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów istotnym jest cel tego przekazania.

Z literalnego zatem brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2 - czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania - jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż jakiekolwiek nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów (rozumianych w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, jako rzeczy ruchome oraz wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty), innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki, wchodzi w zakres objęty pojęciem odpłatnej dostawy towarów, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części oraz przekazanie to nastąpiło na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Natomiast nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, zarówno związane jak i niezwiązane z realizacją celów prowadzonego przez podatnika przedsiębiorstwa, z mocy art. 7 ust. 3 ustawy nie będzie uznane za odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nawiązuje do treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, będącego odpowiednikiem art. 5 (6) VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), z którego wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analiza przepisów, o których mowa wyżej (art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. oraz art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r.) pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności.

Analiza porównawcza art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE (art. 5 (6) VI Dyrektywy) prowadzi do wniosku, że przepisy polskiej ustawy o VAT są bardziej liberalne, ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostawy, natomiast w świetle przepisów Dyrektywy czynność taką należałoby opodatkować. Jednakże zauważyć należy, iż wykładnia proeuropejska nie powinna mieć miejsca, gdy będzie to prowadziło do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej.

Biorąc zatem pod uwagę literalną wykładnię przepisów art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, należy uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Z przedstawionego we wniosku stan faktycznego wynika, że Spółka nieodpłatnie przekazuje mediom płyty, celem zaprezentowania utworu i artysty szerokiej publiczności. Skutkiem wypromowania artysty, jest sprzedaż płyt. Niewątpliwie więc, przekazanie płyt mediom jest związane z prowadzoną działalnością Spółki, która polega m.in. na wydawaniu płyt. W tym przypadku, możemy mówić o reklamie, która ma związek z prowadzoną działalnością, bowiem zaprezentowanie płyt szerokiej masie odbiorców zwiększa obroty Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności oraz wskazane przepisy prawa stwierdzić należy, że nieodpłatne przekazanie przez Spółkę płyt do redakcji muzycznych mediów, w celu prezentowania na ich łamach, czy antenie nie mieści się w pojęciu odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy i nie rodzi konieczności opodatkowania podatkiem VAT, z uwagi na fakt, że przedmiotowe przekazanie odbywa się w związku z realizacją celu związanego z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.