IPPP1-443-334/07-9/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione wniosku z dnia 26 września 2007 r. (data wpływu 16 października 2007 r.), uzupełnionego pismem z dnia 8 listopada 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i związane z nim zdarzenie przyszłe.

Podstawowym przedmiotem działalności Banku jest świadczenie usług finansowych zwolnionych od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą. Niemniej obok świadczenia usług zwolnionych od opodatkowania Bank wykonuje również czynności podlegające opodatkowaniu. W przypadku, gdy jest to możliwe Bank wyodrębnia kwoty podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Natomiast w przypadkach, gdy wyodrębnienie to nie jest możliwe Bank może pomniejszyć podatek należny o podatek naliczony stosując proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3-10 ustawy. Jeśli Bank obniży podatek należny przy zastosowaniu proporcji, wówczas na podstawie art. 91 ustawy, będzie zobowiązany do dokonania korekty tak odliczonego podatku, z uwzględnieniem proporcji obliczonej dla zakończonego roku podatkowego.

Bank może dokonywać ponadto późniejszej sprzedaży towarów, od których odliczył VAT przy zastosowaniu proporcji. W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 listopada 2007 r. Wnioskodawca pyta o sprzedaż towarów, które mogą stanowić:

* środki trwałe o wartości początkowej wyższej od 15.000 zł,

* środki trwałe o wartości początkowej nie przekraczającej 15.000 zł,

* inne składniki majątku Banku, które nie stanowiły środków trwałych (np. ze względu na przewidywany okres użytkowania nie przekraczający jednego roku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy Bank zakupi towar służący jednocześnie działalności zwolnionej od opodatkowania i opodatkowanej i odliczy przy zakupie tego towaru część podatku naliczonego, stosując proporcję (np. 3%), a następnie po upływie roku sprzeda ten towar, Bank będzie miał prawo do zastosowania zwolnienia od opodatkowania takiej sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy Bank zakupi towar służący jednocześnie działalności zwolnionej od opodatkowania oraz działalności opodatkowanej i odliczy przy zakupie tego towaru część podatku naliczonego, stosując proporcję (np. 3%), a następnie po upływie roku sprzeda ten towar, Bank będzie miał prawo do zastosowania zwolnienia od opodatkowania takiej sprzedaży.

Podatnik powołuje art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1-2 ustawy oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów jako przepisy warunkujące zastosowanie zwolnienia przy sprzedaży.

Strona stoi na stanowisku, że celem zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest umożliwienie sprzedaży bez podatku towarów, w odniesieniu do których ekonomiczny ciężar podatku został poniesiony przez Podatnika, który nie mógł odliczyć podatku zapłaconego przy ich nabyciu, imporcie. Podatnik uważa, że w celu uniknięcia "podwójnego opodatkowania" zawarte w rozporządzeniu zwolnienie przysługuje dla dostawy samochodów osobowych, w stosunku, do których przysługiwało odliczenie częściowe. Natomiast art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jasno nie zawiera takiego zwolnienia w przypadku sprzedaży towarów używanych, w stosunku do których Podatnik na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy miał prawo do częściowego obniżenia podatku należnego. Tym samym Podatnik sądzi, że opierając się na wykładni gramatycznej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy takiej dostawy mogłoby dojść do podwójnego opodatkowania, co zdaniem Wnioskodawcy naruszyłoby zasadę neutralności.

Zdaniem Banku, należy posłużyć się wykładnią celowościową przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 i uznać, że dostawa przez Bank towaru używanego, od którego Bank odliczył przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, np. 3% podatku naliczonego, będzie zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i związanego z nim zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...). Zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 2 przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Zgodnie z treścią § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), zwanego rozporządzeniem, zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy.

W przedstawionym stanie faktycznym Bank jako świadczący usługi zwolnione i opodatkowane, odliczył podatek naliczony związany zakupionym towarem proporcjonalnie, zgodnie z ustalonym wskaźnikiem. Po upływie roku Wnioskodawca dokonuje sprzedaży przedmiotowych towarów, które mogą stanowić:

* środki trwałe o wartości początkowej wyższej od 15.000,

* środki trwałe o wartości początkowej nie przekraczającej 15.000,

* inne składniki majątku Banku, które nie stanowiły środków trwałych (np. ze względu na przewidywany okres użytkowania nie przekraczający jednego roku).

Przesłanką warunkującą zastosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, przez dokonującego ich dostawy.

W świetle powyższego, mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez Stronę, przy sprzedaży przedmiotowych środków trwałych i innych składników majątku Banku (przy zakupie, których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, przy zastosowaniu proporcji), po upływie roku, niezależnie od ich wartości początkowej, Spółka zobowiązana jest do opodatkowania sprzedaży według stawki właściwej dla towaru. Natomiast w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży byłby samochód osobowy lub inny pojazd samochodowy, przy nabyciu którego przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy, jeżeli towary te spełniałyby definicję z art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy, wówczas sprzedaż ta byłaby zwolniona od podatku na mocy § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i związanego z nim zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.