IPPP1-443-334/07-7/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2007 r. (data wpływu 16 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania proporcji o której mowa w art. 90 i 91 ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania proporcji o której mowa w art. 90 i 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności Banku jest świadczenie usług finansowych zwolnionych od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą. Niemniej obok świadczenia usług zwolnionych od opodatkowania Bank wykonuje również czynności podlegające opodatkowaniu. W przypadku, gdy jest to możliwe Bank wyodrębnia kwoty podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Natomiast w przypadkach, gdy wyodrębnienie to nie jest możliwe Bank może pomniejszyć podatek należny o podatek naliczony stosując proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3-10 ustawy. Jeśli Bank obniży podatek należny przy zastosowaniu proporcji, wówczas na podstawie art. 91 ustawy, będzie zobowiązany do dokonania korekty tak odliczonego podatku, z uwzględnieniem proporcji obliczonej dla zakończonego roku podatkowego.

Bank może dokonywać ponadto późniejszej sprzedaży towarów, od których odliczył VAT przy zastosowaniu proporcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, gdy Bank nie miał prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z uwagi na fakt, iż proporcja wstępna obliczona na dany rok nie przekroczyła 2%, powinny być dokonane dla tego roku korekty, o których mowa w art. 91 ustawy, jeśli po zakończeniu tego roku wyliczona proporcja ostateczna przekroczy 2%, czy w sytuacji, gdy proporcja wstępna wyniosła 1%, a proporcja ostateczna na dany rok wyniosła 3% Bank jest obowiązany do dokonywania korekty po zakończeniu tego roku.

Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji, gdy Bank nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z uwagi na fakt, iż proporcja wstępna obliczona na dany rok nie przekroczyła 2%, a następnie po zakończeniu tego roku wyliczona proporcja ostateczna przekroczyła 2%, należy dokonać dla tego roku korekt o których mowa w art. 91 ustawy. Zdaniem Banku, korekt tych należy dokonywać już od roku, za który proporcja ostateczna wyniosła 3%.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca cytuje art. 91 ust. 1 ustawy. Zdaniem Strony, po zakończeniu roku, w którym Podatnikowi przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, Podatnik jest zobowiązany do dokonania korekty podatku odliczonego według proporcji wstępnej z uwzględnieniem proporcji ostatecznej. Obowiązek korekty podatku naliczonego istnieje również w przypadku, gdy kwota podatku odliczonego przy zastosowaniu proporcji wstępnej wyniosła 0, o ile po zakończeniu roku proporcja ostateczna przekroczy 2%. Wnioskodawca podkreśla, że proporcja wstępna określa jedynie szacunkową kwotę podatku, możliwą do odliczenia w danym roku, natomiast o prawie Podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w danym roku decyduje poziom proporcji wyliczonej w oparciu o rzeczywiste dane po zakończeniu tego roku. W związku z tym, gdy wyliczona po zakończeniu roku proporcja przekroczy 2%, będzie to oznaczało, że Bank za ten rok miał faktycznie prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu tej proporcji, w konsekwencji Bank będzie zobowiązany do dokonania korekty o której mowa w art. 91 ustawy.

Zdaniem Podatnika obowiązek dokonania korekty powinien powstać już w przypadku, gdy proporcja wyliczona po zakończeniu roku osiągnie poziom 3%. Różnica między proporcją ostateczną a faktycznie zastosowaną dla tego roku (tj. 1%) przekroczy bowiem próg 2 punktów procentowych, o których mowa w art. 91 ust. 1 ustawy.

Strona stoi na stanowisku, że w sytuacji, gdy Bank nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwagi na fakt, iż proporcja wstępna obliczona na dany rok nie przekroczyła 2%, a następnie po zakończeniu tego roku wyliczona proporcja ostateczna przekroczy 2%, powinien dokonać dla tego roku korekt o których mowa w art. 91 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 90 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. Zatem podatnik może zgodnie z brzmieniem art. 90 ust. 2 cytowanej ustawy odliczyć kwotę podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji opartej na strukturze sprzedaży, ustalonej zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy (tzw. proporcja wstępna). Istotne jest przy tym to, że jeżeli proporcja wstępna:

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego (proporcja ostateczna). Jednak korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wyliczona przez Bank proporcja wstępna wyniosła 1%, Strona nie miała więc prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy), natomiast proporcja ostateczna na dany rok wyniosła 3%.

A zatem w świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż Podatnik nie dokonuje korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1, po zakończeniu tego roku, ponieważ różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 (proporcją wstępną) a proporcją określoną w zdaniu poprzednim (proporcją ostateczną) nie przekracza 2 punktów procentowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.