IPPP1/443-316/14-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2014 r. (data wpływu 21 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 21 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka - Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje sprzedaży towarów, o ogólnym momencie powstania obowiązku podatkowego, które w większości są dostarczane osobiście bądź odbierane przez nabywców z magazynu Spółki. Zdarza się jednak, że towar wysyłany jest do odbiorcy za pośrednictwem firmy kurierskiej (D.). W takim przypadku wystąpić może sytuacja, w której towar zostanie nadany ostatniego dnia roboczego danego miesiąca, zaś dotrze do odbiorcy dopiero w następnym miesiącu. Faktura do takiej dostawy zostaje wystawiona w dniu nadania towaru kurierem.

Spółka nie posiada ogólnego regulaminu sprzedaży, zwykle realizuje dostawy na podstawie zamówień pisemnych lub telefonicznych od odbiorcy. Umowy z odbiorcami na dostawy, jeśli występują, na ogół nie zawierają precyzyjnych zapisów odnośnie określenia momentu, w którym następuje przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

W przypadku dostawy towaru za pośrednictwem firmy kurierskiej (przewoźnika) w Spółce mogą wystąpić następujące sytuacje w zakresie uregulowań warunków dostawy z odbiorcą (przy braku innych ustaleń umownych z nabywcą towaru), tj.:

A. Spółka nie posiada umowy ani pisemnego zamówienia od nabywcy, regulującego warunki dostawy. Zamówienie składane jest przez nabywcę drogą telefoniczną bądź poprzez e-mail. Płatność za dostawę nastąpi przelewem bankowym w ustalonym terminie, na podstawie wystawionej faktury.

B. Zamówienie składane jest przez nabywcę w formie pisemnej, z zaznaczeniem na formularzu sposobu dostawy jako Incoterms DDP - zakład Odbiorcy. Płatność za dostawę nastąpi przelewem bankowym w ustalonym terminie, na podstawie wystawionej faktury.

C. Zamówienie składane jest przez nabywcę w formie pisemnej, z zaznaczeniem na formularzu sposobu dostawy jako Incoterms DDP - zakład Odbiorcy. Jednak z wcześniejszych, pisemnych ustaleń z odbiorcą wynika, że dla dostaw poniżej określonego pułapu cenowego dostawa następuje na koszt odbiorcy. Płatność za dostawę nastąpi przelewem bankowym w ustalonym terminie, na podstawie wystawionej faktury.

D. Zamówienie składane jest przez nabywcę w formie pisemnej, z zaznaczeniem na formularzu jedynie, że dostawa ma nastąpić poprzez firmę kurierską na koszt sprzedawcy, bez określenia jednakże innych warunków dostawy, w szczególności warunków dotyczących momentu przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Płatność za dostawę nastąpi przelewem bankowym w ustalonym terminie, na podstawie wystawionej faktury.

E. Zamówienie składane jest przez nabywcę telefonicznie, zaś dostawa nastepuje za pośrednictwem firmy kurierskiej po pobraniu należności za towar przez kuriera (dostawa "za pobraniem").

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jak w takiej sytuacji, na podstawie art. 19a ww. ustawy o podatku od towarów i usług (określanej dalej jako ustawa o VAT) określić w świetle obecnych przepisów moment powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT i w którym okresie rozliczeniowym dla potrzeb podatku VAT Spółka powinna wykazać obowiązek podatkowy, tj. czy będzie to miesiąc nadania towaru (wydania kurierowi), czy też miesiąc otrzymania towaru przez nabywcę.

Spółka ponadto zaznacza, że na dzień złożenia wniosku dostawa na przełomie miesięcy 01-2014 i 02-2014 na warunkach określonych w punkatch A-E jeszcze nie wystąpiła, a zatem, zapytanie Spółki w tej sprawie dotyczy zdarzeń przyszłych.

Zdaniem Wnioskodawcy: zgodnie z nowymi regulacjami art. 19a ustawy o VAT, obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy związany jest bezpośrednio z momentem fizycznej dostawy towaru, nie natomiast z wystawieniem faktury. Na tej podstawie stanowisko Spółki w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w sytuacjach opisanych w punktach A-E jest następujące:

* W sytuacji określonej w punkcie A:

W tej sytuacji powierzenie towaru przewoźnikowi następuje na podstawie zawartej przez Spółkę umowy przewozu, co wiąże się z bezpośrednim wydaniem towaru przewoźnikowi, a także przejściem na niego ryzyka utraty towaru. Zgodnie z przepisami art. 544 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi, trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju. A zatem, wobec braku innych uregulowań, zdaniem Spółki, za dzień dokonania dostawy w świetle art. 19a ustawy o VAT należy uznać dzień wydania towaru przewoźnikowi (obowiązek podatkowy powstanie w miesiącu nadania towaru do wysyłki przewoźnikowi).

Zdaniem spółki, na prawidłowość takiego postępowania wskazuje również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 22 stycznia 2014 r. (sygn. IPTPP2/443-855/13-6/IR).

* W sytuacji określonej w punkcie B:

W sytuacji dostawy towaru na warunkach DDP - Incoterms, sprzedawca zobowiązuje się do dostarczenia towaru w konkretne miejsce, określone przez nabywcę na zamówieniu. Oznacza to dla sprzedawcy najszerszy zakres odpowiedzialności, która wygasa dopiero w momencie odbioru towaru przez nabywcę w punkcie przeznaczenia.

Zatem, zdaniem Spółki, w opisanej wyżej sytuacji, gdy dostawa na warunkach DDP Incoterms ma miejsce na przełomie miesięcy i odbiór przez nabywcę towaru następuje w miesiącu następnym po miesiącu wysyłki, za dzień dokonania dostawy w świetle art. 19a ustawy o VAT należy uznać dzień dostarczenia towaru do wskazanego przez nabywcę miejsca przeznaczenia (zakładu nabywcy), a zatem obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT powstanie w miesiącu następnym po miesiącu nadania towaru.

Zdaniem spółki, na prawidłowość takiego postępowania wskazuje także interpretacja indywidualna w podobnej sprawie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 sierpnia 2013 r. (sygn. IPPP1/443-526/13-2/AP).

* W sytuacji określonej w punkcie C:

Ta sytuacja, choć pozornie podobna do sytuacji z punktu B, zdaniem Spółki rodzi odmienny moment powstania obowiązku podatkowego. Skoro bowiem dla dostaw o niskim pułapie cenowym strony ustalają, że wysyłka następuje na koszt odbiorcy, a zatem należy zdaniem Spółki domniemywać, że nabywca zgadza się na wcześniejsze przeniesienie na niego ryzyk wynikających z transakcji. Posiłkując się formułami Incoterms, zdaniem Spółki, w tej sytuacji nabywca przejmując odpowiedzialność za koszty transportu, przejmuje zarazem odpowiedzialność za towar, a zatem wyraża zgodę na zmianę warunków zamówienia z reguły DDP - zakład odbiorcy na regułę najmniej obciążającą sprzedawcę, tj. ex works.

Tym samym, zdaniem Spółki, w tej szczególnej sytuacji, gdy dostawa ma miejsce na przełomie dwóch miesięcy, za dzień dokonania dostawy w świetle art. 19a ustawy o VAT należy uznać dzień wysyłki towaru (przekazania firmie kurierskiej).

* W sytuacji określonej w punkcie D:

W tej sytuacji, zdaniem Spółki, zamówienie określa jedynie obciążenie sprzedawcy kosztem transportu, nie określa zaś momentu przeniesienia jakichkolwiek ryzyk na nabywcę z tytułu tej transakcji. Sytuacja ta jest w zasadzie analogiczna do sytuacji wynikającej z punktu A. Samo bowiem obciążenie sprzedawcy kosztami transportu nie przesądza, zdaniem spółki, o zmianie momentu powstania obowiązku podatkowego. Posiłkując się zasadami Incoterms, powyższa sytuacja odpowiada zdaniem spółki warunkom Incoterms wg zasady CPT ("przewoźne opłacone do określonego miejsca przeznaczenia"), zgodnie z którą, ryzyko transakcji zostaje przeniesione na kupującego w momencie nadania towaru (wydania przewoźnikowi).

A zatem, w tej sytuacji, zdaniem Spółki, gdy dostawa na powyższych warunkach ma miejsce na przełomie dwóch miesięcy, za dzień dokonania dostawy w świetle art. 19a ustawy o VAT należy również uznać dzień wysyłki towaru (przekazania firmie kurierskiej).

* W sytuacji określonej w punkcie E:

Od dnia 1 stycznia 2014, w tej sytuacji, obowiązek podatkowy powstaje, zdaniem Spółki, również na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 19a ustawy o VAT. Jednak tutaj wszelkie ryzyka i obowiązki, zdaniem Spółki, ciążą na sprzedawcy, aż do momentu, w którym nabywca odbierze towar i uiści za niego zapłatę kurierowi. W tym szczególnym rodzaju transakcji bowiem prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi dopiero w momencie odbioru towaru, po dokonaniu za niego płatności.

W tej sytuacji, zdaniem Spółki, gdy dostawa na powyższych warunkach ma miejsce na przełomie dwóch miesięcy (nadanie w jednym miesiącu, zaś odbiór towaru i zapłata przez nabywcę - w następnym), za dzień dokonania dostawy w świetle art. 19a ustawy o VAT należy uznać dzień dostarczenia towaru do wskazanego przez nabywcę miejsca przeznaczenia, a zatem obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT powstanie w miesiącu następnym po miesiącu nadania towaru.

Spółka wskazuje, że na prawidłowość takiego postępowania wskazują także materiały informacyjne w zakresie zmian w przepisach VAT od 1 stycznia 2014 r., opublikowane przez Ministerstwo Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności określony został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 cyt. ustawy.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy o VAT (również obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.), fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Jednocześnie, w ust. 7 ww. artykułu wskazano, że faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

Powyższe oznacza, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług mające zastosowanie od dnia 1 stycznia 2014 r. nie sprzeciwiają się wystawieniu faktury przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi oraz otrzymaniem zapłaty (całości lub części). Należy mieć jednakże na względzie, że wystawienie faktury nie może nastąpić wcześniej niż 30 dni przed ww. czynnościami.

Zgodnie z zasadą ogólną obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Nowe podejście w zakresie obowiązku podatkowego oznacza rezygnację z dotychczasowego powiązania momentu powstania obowiązku podatkowego z datą wystawienia faktury.

Z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Ponadto, stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Z 2014 r. poz. 121.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży towarów, które w większości są dostarczane osobiście bądź odbierane przez nabywców z magazynu Spółki. Zdarza się jednak, że towar wysyłany jest do odbiorcy za pośrednictwem firmy kurierskiej (D.). W takim przypadku wystąpić może sytuacja, w której towar zostanie nadany ostatniego dnia roboczego danego miesiąca, zaś dotrze do odbiorcy dopiero w następnym miesiącu. Faktura do takiej dostawy zostaje wystawiona w dniu nadania towaru kurierem.

Spółka nie posiada ogólnego regulaminu sprzedaży, zwykle realizuje dostawy na podstawie zamówień pisemnych lub telefonicznych od odbiorcy. Umowy z odbiorcami na dostawy, jeśli występują, na ogół nie zawierają precyzyjnych zapisów odnośnie określenia momentu, w którym następuje przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel. W przypadku dostawy towaru za pośrednictwem firmy kurierskiej (przewoźnika) w Spółce mogą wystąpić następujące sytuacje w zakresie uregulowań warunków dostawy z odbiorcą (przy braku innych ustaleń umownych z nabywcą towaru), tj.:

Sytuacja opisana w punkcie A:

Spółka nie posiada umowy ani pisemnego zamówienia od nabywcy, regulującego warunki dostawy. Zamówienie składane jest przez nabywcę drogą telefoniczną bądź poprzez e-mail.

Płatność za dostawę nastąpi przelewem bankowym w ustalonym terminie, na podstawie wystawionej faktury.

W tej sytuacji, powierzenie towaru przewoźnikowi następuje na podstawie zawartej przez Spółkę umowy przewozu, co wiąże się z bezpośrednim wydaniem towaru przewoźnikowi, a także przejściem na niego ryzyka utraty towaru zgodnie z przepisami art. 544 § 1 Kodeksu cywilnego. W myśl zasad określonych w przepisach kodeksu cywilnego, jeżeli towar ma być przesłany przez dostawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia towaru na miejsce przeznaczenia sprzedawca (dostawca) powierzył je przewoźnikowi, trudniącemu się przewozem towaru tego rodzaju. W momencie wydania towarów z magazynu przewoźnikowi Spółka przestaje ponosić odpowiedzialność za przypadkową utratę czy zniszczenie towarów w transporcie, przechodzi ona na Nabywcę, z zastrzeżeniem odpowiedzialności przewoźnika, wynikającej z umowy przewozu.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca wystawi fakturę w ostatnim dniu miesiąca i jednocześnie przekaże towar przewoźnikowi, który towar ten dostarczy odbiorcy w pierwszych dniach następnego miesiąca, wobec braku innych uregulowań, w momencie wydania towaru z magazynu przewoźnikowi dokonana zostanie dostawa towarów w rozumieniu art. 19a ust. 1 ustawy. Obowiązek podatkowy powstanie w miesiącu wydania towaru przewoźnikowi.

Sytuacja opisana w punkcie B:

Zamówienie składane jest przez nabywcę w formie pisemnej, z zaznaczeniem na formularzu sposobu dostawy jako Incoterms DDP - zakład Odbiorcy. Płatność za dostawę nastąpi przelewem bankowym w ustalonym terminie, na podstawie wystawionej faktury.

W przedstawionej sytuacji Spółka zobowiązuje się do dostarczenia towaru w konkretne miejsce, określone przez nabywcę na zamówieniu. Oznacza to dla sprzedawcy najszerszy zakres odpowiedzialności, która wygasa dopiero w momencie odbioru towaru przez nabywcę w punkcie przeznaczenia. Jeżeli dostawa towaru odbywa się na przełomie miesięcy i odbiór towaru przez nabywcę następuje w miesiącu następnym po miesiącu wysyłki, za dzień dokonania dostawy w rozumieniu art. 19a ustawy o VAT należy uznać dzień dostarczenia towaru do miejsca wkazanego przez nabywcę (zakład Odbiorcy). Obowiązek podatkowy powstanie zatem w miesiącu następnym po miesiącu nadania towaru do wysyłki.

Sytuacja opisana w punkcie C:

Zamówienie składane jest przez nabywcę w formie pisemnej, z zaznaczeniem na formularzu sposobu dostawy jako Incoterms DDP - zakład Odbiorcy. Jednak z wcześniejszych, pisemnych ustaleń z odbiorcą wynika, że dla dostaw poniżej określonego pułapu cenowego dostawa następuje na koszt odbiorcy. Płatność za dostawę nastąpi przelewem bankowym w ustalonym terminie na podstawie wystawionej faktury.

W opisanej sytuacji nabywca przejmując odpowiedzialność za koszty transportu, przejmuje zarazem odpowiedzialność za towar, a zatem wyraża zgodę na zmianę warunków zamówienia z reguły DDP - zakład Odbiorcy na regułę najmniej obciążającą sprzedawcę, tj. ex works, oznaczającą pozostawienie towaru do dyspozycji nabywcy np. w magazynie dostawcy. W takiej sytuacji, w przypadku dostawy towaru odbywajacej się na przełomie dwóch miesięcy, za dzień dokonania dostawy i tym samym powstania obowiązku podatkowego należy uznać dzień przekazania towaru do wysyłki przewoźnikowi.

Sytuacja opisana w punkcie D:

Zamówienie składane jest przez nabywcę w formie pisemnej, z zaznaczeniem na formularzu jedynie, że dostawa ma nastąpić poprzez firmę kurierską na koszt sprzedawcy, bez określenia jednakże innych warunków dostawy, w szczególności warunków dotyczących momentu przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Płatność za dostawę nastąpi przelewem bankowym w ustalonym terminie, na podstawie wystawionej faktury.

W opisanej sytuacji, wobec braku innych ustaleń pomiędzy stronami transakcji, dotyczących momentu przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, sprzedawca obciążany jest jedynie kosztami transportu jednak ryzyko utraty towaru ponosi nabywca. Dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia. Wobec tego, gdy dostawa na powyższych warunkach ma miejsce ma przełomie dwóch miesięcy, obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ustawy o VAT, powstanie w miesiącu nadania towaru do wysyłki - wydania przewoźnikowi.

Sytuacja opisana w punckie E:

Zamówienie składane jest przez nabywcę telefonicznie, zaś dostawa następuje za pośrednictwem firmy kurierskiej po pobraniu należności za towar przez kuriera (dostawa "za pobraniem").

W tym rodzaju transakcji, ryzyko utraty towaru spoczywa na sprzedawcy aż do momentu, w którym nabywca odbierze towar i uiści należność kurierowi. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi dopiero w momencie odbioru towaru, po dokonaniu za niego płatności.

W tej sytuacji, gdy dostawa odbywa się na przełomie dwóch miesięcy (nadanie towaru w jednym miesiącu, natomiast odbiór i zapłata przez nabywcę w miesiącu nastepnym), za dzień dokonania dostawy należy uznać dzień dostarczenia towaru do miejsca wskazanego przez nabywcę, w którym dokonuje on odbioru towaru i płaci należność za ten towar. Obowiązek podatkowy w opisanej sytuacji powstanie zatem w miesiącu następnym po miesiącu nadania towaru do wysyłki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.