IPPP1/443-30/11-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2011 r. (data wpływu 10 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty wstępnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty wstępnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką, której przedmiotem działalności jest prowadzenie sklepu (marketu) ze sprzętem elektronicznym i AGD.

W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera z bankami bądź innymi instytucjami finansowymi różnego rodzaju umowy o współpracę w zakresie organizacji finansowania sprzedaży kredytem bankowym. Na podstawie powyższych umów Spółka umożliwia bankowi prowadzenie na terenie marketu działalności związanej z udzielaniem kredytów, wykonuje też szereg czynności wspierających działalność banku.

Zawarcie umowy o współpracę, co do zasady, uzależnione jest od wpłacenia przez bank/instytucję finansową na rzecz Spółki opłaty wstępnej (opłaty motywacyjnej), która kalkulowana jest przed zawarciem umowy, ale może być rozłożona na płatności dokonywane w określonych odstępach czasowych. Opłata ta ma na celu wynagrodzenie Spółki za jej gotowość do przystąpienia do umowy i wykonywania wynikających z niej obowiązków. Powyższa opłata jest należna także w przypadku, gdy bank oczekuje od Spółki przedłużenia umowy na kolejny okres. W jednej z umów z instytucją bankową opłata, o której mowa powyżej, została określona przez strony w Umowie, jednakże również w takim przypadku jej charakter pozostaje co do zasady bez zmian tj. stanowi ona wynagrodzenie Spółki za przystąpienie do Umowy oraz późniejsze wykonywanie wynikających z niej obowiązków, a w szczególności - możliwość sprzedaży produktów kredytowych na terenie marketu (opłata ta została rozłożona na płatności częściowe dokonywane w miesięcznych okresach czasu).

Opłata wstępna (motywacyjna) jest niezależna od faktycznego wykonywania Umowy, a w szczególności od realizacji innych obowiązków nałożonych Umową na Spółkę.

Celem Umowy jest bowiem umożliwienie Bankowi prowadzenia na terenie marketu działalności związanej z udzielaniem kredytów i wspieranie przez M. tej działalności. Spółka na jej podstawie świadczy na rzecz Banku następujące usługi, będące elementami pewnej całości:

Za wykonywanie czynności wynikających z Umowy Spółka pobiera odrębne wynagrodzenie, na którego istnienie i wysokość opłata wstępna nie ma żadnego wpływu.

Jedna ze spółek Grupy M. Spółka S. i spółka komandytowa posiada korzystną interpretację Dyrektora Izby Skarbowej z 26 sierpnia 2009 r. wydaną po wyroku WSA w Warszawie z 22 kwietnia 2009 r. Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego zbliżonego do występującego w niniejszym zapytaniu tzn. sytuacji w której wnioskująca spółka przed zawarciem Umowy otrzymywała opłatę motywacyjną za gotowość do przystąpienia do Umowy i wykonywania obowiązków z niej wynikających.

Zarówno opłata wstępna (motywacyjna), której dotyczy powyższa interpretacja, jak i jej specyficzny rodzaj (opłata wstępna określona w Umowie) nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług, a ich funkcją jest zagwarantowanie bankowi tego, że Spółka podpisze z nim umowę (względnie przedłuży istniejącą umowę na dalszy okres) w pierwszym przypadku oraz, że Spółka zawiera Umowę z Bankiem i będzie wykonywała wynikające z niej obowiązki i przedłużać ją na kolejne okresy w przypadku drugim.

Świadczenia Spółki wynikające z Umowy są odrębnie wynagradzane, a na wielkość oraz zasady wypłaty tego wynagrodzenia opłata wstępna (motywacyjna) nie ma żadnego wpływu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka wnosi o potwierdzenie, że na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opłata wstępna (motywacyjna) określana przez Strony w umowie, stanowiąca wynagrodzenie Spółki za zawarcie umowy i jej realizację (a w szczególności możliwość sprzedaży produktów kredytowych) oraz gotowość do jej przedłużania, pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy

W opinii Spółki opisana powyżej opłata wstępna nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - pozostaje poza zakresem opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa powyżej rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej niebędące dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Oczywiste jest, że opłata wstępna nie może być uznana za wynagrodzenie za dostawę towarów - w relacjach między stronami nie dochodzi w ogóle do jakiejkolwiek dostawy towarów. Usługą jest natomiast świadczenie pewnych czynności lub powstrzymanie się od pewnych czynności, niebędące dostawą towarów, za które strona świadcząca (lub powstrzymująca się od świadczenia) pobiera uzgodnione wynagrodzenie. Aby więc dane zachowanie strony świadczącej (lub powstrzymującej się od świadczenia) uznać za usługę muszą być spełnione następujące warunki:

Brak wzajemności świadczenia

Przede wszystkim należy podkreślić, iż zapłata opłaty wstępnej (motywacyjnej) nie skutkuje automatycznie możliwością prowadzenia działalności kredytowej na terenie sklepu przez Bank. Aby taka działalność mogła być rzeczywiście prowadzona, Spółka i Bank muszą uregulować warunki prowadzenia takiej działalności oraz określić wzajemne obowiązki stron. Realizacja tych warunków stwarza stosunek zobowiązaniowy, w którym pojawia się świadczenie Spółki na rzecz Banku w postaci określonych usług Spółki, które faktycznie umożliwiają prowadzenie przez Bank działalności na terenie sklepu (częściowo również przy wykorzystaniu zasobów Spółki) a także w postaci innych usług wymienionych w stanie faktycznym, za które to świadczenia Bank jest zobowiązany zapłacić Spółce ustalone wynagrodzenie.

Tymczasem opłata wstępna (motywacyjna) określona w Umowie jest opłatą której Spółka oczekuje jako warunek wstępny realizacji usług wynikających z Umowy oraz gotowości Spółki do wykonywania w przyszłości czynności z niej wynikających. Nie jest, więc ona związana z wykonywaniem jakiegokolwiek świadczenia przez Spółkę na rzecz Banku. To, bowiem wykonywane jest dopiero w określonym zakresie na podstawie zawartej Umowy.

Powyższe rozróżnienie ma charakter fundamentalny dla oceny charakteru przedmiotowej opłaty z punktu widzenia art. 5 i 8 ustawy o VAT. Warto mieć bowiem na uwadze, ze celem Umowy jest świadczenie przez Spółkę usług takich jak:

Zapłata opłaty wstępnej (motywacyjnej) nie jest związana ani z bezpośrednią korzyścią finansową Banku, ani też z jakimkolwiek świadczeniem Spółki, które za taką korzyść można byłoby uznać. Nie ma więc wzajemności, która jest elementem niezbędnym określenia danego stosunku zobowiązaniowego, jako usługi, podlegającej opodatkowaniu VAT. W przedstawionym stanie faktycznym warunkiem koniecznym i niezbędnym aby Bank mógł odnosić korzyści z prowadzenia działalności kredytowej na terenie sklepu i na rzecz klientów sklepu jest wzajemne wykonywanie świadczeń określonych w zapisach Umowy. Innymi słowy zapłata opłaty wstępnej stanowi jedynie warunek konieczny (ale nie wystarczający) dla faktycznego przystąpienia przez Spółkę do realizacji Umowy i podjęcia przez nią zobowiązań określonych w Umowie, które dopiero skutkują możliwością uzyskania korzyści ze sprzedaży produktów kredytowych przez Bank.

Stosunek zobowiązaniowy między stronami powstaje zatem, ale dopiero wtedy gdy strony przystąpią do wykonania zapisów Umowy. Do tego czasu Spółka nie ma prawa żądać wykonania przez Bank Umowy, jak również Bank nie może kierować z tego tytułu roszczeń do Spółki. Dopiero ogół powyższych czynności wraz z zapłatą opłaty wstępnej umożliwia przystąpienie do wykonania Umowy i jej późniejszą realizację.

Zapłata opłaty wstępnej (motywacyjnej) nie stanowi świadczenia ekwiwalentnego, a jedynie zapłatę za gotowość realizacji Umowy. W rozumieniu języka polskiego "ekwiwalentność to rzecz równa innej wartością, odpowiednik, równoważnik" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, str. 811. W niniejszym stanie faktycznym Spółka w zamian za faktyczne przystąpienie do realizacji Umowy pobiera wynagrodzenie, jednak, jak wspomniano nie ma podstaw, by uznać to zdarzenie za dostawę towarów lub świadczenie jakichkolwiek usług. Strony realizują Umowę nie dlatego, że jest to świadczenie równoważne opłacie wstępnej (motywacyjnej)

Inaczej mówiąc opłata wstępna (motywacyjna) jest zarazem warunkiem jak i przyczyną przystąpienia do realizacji Umowy. Jednak świadczenia określone w Umowie należą do odrębnych węzłów zobowiązaniowych a zatem opłata wstępna (motywacyjna) nie ma na nie bezpośredniego wpływu

Opłata wstępna (motywacyjna) co wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego ma przede wszystkim funkcje gwarancyjne i jako taka nie jest ona zapłatą za świadczenie jakichkolwiek usług. Inaczej mówiąc zapłata opłaty wstępnej (motywacyjnej) postrzegana od strony Spółki zapewnia "gotowość" do realizacji Umowy. Dla Banku powyższa opłata jedynie umożliwia wykonanie Umowy.

Usługi, jakie świadczy Spółka wobec Banku, są niezależne od opłaty wstępnej (motywacyjnej). Świadczenia Spółki wynikające z Umowy są odrębnie wynagradzane, a na wielkość oraz zasady wypłaty tego wynagrodzenia opłata wstępna (motywacyjna) nie ma żadnego wpływu.

Innymi słowy jak wskazano we wniosku Bank:

Oznacza to, iż gotowość do realizacji zapisów Umowy to zupełnie odrębny i niezależny od rozliczeń wynikających z samej Umowy tytuł płatności Banku względem Spółki. Z uwagi na to, że płatności na podstawie Umowy mają charakter wzajemny i stanowią zapłatę za wymienione w Umowie świadczenia, brak jakiegokolwiek ich związku z opłatą wstępną (motywacyjną). W związku z tym brak jest podstaw do zaliczenia opłaty wstępnej (motywacyjnej) na poczet płatności Banku względem Spółki wynikających z Umowy.

W literaturze zauważa się, że "zasadą w umowach wzajemnych jest, że świadczenia wzajemne stron mają być spełnione jednocześnie, czyli z ręki do ręki. Pojęcie jednoczesności oczywiście nie można rozumieć dosłownie, chodzi tutaj jedynie o zaakcentowanie, że świadczenia stron jako swoje odpowiedniki pozostają w bliskim związku czasowym. W rzeczywistości wystarczająca będzie gotowość świadczenia przez każdą ze stron. Wyjątek od wskazanej zasady może wynikać z umowy, ustawy albo z orzeczenia sądu lub decyzji innego właściwego organu." - G. Bieniek, Komentarz do kodeksu cywilnego, Księga trzecia, Zobowiązania str. 593

Biorąc pod uwagę powyższe pomimo gotowości obydwu stron do realizacji Umowy, a nawet pomimo jej zawarcia, opłata wstępna (motywacyjna) w tym przypadku nie stanowi świadczenia wzajemnego, gdyż strony ustaliły między sobą, że opłata ta jest niezależna od Umowy.

Brak korzyści majątkowej

Ponieważ w świetle argumentów przedstawionych powyżej trudno uznać, że w zamian za opłatę wstępną (motywacyjną) Spółka świadczy na rzecz Banku jakiekolwiek usługi to nieuprawione jest również twierdzenie, że w zamian za opłatę wstępną (motywacyjną) Bank uzyskuje od Spółki jakąkolwiek korzyść majątkową. Opłata wstępna (motywacyjna) jest płatnością za możliwość uzyskania określonych świadczeń. W przyszłości (zawarcie Umowy i jej realizację) i dopiero te świadczenia stanowią usługi w rozumieniu ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu i przynoszą Bankowi określone korzyści majątkowe. Zdaniem Spółki samo umożliwienie Bankowi prowadzenia sprzedaży produktów kredytowych na terenie marketu nie kreuje jeszcze dla niego takiej korzyści.

Za korzyść majątkową nie może być bowiem uznane stworzenie potencjalnej możliwości jej uzyskania. Sama zapłata opłaty wstępnej (motywacyjnej) nie oznacza jeszcze realizacji Umowy, ale jedynie gotowość do jej wykonania po stronie Spółki i gotowość do wykonania wskazanych w Umowie czynności.

Podsumowując zatem stwierdzić należy, iż zgodnie ze stanem faktycznym Wniosku, Spółka w zamian za opłatę wstępną (motywacyjną) nie świadczy żadnej usługi na rzecz Banku. Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku realizacja Umowy uzależniona jest od wpłacania przez Bank na rzecz Spółki opłaty wstępnej (opłaty motywacyjnej). Nie ma zatem wątpliwości, iż z tak sformułowanego założenia określonego wynika jedynie, iż opłata wstępna (motywacyjna) stanowi warunek realizacji Umowy, lecz nie stanowi wykonania któregokolwiek z jej elementów.

Przyjęcie, iż opłata wstępna (motywacyjna) wiąże się ze świadczeniem jakiejkolwiek usługi przez Spółkę musiałoby się opierać na założeniu, iż Bank ma prawo żądać jej wykonania. Tymczasem to Spółka ma roszczenie o zapłatę opłaty wstępnej (motywacyjnej), natomiast Bank może wymagać jedynie wypełnienia zapisów Umowy, które nakładają obowiązek określonych świadczeń na Spółkę i ewentualnie odmówić uiszczenia wynagrodzenia za te świadczenia, jeśli nie zostaną wykonane. Opłata wstępna jest, więc wynagrodzeniem nieekwiwalentnym bowiem jej określenie w Umowie nie gwarantuje realizacji Umowy, a jedynie gotowość Spółki do wykonywania obowiązków z niej wynikających. "Gotowość" należy do sfery faktów, nie może zaś zostać uznana za rodzaj świadczenia, Bankowi bowiem nie przysługuje roszczenie o zapewnienie gotowości ze strony Spółki. Opłata ta nie podlega zwrotowi na wypadek rozwiązania Umowy.

Funkcją opłaty wstępnej (motywacyjnej) jest zagwarantowanie Bankowi tego, iż Spółka zawierając z nim umowę o współpracy (względnie przedłużając istniejącą umowę na dalszy okres) ją realizuje. Świadczenia Spółki wynikające z Umowy są odrębnie wynagradzane a na wielkość oraz zasady wypłaty tego wynagrodzenia opłata wstępna nie ma żadnego wpływu.

Tym samym płatność za realizację Umowy o współpracę nie może być rozpatrywana jako tożsama - na gruncie ustawy o VAT - z płatnością z tytułu wykonywania czynności wynikających z tej Umowy. Jej celem jest, bowiem jedynie zachęcenie danego podmiotu (Spółki) do współpracy z wypłacającym - czyli zachętą do rozpoczęcia świadczenia usług. W takiej sytuacji podmiot, na którego rzecz dokonuje się wypłaty opłaty wstępnej (motywacyjnej) za realizację Umowy nie świadczy na rzecz wypłacającego żadnych usług - nie ma więc elementu wzajemności, koniecznego do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. De facto, dopiero uiszczenie opłaty wstępnej (motywacyjnej) jest warunkiem rozpoczęcia świadczenia usług przez Spółkę. Innymi słowy opłata wstępna (motywacyjna) jest opłatą za możliwość uzyskania w określonej przyszłości świadczeń stanowiących usługi w rozumieniu ustawy o VAT podlegające opodatkowaniu.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia z dwoma odrębnymi przypadkami:

* czynnością nie będącą świadczeniem w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (przystąpienie do realizacji umowy względnie jej przedłużenie) - opłata wstępna (motywacyjna), oraz

* świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (wykonywanie świadczeń określonych umową o współpracę) - za które Spółka pobiera odrębne wynagrodzenie.

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (ETS)

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wyroku ETS w sprawie C 409/98 (Mirror Group). Orzeczenie to dotyczyło sytuacji, w której świadczący usługę najmu płacił najemcy wynagrodzenie w zamian za zawarcie kontraktu, jak również uiszczał takie wynagrodzenie za przedłużenie obowiązywania umowy. Sąd w tej sprawie doszedł do wniosku, iż nawet, jeśli czynność taka jak przystąpienie do umowy jest wynagradzana przez drugą stronę to nie może być mowy o świadczeniu usług przez podmiot otrzymujący takie wynagrodzenie.

ETS dokonując rozstrzygnięcia uznał, że fakt otrzymania płatności przez podatnika wyłącznie za to, że przystępuje on do umowy z konkretnym kontrahentem, a więc decyduje się zawrzeć relację zobowiązaniową z tym a nie innym podmiotem, nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu VI dyrektywy. Nie stanowi tym samym świadczenia usług na podstawie Dyrektywy 2006/112 ani na podstawie art. 5 i 8 ustawy o VAT.

Warto zauważyć, że wyrok powyższy odnosił się do sytuacji w której do umowy przystępował najemca (a więc usługobiorca usług świadczonych na podstawie umowy najmu) za wynagrodzeniem płaconym przez wynajmującego (tj. usługodawcę).

Omawiana sytuacja Spółki ma analogiczny charakter. W istocie rzeczy bowiem Spółka otrzymuje opłatę wstępną (motywacyjną) stanowiącą wynagrodzenie jedynie za realizację umowy o współpracę na podstawie której Spółka wykonuje określone usługi na rzecz Banku. Bez względu na to jak usługi te będą opodatkowane - samo zawarcie umowy o współpracę (o świadczenie usług) nie może być tożsame - na gruncie ustawy o VAT - ze świadczeniem usług na podstawie zawartej Umowy, podlegające opodatkowaniu VAT. Nie istnieje bowiem tożsamość czynności polegającej na zawarciu umowy z czynnościami wykonywanymi na podstawie tej umowy.

Podsumowanie

A zatem, mając powyższe na uwadze w ocenie Spółki zawarcie Umowy i jej realizacja oraz otrzymanie opłaty wstępnej (motywacyjnej) przez Saturn nie może być traktowane jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT mimo, iż usługami, podlegającymi podatkowaniu VAT, są czynności wykonywane na podstawie tej Umowy.

Zważywszy że:

Zdaniem Spółki, przystąpienie do realizacji umowy i pobranie z tego tytułu opłaty wstępnej (motywacyjnej) nie ma charakteru świadczenia usługi w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, podlegającej opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Definicja ta obejmuje bowiem nie tylko transakcje polegające na wykonaniu czynności przez usługodawcę, ale również szereg transakcji niewymagających aktywnego działania usługodawcy.

Zatem aby ocenić czy doszło do świadczenia przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanej należy rozpatrzyć czy Wnioskodawca w ogóle świadczył jakiekolwiek czynności, a jeżeli tak to czy czynności te były odpłatne.

Czynność uznaje się za odpłatną gdy są spełnione następujące warunki:

* istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne;

* wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy;

* istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi;

* odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem;

* istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi market ze sprzętem elektronicznym lub AGD. W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera z bankami lub instytucjami finansowymi różnego rodzaju umowy o współpracy w zakresie organizacji finansowania sprzedaży kredytem bankowym. Na podstawie zawartych umów Wnioskodawca umożliwia bankowi prowadzenie na terenie marketu działalności związanej z udzielaniem kredytów. Zawarcie umowy o współpracę bądź jej przedłużenie uzależnione jest od wpłacenia przez bank lub instytucję finansową na rzecz Spółki opłaty wstępnej. W niektórych przypadkach opłata jest określona przez Strony w umowie i stanowi wynagrodzenie Spółki za przystąpienie do umowy oraz późniejsze wykonywanie wynikających z niej obowiązków, a w szczególności możliwość sprzedaży produktów kredytowych na terenie marketu. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że za wykonywanie czynności wynikających z umowy Spółka otrzymuje odrębne wynagrodzenie, na którego istnienie i wysokość nie ma żadnego wpływu opłata wstępna.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że Wnioskodawca zobowiązuje się do zawarcia z bankiem lub instytucją finansową umowy o współpracę lub przedłużenia umowy współpracy na kolejne okresy, oraz do późniejszego wykonywania wynikających z umowy obowiązków, czyli świadczy na rzecz swego kontrahenta pewne czynności które zdaniem tut. organu należy zaklasyfikować jako usługi.

Zdaniem tut. organu w przedmiotowej sprawie zostały spełnione następujące warunki:

* Wnioskodawcę łączą więzy prawne z bankiem lub instytucją finansową - w zawartych umowach określono opłatę wstępną jako wynagrodzenie za przystąpienie do umowy oraz późniejsze wykonywanie jej zapisów,

* wynagrodzenie otrzymane przez Spółkę stanowi wartość za konkretne świadczenia polegające na przystąpieniu do umowy przez Wnioskodawcę z bankiem lub instytucją finansową, bądź przedłużenia zawartej umowy oraz wykonywaniu wynikających z niej obowiązków,

* Wnioskodawca jako świadczący usługę zyskuje zindywidualizowaną korzyść w postaci otrzymanego wynagrodzenia,

* otrzymane środki pozostają w bezpośrednim związku z czynnością - Wnioskodawca zobowiązuje się do podpisania umowy o współpracy (przedłużenia umowy współpracy) w wyniku której bank lub instytucja finansowa będzie mogła dokonywać sprzedaży produktów kredytowych na terenie marketu Wnioskodawcy - prowadzenia interesów, które będą opodatkowane podatkiem VAT,

* wartość tego świadczenia wzajemnego jest wyrażona w pieniądzu i określona w umowie, może być rozłożona na płatność dokonywaną w określonych odstępach czasowych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji dochodzi do odpłatnego świadczenia usług, w rozumieniu przepisów o podatku VAT - art. 8 ust. 1.

Odnośnie przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP1-443/S-989/08-10/AW z dnia 26 sierpnia 2009 r. należy zauważyć, że dotyczy ona sytuacji gdzie opłata wstępna nie wynika z zawartej pomiędzy stronami umowy i nie jest elementem umowy o współpracę. Zatem pomimo dużego podobieństwa stanu faktycznego opisanego we wniosku ze stanem faktycznym zawartym w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie na skutek orzeczenia WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 3100/08, należy uznać że oba stany faktyczne znacznie od się od siebie odbiegają, zatem nie mogą podlegać identycznej kwalifikacji pod względem opodatkowania podatkiem VAT.

W celu poparcia własnego stanowiska Wnioskodawca przytoczył orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-409/98. Należy jednak zauważyć, iż przedmiotowe orzeczenie dotyczy odmiennego stanu faktycznego od przedstawionego we wniosku. W omawianej sprawie Wnioskodawca zobowiązany jest do wykonania pewnych określonych w umowie czynności na rzecz banku lub instytucji finansowej, za które otrzymuje należne wynagrodzenie w postaci opłaty wstępnej. Natomiast w powołanym orzeczeniu TS UE uznał, że zachęta pieniężna z tytułu przystąpienia do umowy długoterminowej najmu i podjęcia decyzji o zostaniu klientem usługodawcy (który nagradza za to usługobiorcę) nie jest zapłatą za świadczenie usług. TS uznał, iż w tym przypadku nie dochodzi do wzajemnego świadczenia. Zatem powyższe orzeczenie nie może mieć zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.