IPPP1-443-285/07-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2007 r. (data wpływu 4 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zapłaconego przy zakupie pojazdów demonstracyjnych oraz pojazdów zastępczych, stanowiących środki trwałe Spółki oraz przy zakupie paliw do tych pojazdów - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 września 2007 r. (data wpływu 4 października 2007 r.) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zapłaconego przy zakupie pojazdów demonstracyjnych oraz pojazdów zastępczych, stanowiących środki trwałe Spółki oraz przy zakupie paliw do tych pojazdów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o., jako dealer samochodów osobowych i dostawczych prowadzi sprzedaż pojazdów oraz świadczy usługi związane z samochodami. Przy tego rodzaju działalności Spółka posiada samochody demonstracyjne wykorzystywane przez klientów do jazd testowych. Spółka prowadzi również serwis naprawy pojazdów i posiada też samochody zastępcze dla klientów, które są przyjęte jako środek trwały. Po okresie eksploatacji samochody demonstracyjne i zastępcze są sprzedawane ze stawką podatku VAT w wysokości 22 %. Zarówno do samochodów demonstracyjnych jak i do zastępczych nabywane jest paliwo, od którego Spółka odlicza podatek VAT w pełnej wysokości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka ma prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od nabywanych pojazdów (niezależnie czy jest to samochód demonstracyjny, czy środek trwały).

Czy Spółka ma prawo do odliczania w pełnej wysokości podatku VAT naliczanego od nabywanych paliw do ww. pojazdów.

Zdaniem wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o cały podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących zakup samochodów. Spółka jako dealer samochodów, przy tego rodzaju działalności musi bowiem nabywać samochody demonstracyjne, które są wykorzystywane do jazd testowych. Zakresem działalności Spółki są też naprawy serwisowe samochodów, co jest związane z koniecznością posiadania samochodów zastępczych dla klientów. Ponadto zdaniem wnioskodawcy fakt przeznaczenia nabytych samochodów (demonstracyjnych i zastępczych) do dalszej odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, uprawnia go do odliczania w pełnej wysokości podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup paliw wykorzystywanych do napędu ww. pojazdów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów lub usług zostały określone w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z art. 86 ust. 1 cyt. ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in., suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przepis art. 86 ust. 3 cyt. ustawy stanowi, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Stosownie do art. 86 ust. 4 cyt. ustawy, ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdów, przewidziane w art. 86 ust. 3, nie ma zastosowania między innymi wówczas, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem działalności Spółki jest zarówno odsprzedaż samochodów jak i udostępnianie samochodów klientom jako aut zastępczych. Podatnik dokonujący nabycia towaru - pojazdu samochodowego - w chwili jego zakupu ma obowiązek określić jakim celom towar ten ma służyć - czy jest to towar handlowy przeznaczony do dalszej odsprzedaży, czy zakup na potrzeby prowadzonej działalności. Do takiego wyodrębnienia zobowiązują przepisy dotyczące możliwości dokonywania odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach zakupu, co do których stosuje się różne zasady. Jeżeli Spółka nabywa pojazd z zamiarem jego dalszej odsprzedaży, a wartość jego nie przekracza 3.500,00 zł i zakłada, że nie będzie go używała dłużej niż rok (z zamiarem dotrzymania tego terminu), wobec czego nie będzie zobowiązana do wprowadzania go do ewidencji środków trwałych. Niewątpliwie samochody demonstracyjne wykorzystywane przez Spółkę do jazd testowych będą odsprzedawane i jeżeli będą użytkowane przez okres krótszy niż rok nie będą się mieścić w definicji środków trwałych, a Spółce, zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) cyt. ustawy, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu w całości.

Natomiast w sytuacji gdy Podatnik nabędzie samochód, o którym mowa w art. 86 ust. 3 cyt. ustawy, tj. samochód osobowy lub inny pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, inny niż określony w ust. 4 pkt 1-6 tego artykułu, na potrzeby prowadzonej działalności, wprowadzony do ewidencji środków trwałych i przekazany do użytkowania jako środek trwały - to nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) cyt. ustawy. Sposób przeznaczenia takiego samochodu jest inny - nie jest on towarem handlowym wchodzącym w skład aktywów obrotowych Spółki, a stanowi jej majątek trwały. Natomiast powoływany wcześniej art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) umożliwia odliczenie podatku naliczonego w pełnej kwocie jedynie przy nabyciu samochodów, o których mowa w art. 86 ust. 3 cyt. ustawy, które jako towar handlowy będą przedmiotem dalszej odsprzedaży.

Jak wynika ze stanu faktycznego, określonego przez Spółkę w złożonym przez nią wniosku dokonuje ona odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT dokumentujących zakup paliwa do pojazdów, o których mowa powyżej, tj. do samochodów demonstracyjnych oraz do samochodów zastępczych, stanowiących środki trwałe Spółki.

Zgodnie z przytoczonym wcześniej art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3, a więc pojazdów, których m.in. dotyczy zapytanie Spółki.

Analiza przepisu art. 86 ust. 4 jednoznacznie wskazuje, że przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy określonych kategorii pojazdów samochodowych, tj. pojazdów wymienionych w art. 86 ust. 4 pkt 1-6 cyt. ustawy oraz w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) cyt. ustawy, tj. sytuacji, gdy odsprzedaż tych samochodów jest przedmiotem prowadzonej przez podatnika działalności, która ma miejsce w przedmiotowej sytuacji. Tym samym zakaz odliczania podatku przy zakupie paliwa wynikający z przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy nie odnosi się do paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów, których przepis ten nie dotyczy.

Z uwagi na fakt, że przedmiotem działalności Spółki jest m.in. opodatkowana podatkiem od towarów i usług sprzedaż samochodów, a pojazdy pełniące przez pewien czas rolę samochodów demonstracyjnych w ewidencji księgowej Spółki będą figurować jako towary handlowe przeznaczone do dalszej odsprzedaży, Spółce przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa do tych samochodów.

Natomiast w sytuacji, gdy Spółka będzie dokonywała zakupu paliwa do samochodów zastępczych będących pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86 ust. 3 cyt. ustawy i które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, Spółka będzie zobowiązana do stosowania uregulowań zawartych w art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy. Fakt wprowadzenia samochodu do ewidencji środków trwałych i przekazanie go do użytkowania jako środek trwały powoduje, iż nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) cyt. ustawy. Samochody, których planowany okres użytkowania przez Spółkę będzie dłuższy niż 1 rok nie mogą być bowiem traktowane jako towary handlowe, a tylko od takich pojazdów, tj. samochodów stanowiących majątek obrotowy przedsiębiorstwa, ustawodawca dopuszcza możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach VAT dokumentujących zakup paliwa. W innym przypadku należy stosować uregulowania art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt ustaw wskazujące, iż obniżenia kwoty podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 cyt. ustawy, a więc samochodów zastępczych stanowiących środki trwałe Spółki.

Reasumując, w przypadku nabycia samochodu osobowego demonstracyjnego przeznaczonego do dalszej odsprzedaży (pod warunkiem, że sprzedaż nastąpi przed upływem roku) Spółce przysługuje prawo odliczenia całości podatku naliczonego zapłaconego przy jego zakupie, zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Natomiast zakup pojazdu samochodowego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych podlega regulacjom wynikającym z art. 86 ust. 3 cyt. ustawy, tzn. Spółce nie przysługuje prawo pełnego odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur VAT nabycia pojazdów samochodowych.

Odnosząc się do drugiego zapytania Spółki należy stwierdzić, iż nabycie paliwa do pojazdów demonstracyjnych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, które zostaną zakwalifikowane jako towary handlowe, przysługuje jej prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa do tych pojazdów. Natomiast, gdy Spółka dokonuje zakupu paliwa do samochodów osobowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 cyt. ustawy, stanowiących jej środki trwałe, w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT potwierdzających zakup paliwa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.