IPPP1-443-281/08-4/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2008 r. (data wpływu 18 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie faktur elektronicznych - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie faktur elektronicznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonii komórkowej jako operator sieci "X", występując w obrocie gospodarczym pod marką handlową "A", "B", "C"....

W związku z prowadzoną działalnością Spółka co miesiąc wystawia i wysyła swoim klientom kilka milionów faktur VAT. Spółka rozważa możliwość wprowadzenia elektronicznego wystawiania i przesyłania faktur do klientów, zgodnie z wymogami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur - Dz. U. Nr 133, poz. 1119 (zwane dalej "Rozporządzeniem").

Faktury VAT będą przesyłane klientom, którzy wyrażą na to zgodę w formie przewidzianej przepisami, za pomocą poczty elektronicznej lub udostępniane na wydzielonym serwerze (dostępne po zalogowaniu się przez klienta). Autentyczność pochodzenia faktury VAT i integralność ich treści byłaby zagwarantowana bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Dzięki posługiwaniu się podpisem elektronicznym przesyłane dokumenty elektroniczne będą docierać do adresata w stanie nienaruszonym, a ewentualna zmiana w ich treści będzie sygnalizowana przez oprogramowanie odbiorcy. W tym celu Spółka zakupi stosowne oprogramowanie, umożliwiające składanie podpisu elektronicznego oraz kwalifikowany certyfikat uprawniający do jego wykorzystywania. W świetle aktualnej praktyki rynkowej licencja na używanie podpisu elektronicznego weryfikowanego kwalifikowanym certyfikatem udzielana jest najczęściej na dwa lata. Po tym okresie Spółka może wznowić licencję lub wykupić kwalifikowany certyfikat u innego dostawcy.

Jednocześnie Spółka przygotowuje się do odbierania faktur VAT w wersji elektronicznej wystawianych przez jej kontrahentów. Jednak ze względu na złożoność techniczną procesu i ogromną liczbę faktur (zarówno wystawianych przez Spółkę jak i otrzymywanych) gotowość do przyjmowania faktur elektronicznych może nie zbiec się w czasie z gotowością do wystawiania i wysyłania faktur elektronicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka uzyskując zgodę klienta, może w bardzo precyzyjny sposób ustalić zakres, w jakim będą wystawiane faktury elektroniczne, natomiast wykonanie innych czynności nie objętych zgodą danego klienta będzie dokumentowane fakturami papierowymi.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka może w bardzo precyzyjny sposób uzgodnić z kontrahentem rodzaj usług i świadczeń, których wykonanie będzie dokumentowała fakturami wystawionymi w wersji elektronicznej. Jednocześnie § 3 rozporządzenia nie definiuje zakresu wystawiania faktur elektronicznych z tytułu sprzedaży i dostawy różnych towarów i usług na rzecz jednego kontrahenta. Dostawca towarów lub usług, po otrzymaniu zgody kontrahenta (akceptacji) może wystawiać i wysyłać faktury w formie elektronicznej. Ważnym jest, aby wystawca zachował pewną konsekwencję i porządek - ustalił z kontrahentem, które z usług i/lub dostaw towarów będą dokumentowane fakturami w formie elektronicznej i stosował tę formę wprowadzania faktur do obrotu do momentu w którym druga strona poinformuje o rezygnacji. W ocenie Spółki przepisu nie należy czytać rozszerzająco - tzn. nie nakłada on obowiązku stosowania formy elektronicznej dla wszystkich faktur przesyłanych do danego kontrahenta, a tylko do faktur za konkretne wskazane usługi lub dostawę towarów, dla których kontrahent wyraził zgodę (akceptację).

Za taką interpretacją przemawia także konieczność pogodzenia treści regulacji prawnej z rzeczywistością gospodarczą. Przedsiębiorcy podatnicy VAT, dysponują różnymi systemami finansowo - księgowymi, w związku z powyższym, w wielu przypadkach uruchomienie elektronicznej wymiany wszystkich faktur może być procesem niezwykle złożonym a przez to kosztownym. Z kolei uruchomienie tej formy w ograniczonym zakresie (np. wybrane typy usług) może być realizowane bardzo sprawnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119), zwanego dalej rozporządzeniem, faktury mogą być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tej formy przez odbiorcę faktury, zwanej dalej "akceptacją".

W myśl § 3 ust. 2 rozporządzenia akceptacja może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. W przypadku akceptacji w formie elektronicznej przepisy § 4 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do § 3 ust. 3 rozporządzenia faktury mogą być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej nie wcześniej niż od dnia następującego po dniu, w którym odbiorca faktury dokonał akceptacji.

W przypadku cofnięcia akceptacji przez odbiorcę faktury wystawca faktury traci prawo do wystawiania i przesyłania temu odbiorcy faktur w formie elektronicznej od następnego dnia po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o wycofaniu akceptacji (§ 3 ust. 4 rozporządzenia).

Zgodnie z § 4 rozporządzenia, faktury mogą być wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej, pod warunkiem że autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści będą zagwarantowane:

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia faktury korygujące oraz duplikaty faktur do faktur wystawianych i przesyłanych w formie elektronicznej przesyła się w tej samej formie. W § 5 ust. 2 rozporządzenia, zapisano, iż w przypadkach, gdy przeszkody formalne lub techniczne uniemożliwiają wystawianie i przesyłanie dokumentu, o którym mowa w ust. 1, w formie elektronicznej, w szczególności w przypadku cofnięcia przez odbiorcę faktur zgody na ich wystawianie i przesyłanie w formie elektronicznej, podatnik wystawia ten dokument w formie papierowej, zamieszczając na nim adnotację, że odpowiednio faktura korygująca lub duplikat faktury dotyczy faktury wystawionej w formie elektronicznej.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Spółka rozważa możliwość wprowadzenia elektronicznego wystawiania i przesyłania faktur do klientów, autentyczność pochodzenia faktur i integralność ich treści będzie zagwarantowana bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu.

Spółka uzyskując zgodę klienta, zamierza w bardzo precyzyjny sposób ustalić zakres, w jakim będą wystawiane faktury elektroniczne, natomiast wykonanie innych czynności nie objętych zgodą danego klienta będzie dokumentowane fakturami papierowymi. Spółka (wystawca) będzie zachowywała pewną konsekwencję i porządek - ustali z kontrahentem, które z usług i/lub dostaw towarów będą dokumentowane fakturami w formie elektronicznej i będzie stosowała tę formę wprowadzania faktur do obrotu do momentu w którym druga strona poinformuje o rezygnacji.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia możliwość wystawiania faktur w formie elektronicznej uwarunkowana jest akceptacją tej formy przez odbiorcę faktury.

Po uzyskaniu akceptacji od nabywcy, wystawca faktury ma prawo do wystawiania faktury w formie papierowej albo elektronicznej. Akceptacja odbiorcy faktury daje wystawcy faktury dodatkowe uprawnienia (możliwość wystawienia faktury w formie elektronicznej), nie nakłada jednak na niego dodatkowych obowiązków (konieczności wystawiania wszystkich faktur dla jednego kontrahenta w tej formie). Zatem wystawca sam decyduje, w jakiej formie wystawia fakturę tj. elektronicznej, czy papierowej. Podkreślić jednak należy, iż zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia co do zasady faktury korygujące i duplikaty faktur do faktur przesłanych w formie elektronicznej muszą być przesłane w tej samej formie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock