IPPP1-443-271/09-2/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu na rzecz dzierżawcy - jest prawidłowe.

W dniu 16 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu na rzecz dzierżawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na terenie miasta występują takie sytuacje, że w latach 50 - tych zostały oddane przez Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w dzierżawę działki budowlane. Na tych działkach za zgodą ówczesnego właściciela gruntu Skarbu Państwa, a obecnie gminy zostały pobudowane z własnych środków dzierżawców budynki mieszkalne i gospodarcze. Obecnie umowy dzierżawy są zawarte na okres 10 lat z właścicielami tych budynków lub ich następcami prawnymi. Wcześniej umowy dzierżawy były zawierane na okres 1 roku lub 3 lat i przedłużane na lata następne. Nigdy nie doszło do faktycznego zwrotu rzeczy. W tym kompleksie pobudowała się ludność uboga, która nie posiadała środków na zakup działki. Można sądzić, że intencją Skarbu Państwa było stworzenie im możliwości pobudowania własnych budynków mieszkalnych. Obecnie właścicielka budynku mieszkalnego i gospodarczego zlokalizowanych na działce o pow. 0,1016 ha, które pobudowała z własnych środków i ma zawartą umowę dzierżawy na okres 10 lat wystąpiła o sprzedanie jej tej nieruchomości. Taką możliwość prawną daje art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 21 października 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność prawna sprzedaży na rzecz dzierżawcy nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym i gospodarczym wybudowanym z własnych środków tegoż dzierżawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 22% od faktycznej ceny sprzedaży obejmującej tylko wartość gruntu.

Zdaniem wnioskodawcy przy sprzedaży zabudowanej nieruchomości gruntowej na rzecz dzierżawcy, który wybudował te budynki z własnych środków z poniesieniem wszelkich kosztów i obowiązujących podatków łącznie z ponoszeniem opłat z tytułu dzierżawy tegoż gruntu, podatek VAT powinien być zapłacony tylko od wartości gruntu w wysokości 22%. Mając na względzie uchwałę Sadu Najwyższego z dnia 10 listopada 1995 r. IIICZP 158/95 oraz art. 46 i 47 Kodeksu Cywilnego, w przedmiotowej umowie sprzedaży zabudowanej nieruchomości zostanie podana cena nieruchomości obejmującej zarówno wartość gruntu jak i wartość budynków. Przy czym na poczet wartości budynków zostaną zaliczone w całości nakłady poniesione przez nabywcę na ich wybudowanie. Transakcja ta nie będzie wiązała się z rozliczeniem nakładów w związku ze zwrotem przedmiotu dzierżawy, ponieważ jest w nieprzerywalnym władaniu dzierżawcy. W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W tym przypadku kwotą należną od nabywcy będzie wartość gruntu plus 22% podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z treści wniosku wynika, iż gmina jest właścicielem działki i działka ta jest dzierżawiona. Dzierżawca wybudował tam z własnych środków budynki. Dzierżawca tej działki mający zawartą umowę dzierżawy na okres 10 lat zwrócił się z wnioskiem o nabycie przedmiotowej działki. Jednocześnie wnioskodawca wskazuje, iż przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie grunt oraz, że transakcja ta nie będzie wiązała się z rozliczeniem nakładów w związku ze zwrotem przedmiotu dzierżawy, ponieważ jest w nieprzerywalnym władaniu dzierżawcy. Wnioskodawca uznaje fakt, że Dzierżawca zabudował grunt i budynki stanowią jego własność.

Zgodnie z art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) Rada Miasta może zwolnić z obowiązku zbycia w drodze przetargu nieruchomości w przypadku, gdy sprzedaż następuje na rzecz osoby, która dzierżawi nieruchomość na podstawie umowy zawartej co najmniej na 10 lat, jeżeli nieruchomość ta została zabudowana na podstawie pozwolenia na budowę. Dzierżawca jest jedyna osobą spełniającą warunek wynikający z art. 37 ust. 3, w związku z powyższym istnieje możliwość skorzystania z powołanego artykułu.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Ponieważ kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym podstawą opodatkowania VAT będzie wyłącznie wartość gruntu. Przedmiotem transakcji nie będzie przeniesienie własności budynku, bowiem jak wskazuje wnioskodawca stanowi on własność dzierżawcy.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zatem opodatkowaniu podlega dostawa terenów budowlanych bądź przeznaczonych pod zabudowę. Przez grunt przeznaczony pod zabudowę rozumieć należy zarówno te grunty, które widnieją w planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczone pod zabudowę, jak i te, które właściciel przeznaczy pod zabudowę, bądź potencjalnie będą traktowane jak tereny budowlane. Ustawodawca wskazując na możliwość objęcia zwolnieniem od podatku od towarów i usług dostawy terenów niezabudowanych, posłużył się kryterium przeznaczenia terenu. Skoro o przeznaczeniu terenu decydują władze lokalne, które w odniesieniu do przedmiotowego gruntu wydały pozwolenie na budowę, to dostawa tych nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o VAT.

W konsekwencji dostawa przedmiotowego gruntu podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów usług. Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.