IPPP1/443-255/14-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że otrzymywane kwoty za uzyskanie lub przedłużenie członkostwa w Klubie nie stanowią wynagrodzenia za dostawę towarów lub za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że otrzymywane kwoty za uzyskanie lub przedłużenie członkostwa w Klubie nie stanowią wynagrodzenia za dostawę towarów lub za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej różnego rodzaju sprzętu i artykułów przemysłowych. W ofercie Spółki znajdują się artykuły objęte różnymi stawkami podatku od towarów i usług (dalej: "VAT"). Sprzedaż towarów wchodzących w skład asortymentu Spółki realizowana jest za pośrednictwem sklepów stacjonarnych oraz w drodze sprzedaży wysyłkowej, m.in. za pośrednictwem strony internetowej oraz infolinii.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca oferuje pełnoletnim osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej możliwość przystąpienia do zorganizowanego przez niego klubu (dalej: "Klub"), na zasadach określonych w regulaminie Klubu (dalej: "Regulamin"). Zgodnie z Regulaminem warunkiem przystąpienia do Klubu jest dokonanie zakupu członkostwa, opłacenie go oraz wypełnienie w sposób kompletny oraz zgodny z prawdą formularza zgłoszeniowego i przekazanie go do Spółki jako organizatora Klubu. Jednorazowa opłata (składka) za członkostwo 12-miesięczne wynosi obecnie 99 zł. Członkostwo w Klubie może być przedłużone na okres kolejnych 12 miesięcy po opłaceniu składki w wysokości 79 zł. Warunki dotyczące członkostwa w Klubie (dotyczące w szczególności wysokości należnych opłat oraz okresu członkostwa uzyskiwanego w zamian za poszczególne opłaty) mogą w przyszłości ulec zmianie; wymagać to jednak będzie zmiany Regulaminu.

Członkostwo w Klubie rozpoczyna się z chwilą dokonania opłaty. Potwierdzeniem członkostwa w Klubie jest nadawany klientowi indywidualny numer klienta oraz wydawana członkom Klubu spersonalizowana karta (dalej: "Karta klubowa"). W momencie przystępowania do Klubu za pośrednictwem call center, należącego do Spółki, klient zobowiązany jest do potwierdzenia wobec konsultanta swoich wszystkich danych osobowych (rozmowy z klientem są nagrywane i archiwizowane). Wydanie Karty klubowej, która przez cały czas pozostaje własnością Spółki jako organizatora Klubu, następuje w ciągu miesiąca po wykupieniu członkostwa. Do posługiwania się Kartą klubową uprawniony jest wyłącznie członek Klubu któremu została ona wydana (do którego została przypisana) oraz członkowie jego najbliższej rodziny.

Uzyskanie członkostwa w Klubie uprawnia członka Klubu do korzystania z przywilejów określonych w Regulaminie, w szczególności do:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywane przez Spółkę od klientów lub potencjalnych klientów kwoty za uzyskanie/przedłużenie członkostwa w Klubie podlegają podatkowi od towarów i usług, tj. stanowią wynagrodzenie (lub jego część) z tytułu odpłatnej dostawy towarów czy odpłatnego świadczenia usług, a więc czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwoty otrzymywane przez niego za uzyskanie/przedłużenie członkostwa w Klubie nie podlegają podatkowi od towarów i usług. Nie stanowią bowiem wynagrodzenia (lub jego części) otrzymywanego w zamian za dostawę konkretnych towarów czy też świadczenie konkretnych usług przez Spółkę na rzecz uiszczających je osób.

Niżej Spółka przedstawia szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, które zostały zdefiniowane odpowiednio w art. 7 i 8 ustawy o VAT. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT za towary uznaje się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi z kolei, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W związku z tym w ocenie Wnioskodawcy należy stwierdzić po pierwsze, iż nie zachodzą przesłanki do uznania przedmiotowych kwot za wynagrodzenie Spółki z tytułu dostawy towarów, w szczególności polegającej na wydaniu Kart klubowych.

Wynika to z faktu, że pomimo tego, iż Karta klubowa przybiera postać materialną/rzeczową, to kwota pobierana przez Spółkę odzwierciedla jej wartość ekonomiczną, związaną nie z jej fizyczną postacią, lecz z katalogiem uprawnień przysługujących posiadaczowi Karty klubowej jako członkowi Klubu. Z tego punktu widzenia Karta klubowa jest jedynie nośnikiem/dowodem posiadania uprawnień członka Klubu, który nie stanowi rzeczywistego przedmiotu transakcji. Potwierdzeniem tego jest fakt, iż zgodnie z Regulaminem członkostwo Klubu nabywa się już w momencie opłacenia składki, a nie dopiero z momentem otrzymania Karty klubowej, do czego dochodzi zresztą z opóźnieniem. Przy tym brak jest przeszkód, aby Karta klubowa miała formę niematerialną, np. członkostwo w Klubie mogłoby być potwierdzane indywidualnym loginem nadawanym danej osobie fizycznej, bez konieczności wydawania Karty klubowej w postaci materialnej. Z punktu widzenia Spółki, jak i członków Klubu, nie wpłynęłoby to na istotę rozpatrywanej transakcji, bowiem zarówno dla Spółki, jak i dla członków Klubu treścią transakcji jest uzyskanie uprawnień przysługujących członkom Klubu, a nie fakt przekazania Karty klubowej w jej materialnej postaci. Dlatego, w opinii Wnioskodawcy, wydanie Karty klubowej nie może być traktowane jako wydanie towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, ale jako przekazanie znaku legitymacyjnego, tj. dowodu przysługiwania danej osobie określonych uprawnień/przywilejów, określonych w Regulaminie. Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, wydanie Kart klubowych nie powoduje powstania obowiązku podatkowego z tytułu odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Ww. stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych z upoważnienia Ministra Finansów. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 28 maja 2012 r. (sygn. IPPP1/443-246/12-2/AP), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził m.in., iż: "Bon towarowy, będący w niniejszej sprawie kartą podarunkową, jest bowiem jedynie znakiem legitymacyjnym, dokumentem uprawniającym do nabycia w określonym terminie dowolnych towarów w sklepach Spółki. Bon nie jest więc towarem, lecz jedynie miernikiem uprawniającym do zakupu towarów. Karta ta zastępuje środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast jej wydanie następuje w zamian za dokonanie wpłaty określonej kwoty przez klienta na rzecz Spółki. Tym samym, czynność sprzedaży kart podarunkowych X nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy".

W tym miejscu należy zaznaczyć, że przytoczona interpretacja ma na celu jedynie potwierdzenie stanowiska Spółki w zakresie skutków na gruncie VAT wydania znaku legitymacyjnego, z którym nie wiążą się bezpośrednio uprawnienia do otrzymania konkretnego towaru lub usługi, a z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w przypadku Karty klubowej, analogicznie jak w przypadku wspomnianych bonów. W przeciwieństwie do znaku legitymacyjnego będącego przedmiotem cytowanej interpretacji, Karta klubowa przekazywana przez Spółkę na rzecz osób fizycznych, nie ma jednak charakteru karty podarunkowej, nie zastępuje środków pieniężnych, nie jest także kartą kredytową lub bankomatową.

Ponadto czynność polegająca na wydaniu Karty klubowej na rzecz osoby fizycznej nie podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów nie tylko z tego względu, iż Karta klubowa nie jest towarem w rozumieniu ustawy o VAT, lecz także z tego powodu, iż osoba fizyczna nie uzyskuje prawa do rozporządzania Kartą klubową jak właściciel. Jak bowiem wynika z postanowień Regulaminu, Karta klubowa przez cały okres członkostwa pozostaje własnością Organizatora Klubu (tekst jedn.: Spółki). W momencie utraty przez osobę fizyczną członkostwa w Klubie, Karta klubowa ulega dezaktywacji, a osoba ta traci prawo do korzystania z uprawnień/przywilejów przysługujących członkom Klubu.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na sprzedaży Kart klubowych nie wpisuje się również w definicję odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z utrwalonym poglądem, możliwość stwierdzenia, iż czynność, której dokonano w danych okolicznościach, stanowi odpłatne świadczenie usługi podlegające opodatkowaniu VAT, uzależniona jest od zaistnienia następujących przesłanek:

W ocenie Wnioskodawcy, w omawianym stanie faktycznym nie są spełnione co najmniej dwie z ww. przesłanek. O ile bowiem Spółka oraz członek Klubu są związane stosunkiem prawnym o charakterze zobowiązaniowym (tu: umową o przekazanie Karty klubowej), w ramach którego Spółka umożliwia przystąpienie do Klubu (potwierdzając ten fakt wydaniem Karty klubowej), w zamian za co osoba fizyczna uiszcza na rzecz Spółki ustaloną sumę pieniężną (istnieje zatem związek o charakterze przyczynowym między świadczeniami stron), to brak jest sprecyzowanego konsumenta świadczenia oraz bezpośredniej korzyści o wymiernym charakterze, które uzyskuje klient w związku ze swym przystąpieniem do Klubu.

Pogląd, zgodnie z którym brak konsumenta świadczenia przesądza o niemożliwości uznania danej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu, znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 22 stycznia 2010 r. (sygn. akt I SA/Lu 660/09), w którym stwierdzono m.in.: "Brak konsumenta, beneficjenta świadczenia wyklucza świadczenie usługi. Definiowanie świadczenia usługi jako transakcji oznacza, że świadczenie usługi przez podatnika w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa na rzecz drugiej strony transakcji ma być objęte zgodnym zamiarem stron transakcji, wyrażonym w ich oświadczeniach woli, które mają określać przedmiot świadczenia, jego wykonawcę i adresata, konsumenta".

W ocenie Spółki, analizy, czy w danych okolicznościach wystąpił konsument świadczenia oraz wymierna korzyść po jego stronie, nie można dokonywać w oderwaniu od konkretnej transakcji, w ramach której dochodzi do świadczenia usługi/wydania towaru. Należy bowiem zaznaczyć, że samo uzyskanie Karty klubowej nie skutkuje powstaniem rzeczywistej korzyści po stronie członka Klubu. Konsekwencją wydania Karty klubowej, czy ogólnie uzyskania członkostwa Klubu przez daną osobę, jest jedynie skierowanie ku niej przyrzeczenia, iż w przyszłości będzie ona mogła uczynić użytek z korzyści/przywilejów określonych w Regulaminie, tj. będzie mogła nabyć towary znajdujące się w ofercie Spółki na preferencyjnych warunkach (np. poprzez otrzymanie korzystnego rabatu, zwolnienie z kosztów wysyłki, pierwszeństwo przy realizacji zamówienia, możliwość zwrotu towarów w dłuższym niż standardowy terminie, zakup towarów dostępnych jedynie członkom Klubu). Samo uzyskanie członkostwa i Karty klubowej nie wykazuje natomiast związku z określoną/sprecyzowaną transakcją. Transakcją taką będzie dopiero nabycie towaru znajdującego się w ofercie Wnioskodawcy, przy czym - co istotne - do transakcji takiej w ogóle może nie dojść; osoba może bowiem przystąpić do Klubu, otrzymać Kartę klubową, a następnie w ogóle nie dokonać zakupu jakiegokolwiek towaru znajdującego się w ofercie Spółki, a tym samym nie mieć sposobności skorzystania z uprawnień przysługujących członkom Klubu. Spółka nie jest jednak w stanie przewidzieć takich sytuacji ani częstotliwości ich występowania, racjonalnie nie są one bowiem uzasadnione.

Z tego punktu widzenia w momencie uzyskania członkostwa czy wydania Karty klubowej osoba przystępująca do Klubu nie nabywa więc sprecyzowanej korzyści i nie dochodzi do jakiejkolwiek konsumpcji, która mogłaby podlegać opodatkowaniu VAT. Korzyść taka wystąpi ewentualnie i to dopiero w momencie skorzystania przez członka Klubu z możliwości nabycia towaru na preferencyjnych warunkach.

Wnioskodawca pragnie przy tym podkreślić, iż ww. przyrzeczenie Spółki (związane z przyjęciem danej osoby do Klubu) nie ma charakteru prawa podmiotowego przyznanego osobie fizycznej, którego realizacji może ona domagać się na drodze sądowej. Powyższe jest konsekwencją abstrakcyjnego charakteru przyrzeczenia, niemającego bezpośredniego związku z konkretnym zdarzeniem gospodarczym, tj. w szczególności z przeniesieniem na rzecz osoby fizycznej własności określonego towaru wchodzącego w skład oferty Spółki. W opinii Spółki, poprzez opłacenie członkostwa potwierdzonego wydaniem Karty klubowej dana osoba przystępuje więc do pewnej uprzywilejowanej grupy klientów, co jednak - samo w sobie - nie może być uznane za wymierną korzyść, której wystąpienie decyduje o świadczeniu usługi opodatkowanym VAT. Korzyść taka wystąpi dopiero w momencie zakupu towarów znajdujących się w asortymencie Spółki.

Podsumowując, Spółka oferuje posiadaczom Kart klubowych jedynie ekspektatywę możliwości nabycia towarów na preferencyjnych warunkach oraz uzyskania innych korzyści określonych w Regulaminie. Przekazanie Karty klubowej nie ma związku z określoną umową sprzedaży. Istotą członkostwa w Klubie jest zatem nabycie przez osobę fizyczną uprawnień o charakterze abstrakcyjnym. W konsekwencji, możliwe jest zaistnienie sytuacji, w której członek Klubu przez cały okres uczestnictwa w Klubie ani razu nie skorzysta z przywilejów przyznanych mu na mocy postanowień Regulaminu. Tym samym, przystępując do Klubu, dana osoba fizyczna nie nabywa też usługi w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a jedynie możliwość uzyskania w przyszłości pewnych korzyści, dotyczących przede wszystkim warunków sprzedaży, przewidzianych w Regulaminie.

Wnioskodawca pragnie ponadto zaznaczyć, że kwoty otrzymywane przez Spółkę tytułem uczestnictwa w Klubie nie mogą być również uznane za zaliczki/przedpłaty w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT (poprzednio art. 19 ust. 11).

W ocenie Wnioskodawcy, dla powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z postanowieniami art. 19a ust. 8 ustawy o VAT konieczne jest bowiem, aby dana płatność była dokonywana na poczet przyszłej skonkretyzowanej transakcji. Niewątpliwie warunek ten nie jest spełniony w rozpatrywanym stanie faktycznym. Tak jak bowiem zostało to już wcześniej wskazane, członek Klubu nabywa jedynie ekspektatywę skorzystania z prawa do rabatu oraz uzyskania innych korzyści przewidzianych w Regulaminie. Uprawnienia te mają charakter jedynie abstrakcyjny, tj. niepowiązany z konkretną umową sprzedaży. W konsekwencji, w momencie wydania Karty klubowej nie jest możliwe przewidzenie, czy dana osoba w ogóle skorzysta z przysługujących jej uprawnień, a jeśli tak - to w jakim zakresie, z jaką częstotliwością i w odniesieniu do jakich towarów (warto przy tym zaznaczyć, że towary znajdujące się w ofercie Spółki podlegają opodatkowaniu VAT według różnych stawek, co z praktycznego punktu widzenia uniemożliwia potraktowanie rozpatrywanej zapłaty jako zaliczki/przedpłaty). Z tego punktu widzenia, jakkolwiek konkretyzacja transakcji, co do których można by przypisać opłaty za członkostwo, nie jest możliwa. Dlatego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwoty otrzymywane w zamian za Karty klubowe nie stanowią również zaliczek/przedpłat w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT i, jako takie, nie kreują z tego tytułu obowiązku podatkowego w VAT.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zaprezentowane powyżej stanowisko (zgodnie z którym czynność polegająca na odpłatnym zaoferowaniu możliwości nabycia towarów/usług na preferencyjnych warunkach i/lub innych korzyści, nie podlega opodatkowaniu VAT) znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 26 czerwca 2013 r. (sygn. IPPP2/443-401/13-2/JW) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie odniósł się do sytuacji, w której podatnik oferował swoim klientom tzw. karty miejskie mające charakter znaków legitymacyjnych. W zależności od wybranego modelu karty te dawały klientom możliwość nabycia bez oddzielnego wynagrodzenia określonych usług lub też możliwość skorzystania ze zniżek/rabatów przy nabywaniu określonych towarów/usług. W takim stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, iż sprzedaż ww. kart nie podlega opodatkowaniu VAT i stwierdził m.in., iż: "W ocenie tut. Organu, odpłatne przekazanie Karty Miejskiej (kuponu lub znaku legitymacyjnego) przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, wymienionych w przepisie art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Karta Miejska nie jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, stąd jej odpłatne przekazanie nie może zostać uznane za dostawę towarów. Przekazanie Karty Miejskiej za wynagrodzeniem nie może również być rozpatrywane w kategoriach świadczenia usług przez Wnioskodawcę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, gdyż samo przekazanie Karty Miejskiej nie powoduje, iż Klienci nabywają jakąkolwiek usługę. Karta Miejska upoważnia do skorzystania na preferencyjnych warunkach z usług oferowanych przez Partnerów, a zatem świadczenie usług będzie miało miejsce dopiero wówczas, gdy Klient skorzysta ze świadczenia oferowanego przez danego Partnera".

Analogiczny pogląd został zaprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 18 września 2013 r. (sygn. IPPP1/443-621/13-2/AS). Wskazana interpretacja została wydana na bazie stanu faktycznego, w którym teatr wraz z kilkoma innymi instytucjami kultury planował odpłatne wydawanie karty uprawniającej do uzyskania rabatów przy zakupie biletów wstępu na spektakle/inne wydarzenia kulturalne, organizowane w instytucjach oferujących kartę. W stanie faktycznym będącym przedmiotem przytoczonej interpretacji, osoba, która nabyła kartę uzyskiwała jedynie możliwość zakupu biletów na wydarzenia kulturalne po cenie niższej od standardowej. Sam fakt posiadania karty nie uprawniał jej do wstępu na wydarzenia kulturalne, organizowane przez wnioskodawcę. Dokonując oceny okoliczności przedstawionych we wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że sprzedaż ww. karty rabatowej nie podlega opodatkowaniu VAT ani jako odpłatna dostawa towarów, ani jako odpłatne świadczenie usługi. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził m.in., iż: "Zauważyć należy, że przedmiotowa karta rabatowa jest w analizowanej sprawie jedynie znakiem legitymacyjnym, dokumentem uprawniającym do otrzymania rabatu. Zatem karta rabatowa nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. Odpłatne przekazanie karty rabatowej nie może być również rozpatrywane w kategoriach świadczenia usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, gdyż samo przekazanie karty nie powoduje, że klient nabywa jakąkolwiek usługę. Karta rabatowa jedynie upoważnia do skorzystania na preferencyjnych warunkach z usług oferowanych przez Wnioskodawcę i inne instytucje objęte współpracą. W konsekwencji powyższego, stwierdzić należy, że czynność odpłatnego przekazania karty rabatowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy. Ponadto dokonana przez klientów wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem karty rabatowej nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy. Zaliczka, jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją. Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy klient będzie miał możliwość korzystania z rabatu wielokrotnie, w różnych instytucjach kultury, może też wystąpić sytuacja, że klient przez cały okres obowiązywania karty nie zakupi biletu na żaden spektakl, bądź inne wydarzenie kulturalne, zatem przyszła dostawa/świadczenie nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona, nie można powiązać wpłaty z żadnym konkretnym świadczeniem. Reasumując, należy stwierdzić, że czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę kart rabatowych, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 ustawy. Kwota uzyskana ze sprzedaży kart nie stanowi również zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy".

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na tożsame elementy stanu faktycznego, ww. konkluzje powinny mieć odpowiednie zastosowanie również w odniesieniu do rozpatrywanej sytuacji przyznawania z opłatą członkostwa w Klubie, potwierdzanego wydaniem Kart klubowych.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca wnosi jak w pytaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a także przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.