IPPP1/443-255/12-2/IGo - Prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem usług cateringowych od podwykonawców.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem usług cateringowych od podwykonawców - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem usług cateringowych od podwykonawców.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Międzynarodowa grupa kapitałowa D.zajmuje się profesjonalnie świadczeniem usług związanych z obsługą imprez, pokazów, wystaw i innych wydarzeń rozrywkowych i rozrywkowo-kulturalnych. Usługi te są świadczone na zlecenie organizatorów tych wydarzeń.D.I. ted (dalej: "D.I. "), spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii, nie będąca zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, na podstawie stosownej umowy, będzie świadczyć na rzecz U. (z ang. U.) usługi związane z obsługą organizowanego w Polsce turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej.W celu efektywnego wykonania usługi na rzecz U, D.I. planuje skorzystać z podwykonawcy - D.E. D.E.jest członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej D.Spółka posiada siedzibę oraz jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce.

Usługa podzlecana przez D.I. do D.E. została sklasyfikowana przez Urząd Statystyczny w Łodzi (opinia z dnia 30 grudnia 2011 r., nr... - w załączeniu) do grupowania 56.21.1 "Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)" według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej w 2008 r., która to klasyfikacja obowiązuje dla celów VAT począwszy od 1 stycznia 2011 r.Świadcząc usługę cateringową na rzecz D.I., Spółka planuje również korzystać z usług podwykonawców lokalnych. Spółka planuje nabywać od lokalnych dostawców usługi cateringowe.

W świetle powyższego, Spółka pragnie potwierdzić, że w związku z nabyciem usług cateringowych od podwykonawców, Spółka jest uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie usług cateringowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, mając na uwadze przedstawione okoliczności stanu faktycznego, Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem usług cateringowych od podwykonawców.

W ocenie Spółki, mając na uwadze przedstawione okoliczności stanu faktycznego, Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem usług cateringowych od podwykonawców.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Na wstępie należy podkreślić, że, aby Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem usług cateringowych od podwykonawców, konieczne jest:

* spełnienie przesłanki pozytywnej, wynikającej z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, tj. wykorzystanie nabywanych usług cateringowych do wykonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT; jak również

* niewystąpienie którejkolwiek z przesłanek negatywnych, wymienionych w art. 88 ustawy o VAT; w tym konkretnym przypadku chodzi o przesłankę wskazaną w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, tj. brak możliwości obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego w odniesieniu do usług noclegowych i gastronomicznych.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, co do zasady, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, w istocie nabywane od lokalnych podwykonawców przez D.E. usługi cateringowe będą wprost wykorzystywane do wykonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT, tj. do odpłatnego świadczenia usługi cateringowej na rzecz D.I., spółki kontraktowo zobowiązanej do dostarczenia świadczenia finalnego na rzecz U.

Usługa cateringowa świadczona przez D.E. na rzecz D.I., której elementem składowym będą usługi cateringowe nabywane przez Spółkę od podwykonawców, zdecydowanie stanowić będzie czynność opodatkowaną VAT, tj. odpłatne świadczenie usługi cateringowej (art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT), której miejsce świadczenia będzie w Polsce (art. 28i ust. 1 Ustawy o VAT).

Tym samym, mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, w opisywanym zdarzeniu przyszłym spełniona jest przesłanka pozytywna dla możliwości obniżenia przez D.E. kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, tj. przesłanka, o której mowa w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.

Warunkiem do skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT jest nie tylko spełnienie ww. przesłanki pozytywnej, ale również niezaistnienie którejkolwiek przesłanki negatywnej, określonej w art. 88 ustawy o VAT.

W tym kontekście, Spółka pragnie podkreślić, że jej zdaniem nie dojdzie do ziszczenia się przesłanki określonej w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, że "obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób".

Kluczowe w tym zakresie jest to, czy nabywane przez Spółkę usługi cateringowe mieszczą się w pojęciu usług gastronomicznych, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki nabywane przez nią usługi cateringowe nie będą mieściły się w pojęciu "usług gastronomicznych". Poniżej Spółka przedstawia argumentację na poparcie stanowiska w zakresie odrębnego znaczenia pojęć "usługi cateringowe" oraz ",usługi gastronomiczne" dla potrzeb VAT.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnych pojęć "usługi gastronomiczne" oraz "usługi cateringowe". Niemniej jednak, w ocenie Spółki, najbardziej miarodajne jest odwołanie się w tym zakresie do PKWiU.

W świetle obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 5a Ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 Ustawy o VAT, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT brak jest bezpośredniej referencji do PKWiU. Niemniej jednak, w celu zapewnienia spójności i integralności przepisów ustawy o VAT, również w odniesieniu do przepisów obowiązujących przed 1 stycznia 2011 r. (dopuszczalność odliczenia VAT naliczonego w związku z nabyciem usług cateringowych z jednoczesnym zakazem odliczenia w odniesieniu do usług gastronomicznych), w ocenie Spółki, w celu identyfikacji usług cateringowych oraz usług gastronomicznych wskazane jest odwołanie się w tym zakresie do przepisów PKWiU

Do Działu 56 PKWiU z 2008 r. powinny być klasyfikowane,"usługi związane z wyżywieniem". Dział 56 PKWiU dzieli się na dwie grupy (tzw. trzycyfrowe grupowania PKWiU), tj. (i)"usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych" oraz (ii)"usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne". W dalszej kolejności grupa 56.2 PKWiU dzieli się na dwie klasy (tzw. czterocyfrowe grupowania PKWiU), tj. na (i)"usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)" oraz (ii)"pozostałe usługi gastronomiczne".

Przedstawiona powyżej struktura PKWiU w sposób jednoznaczny przesądza, że usługi cateringowe (klasa 56.21 PKWiU) stanowią odrębną, autonomiczną kategorię usług zarówno od usług restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych (grupa 56.1 PKWiU), jak również od pozostałych usług gastronomicznych (klasa 56.29 PKWIU). Na marginesie, taką odrębną kategorię stanowią też usługi przygotowywania i podawania napojów (klasa 56.3 PKWiU).

Traktowanie usług cateringowych jako odrębnej kategorii statystycznej od usług gastronomicznych jest oczywiste również ze względu na tytuł Działu 56 PKWIU, tj. "usługi związane z wyżywieniem". Tytuł ten oznacza, że w ramach kategorii usług związanych z wyżywieniem funkcjonują różne rodzaje usług, nie tylko gastronomiczne, ale również usługi cateringowe (czy też usługi związane z przygotowaniem i podawaniem napojów). Gdyby natomiast uznać usługi cateringowe za odmianę usług gastronomicznych, nieuzasadnione byłoby z punktu widzenia logiki struktury grupowań PKWiU, zatytułowanie Działu 56 "usługi związane z wyżywieniem", bowiem Dział ten mógłby nosić tytuł "usługi gastronomiczne".

Przekładając powyższe rozważania na przypadek Spółki, wskazać należy, że nabywane od podwykonawców usługi cateringowe stanowić będą odrębną kategorię usług od usług gastronomicznych. Tymczasem, art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, wskazujący sytuację, w której podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, odnosi się wyłącznie do usług gastronomicznych, które są tylko jednym z rodzajów usług związanych z wyżywieniem (Dział 56 PKWiU). Gdyby zatem celem ustawodawcy, było uniemożliwienie dokonywania odliczenia podatku VAT zarówno od usług gastronomicznych, jak i cateringowych, to w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT powinno się znaleźć wyraźne odesłanie do usług związanych z wyżywieniem.

Biorąc pod uwagę obecne brzmienie art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, należy uznać, że ustawodawca celowo wskazał na usługi gastronomiczne (a więc tylko jeden z trzech głównych rodzajów usług mieszczących się w grupowaniu 56 PKWiU z 2008 r.), jako te, do których odnosi się ograniczenie w prawie do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Takie podejście do rozgraniczenia usług cateringowych i gastronomicznych, jak również przyporządkowania innych skutków podatkowych, związanych z ich nabyciem (prawo do odliczenia VAT naliczonego w przypadku usług cateringowych i brak takiego prawa w przypadku usług gastronomicznych) potwierdza dotychczasowa praktyka polskich organów podatkowych (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP2/443-772/11-2/MR z dnia 4 sierpnia 2011 r., interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP3/443-574/11/KO z dnia 4 sierpnia 2011 r.).

Jak było wspomniane powyżej, Ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnych "usług gastronomicznych", ani "usług cateringowych". Definicje takie natomiast zostały zawarte przez prawodawcę wspólnotowego w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Rozporządzenie wykonawcze").Przepisy te obowiązują bezpośrednio w Polskim porządku prawnym.

Artykuł 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego stanowi, że "usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy".

Nie wchodząc w szczegóły związane z definicjami pojęć "usługi restauracyjne" (w ocenie Spółki chodzi tutaj o usługi gastronomiczne świadczone w lokalu) oraz "usługi cateringowe" stanowią dwie odrębne kategorie typów usług dla celów VAT.

Tym samym nie jest uprawnione twierdzenie, że ograniczenie prawa do odliczenia VAT naliczonego związanego z nabyciem usług gastronomicznych (art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT) dotyczy również nabywanych usług cateringowych, które stanowią przecież odrębny typ usług.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskieg poprzez gastronomię rozumie się działalność produkcyjno-usługową, obejmującą prowadzenie restauracji, barów, stołówek itp. Natomiast katering (catering) - zgodnie ze Słownikiem wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego (słownik online) - to zaopatrzenie w żywność, zwłaszcza pasażerów i załogi samolotu.

Czynnikiem, który pomaga ocenić, z którą z ww. usług mamy do czynienia, jest miejsce podania żywności. W przypadku usługi gastronomicznej posiłek podawany jest w miejscu, które zostało w tym celu przygotowane i charakteryzuje się pewnym elementem stałości. Ponadto jest to miejsce, w którym posiłki i dania są na bieżąco przygotowywane na życzenie klienta. Natomiast w przypadku usług cateringowych zazwyczaj posiłki są dostarczane w inne miejsce niż to, w którym je przygotowano (w miejscu, w którym posiłki są podawane następują jedynie czynności związane z ich podgrzaniem, wyłożeniem do odpowiednich naczyń, przyozdobieniem itd.).

Ponadto, usługi gastronomiczne charakteryzują się również występowaniem tzw. serwisu "a la carte", gdzie klient restauracji lub innej placówki gastronomicznej może dokonać wyboru posiłku/dania z menu (zazwyczaj duża różnorodność i szeroki asortyment potraw i napojów). Posiłek ten jest następnie przygotowywany w danej lokalizacji i podawany klientowi według życzenia. W przypadku usług cateringowych wybór ten jest ograniczony do kilku uprzednio przygotowanych potraw.

Również odniesienie się posiłkowo do definicji słownikowych obydwu omawianych pojęć prowadzi do wniosku, że usługi gastronomiczne oraz usługi cateringowe są to dwa niezależne od siebie typy usług. W konsekwencji, analizując ograniczenie prawa do odliczenia VAT naliczonego w związku z nabyciem usług gastronomicznych (art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT), stwierdzić należy, że ograniczenie to nie dotyczy usług cateringowych, które stanowią odrębną kategorię usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego stanowi fundamentalne prawo podatnika, będąc jednocześnie elementem konstrukcyjnym podatku VAT. Poprzez prawo to realizuje się pośredni, neutralny oraz konsumpcyjny charakter podatku VAT, gdzie ciężar ekonomiczny podatku powinien ponieść konsument.

W związku z powyższym wszystkie ograniczenia w stosowaniu prawa do odliczenia VAT naliczonego powinny być interpretowane w sposób ścisły, przy wyraźnym zakazie stosowania wykładni rozszerzającej (łac. exceptiones non sunt extendae).

Mając na uwadze powyższe, skoro:

* usługi gastronomiczne oraz cateringowe stanowią dwa odrębne typy usług w rozumieniu PKWiU, Rozporządzenia wykonawczego, słownika języka polskiego, a

* ograniczenie w prawie do odliczenia VAT naliczonego dotyczy wyłącznie usług gastronomicznych (art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT),

oznacza to, że ograniczenie w prawie do odliczenia nie dotyczy usług cateringowych.

Podsumowanie

Mając na uwadze powyższą argumentację, zdaniem Spółki, nabywane przez nią usługi cateringowe będą uprawniały do skorzystania przez nią z prawa do odliczenia VAT naliczonego w związku z nabyciem tych usług. Przede wszystkim, w opisanym zdarzeniu przyszłym, spełniona będzie przesłanka z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, tj. usługi cateringowe nabywane przez D.E. będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (tutaj: świadczenia usługi cateringowej na rzecz D.I.). Ponadto, nie znajdzie w tym przypadku zastosowania ograniczenie w prawie do odliczenia VAT naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, bowiem ograniczenie to dotyczy usług gastronomicznych, a nie cateringowych, a te dwa rodzaje usług powinny być traktowane autonomicznie dla potrzeb tej regulacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Należy ponadto wskazać, iż pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, to przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują wiele sytuacji, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie najistotniejszą kwestią jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako podwykonawca będzie świadczyć usługę związaną z obsługą organizowanego w Polsce turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej. Spółka posiada siedzibę oraz jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce.

Usługa podzlecana została sklasyfikowana przez Urząd Statystyczny do grupowania 56.21.1 "Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)". Świadcząc usługę cateringową, Spółka planuje również korzystać z usług podwykonawców lokalnych. Spółka planuje nabywać od lokalnych dostawców usługi cateringowe.

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca podaje, że nabywane od lokalnych podwykonawców usługi cateringowe będą wprost wykorzystywane do wykonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT, tj. do odpłatnego świadczenia usługi cateringowej na rzecz Spółki zlecającej Wnioskodawcy, tj. spółki kontraktowo zobowiązanej do dostarczenia świadczenia finalnego na rzecz U....

W świetle powyższego, Spółka pragnie potwierdzić, że w związku z nabyciem usług cateringowych od podwykonawców, Spółka jest uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie usług cateringowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniu sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Należy zauważyć, iż ustawa nie definiuje usługi gastronomicznej, ani usługi cateringowej. Zatem zasadne jest rozważenie, czy catering różni się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam. Usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu.

Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowywanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. Taką też definicję odnajdziemy w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., wydanie internetowe www.sjp.pw.pl), zgodnie z którym catering to usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. W świetle powyższego uznać należy, iż catering stanowi usługę odrębną od gastronomicznej.

Ponadto należy wskazać, iż w obowiązującym od 1 lipca 2011 r. rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zdefiniowano zarówno usługi cateringowe jak i usługi restauracyjne.

I tak, w myśl art. 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Ust. 2 wskazanego przepisu stanowi, że za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Ponadto, w ocenie tut. organu, odstąpienie od uznania kwalifikacji statystycznych za podstawowe źródło wytycznych umożliwiających identyfikację usług dla potrzeb opodatkowania VAT, nie wyłącza możliwości ich dalszego pomocniczego zastosowania.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.). Usługi związane z wyżywieniem na gruncie PKWiU z 2008 r. sklasyfikowane są w dziale 56, w tym "Pozostałe usługi gastronomiczne" pod symbolem PKWiU 56.29, natomiast "Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)" pod symbolem PKWiU 56.21.

Powyższa klasyfikacja również potwierdza, iż usługi cateringowe stanowią usługi odrębne od usług gastronomicznych. W przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostały wymienione jedynie usługi gastronomiczne. Tym samym, z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, iż do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ustawy. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że wszystkie nabywane przez Wnioskodawcę usługi służą jego działalności opodatkowanej, związanej z odpłatnym świadczeniem usługi cateringowej.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż przesłanki uprawniające Wnioskodawcę do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych od podwykonawców są spełnione: nabywane usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych oraz nie zachodzi wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zatem Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu usług cateringowych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.