IPPP1-443-254/07-2/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2007 r. (data wpływu 27 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 7% stawki podatku dla sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do niego garażem lub prawem do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 7% stawki podatku dla sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do niego garażem lub prawem do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka, jako developer, zgodnie z zatwierdzonymi projektami i zezwoleniami na budowę, buduje budynki mieszkalne wielorodzinne wielokondygnacyjne, w których na parterze jak i na zewnątrz w obrębie danej nieruchomości usytuowane są odpowiednio dla projektu technicznego pomieszczenia przynależne, w tym garaże lub miejsca postojowe dla samochodów. Przedmiotem sprzedaży jest lokal mieszkalny wraz z odpowiednio przynależnym garażem lub prawem do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych, które nie są wyodrębnione jako samodzielne lokale użytkowe w myśl przepisów ustawy o własności lokali, oraz nie stanowią odrębnej umowy sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do niego garażem lub prawem do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych, zlokalizowanych odpowiednio wewnątrz budynku lub na zewnątrz w obrębie tej nieruchomości, służących wyłącznie do użytku właściciela lokalu mieszkalnego stanowi jedną czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług - stawką 7%, jaka obowiązuje w odniesieniu do lokali mieszkalnych do dnia 31 grudnia 2007 r. na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT.

Zdaniem wnioskodawcy sprzedaż mieszkania wraz z przynależnymi pomieszczeniami w tym garażu lub prawa do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych powinna być opodatkowana jednolitą stawką VAT 7% stosowana w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, co reguluje art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ są one integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego i stanowią jeden przedmiot transakcji, nawet jeśli w akcie notarialnym - dla jego czytelności - specyfikuje się poszczególne elementy przynależne do danego lokalu mieszkalnego.

Nie ma podstaw do sztucznego dzielenia przedmiotu sprzedaży, tylko ze względu na potrzeby wykazania poszczególnych elementów dla jednej transakcji.

Swoje stanowisko Spółka opiera m.in. na wyrokach NSA z dnia 22 czerwca 2005 r. sygn. akt I FSK 103/05, WSA z dnia 11 września 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 2516/05, decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 2 listopada 2006 r. sygn. L.IS.II/2-443/223/06, postanowieniach Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 23 maja 2005 r., sygn. PV/443-181/IV/2005/JW, Naczelnika Urzędu Skarbowego w Koninie z dnia 12 czerwca 2006 r. sygn. PV-440/IP/16/06 oraz orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wynosi 22%, jednakże zarówno w treści samej ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy w okresie od przystąpienia Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. W myśl natomiast art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług za obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się obiekty mieszkalne i rodzinne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na to, iż przepisy prawa podatkowego (ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej) nie definiują pojęcia lokal mieszkalny i lokal użytkowy należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto ust. 4 powołanego wyżej artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże, stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka dokonuje sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z odpowiednio przynależnym garażem lub prawem do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych, stanowiących udział we współwłasności nieruchomości - zlokalizowanych odpowiednio wewnątrz budynku lub na zewnątrz w obrębie tej nieruchomości.

Obniżona stawka podatku ma charakter wyjątkowy i winna mieć zastosowanie wyłącznie do towarów wskazanych przez ustawodawcę. Wyłączenie lokali użytkowych spod działania zapisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe a nie użytkowe.

Garaż oraz miejsce postojowe, które jest częścią garażu - to pomieszczenia przynależne, które na podstawie wyżej powołanych przepisów ustawy o własności lokali służą funkcjom innym niż mieszkaniowe.

W świetle powyższego stanu faktycznego i prawnego stwierdzić należy, iż dostawa lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu 7% stawką podatkową, natomiast dostawa wydzielonego miejsca postojowego, czy też garażu nie korzysta z preferencyjnej stawki podatkowej - z uwagi na to, że nie służą one bezpośrednio zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych ludzi - podlegają opodatkowaniu 22% stawka podatkową.

Jedna dostawa towarów, co do zasady podlega jednej stawce podatku VAT, jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Bez znaczenia jest zatem fakt, że miejsca postojowe oraz garaże stanowią zgodnie z umową sprzedaży jeden przedmiot sprzedaży.

Jednocześnie organ podatkowy zauważa, iż powołane przez Spółkę wyroki zapadły w indywidualnych sprawach i nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.