IPPP1/443-240/11-2/BS - Podatek VAT w zakresie dokumentowania usług transportowych świadczonych na podstawie pisemnych umów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2011 r. (data wpływu 10 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania usług transportowych świadczonych na podstawie pisemnych umów - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania usług transportowych świadczonych na podstawie pisemnych umów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczy na terytorium kraju na rzecz przedsiębiorców usługi mieszczące się w kategorii usług transportu towarów taborem samochodowym, w tym m.in. usługę krajowego przewozu drogowego Przesyłek Paletowych.

Usługi transportowe świadczone przez Wnioskodawcę realizowane są na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa, w szczególności przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601 z późn. zm.).

Usługi transportowe świadczone są na podstawie pojedynczych zleceń przewozu jak również na podstawie pisemnych umów zawartych z kontrahentami na ich realizację. W przypadku usług wykonywanych na podstawie pisemnych umów, usługi transportowe świadczone są przez Wnioskodawcę w trakcie ustalonego przez strony miesięcznego okresu rozliczeniowego.

W trakcie przyjętego okresu rozliczeniowego Wnioskodawca realizuje w sposób cykliczny i ciągły, transport na podstawie otrzymywanych od nadawców (dalej również zleceniodawców) pojedynczych zleceń przewozowych. Poszczególne zlecenia przekazywane są do realizacji na bieżąco w zależności od potrzeb kontrahenta.

W terminie 7 dni od zakończenia przyjętego miesięcznego okresu rozliczeniowego Wnioskodawca wystawia fakturę VAT za usługi wykonane w danym okresie. Jednocześnie obowiązek podatkowy z tytułu realizacji tych czynności rozpoznawany jest zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z poz. zm., dalej również "ustawa VAT"), tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usługi.

Dla przykładu Wnioskodawca podaje informację na temat jednego z kontrahentów, firmy z którą Wnioskodawca podpisała umowę o współpracy.

Kontrahent ten w miesiącu listopadzie 2010 r. nadał 51 przesyłek a tym samym przekazał do Wnioskodawcy 51 zleceń transportowych. Natomiast w grudniu 2010 r. przekazał 57 zleceń transportowych na przewóz ładunków.

Szczegółowe terminy nadań były następujące:

* listopad: 2.11 - 5 zleceń, 4.11 - 4 zlecenia, 5.11 - 4 zlecenia, 9.11 - 4 zlecenia, 10.11 - 7 zleceń, 12.11 - 1 zlecenie, 15.11 - 3 zlecenia, 17.11 - 2 zlecenia, 18.11 - 6 zleceń, 19.11 - 2 zlecenia, 22.11 - 1 zlecenie, 23.11 - 4 zlecenia, 24.11 - 1 zlecenie, 25.11 - 1 zlecenie, 26.11 - 4 zlecenia, 30.11 - 2 zlecenia.

* grudzień: 1.12 - 1 zlecenie, 2.12 - 5 zleceń, 3.12 - 3 zlecenia, 6.12 - 1 zlecenie, 7.12 - 2 zlecenia, 9.12 - 3 zlecenia, 10.12 - 2 zlecenia, 13.12 - 7 zleceń, 14.12 - 1 zlecenie, 15.12 - 4 zlecenia, 16.12 - 5 zleceń, 17.12 - 4 zlecenia, 20.12 - 3 zlecenia, 22.12 - 2 zlecenia, 23.12 - 1 zlecenie, 27.12 - 7 zleceń, 28.12 - 3 zlecenia, 29.12 - 2 zlecenia.

Dodatkowo Wnioskodawca informuje, że poszczególne zlecenia transportowe realizowane w ramach jednej umowy mogą rozpoczynać się w różnych lokalizacjach na terenie kraju.

Jednocześnie ogólne warunki świadczenia usług, określają tzw. standardowe terminy realizacji usług, tj. termin, w którym przesyłka przyjęta do przewozu winna trafić do adresata. Standardowy termin realizacji usługi - do trzech dni roboczych następujących po dniu nadania.

Powyższe oznacza, że zrealizowanie poszczególnych kursów w ramach przyjętych w danym dniu zleceń, może nastąpić w różnych terminach tj. D+1, D+2 lub D+3 (gdzie D oznacza dzień nadania).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów o VAT Wnioskodawca prawidłowo dokumentuje świadczone usługi transportowe świadczone na podstawie pisemnych umów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z treścią art. 106 ust. 1 ustawy o podatku VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o podatku VAT, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337, dalej również "rozporządzanie MF") określił m.in. dane, które powinny zawierać faktury oraz terminy ich wystawienia. I tak zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Konsekwencją uznania danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym jest zmiana terminu wystawienia faktury dokumentującej taką sprzedaż. W takim przypadku prawodawca przewidział bowiem, iż jeżeli podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Odnosząc się do powyższego, należy podkreślić, iż przepisy podatkowe nie definiują pojęcia sprzedaży o charakterze ciągłym. Jednakże zgodnie z ugruntowaną w tej dziedzinie praktyką, powszechnie przyjmuje się, iż pojęcie "ciągłości" należy interpretować zgodnie z wykładnią językową oraz w oparciu o przepisy prawa cywilnego, odnoszące się do zobowiązań o charakterze ciągłym oraz świadczenia ciągłego.

Zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 r., tom 1, str. 453, pojęcie "ciągły" definiowane jest jako:

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, iż świadczenia o charakterze ciągłym polegają na stałym, powtarzalnym zachowaniu się strony zobligowanej do ich świadczenia.

Doktryna prawa cywilnego nie formułuje jednoznacznej definicji zobowiązania ciągłego, można jednak odnotować następujące poglądy w tym zakresie.

Świadczenie jest ciągłe, gdy jego spełnienie wymaga jakiegoś zachowania się dłużnika przez pewien przedział czasu i gdy ponadto ze względu na rodzaj czynności, wskazany w treści stosunku prawnego, nie może być ono wykonane jednorazowo (Czachórski W. Zobowiązania, Zarys wykładu, Wydawnictwo Prawnicze PWN, Warszawa 1998 r., str. 54). Ponadto autor ten zwraca uwagę na różnice między świadczeniem ciągłym oraz zobowiązaniem o charakterze ciągłym na gruncie prawa cywilnego podnosząc, że zobowiązanie o charakterze ciągłym wytwarza trwały stosunek prawny, z którego wynikają obowiązki ciągle, bądź okresowe.

Istotne jest powtarzanie się kolejnych świadczeń w określonych odstępach czasu (Czachórski W., Zobowiązania Zarys wykładu, Wydawnictwo Prawnicze PWN, Warszawa 1998 r., str. 55).

W przypadku zobowiązań ciągłych interes wierzyciela związany jest ściśle z trwaniem w czasie stosunku prawnego, a zaspokojenie interesu wierzyciela nie może nastąpić w drodze jednorazowego zachowania dłużnika (Pietrzykowski K., Komentarz do Kodeksu Cywilnego, System Legalis, Wydawnictwo C.H. Beck).

Specyfika zobowiązań o charakterze ciągłym (umownych i pozaumownych) polega na tym, że ich istotnym elementem jest czynnik czasu. Czynnik ten przesądza o treści zobowiązania oraz zakresie świadczenia. W doktrynie powszechnie przyjmuje się, że we wskazanych zobowiązaniach przynajmniej jedna ze stron jest obciążona obowiązkiem spełnienia świadczenia ciągłego. Ze świadczeniem tym mamy natomiast do czynienia, gdy polega ono na oznaczonym, niezmiennym zachowaniu dłużnika przez cały czas trwania stosunku zobowiązaniowego (red. Bieniek G., Komentarz do Kodeksu Cywilnego, Księga Trzecia Zobowiązania, Tom 1, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2007, str. 93).

Zauważyć należy, iż przedstawione powyżej poglądy doktryny prawa cywilnego znajdują pełne odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo w wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 11 marca 2010 r. uznano, że dla uznania świadczenia za "ciągłe" wystarcza, iż składa się ono z pewnych następujących po sobie aktów (czynności), o ile tworzą razem funkcjonalną całość, która ma to do siebie, że trwa w czasie, że czas jest jej miernikiem i że interes jednej strony jest zaspokojony właśnie dlatego, że odpowiednie zachowanie się drugiej strony ma charakter trwały. Pod pojęciem "sprzedaży ciągłej" należy więc rozumieć wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym świadczenie, polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

Ponadto w interpretacji z dnia 28 maja 2007 r. (sygn. PP II 443/1/117/50770/07) Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, uznał, iż pojęcie sprzedaży o charakterze ciągłym należy rozumieć zgodnie z wykładnią językową, tj. jako odbywające się, trwające stale, nieustannie, systematycznie się powtarzające itd. W konsekwencji organ podatkowy potwierdził, iż sukcesywne dostawy wyrobów mają charakter ciągły, bowiem polegają na wykonaniu powtarzalnych czynności w okresie obowiązywania umowy zawartej między stronami. Pomimo, iż ww. interpretacja odnosi się do dostawy towarów, zdaniem Wnioskodawcy, znajdzie zastosowanie również w przedmiotowej sprawie, tj. analogiczne podejście winno znaleźć zastosowanie również dla usług transportowych świadczonych na zlecenie klienta w ustalonym okresie w sposób ciągły, powtarzalny oraz trwały. W przedmiotowym stanie faktycznym przedmiotem sprzedaży jest bowiem szereg pojedynczych zleceń zrealizowanych w danym okresie, zgodnie z zapotrzebowaniem klienta.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż biorąc pod uwagę czynnik czasu charakteryzujący świadczenia, jakie będą realizowane przez Spółkę oraz częstotliwość tych świadczeń w przyjętym okresie, jak również stałe i powtarzalne (trwałe) zachowanie się Spółki, która zobowiązana jest do świadczenia usług, spełnione są wszelkie kryteria, aby uznać, iż przedstawione w stanie faktycznym usługi świadczone przez Wnioskodawcę wypełniają przesłanki sprzedaży o charakterze ciągłym.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Spółka w sposób prawidłowy dokumentuje usługi transportowe świadczone na podstawie pisemnych umów, poprzez wystawienie zbiorczej faktury VAT w terminie 7 dni od zakończenia miesięcznego okresu rozliczeniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. Przez dostawę towarów, jak wskazują przepisy art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

W myśl art. 19 ust. 1 przedmiotowej ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi winno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ww. ustawy w § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem, Minister Finansów określił szczegółowo zasady wystawiania faktur, dane które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania.

W myśl § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Powołany wyżej § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wprowadza możliwość określania na fakturze daty sprzedaży poprzez podanie wyłącznie miesiąca oraz roku. Podany wyżej sposób określania daty ustawodawca ograniczył wyłącznie do faktur VAT dokumentujących sprzedaż o charakterze ciągłym.

Ustawodawca w § 5 ust. 1 pkt 4 posłużył się pojęciem "sprzedaży ciągłej", jednak obowiązujące przepisy podatkowe nie podają definicji tego pojęcia. Pojęcie "ciągłości" sprzedaży przyjąć należy zatem zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc je do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem (dostawa, najem, dzierżawa, itd.) lub nim nieoznaczony. Charakter tego stosunku jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe bądź okresowe. Aby dane świadczenie mogło być uznane za ciągłe musi składać się z pewnych, następujących po sobie czynności, które tworzą pewną funkcjonalną całość, która trwa w czasie i czas jest jej miernikiem. Świadczenia ciągłe polegają na określonym, stałym zachowaniu dłużnika w czasie trwania zobowiązania. Interes jednej ze stron jest zaspokojony dlatego, że zachowanie drugiej strony ma charakter stały. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne.

W ujęciu słownikowym ciągłość oznacza: dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, ustawicznie, stale powtarzający się, stały.

W ujęciu § 5 ust. 1 pkt 4 powoływanego wyżej rozporządzenia sprzedaż ciągła to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia. Chodzi tu więc o np.: najem, dzierżawę lub umowę o podobnym charakterze, codzienną dostawę towarów, dostawę energii.

Podkreślić należy, że czynnik czasu w świadczeniach ciągłych wynika z ich istoty, wyrażającej się w niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności, którym można przypisać określony moment czasu. Świadczenie ciągłe jest realizowane stale - stan realizacji świadczenia trwa - przez określony okres, jak to dzieje się np. przy najmie, czy też usługach telekomunikacyjnych. Niemożność jednorazowego wykonania świadczenia o charakterze ciągłym wynikać powinna z rodzaju czynności (istoty świadczenia), a nie z okoliczności, że na mocy jednej umowy zawartej na określony okres dokonanych zostanie szereg świadczeń, które co do zasady mogą być wykonane jednorazowo.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Konsekwencją uznania danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym, jest zmiana terminu wystawienia faktury dokumentującej taką sprzedaż. W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczy na terytorium kraju na rzecz przedsiębiorców usługi mieszczące się w kategorii usług transportu towarów taborem samochodowym, w tym m.in. usługę krajowego przewozu drogowego Przesyłek Paletowych. Usługi transportowe świadczone przez Wnioskodawcę realizowane są na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa, w szczególności przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe.

Usługi transportowe świadczone są na podstawie pojedynczych zleceń przewozu jak również na podstawie pisemnych umów zawartych z kontrahentami na ich realizację. W przypadku usług wykonywanych na podstawie pisemnych umów, usługi transportowe świadczone są przez Wnioskodawcę w trakcie ustalonego przez strony miesięcznego okresu rozliczeniowego.

W trakcie przyjętego okresu rozliczeniowego Wnioskodawca realizuje w sposób cykliczny i ciągły, transport na podstawie otrzymywanych od nadawców (zleceniodawców) pojedynczych zleceń przewozowych. Poszczególne zlecenia przekazywane są do realizacji na bieżąco w zależności od potrzeb kontrahenta.

W terminie 7 dni od zakończenia przyjętego miesięcznego okresu rozliczeniowego Wnioskodawca wystawia fakturę VAT za usługi wykonane w danym okresie. Jednocześnie obowiązek podatkowy z tytułu realizacji tych czynności rozpoznawany jest zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usługi.

Analizując przedstawiony stan faktyczny należy w pierwszej kolejności określić, czy usłudze transportu towarów świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz klienta (nadawcy), można przypisać cechy usługi o charakterze ciągłym. Dopiero potwierdzenie powyższego pozwoliłby na zastosowanie w odniesieniu do przedmiotowych usług przepisów szczegółowych, uprawniających do dokumentowania tych czynności fakturą VAT w terminie do 7 dni po upływie miesiąca.

Tak więc, aby danym usługom można było nadać przymiot ciągłości, musiałby się składać z takich czynności, z których nie da się wyodrębnić powtarzających się czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne. Także możność wyodrębnienia poszczególnych usług przekreśla ciągły charakter ich świadczenia.

W przypadku wykonywanych na podstawie pisemnych umów, usług transportowych świadczonych są przez Wnioskodawcę w trakcie ustalonego przez strony miesięcznego okresu rozliczeniowego należy zwrócić uwagę, iż transport realizowany jest podstawie otrzymywanych od nadawców (zleceniodawców) pojedynczych zleceń przewozowych. Poszczególne zlecenia przekazywane są do realizacji na bieżąco w zależności od potrzeb kontrahenta.

Zatem tym co umożliwia wyróżnienie poszczególnych czynności są zlecenia przewozowe przekazywane do realizacji przez kontrahentów, powodują one, że każdy realizowany transport można odróżnić (wyodrębnić) od kolejnego. W takim przypadku mamy do czynienia z odrębnymi świadczeniami, które są realizowane na podstawie zawartej między stronami umowy. Fakt zawarcia pomiędzy kontrahentami umowy, z której wynika zobowiązanie do świadczenia w danym okresie rozliczeniowym w sposób stały usług transportowych zgodnie z zapotrzebowaniem kontrahenta nie przesądza o uznaniu danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym. Jedną z istotnych cech sprzedaży ciągłej jest brak możliwości precyzyjnego wyodrębnienia etapów jej realizowania. W przedstawionej sytuacji Spółka w ramach zawartej umowy będzie dokonywała odrębnych czynności, mających samodzielny charakter, realizowanych na podstawie zleceń kontrahenta. Możliwość wyodrębnienia poszczególnych usług przekreśla ciągły charakter ich świadczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, nie można zakwalifikować takich usług jako usług o charakterze ciągłym, co dawałoby podstawę do zastosowania szczególnych uregulowań dotyczących sposobu dokumentowania takich czynności.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towarów lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Odstępstwem od tej zasady jest okoliczność, że w niektórych przypadkach utrudnione, a wręcz niemożliwe staje się wskazanie momentu, kiedy sprzedaż następuje. Intencją ustawodawcy było zatem uwzględnienie okoliczności należącej właśnie do istoty świadczenia ciągłego, która z uwagi na stałość i trwanie spełniania tego świadczenia w czasie, sprowadza się do niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia, a w konsekwencji na określenie konkretnego dnia dokonania takiej czynności (spełnienia świadczenia).

Mając na uwadze powyższe usługi transportowe świadczone na podstawie pisemnych umów będące przedmiotem zapytania, nie mają charakteru ciągłego. Faktura VAT dokumentująca przedmiotowe usługi winna być wystawiona na ogólnych zasadach określonych w § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, tj. nie później niż siódmego dnia od dnia wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż Spółka w sposób prawidłowy dokumentuje usługi transportowe świadczone na podstawie pisemnych umów, poprzez wystawienie zbiorczej faktury VAT w terminie 7 dni od zakończenia miesięcznego okresu rozliczeniowego uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.