IPPP1-443-232/11-4/ISz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu 10 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2011 r. (data wpływu 23 marca 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 16 marca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

W dniu 14 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania definicji powierzchni użytkowej oraz sposobu jej wyliczania, prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu usług budowlanych.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 22 marca 2011 r. (data wpływu 23 marca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 16 marca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki Wnioskodawcy jest obecnie działalność o charakterze deweloperskim. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Spółka zakupiła w 2009 działkę budowlaną, na której od około roku Spółka buduje budynek mieszkalny jednorodzinny z zamiarem jego sprzedaży.

Stan surowy budynku został zlecony przez Spółkę i wykonany przez wyspecjalizowaną firmę budowlaną. Następnie kolejne etapy prac w tym wykonanie dachu, montaż okien, instalacji elektrycznej, kanalizacyjnej, wodnej i centralnego ogrzewania były zlecane przez Spółkę i wykonywane przez kolejnych wykonawców.

W związku ze zmianą przepisów o podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2011 oraz tym, iż powierzchnia użytkowa budynku przekracza 300 metrów kwadratowych, Wnioskodawca chciałby się upewnić jak zastosować przepisy prawa podatkowego przy sprzedaży budynku, a także na etapie dalszych prac w budynku przed sprzedażą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W uzupełnieniu przeformułowano pytanie nr 2 w sposób następujący:

Czy stosowanie dwóch stawek obniżonej i podstawowej w przypadku usług budowlanych wykonywanych w procesie budowy budynku mieszkalnego o powierzchni przekraczającej 300 metrów kwadratowych, stosuje się do każdej usługi budowlanej niezależnie od stopnia jej złożoności, występującej w procesie budowy budynku, tj. czy przez budowę należy rozumieć nie jedną kompleksową usługę wybudowania budynku do stanu wykończonego, ale każdą usługę budowlaną wykonywaną w trakcie budowy.

Spółka nie wykonuje usług budowlanych, jest jednak odbiorcą tych usług, stąd też istotna jest dla niej ocena prawidłowości faktur wystawionych przez wykonawców poszczególnych usług na danym etapie budowy. Spółka chciałaby mieć pewność jak np. potraktować sytuację kiedy wykonawca usługi budowlanej np. polegającej na otynkowaniu budynku wystawi fakturę VAT zawierającą dwie stawki VAT zgodnie z przepisem art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług a następnie uzna że do wykonanych przez niego prac nie odnosi się przepis art. 41 ust. 12 ponieważ jego usługi nie są "budową" i dokona korekty podatku podwyższając go ze stawki 8% do 23%. Powstaje w takiej sytuacji pytanie czy Spółka może skorzystać z uprawnienia przewidzianego przepisem art. 87 ust. 6, w sytuacji kiedy zapłaci jedynie należność wynikającą z zastosowania stawki 8% (oraz 23% w odniesieniu do proporcji wyliczonej zgodnie z przepisem art. 41 ust. 12c) a nie zapłaci należności skorygowanej w wyniku podwyższenia przez wykonawcę stawki 8% do 23%.

Ad. 1.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku towarów i usług ("Ustawa") budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym podlega opodatkowaniu obniżoną, 8% stawką VAT. Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się m.in. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m ^2. Jednakże żaden przepis Ustawy nie definiuje powierzchni użytkowej i nie odsyła do definicji znajdujących się w innych ustawach. Z kolei takie definicje różniące się od siebie zawarte zostały co najmniej w kilku ustawach.

W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych powierzchnię użytkową budynku lub jego części stanowi powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.

Ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego do powierzchni użytkowej lokalu zalicza się powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów, loggi, antresoli, szaf, schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkami, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

Natomiast w ustawie o podatku od spadków i darowizn za powierzchnię użytkową budynku (lokalu) uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian pomieszczeń na wszystkich kondygnacjach (podziemnych I naziemnych) z wyjątkiem powierzchni piwnic i klatek schodowych oraz szybów dźwigów.

W Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych do których odwołują się przepisy Ustawy, choć nie w odniesieniu do definicji powierzchni użytkowej, występuje pojęcie "całkowitej powierzchni użytkowej". Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem;

* powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;

* powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;

* powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Nie wiadomo więc, którą z powyższych definicji zastosować a także, następnie, jak dokonać pomiarów. W dokumentacji technicznej - projekcie budowlanym budowanego budynku, który to projekt według wiedzy Spółki powiela istniejącą praktykę, powierzchnia garażu znajdującego się co prawda w osobnej bryle budynku ale pod tym samym dachem co pozostała część budynku, nie jest określona jako powierzchnia użytkowa. Rozstrzygnięcie czy powierzchnia garażu powinna czy też nie powinna być uwzględniona w powierzchni użytkowej o której mowa w przepisie art. 41 ust. 12b Ustawy, jest o tyle istotne iż to właśnie powierzchnia garażu stanowi przeważającą część nadwyżki powierzchni użytkowej budynku ponad limit 300 metrów kwadratowych.

Zdaniem Spółki za powierzchnię użytkową budynku dla celów ustalenia właściwej proporcji stawki VAT podstawowej i obniżonej należy uznać sumę powierzchni wszystkich pomieszczeń użytkowych tj. pokoi, kuchni, łazienek, pralni, schowków mierzoną po wewnętrznej długości ścian każdego pomieszczenia (do powierzchni użytkowej nie wlicza się powierzchni przegród budowlanych wewnętrznych ani zewnętrznych) z wyłączeniem powierzchni zajmowanej przez klatkę schodową i kotłownię.

Ad. 2.

W poprzednim stanie prawnym stosowanie obniżonej 7% stawki podatku VAT było rozszerzone - na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) - na roboty budowlano-montażowe oraz remonty i roboty konserwacyjne dotyczące co do zasady wszystkich (niezależnie od powierzchni) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z pewnymi wyłączeniami. Obecnie na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 jeżeli chodzi o usługi budowlane stawkę podatku obniża się do wysokości 8% tylko dla niektórych robót konserwacyjnych. Dlatego obecnie podstawą stosowania obniżonej 8% stawki do innych usług budowlanych może być jedynie powołany wyżej przepis art. 41 ust. 12 ustawy.

Pojawiają się jednak wątpliwości co oznacza w przepisie art. 41 ust. 12 Ustawy pojęcie "budowa"- czy oznacza to wszelkie prace usługi budowlane występujące w procesie wznoszenia budynku począwszy od wykopów, wznoszenia fundamentów, ścian, budowania stropów, dachów, wykonywania izolacji, poprzez wykonywanie wszelkich instalacji (wodno-kanalizacyjnych, elektrycznych alarmowych), tynków posadzek i skończywszy na pracach wykończeniowych takich jak malowanie, wykonywanie okładzin ściennych czy podłogowych, tapetowanie, montaż armatury itp. Innymi słowy powstaje pytanie czy pod pojęciem "budowa" mieści się każda nawet najdrobniejsza, jednostkowa z punktu widzenia procesu budowlanego usługa budowlana czy też należy to pojęcie rozumieć jako zespół usług składających się na całość procesu budowlanego występujących razem i wykonywanych przez jeden i ten sam podmiot na podstawie jednego kontraktu. W wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów dotyczących obowiązujących od 1 stycznia 2011 r. stawek VAT i dostosowania do PKWiU z 2008 r. ta kwestia została w ogóle pominięta.

Spółka stoi na stanowisku, iż powyższe zasady polegające na stosowaniu dwóch stawek obniżonej i podstawowej (w przypadku usług budowlanych wykonywanych w procesie budowy budynku mieszkalnego o powierzchni przekraczającej 300 metrów kwadratowych) stosują się do każdej usługi budowlanej niezależnie od stopnia jej złożoności, występujących w procesie budowy budynku, innymi słowy przez budowę należy rozumieć nie jedną kompleksową usługę wybudowania budynku do stanu wykończonego, ale każdą usługę budowlaną wykonywaną w trakcie budowy. Spółka nie wykonuje usług budowlanych jest jednak odbiorcą tych usług stąd też istotna jest dla niej ocena prawidłowości faktur wystawionych przez wykonawców poszczególnych usług na danym etapie budowy.

Ad. 3.

Spółka pragnie się upewnić czy będzie mogła odliczyć podatek naliczony przez wykonawcę w wysokości 23% od całej usługi w przypadku odmowy podzielenia wynagrodzenia zgodnie z proporcjami powierzchni użytkowej przekraczającej 300 m ² do całej powierzchni użytkowej Zdaniem Spółki jeśli faktura za wykonaną usługę budowlaną w budynku mieszkalnym należącym do Spółki zawierać będzie stawkę 23% w odniesieniu do całości wynagrodzenia a nie tylko do tej części która proporcjonalnie przypada na powierzchnię przekraczającą 300 m ^2, Spółka będzie mogła całą kwotę tego podatku odliczyć jako podatek naliczony. Zgodnie bowiem z przepisem art. 88 ust. 3a pkt 2) nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Brak jest zatem takiej sankcji w przypadku gdy faktura (transakcja) jest opodatkowana ale została zastosowana stawka wyższa - podstawowa zamiast obniżonej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 cyt. ustawy. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ww. ustawy. Natomiast przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi - preferencyjnymi lub zwolnienia od podatku.

I tak, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Artykuł 146a pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy o VAT stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się również do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o VAT przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego powyżej nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej - art. 41 ust. 12c ustawy o VAT.

Z treści art. 2 pkt 12 cyt. ustawy o VAT wynika, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Wskazać należy także, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi.

Budynkiem zaś jest to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a) i pkt 2).

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że ze stawki preferencyjnej korzystają wyłącznie budowy i remonty budynków, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Obniżona stawka podatku nie obejmuje więc innych elementów infrastruktury budowlanej.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest działalność o charakterze deweloperskim. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Spółka zakupiła w 2009 działkę budowlaną, na której od około roku buduje budynek mieszkalny jednorodzinny z zamiarem jego sprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, jak należy ustalić powierzchnię użytkową budowanego przez Spółkę budynku mieszkalnego jednorodzinnego. W szczególności, czy do powierzchni użytkowej, dla potrzeb podatku od towarów i usług, wlicza się powierzchnię garażu znajdującego się w odrębnej bryle budynku, ale pod tym samym dachem co pozostała część budynku.

Niewątpliwie budynek mieszkalny jednorodzinny mieści się w dziale 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż "żaden przepis Ustawy nie definiuje powierzchni użytkowej i nie odsyła do definicji znajdujących się w innych ustawach. Z kolei takie definicje różniące się od siebie zawarte zostały co najmniej w kilku ustawach".

Tut. organ wyjaśnia, że dla potrzeb podatku od towarów i usług, przy określaniu powierzchni użytkowej należy kierować się definicją powierzchni użytkowej zawartą w obowiązującej Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, bowiem do tego aktu odwołuje się art. 41 ust. 12a, czy też art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, które określając wysokość stawki podatku odsyłają do klasyfikacji obiektów budowlanych.

W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) Objaśnieniach wstępnych, w pkt 2 - Pojęcia podstawowe - wskazano, iż całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

* powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów,

* powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych,

* powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Z uwagi na to, iż ustawa o VAT odwołuje się do klasyfikacji PKOB z 1999 r., zasadnym będzie określenie definicji powierzchni użytkowej w oparciu o zasady przewidziane w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie PKOB.

Jak wskazano powyżej, wg PKOB budynek to zadaszony obiekt budowlany wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywany dla potrzeb stałych.

Z powyższych uregulowań wynika, iż powierzchnia użytkowa jednego budynku znajdującego się w odrębnej bryle nie może być wliczona do powierzchni użytkowej innego budynku znajdującego się w osobnej bryle budynku, pomimo, iż oba budynki są połączone jednym dachem.

Odnosząc powyższe do przedstawionych okoliczności zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że jak wskazał Wnioskodawca, garaż znajduje się w osobnej bryle budynku, innej niż przedmiotowy budynek mieszkalny jednorodzinny. Ma on więc odrębną powierzchnię użytkową, która nie może być utożsamiana z powierzchnią użytkową budynku mieszkaniowego jednorodzinnego. Zatem powierzchnię użytkową obu tych budynków należy rozważyć odrębnie.

Ustawa o VAT odwołuje się do klasyfikacji PKOB z 1999 r., zasadnym będzie określenie definicji powierzchni użytkowej przedmiotowego budynku mieszkaniowego jednorodzinnego oraz garażu oddzielnie, w oparciu o zasady przewidziane w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie PKOB.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie regulacji określania powierzchni użytkowej należało uznać za nieprawidłowe.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w cyt. art. 41 ust. 12 ustawy, nie definiują pojęć budowa i remont, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie ze słownikiem pojęć zawartym w art. 3 pkt 6, 7 i 8 ww. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) przez:

* budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego,

* roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego,

* remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Uwzględniając powołane przepisy, od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawodawca przewidział możliwość zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku od towarów i usług w odniesieniu do wyszczególnionych w ustawie usług budowlanych.

Należy jednakże zwrócić uwagę, że preferencyjna 8% stawka przewidziana jest wyłącznie dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym, Spółka zleca wykonanie poszczególnych etapów poszczególnych prac budowlanych podwykonawcom. Wnioskodawca Stoi na stanowisku, iż "zasady polegające na stosowaniu dwóch stawek obniżonej i podstawowej (w przypadku usług budowlanych wykonywanych w procesie budowy budynku mieszkalnego o powierzchni przekraczającej 300 metrów kwadratowych) stosują się do każdej usługi budowlanej niezależnie od stopnia jej złożoności, występujących w procesie budowy budynku, innymi słowy przez budowę należy rozumieć nie jedną kompleksową usługę wybudowania budynku do stanu wykończonego, ale każdą usługę budowlaną wykonywaną w trakcie budowy".

Należy zaznaczyć, iż strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży i z umów tych winno wynikać jakie usługi wykonuje zleceniobiorca i jaki jest ich zakres.

Jak wskazano powyżej, w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo budowlane, a tym samym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu. Natomiast obiektem budowlanym jest budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zatem wszelkie prace budowlane, bez względu na to czy są wykonywane przez jeden czy też kilka podmiotów, mające na celu wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, w ramach bryły tegoż obiektu budowlanego należy traktować jako jego budowę.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz wynikający z treści wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w odniesieniu do robót budowlanych dotyczących budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego, należy stosować stawkę podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 12c, tj. do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi procentowemu powierzchni użytkowej kwalifikującej budynek do obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej w wysokości 8%, natomiast do pozostałej części w wysokości 23%, stosownie do art. 146a pkt. 1 i 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Spółki w zakresie, iż "powyższe zasady polegające na stosowaniu dwóch stawek obniżonej i podstawowej (w przypadku usług budowlanych wykonywanych w procesie budowy budynku mieszkalnego o powierzchni przekraczającej 300 metrów kwadratowych) stosują się do każdej usługi budowlanej niezależnie od stopnia jej złożoności, występujących w procesie budowy budynku, innymi słowy przez budowę należy rozumieć nie jedną kompleksową usługę wybudowania budynku do stanu wykończonego, ale każdą usługę budowlaną wykonywaną w trakcie budowy" należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ograniczenia prawa do odliczenia podatku wynikają m.in. z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. I tak zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka wskazała, że nie wykonuje usług budowlanych jest jednak odbiorcą tych usług. Pragnie się upewnić czy będzie mogła odliczyć podatek naliczony przez wykonawcę w wysokości 23% od całej usługi w przypadku odmowy podzielenia wynagrodzenia zgodnie z proporcjami powierzchni użytkowej przekraczającej 300 m ² do całej powierzchni użytkowej.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a ustawy. Żadna z wymienionych w tym przepisie sytuacji nie ma miejsca w analizowanej sprawie. Brak jest zatem takiej sankcji w przypadku gdy faktura (transakcja) jest opodatkowana ale została zastosowana stawka wyższa - podstawowa zamiast obniżonej.

Reasumując, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka ma prawo odliczyć całą kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez podwykonawcę, w przypadku gdy nie uwzględni on stawki podatku VAT o której mowa w art. 41 ust. 12c ustawy, lecz do całej transakcji zastosuje on stawkę podstawową podatku VAT. Bez znaczenia pozostaje fakt zapłaty przez Spółkę ww. faktury.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu usług budowlanych uznaje się za prawidłowe.

Powyższa interpretacja została wydana w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku z dnia 7 lutego 2011 r. W dniu 22 marca 2011 r. (data wpływu 23 marca 2010 r.) Spółka nadesłała pismo, w którym znacznie rozszerzyła zakres zadanych pytań, jednocześnie nie przedstawiając opisu zdarzenia oraz własnego stanowiska w sprawie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 1-3 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Złożony przez Spółkę wniosek z dnia 7 lutego 2011 r. spełniał wymogi określone w art. 14b § 1-3 Ordynacji podatkowej. Skierowane wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 16 marca 2011 r. dotyczyło uiszczenia brakującej opłaty oraz sprecyzowania pytania nr 2 w sposób nie budzący wątpliwości, iż zadane pytanie dotyczy interesu prawnego związanego z obowiązkiem podatkowym lub prawem do odliczenia podatku naliczonego Wnioskodawcy.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca przedstawił potwierdzenie dokonania stosownej opłaty i jednocześnie znacznie rozszerzył stan faktyczny poprzez zadanie kolejnego pytania w zakresie podatków od towarów i usług do którego nie przedstawiono opisu zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska w sprawie. Należy zauważyć, że rozszerzony stan faktyczny Wnioskodawca winien przedstawić w odrębnym wniosku, zaś przedmiotowa interpretacja została wydana w oparciu o zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku Spółki z dnia 7 lutego 2011 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.