IPPP1-443-223/11-4/PR - Zastosowanie właściwego klucza dla rozliczeń podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup wody i gazu, w sytuacji gdy nie ma odrębnych liczników dla części mieszkalnej i gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu 9 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu 14 kwietnia 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 8 kwietnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwego klucza dla rozliczeń podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup wody i gazu, w sytuacji gdy nie ma odrębnych liczników dla części mieszkalnej i gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwego klucza dla rozliczeń podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup wody i gazu, w sytuacji gdy nie ma odrębnych liczników dla części mieszkalnej i gospodarczej. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu 14 kwietnia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 8 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w pierwszym kwartale 2011 r.. Podstawowym przedmiotem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej będzie sprzedaż (handel) towarami spożywczo - przemysłowymi która odbywać się będzie w lokalu znajdującym się w budynku mieszkalnym zamieszkałym przez Wnioskodawcę. Do części mieszkalnej budynku znajduje się osobne wejście.

Powierzchnia budynku przeznaczona na prowadzenie działalności wynosi 158,30 m². Całkowita powierzchnia użytkowa budynku wynosi 400,24 m². Działalność będzie prowadzona jako jednoosobowa działalność osoby fizycznej i będzie rozliczana na podstawie książki przychodów i rozchodów. Dodatkowo Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem VAT, sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W związku z potrzebami mieszkalnymi oraz działalnością gospodarczą Wnioskodawca będzie ponosił koszty utrzymania budynku dokumentowane wspólnymi dowodami zakupu (faktury VAT) - brak rozdzielnych liczników. Do kosztów wspólnych będą należały: opłata za gaz oraz wodę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W jaki sposób rozliczyć koszty wspólne (gaz, woda), wykorzystywane jednocześnie na cele prowadzonej działalności jak i na cele osobiste podatnika. Budynek nie posiada rozdzielnych liczników dotyczących zużycia na cele prowadzonej w nim działalności oraz na cele osobiste podatnika. W jaki sposób określić kwotę VAT naliczonego do odliczenia, z faktur dokumentujących zakup ww. kosztów, przez Podatnika w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną.

W sytuacji gdyby stanowisko podatnika było nieprawidłowe Wnioskodawca prosi o podanie właściwego sposobu rozliczania ww. kosztów i VATu naliczonego do odliczenia (najlepiej na przykładzie)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wspólne, głównie media wykorzystywane zarówno na cele związane z prowadzoną działalnością jak również na cele osobiste podatnika, które są dokumentowane wspólną/jedną fakturą zakupu VAT za dany okres rozliczeniowy, powinny być rozliczane na podstawie wyliczonego przez Wnioskodawcę wskaźnika udziału powierzchni związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą do całej powierzchni użytkowej budynku.

Na podstawie tak wyliczonego wskaźnika Wnioskodawca powinien rozliczać VAT naliczony. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są ponoszone w związku ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W związku z tym nie powinno być przeszkód do rozliczania tych kwot w rozrachunku podatkowym. A z uwagi na brak możliwości określenia kwot przypadających na prowadzenie działalności gospodarczej wynikających z dokładnych pomiarów powinno się przyjąć proporcję zaproponowaną przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na handlu towarami spożywczo-przemysłowymi, która odbywać się będzie w lokalu znajdującym się w budynku mieszkalnym zamieszkałym przez Wnioskodawcę. Zainteresowany zaznacza, iż powierzchnia budynku przeznaczona na prowadzenie działalności wynosi 158,30 m², przy całkowitej powierzchni użytkowej budynku - 400,24 m². Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem VAT, a sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W związku z potrzebami mieszkalnymi oraz działalnością gospodarczą Zainteresowany będzie ponosił koszty utrzymania budynku takie jak opłaty za gaz oraz wodę, które będą dokumentowane wspólnymi fakturami VAT, natomiast w budynku nie ma rozdzielnych liczników dla części mieszkalnej i części przeznaczonej na prowadzenie działalności. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii zastosowania odpowiedniego współczynnika, określającego wysokość kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

Zaznaczyć należy, iż sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, musi mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami konkretnej sprawy. Zatem o dopuszczalności stosowania metody rozliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, nie mogą decydować względy natury pragmatycznej czy też celowościowej. Jakkolwiek najbardziej oczywistą metodą ustalenia podatku podlegającego odliczeniu, w przypadku ponoszonych kosztów wody oraz gazu, gdy ich zużycie nie jest odrębnie pomiarowane dla poszczególnych pomieszczeń, jest zastosowanie klucza powierzchniowego budynku, jednakże należy mieć na względzie, aby obliczona w ten sposób kwota nie odbiegała od realnej i w możliwie precyzyjny sposób odzwierciedlała faktyczne, rzeczywiste zużycie na cele prowadzonej działalności. Zdaniem tut. Organu nie można zastosować do rozliczenia nabywanych kosztów eksploatacyjnych wymienionych we wniosku, klucza powierzchniowego budynku, bowiem wysokość ponoszonych wydatków jest ściśle powiązana z faktycznym zużyciem wody i gazu, a wielkość powierzchni jest pozostaje de facto bez wpływu na faktyczne zużycie tych usług. Z uwagi na powyższe, zdaniem tut. Organu, rozwiązanie przyjęte przez Wnioskodawcę jest niewłaściwe, ponieważ taki sposób rozliczenia nie uwzględnia rzeczywistego zużycia nabywanych usług związanych z eksploatacją lokalu (woda, gaz) przez Wnioskodawcę.

Reasumując, nie można w przedmiotowej sprawie w oparciu o proponowany klucz powierzchniowy, jednoznacznie określić, jaka rzeczywista część wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu wydatków na wodę i gaz, związana jest tylko z częścią budynku, wykorzystywaną na prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Powierzchnia pomieszczeń nie jest bowiem wyznacznikiem wielkości kosztów generowanych przez Zainteresowanego w tym zakresie. Zatem Wnioskodawca w celu określenia właściwej metody, pozwalającej w sposób precyzyjny odzwierciedlić wysokość ponoszonych wydatków związaną z prowadzoną działalnością zobowiązany jest odwołać się do wyznaczników opartych na rzeczywistych jednostkach zużycia.

Zaznaczyć należy, że ciężar rzetelnego podziału wydatków dotyczących wykorzystania wody oraz gazu dla potrzeb prowadzonej działalności i w części wykorzystywanej dla potrzeb osobistych osoby fizycznej prowadzącej działalność, spoczywa zawsze na podatniku. Sposób uprawdopodobnienia prawidłowości rozliczenia wydatków należy uznać wówczas za właściwy jeżeli będzie odzwierciedlał rzeczywiste zużycie wody i gazu na cele prowadzonej działalności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.