IPPP1-443-222/11-2/MP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 kwietnia 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-222/11-2/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu 9 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej po 1 stycznia 2011 r. dla opłat rocznych z tytułu oddania gruntów w użytkowanie wieczyste - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej po 1 stycznia 2011 r. dla opłat rocznych z tytułu oddania gruntów w użytkowanie wieczyste.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste po dniu 01 05.2004 r. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami i przepisów Kodeksu cywilnego użytkownik wieczysty uiszcza na rzecz właściciela pierwszą opłatę i opłaty roczne. Opłaty roczne uiszczane są do 31 marca każdego roku kalendarzowego z góry za dany rok.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 30 marca 2010 r. Skarb Państwa oddał w użytkowanie wieczyste na rzecz Pani Anny O. udział w gruncie pod budynkiem mieszkalnym. Z tytułu ww. sprzedaży nowy użytkownik wieczysty musiał uiścić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 488211,40 zł z tytułu nabycia lokalu na własność oraz pierwszą opłatę w wysokości 510,02 zł brutto w tym 22% podatku VAT za oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Jednocześnie został on zobowiązany w ww. akcie notarialnym do wnoszenia opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego począwszy od 1 stycznia 2011 r. w wysokości 113,34 zł brutto, w tym 22% podatku VAT.

W związku z późn. zm. wprowadzonymi do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług na podstawie ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej poprzez dodanie m.in. art. 146a oraz dodanie do art. 41 m.in. ust. 14a i 14b powstało pytanie, czy opłaty roczne uiszczane za 2011 r. i lata następne powinny być ustalone z zastosowaniem stawki podstawowej w wysokości 23%. Należy zauważyć, że Skarb Państwa podpisując umowę sporządzoną w formie aktu notarialnego nie zawarł w niej postanowień dotyczących możliwości zmiany stawki podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy grunty oddane w użytkowanie wieczyste przed dniem 1 stycznia 2011 r. a po dniu 1 maja 2004 r., w stosunku do których opłaty roczne zostały ustalone z zastosowaniem 22% stawki podatku VAT, z chwilą wejścia w życie art. 41 ust. 14a podlegają opodatkowaniu według dotychczasowej stawki 22%, czy też w wysokości 23% ustalonej zgodnie z art. 146a pkt 1 w związku z art. 41 ust. 14b cyt. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, z chwilą zawarcia umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i ujawnienia powyższego w księdze wieczystej założonej dla nieruchomości, dostawa towaru została w całości wykonana. Zgodnie z art. 41 ust. 14a ustawy o VAT w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu, która została wykonana przed dniem zmiany stawki, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu jej zmiany lub później, czynność ta jest opodatkowana według stawek obowiązujących w momencie jej wykonania. Dlatego też, kolejne opłaty roczne winny być opodatkowane według stawki podatku obowiązującej dla tej czynności w momencie jej wykonania, tj. stawki 22% niezależnie od tego, że obowiązek podatkowy powstaje już pod rządami nowych przepisów.

Należy zauważyć, że w przypadku gdyby jednak od 01.01.2011 należało opodatkować ww. opłaty stawką 23%, to zarówno Skarb Państwa jak i jednostki samorządu terytorialnego uszczupliłyby swoje dochody, bowiem procedura zmiany wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego może nastąpić tylko w trybie przepisów art. 77 i 78 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), czyli wszczęta w 2011 r. obowiązywałaby dopiero od 2012 r. Ponadto w niektórych przypadkach mogłoby nie być przesłanek do aktualizacji opłaty, bowiem wartość nieruchomości nie uległa zmianie.

Natomiast zdaniem Wnioskodawcy, art. 41 ust. 14b odnosi się do takich umów jak: dzierżawa, najem itp.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 13 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze. W przypadku natomiast oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu, o czym stanowi art. 19 ust. 16b ustawy.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy o VAT - wynosi 22%. Jednocześnie, na podstawie art. 146a ustawy brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% z zastrzeżeniem art. 146f.

Zgodnie z art. 41 ust. 14a ustawy, w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

W myśl natomiast art. 41 ust. 14b ustawy, czynności, dla których w związku z ich wykonaniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się na potrzeby ust. 14a, za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, z zastrzeżeniem ust. 14c.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż na podstawie aktu notarialnego z dnia 30 marca 2010 r. Skarb Państwa, reprezentowany przez Prezydenta Miasta - Gmina Miasta, oddał w użytkowanie wieczyste udział w gruncie pod budynkiem mieszkalnym. Z ww. tytułu nowy użytkownik wieczysty musiał uiścić na rzecz Skarbu Państwa kwotę z tytułu nabycia lokalu na własność oraz pierwszą opłatę za oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Jednocześnie został on zobowiązany w ww. akcie notarialnym do wnoszenia opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego począwszy od 1 stycznia 2011 r. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku VAT dla ww. opłat rocznych w przypadku, gdy grunty zostały oddane w użytkowanie wieczyste przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) oraz w ustawie z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.).

Z zawartych tam regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego, użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. W myśl natomiast art. 238 Kodeksu cywilnego, wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Stosownie do art. 71 ust. 1-4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4.

Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Z powyższych przepisów wywnioskować należy, iż w przypadku użytkowania wieczystego właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada we władaniu rzecz cudzą. Jednakże jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Jako że do uznania za dostawę dla potrzeb podatku od towarów i usług wystarczające jest władanie towarem jak właściciel, a nie bycie właścicielem w sensie prawnym, dlatego też oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, co potwierdza art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W związku z tym podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z uwagi na fakt, iż czynność oddania w wieczyste użytkowanie gruntu traktowana jest jak odpłatna dostawa towarów przyjąć należy, iż dokonuje się ona z chwilą wydania towaru tj. oddania gruntu w użytkowanie wieczyste mocą aktu notarialnego.

W tym przypadku mamy do czynienia ze szczególnym momentem powstania obowiązku podatkowego o którym mowa w art. 19 ust. 16b ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu. W praktyce więc obowiązek ten przy pierwszej opłacie występuje z chwilą, gdy staje się ona wymagalna, co ma miejsce nie później niż w dniu podpisania aktu notarialnego - zgodnie z art. 71 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W przypadku zaś opłat rocznych, obowiązek podatkowy powstaje najpóźniej z dniem 31 marca każdego roku, co wynika z przepisu art. 71 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami w powiązaniu z art. 19 ust. 16b ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę fakt, iż czynność oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest odpłatną dostawą towaru, której wykonanie następuje w chwili podpisania aktu notarialnego, zaś jedynie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności opłat z tego tytułu, stwierdzić należy, iż w przypadku opłat rocznych za użytkowanie wieczyste gruntu, którego oddanie nastąpiło przed 1 stycznia 2011 r. i po 30 kwietnia 2004 r. stawka podatku wynosić będzie nadal 22% - zgodnie z art. 41 ust. 14a znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl