IPPP1-443-2211/08-4/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2008 r. (data wpływu 18 grudnia 2008 r.), uzupełnionego pismem z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 20 marca 2009 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 9 marca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie utraty statusu małego podatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 grudnia 2008 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie utraty statusu małego podatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Strona prowadzi działalność gospodarczą - Kancelarię Prawną i Biuro Nieruchomości Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, które od 2003 r. stanowi główne źródło przychodów, Wnioskodawczyni wykonuje w oparciu o przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. Nr 115, poz. 741 z późn. zm.), natomiast usługi prawne w oparciu o przepisy ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145 z późn. zm.). Do usług typowo prawnych stosuje stawki (ceny) umowne (godzinowe), natomiast do pośrednictwa w obrocie nieruchomościami - przyjęte w regionie - stawki prowizyjne.

Po wprowadzeniu instytucji "MAŁEGO PODATNIKA" ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym - art. 4 pkt 17a (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) Strona złożyła w Urzędzie Skarbowym I wniosek o zmianę okresów rozliczania się z podatku VAT oraz rozpoczęła składanie deklaracji kwartalnych VAT-7K. Ze względu na rozszerzenie działalności, pod koniec 2007 r. zmieniła się właściwość Urzędu Skarbowego I na Urząd Skarbowy II.

Urząd Skarbowy II ustalił, że osiągnięte przychody w części fakturowanej systemem prowizyjnym przekraczają od 2003 r. rocznie odpowiednio 30.000 euro i dlatego na podstawie art. 10 ust. 1f i 1g ustawy z dnia 08.01.993 r. uznał, że Strona utraciła prawo do rozliczania podatku VAT w okresach kwartalnych. Stanowisko to spowodowało, że począwszy od miesiąca października 2007 r. Wnioskodawczyni sporządzała deklaracje VAT-7 i rozliczała się z tego podatku w okresach miesięcznych.

Po upływie kilku miesięcy, w miesiącu wrześniu 2008 r. Urząd Skarbowy II zażądał skorygowania (zastąpienia) deklaracji kwartalnych VAT-7K deklaracjami miesięcznymi VAT-7 za lata 2004 - 2007. Do żądania tego Wnioskodawczyni wniosła zastrzeżenie, w którym zarzuciła rozszerzoną (niekorzystną dla Niej) interpretację art. 4 pkt 17a lit. c) ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), a w konsekwencji niesłuszne zastosowanie art. 10 ust. 1f i 1g ww. ustawy, w którym ustawodawca pozbawia podatników wymienionych w art. 4 pkt 17a lit. c) możliwości rozliczania się w okresach kwartalnych.

W zastrzeżeniu do stanowiska Urzędu Skarbowego Strona stwierdziła, że działalność znajduje się w pierwszej grupie "małych podatników", do których stosuje się przepis art. 4, pkt 17a lit. a) o limicie przychodów 800.000 euro rocznie. Z grupy tej zostali wyłączeni jedynie podatnicy:

* prowadzący przedsiębiorstwa maklerskie,

* zarządzający funduszami powierniczymi,

* agenci,

* zleceniobiorcy lub inne osoby świadczące usługi o podobnym charakterze i to niezależnie od formy wynagradzania.

Pośrednik nie jest zleceniobiorcą, za którego - ze względu na system prowizyjny - pragnie uznać go urząd skarbowy dlatego, że działalność pośrednika w obrocie nieruchomościami została uregulowana specjalną ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. Nr 115, poz. 741 z późn. zm.).

Wobec odmiennej interpretacji art. 4 pkt 1a lit. c) ww. ustawy o VAT przez Podatnika, po konsultacji w dniu 3 grudnia 2008 r. Urząd Skarbowy I wyraził zgodę na wstrzymanie się z realizacją zarządzenia o korektach deklaracji VAT-7K za lata 2004 do 2007 do czas otrzymania interpretacji w niniejszej sprawie.

W związku u powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego i prawnego pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, ze względu na prowizyjny system wynagradzania, podlega przepisom:

* art. 4 pkt 17a lit. a); aktualnie art. 2, pkt 25 lit. a) ustawy o VAT czy - art. 4, pkt 17a lit. c); aktualnie art. 2, pkt 25 lit. b) ustawy o VAT.

Zdaniem Podatnika, gdyby system wynagrodzenia - prowizja, była decydującym elementem (zasada) powodującą zaliczenie "MAŁEGO PODATNIKA" do drugiej grupy o limicie do 30.000 euro, jak twierdzi Urząd Skarbowy I, ustawodawca w art. 4, pkt 17a, lit. c) (obecnie w art. 2, pkt 25 lit. b) ustawy o VAT), zamiast wymieniać poszczególne rodzaje podatników, mógłby wyrazić krótko, np.: "- uzyskujących wynagrodzenie prowizyjne za wykonane usługi (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 30.000 euro.

Zatem - w aktualnym stanie prawnym - pośrednictwo w obrocie nieruchomościami wchodzi w zakres pierwszej grupy "małych podatników" o limicie 800.000 euro.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 pkt 17a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) przez małego podatnika rozumie się podatnika podatku od towarów i usług

Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym straciła moc, na podstawie art. 175 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) z dniem 1 maja 2004 r..

Zgodnie z art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 z późn. zm.), obowiązującej od dnia 1 maja 2004 r., przez małego podatnika rozumie się podatnika podatku od towarów i usług:

Powołane przepisy zarówno w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r. jak i od dnia 1 maja 2004 r. wskazują, iż za małego podatnika uznaje się podatnika będącego agentem, zleceniodawcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, która za swoją usługę otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne lub wynagrodzenie o podobnym charakterze.

Z regulacji powyższych wynika, iż istotny jest zatem rodzaj zawartej umowy oraz forma wynagrodzenia za wyświadczoną usług.

Umowa pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, jest co prawda umową uregulowaną w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, ale z tego względu nie można wywieść, iż nie jest ona umową o podobnym charakterze do umowy np. zlecenia.

Przedstawiając stan faktyczny Strona wskazała, iż na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741 z późn. zm.). świadczy usługi w pośrednictwie nieruchomościami, za które otrzymuje przyjęte w regionie stawki prowizyjne.

Oznacza to, iż spełnione są dwie przesłanki, od zaistnienia których ustawodawca uzależnia uznanie podatnika podatku od towarów i usług za małego podatnika w świetle wyżej powołanych przepisów art. 4 pkt 17a lic.c i art. 2 pkt 25 lit. b).

Biorąc zatem pod uwagę treść złożonego wniosku oraz wyżej powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż Strona świadcząc usługi w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami i osiągając z tego tytułu wynagrodzenie prowizyjne podlega regulacjom dotyczącym instytucji małego podatnika zawartym odpowiednio w: art. 4 pkt 17a lit. c) ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i w art. 2 pkt 25 lit. b) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a zatem stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Sklodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.