IPPP1-443-221/09-2/PR - Stawka podatku VAT dla sprzedaży samochodu osobowego wykupionego z leasingu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 10 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży samochodu osobowego wykupionego z leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży samochodu osobowego wykupionego z leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w okresie od VI 2005 r. do VI 2008 r. na podstawie umowy leasingu operacyjnego użytkowała samochód osobowy. W VI 2008 r. zgodnie z obowiązującymi w tych okresach przepisami Spółce przysługiwało jedynie prawo częściowego odliczenia podatku VAT wykazywanego w otrzymywanych fakturach z tytułu opłat leasingowych. W VI 2008 r. po zakończeniu umowy leasingu Spółka wykupiła samochód od leasingodawcy, a następnie w VII 2008 samochód sprzedała. Przy sprzedaży samochodu Spółka zastosowała stawkę podatku VAT 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę VAT Spółka powinna zastosować przy sprzedaży ww. samochodu osobowego,..

Spółka zajmuje stanowisko, że prawidłowa stawka VAT dla zaistniałej transakcji sprzedaży to sprzedaż zwolniona, gdyż zgodnie z ustawą w brzmieniu obowiązującym w VII 2008 r. do okresu użytkowania należało wliczyć także okres leasingu. W związku z tym, stawkę którą zastosowała Spółka należy uznać za nieprawidłową i Spółka powinna wystawić fakturę korygującą ze stawką zwolnioną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr. 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stawka podstawowa podatku od towarów i usług, określona w art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, należy powołać się na przepisy ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych obowiązujących na dzień dokonania sprzedaży przedmiotowego samochodu, tj. w miesiącu lipcu 2008 r.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i ust. 5 ustawy, jeżeli samochody i pojazdy te są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przez towary używane, zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy rozumie się pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku. W powyższej definicji ustawodawca mówi o okresie używania przez podatnika, a nie o formie własności. Dlatego też do okresu używania przez podatnika wlicza się okres eksploatacji samochodu w ramach leasingu operacyjnego.

Leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego - jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością - dostawą towaru - niezwiązaną z samą umową leasingu, co do której przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia podatku określonego w art. 86 ust. 3, jednak z uwzględnieniem warunku, o którym mowa w cyt. wyżej art. 86 ust. 1 ustawy.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka dokonała wykupu samochodu osobowego, będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego, od którego przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 60% i nie więcej niż 6.000 zł. Ponadto zbywany samochód spełniał definicję towaru używanego, bowiem w trakcie trwania leasingu był on użytkowany dłużej niż pół roku, a jak wspomniano wyżej okres eksploatacji samochodu w czasie trwania umowy leasingu operacyjnego należy wliczać do okresu używania samochodu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Spółka przy opisanej transakcji sprzedaży mogła traktować przedmiotowy samochód jako towar używany i tym samym miała prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług wynikającego z § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.