IPPP1/443-221/08/11-6/S/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2008 r. (data wpływu 12 luty 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazywania towarów na cele promocyjne i braku obowiązku dokumentowania takiej czynności fakturą VAT - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazywania towarów na cele promocyjne i braku obowiązku dokumentowania takiej czynności fakturą VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza organizować akcje promocyjne skierowane do sklepów detalicznych kupujących towary Podatnika, od dystrybutorów tych towarów (hurtownie). Wnioskodawca nie dostarcza sprzedawanych przez siebie towarów bezpośrednio do sklepów detalicznych, czy też sklepów detalicznych zgrupowanych w sieciach sprzedaży detalicznej. Pod pojęciem "sklep" czy też "sklep detaliczny" Strona rozumie podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego towarami, w tym towarami pochodzącymi od Podatnika. Wnioskodawca sprzedaje towar do dystrybutorów (hurtowników), którzy z kolei sprzedają towar kupiony od Strony do tych sklepów. Akcje promocyjne służyć mają intensyfikowaniu sprzedaży określonych towarów z oferty asortymentowej Wnioskodawcy. Akcje te będą polegać na tym, że przy jednorazowym zakupie określonej ilości towarów X (np. 504 szt.) w czasie trwania akcji promocyjnej, sklep - nabywca premiowany będzie dodatkową ilością towaru Y (np. 60 szt.). Premiowanie polegać ma na tym, że Spółka otrzymuje informację o tym, że sklep w ramach uczestnictwa w akcji promocyjnej, zrealizował jej warunek (kupił 504 szt. towaru X). Wówczas przedstawiciel Podatnika lub dystrybutor (hurtownik) dostarczy do sklepu towar Y. Towar Y po uruchomieniu akcji promocyjnej wydany zostanie z magazynów Strony za dowodem rozchodu wewnętrznego, a następnie będzie kwitowany bezpośrednio przez sklep lub przez dystrybutora (hurtownika), który otrzymuje go, a następnie rozprowadza pomiędzy sklepy w ramach promocji. Z chwilą wydania towaru promocyjnego, jego wartość zaliczana jest do kosztów uzyskania przychodów. Ta wartość, w przypadku towarów będących wyrobami Spółki to ich techniczny koszt wytworzenia, zaś w przypadku towarów zakupionych na potrzeby akcji promocyjnej - ich koszt zakupu. Ponieważ towar Y należy do Podatnika, a wykorzystywany będzie na potrzeby prowadzonego przedsiębiorstwa (promocja służąca intensyfikacji sprzedaży towarów) przekazanie towaru nie będzie rozpoznawane na cele podatku VAT, a więc przekazanie nie będzie dokumentowane fakturą VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Strona rozumuje słusznie uznając, że w okresie od 1 maja 2004 r. do 31 maja 2005 r. w opisanym stanie faktycznym przekazanie należałoby dokumentować fakturą VAT, zaś poczynając od 1 czerwca 2005 r. pomimo tego, że stan faktyczny nie ulega zmianie i: - towary przeznaczone na akcje promocyjne należą do jego przedsiębiorstwa, a także - przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy ich zakupie, bądź przy zakupie towarów i usług służących do ich wytworzenia, a cel ich przekazania określany będzie jako cel związany z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, czynność przekazania tych towarów nie jest zrównana z ich dostawą, co w konsekwencji oznacza, iż ich przekazanie nie wymaga dokumentowania fakturą VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy: zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy są obowiązani - co do zasady - wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Wg art. 7 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 1 czerwca 2005 r. przez odpłatną dostawę towarów, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności: 1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części, ale zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy przepisu ust. 2 nie stosowało się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Spółka wskazuje, że wykładni art. 7 ust. 2 w związku z ust. 3 w brzmieniu obowiązującym do 31 maja 2005 r. dokonał Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale I FPS 5/06 z dnia 28 maja 2007 r. Wg niej przepisy art. 7 ust. 2 i 3 należy rozpatrywać łącznie. Tak więc przez dostawę towarów w okresie od 1 maja 2004 r. do 31 maja 2005 r. należało rozumieć również przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

Analizując przepisy art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy NSA ustalił znaczenie tych przepisów odpowiadające z jednej strony ich unijnemu wzorcowi (celowi) a z drugiej - brzmieniu tych przepisów przyjętemu w ustawie podatkowej. NSA dokonując ich wykładni stwierdził, że norma art. 7 ust. 3, która miała zapobiegać opodatkowaniu przekazania prezentów o małej wartości i próbek na cele prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej nie miałaby sensu, gdyby ust. 2 tego artykułu nie obciążał podatkiem nieodpłatnego rozporządzenia tymi towarami przez podatnika, także gdy było to uczynione na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Zdaniem NSA wykładnia taka nie pozostaje w sprzeczności z gramatycznym brzmieniem art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy, a więc nie prowadzi do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej, która mogłaby doprowadzić do niedopuszczalnej wykładni contra legem. Przy tak sformułowanych przepisach ust. 2 i ust. 3, sformułowanie "przekazanie towarów przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z tym przedsiębiorstwem" nie wyklucza zawierania się w tej czynności "przekazania (wręczenia) wiążącego się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem" o którym mowa w ust. 3. Łącznie interpretując przepisy w takim brzmieniu w sposób zmierzający do ich spójnego rozumienia, NSA wskazał na konieczność odróżnienia celu czynności - przekazania towarów przedsiębiorstwa - od związku tej czynności z jego funkcjonowaniem. Jednak z chwilą zmiany ust. 3 taka wykładnia nie jest już poprawna.

Z dniem 1 czerwca 2005 r. ust. 3 nie warunkuje zastosowania ust. 2 do sytuacji, gdy towary w nim wymienione wiążą się z przedsiębiorstwem. Tak więc nowa wykładnia art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy musi prowadzić do wniosku, że z dniem 1 czerwca 2005 r. na nowo zdefiniowany został katalog towarów, których przekazanie (zużycie) zrównane jest z odpłatną dostawą. Ze względu na nowe brzmienie ust. 3 inaczej interpretować należy ust. 2.

Nie pozostawia wątpliwości, że towary będące przedmiotem przekazania w ramach akcji promocyjnych należą do przedsiębiorstwa Spółki, a przy ich zakupie (względnie zakupie towarów i usług służących do ich wytworzenia) Stronie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i tym zakresie nic się nie zmienia. Nie jest jednak możliwa - uwzględniając zasadę racjonalności ustawodawcy - wykładnia celowościowa zaprezentowana w cytowanej uchwale NSA, gdyż ust. 3 zawiera rozgraniczenie przedmiotowe o cechach innych niż poprzednio. Nie można już więc z ust. 3 wywodzić celu regulacji sformułowanej w ust. 2. Poczynając od 1 czerwca 2005 r. ust. 2 rozróżnia cele przekazania towarów (związane bądź nie związane z przedsiębiorstwem), zaś ust. 3 rozróżnia te towary, których przekazanie nie jest związane z przedsiębiorstwem (materiały reklamowe, próbki prezenty i pozostałe towary), ponieważ przy obecnej konstrukcji tych przepisów rozróżnienie celu przekazania wskazane jest w ust. 2, a rozróżnienia tego nie wyklucza konstrukcja ust. 3.

W ocenie Strony, poczynając od 1 czerwca 2005 r. nie istnieje obowiązek dokumentowania przekazania towarów na cele promocji fakturą VAT, gdyż ich przekazanie (zużycie) pozostaje w związku z celami (intensyfikowaniem sprzedaży poprzez promocję) przedsiębiorstwa.

Ponadto Spółka podkreśla, że proeuropejska wykładnia prawa (tj. art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy, obecnie art. 16 akapit pierwszy i drugi Dyrektywy 006/112/WE Rady), która mogłaby prowadzić do odmiennych wniosków, mogłaby mieć miejsce wyłącznie, gdy wykładnia językowa nie prowadzi do odpowiedzi w przedmiocie treści przepisów prawa polskiego. O ile więc była ona konieczna w przypadku powołanych przepisów w brzmieniu obowiązującym do 31 maja 2005 r., o tyle przepisy w wersji obowiązującej od 1 czerwca 2005 r. nie budzą wątpliwości co do intencji ustawodawcy.

W dniu 29 kwietnia 2008 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP1-443-221/08-2/IZ, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W interpretacji stwierdzono, że nieodpłatne przekazanie, w ramach akcji promocyjnej, towary i usługi, w odniesieniu do których Stronie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego należy traktować jako odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu. Organ podatkowy nie odniósł się do kwestii opodatkowywania nieodpłatnego przekazania towarów w okresie od 1 maja 2004 r. do dnia 31 maja 2005 r., gdyż Strona wskazała, że przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe. Ponadto z treści wniosku wynika, iż Strona "..zamierza organizować akcje promocyjne...".

Pismem z dnia 15 maja 2008 r. (data wpływu 23 maja 2008 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP1-443-221/08-4/IZ z dnia 17 czerwca 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 18 lipca 2008 r. (data wpływu 24 lipca 2008 r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 29 kwietnia 2008 r. znak IPPP1-443-221/08-2/IZ.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 5 listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1035/09 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna. W orzeczeniu stwierdzono, że w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT z 2004 r., w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 maja 2005 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. z 2004 r., rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Powyższe przepisy stanowią implementację art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy, zgodnie z którym "Zastosowanie przez podatnika towarów stanowiących część aktywów jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też pozbycie się ich nieodpłatnie albo bardziej ogólnie, użycie ich do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych towarów lub ich części składowych podlegały w całości lub w części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa odpłatna. Jednakże jako takie nie jest traktowane przekazanie próbek towarów lub towarów stanowiących prezenty o małej wartości do celów działalności podatnika."

Nie ma zatem żadnych przeszkód, aby kierując się prowspólnotową wykładnią przepisów ustalić rozumienie art. 7 ust. 2 i ust. 3 u.p.t.u. z 2004 r. w ich brzmieniu obowiązującym w tym przedziale czasowym, w zgodzie z wykładnią i celem art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy, przy uwzględnieniu - wydanego na tle tego przepisu dyrektywy - wyroku ETS w sprawie C-48/97 pomiędzy Kuwait Petroleum (GB) Ldt a Commissioneres of Customs and Excise (Wielka Brytania). Oznaczało to, że przepisy te należało interpretować tak, że każde nieodpłatne wydanie towarów przez podatnika (czyli przekazanie ich poza przedsiębiorstwo) stanowiących część jego majątku związanego z działalnością gospodarczą, jeżeli podatek naliczony związany z tymi towarami został odliczony, stanowi dostawę towarów za wynagrodzeniem (a w konsekwencji podlega opodatkowaniu) - bez względu na to, czy zostało dokonane w ramach działalności gospodarczej, czy też do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyłączeniem przypadków, gdy podatnik w związku ze swoją działalnością przekazuje prezenty o małej wartości lub próbki.

Zmiana jednak z dniem 1 czerwca 2005 r. treści art. 7 ust. 3 u.p.t.u. z 2004 r., w którym postanowiono, że przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, zamiast jak było do 31 maja 2005 r. - do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, w sposób istotny wpłynęła na wykładnię normy art. 7 ust. 2, której odczytywanie w brzmieniu obowiązującym do 31 maja 2005 r. następowało przez pryzmat art. 7 ust. 3 ustawy, z uwzględnieniem prowspólnotowej wykładni tegoż unormowania.

Tymczasem od 1 czerwca 2005 r., z uwagi na zmianę treści art. 7 ust. 3 u.p.t.u. z 2004 r. i pominięcie w nim fragmentu wskazującego na opodatkowanie również czynności przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem (z pominięcie prezentów o małej wartości i próbek) - nastąpiło odstąpienie od brzmienia zdania drugiego art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy, co wskazuje na wadliwą implementację tej normy unijnej na grunt ustawy o podatku od towarów i usług. Wadliwa implementacja normy wspólnotowej na gruncie prawa krajowego nie pozostaje bez wpływu na możliwość dokonywania wykładni normy prawa krajowego w zgodzie z wykładnią normy dyrektywy unijnej, w sytuacji gdy brzmienie normy prawa krajowego zdecydowanie odbiega od treści normy dyrektywy, która powinna być przedmiotem implementacji.

Taka natomiast sytuacja ma miejsce po nowelizacji z dniem 1 czerwca 2005 r. art. 7 ust. 3 u.p.t.u. z 2004 r. i wyeliminowaniu z niego fragmentu wiążącego bezpośrednio wskazaną w nim czynność nieopodatkowaną z działalnością przedsiębiorstwa podatnika. Z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, co oznaczałoby, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika, a za takie w rozpatrywanej sprawie zostały uznane przez organ czynności przekazania przez podatnika towarów na akcje promocyjne.

Po nowelizacji art. 7 ust. 3 ustawy o VAT zakres przedmiotowy opodatkowania określony w art. 7 ust. 2 i 3 ww. ustawy, określony jest jedynie w ust. 2, w jego części wstępnej, precyzujący tenże przedmiot opodatkowania jako "przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem". Przepis ust. 3 art. 7 stanowiący, że "przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek", określa obecnie jedynie rodzaje przedmiotów, których przekazanie określone w ust. 2 ("na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem") zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania (wyłączenie przedmiotowe). Brak obecnego do 31 maja 2005 w tym przepisie (ust. 3) powiązania tego wyłączenia z faktem jego bezpośredniego związku z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa (wyłączenie przedmiotowo-celowe) wskazującego właśnie na konieczność odczytywania normy tego przepisu w szerszym kontekście przedmiotowym określonego w niej wyłączenia (z uwzględnieniem określenia nie tylko rzeczy, lecz także celu, który determinuje wyłączenie z opodatkowania ich przekazania), zmienia istotnie jakościowo jego treść, a zarazem wykładnię art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. z 2004 r.

Z gramatycznej wykładni przepisów art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. z 2004 r., w ich brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. wynika obecnie jedynie, że "przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem" (ust. 2), w postaci - "drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek" (ust. 3) - nie podlega opodatkowaniu VAT i to niezależnie od tego, czy przy nabyciu przekazywanych towarów podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w całości lub części, czy też takie prawo nie przysługiwało. Czynienie w tej sytuacji wykładni celowościowej art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. z 2004 r., prowadzącej do rozszerzenia zakresu przedmiotowego opodatkowania (obowiązku podatkowego) w oparciu o treść przepisu ust. 3, poza zakres pomieszczony w normie ust. 2, wynikający z zastosowania do niej wykładni gramatycznej - uznać należy za niedopuszczalne.

Oczywistym jest, że stosując prawo krajowe, sąd krajowy jest zobowiązany dokonywać wykładni tego prawa, tak dalece jak to możliwe, w świetle brzmienia i celu dyrektywy, aby osiągnąć cel dyrektywy. Jeżeli norma prawa krajowego odbiega od treści normy dyrektywy w sposób, który zdaniem jednostki godzi w jej interesy, a nie implementowany lub niewłaściwie implementowany przepis dyrektywy, jeżeli chodzi o jego treść, jest bezwarunkowy i dostatecznie precyzyjny, obywatel może się powoływać na jego postanowienia przeciwko jakimkolwiek przepisowi prawa krajowego, który jest sprzeczny z dyrektywą, lub w takim zakresie, w jakim przepisy dyrektywy określają jakich praw jednostki mogą dochodzić od państwa. W takiej sytuacji Sąd krajowy ma obowiązek, w interesie obywatela, zastosować normę dyrektywy z pominięciem wadliwego unormowania krajowego. W sytuacji takiej mamy zatem do czynienia z wykładnią prowspólnotową podejmowaną przez sąd w obronie obywatela, który pragnie skorzystać z korzystnego dla niego bezwarunkowego i dostatecznie precyzyjnego unormowania unijnego, nieprzyjętego przez jego państwo lub wadliwie implementowanego do porządku prawnego tego państwa. Jednocześnie jednak władze krajowe nie mogą powoływać się przeciwko jednostkom na przepis dyrektywy, którego obowiązkowa implementacja w prawie krajowym nie została jeszcze dokonana. Natomiast gdy podatnik stosuje niezgodne z dyrektywą przepisy krajowe, organy skarbowe nie mogą kwestionować tego na podstawie dyrektyw. Podatnik bowiem w takim przypadku może wybrać bezpośrednie stosowanie przepisów wspólnotowych lub niezgodne z dyrektywą przepisy krajowe.

Sąd stwierdził, że w myśl art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy towarów przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do przedsiębiorstwa w ramach akcji promocyjnej, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. W sytuacji, gdy przedmiotem prowadzonej działalności jest sprzedaż towarów, rzeczą oczywistą jest, że działania reklamowe, wpływające na zwiększenie obrotu, pozostają w związku z zakresem prowadzonej działalności gospodarczej. Tak więc, nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, nie można zaliczyć do zakresu objętego art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 czerwca 2005 r.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 25 lutego 2011 r. sygn. akt I FSK 268/10 oddalił skargę kasacyjną, wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. NSA orzekł, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w zaskarżonym wyroku trafnie uznał, iż przekazanie przez skarżącą Spółkę bez wynagrodzenia towarów promocyjnych oraz handlowych w formie nagród oraz prezentów mających na celu zwiększenie sprzedaży - czyli na cele związane z tym przedsiębiorstwem - nie stanowi dostawy towarów w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. Stanowisko to, w zakresie stanu prawnego obowiązującego po dniu 1 czerwca 2005 r. prezentowane jest konsekwentnie w orzecznictwie. Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny uznając, iż skarga kasacyjna nie dostarcza uzasadnionych podstaw do uwzględnienia zawartych w niej żądań, działając na podstawie przepisu art. 184 p.p.s.a. oddalił ją.

W dniu 15 kwietnia 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 listopada 2009 r. sygn. III SA/Wa 1035/09 uchylający ww. interpretację, w którym Sąd poparł stanowisko Spółki przedstawione w ww. wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1035/09 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lutego 2011 r. sygn. akt I FSK 268/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazywania towarów na cele promocyjne i braku obowiązku dokumentowania takiej czynności fakturą VAT uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie pierwotnej interpretacji znak: IPPP1-443-221/08-2/IZ z dnia 29 kwietnia 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.