IPPP1/443-2143/08-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2008 r. (data wpływu 5 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2009 r. (data wpływu 2 marca 2009 r.), nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 16 lutego 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty rachunków uproszczonych i wystawienia w ich miejsce faktur VAT i czy podatek VAT wykazany na ww. fakturach należy ująć w rejestrach VAT sprzedaży oraz wykazać w deklaracji VAT-7 za bieżący miesiąc - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty rachunków uproszczonych i wystawienia w ich miejsce faktur VAT i czy podatek VAT wykazany na ww. fakturach należy ująć w rejestrach VAT sprzedaży oraz wykazać w deklaracji VAT-7 za bieżący miesiąc.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 lutego 2009 r. (data wpływu 2 marca 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 lutego 2009 r. znak: IPPP1/443-2143/08-2/AW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Od 20 stycznia 2006 r.Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W 2006 r. uzyskał przychód ze sprzedaży usług w kwocie 35.500 zł. Uwzględniając fakt dokonania pierwszej udokumentowanej sprzedaży w dniu 3 kwietnia 2006 r. limit obrotu uprawniający do zwolnienia od podatku od towarów i usług zamknął się w kwocie 29.319 zł W momencie wystawienia rachunku w dniu 20 grudnia 2006 r. na kwotę 8.600 zł. Wnioskodawca nieświadomie przekroczył prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usług i nie zarejestrował się wówczas jako podatnik VAT. Wnioskodawca nie będąc świadomy faktu, iż jest czynnym płatnikiem podatku VAT w 2007 r. wystawił jeszcze 3 rachunki uproszczone klientom. W wyniku przeprowadzonej kontroli skarbowej przez Urząd Skarbowy w dniu 16 czerwca 2008 r. okazało się, iż Wnioskodawca powinien dokonać zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług oraz rozpocząć ewidencję zakupów i sprzedaży VAT. Zgodnie z wytycznymi pracowników kontroli Urzędu Skarbowego Wnioskodawca skorygował deklarację podatkową dotyczącą podatku dochodowego. Na podstawie decyzji Urzędu Skarbowego z dnia 6 października 2008 r. ustalono, iż kwoty wystawionych przez Wnioskodawcę rachunków stanowią wartość sprzedaży brutto i wyliczono zaległy podatek VAT w łącznej kwocie 7.047,40 zł. Wartość podatku wraz z należnymi odsetkami zostały niezwłocznie uregulowane, zgodnie z wytycznymi Urzędu Skarbowego za wszystkie miesiące, począwszy od grudnia 2006 r. Wnioskodawca złożył zerowe deklaracje VAT-7 za wyjątkiem miesięcy, w których uzyskał przychód. Za te miesiące Wnioskodawca nie złożył deklaracji VAT-7, gdyż kwestia ta została uregulowana decyzją pokontrolną Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawca zamierza skorygować wszystkie cztery rachunki tj. z grudnia 2006 r., kwietnia 2007 r., października 2007 r. i grudnia 2007 r. Każdy z tych rachunków został objęty decyzją Urzędu Skarbowego.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż zgłoszenia rejestracyjnego dokonał w lipcu 2008 r. W dniu 28 lipca 2008 r. otrzymał potwierdzenie zarejestrowania jako podatnika VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, analizując interpretację indywidualną wydaną w podobnej sprawie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 czerwca 2008 r. (sygnatura: ILPP/443-303/08-3/AI), rozwiązanie powinno być następujące: Wnioskodawca koryguje wystawione od grudnia 2006 r. rachunki przy pomocy rachunków korygujących wykazując na nich kwotę "zero". Rachunki te Wnioskodawca wystawia z datą bieżącą. W to miejsce Wnioskodawca wystawia faktury VAT z datą bieżącą, wskazując datę sprzedaży, np. grudzień 2006 r. Wnioskodawca wskazał, iż pod pojęciem "data bieżąca" rozumie dzień w którym wystawi rachunki korygujące do kwoty zero i w ich miejsce wystawi faktury VAT.

Na fakturach Wnioskodawca uwzględnia należny podatek VAT oraz ujmuje go w rejestrach VAT sprzedaży za miesiąc bieżący oraz wykazuje je na podstawie rejestru w deklaracji VAT-7 za bieżący miesiąc.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenie przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Podatnikami podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 1 cyt. ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 18 października 2007 r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ww. ustawy jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8 (art. 113 ust. 9 ww. ustawy).

Natomiast w myśl przepisu art. 113 ust. 10 jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1 lub w ust. 8, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu poprzednim, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości.

Zgodnie z art. 113 ust. 14 pkt 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 18 października 2007 r.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia w terminie do dnia 31 grudnia poprzedzającego rok podatkowy, kwotę, o której mowa w ust. 1, obliczoną według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku, w zaokrągleniu do 100 zł.

Na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 229, poz. 1949) wartość sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 powołanej ustawy, uprawniającej w 2006 r. do zwolnienia od podatku od towarów i usług, odpowiadającej równowartości 10.000 euro, określono w kwocie 39.200 zł.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem, ust. 3.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w 2006 r. uzyskał przychód z tytułu sprzedaży usług w kwocie 35.500 zł. Uwzględniając fakt dokonania pierwszej udokumentowanej sprzedaży w dniu 3 kwietnia 2006 r. limit obrotu uprawniający do zwolnienia od podatku od towarów i usług zamknął się w kwocie 29.319 zł W momencie wystawienia rachunku w dniu 20 grudnia 2006 r. na kwotę 8.600 zł. Wnioskodawca nieświadomie przekroczył prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usługi i nie zarejestrował się wówczas jako podatnik VAT. Wnioskodawca w 2007 r. wystawił jeszcze 3 rachunki uproszczone klientom.

Na podstawie decyzji Urzędu Skarbowego z dnia 6 października 2008 r. ustalono, iż kwoty wystawionych przez Wnioskodawcę rachunków stanowią wartość sprzedaży brutto i wyliczono zaległy podatek VAT w łącznej kwocie 7.047,40 zł. Wartość podatku wraz z należnymi odsetkami zostały niezwłocznie uregulowane. Za wszystkie miesiące, począwszy od grudnia 2006 r. Wnioskodawca złożył zerowe deklaracje VAT-7 za wyjątkiem miesięcy, w których uzyskał przychód. Za te miesiące Wnioskodawca nie złożył deklaracji VAT-7, gdyż kwestia ta została uregulowana decyzją pokontrolną Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawca zamierza skorygować wszystkie cztery rachunki tj. z grudnia 2006 r., kwietnia 2007 r., października 2007 r. i grudnia 2007 r. Każdy z tych rachunków został objęty decyzją Urzędu Skarbowego.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż zgłoszenia rejestracyjnego dokonał w lipcu 2008 r. W dniu 28 lipca 2008 r. otrzymał potwierdzenie zarejestrowania jako podatnika VAT.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33.

Stosownie do art. 109 ust. 3 cyt. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku, podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej (...).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy o podatku od towarów usług, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT Minister Finansów, w obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., rozporządzeniu z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) określił m.in. szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

W § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia wskazano elementy jakie powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży. W § 5 ust. 1 pkt 2-4 ww. rozporządzenia wskazano, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11, numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT", oraz dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży (...).

Powyższe zagadnienia były uregulowane w § 8 ust. 1 i § 9 ust. 1 pkt 2 i 3, obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca, który utracił zwolnienie podmiotowe w podatku od towarów i usług z dniem przekroczenia kwoty uprawniającej go do zwolnienia z VAT tj. w grudniu 2006 r., stał się podatnikiem podatku VAT i tym samym powinien zarejestrować się jako czynny podatnik tego podatku. Wnioskodawca nie dopełnił jednak obowiązku rejestracji w momencie przekroczenia kwoty uprawniającej go do zwolnienia z VAT i tym samym błędnie kontynuował dokumentowanie świadczenie usług rachunkami zamiast fakturami VAT.

Tak więc, w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym niewątpliwie mamy do czynienia z odpłatną dostawą, natomiast sposób udokumentowania powyższej sprzedaży jest niezgodny z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż cztery rachunki tj. z grudnia 2006 r., kwietnia 2007 r., października 2007 r. i grudnia 2007 r., wystawione przez Wnioskodawcę po terminie przekroczenia kwoty uprawniającej go do zwolnienia z VAT, nie spełniają wymogów dokumentów, którymi, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, ma obowiązek posługiwać się podatnik podatku VAT.

Prawidłowym będzie więc skorygowanie takiego rachunku (drugim rachunkiem) do kwoty "0" i wystawienie w jego miejsce faktury VAT z uwzględnieniem podatku VAT należnego. Przy czym wystawione faktury VAT muszą spełniać wymogi zawarte ww. rozporządzeniu Ministra Finansów regulującym szczegółowe zasady wystawiania faktur.

Odnosząc się do kwestii prawidłowego wskazania daty wystawienia faktury oraz daty dokonania sprzedaży, wskazać należy iż ww. przepis § 5 ust. 1 pkt 2-4 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. dokonuje wyraźnego rozróżnienia daty wystawienia faktury oraz daty dokonania sprzedaży. Data sprzedaży odzwierciedlać ma zdarzenie, które dokumentuje faktura, winno zatem odpowiadać rzeczywistemu stanowi. Natomiast data wystawienia faktury (podobnie jak jej numer) zamieszczana jest dla celów ewidencyjnych, winna zatem wskazywać również na rzeczywistą chwilę jej wystawienia.

Należy zauważyć, że obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstaje zgodnie z przepisami ustawy o VAT - co do zasady z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi - niezależnie od tego czy czynność podlegająca opodatkowaniu została prawidłowo udokumentowana.

Faktury wystawione przez Wnioskodawcę w okolicznościach opisanych we wniosku winny zatem zawierać datę dokonania rzeczywistej sprzedaży oraz bieżącą datę ich wystawienia. Przy czym Wnioskodawca wskazał, iż pod pojęciem "data bieżąca" rozumie dzień w którym wystawi rachunki korygujące do kwoty zero i w ich miejsce wystawi faktury VAT.

Reasumując, w niniejszej sprawie Wnioskodawca ma prawo do wystawienia korekt rachunków do przedmiotowych rachunków z grudnia 2006 r., kwietnia 2007 r., października 2007 r. i grudnia 2007 r. (wystawionych przez Wnioskodawcę po terminie przekroczenia kwoty uprawniającej go do zwolnienia z VAT) i do skorygowania do kwoty "zero" wartości wykazanych na tych rachunkach i wystawienia w ich miejsce odpowiednich faktur VAT z uwzględnieniem podatku VAT należnego, a ponadto faktury te powinny zawierać informację o rzeczywistej dacie sprzedaży oraz datę bieżącą wystawienia tej faktury.

Należy jednak podkreślić, że w przypadku rachunku wystawionego przez Wnioskodawcę w miesiącu grudniu 2006 r. (którego wystawienie spowodowało przekroczenie limitu kwoty uprawniającej do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT), wystąpi możliwość jego skorygowania "do zera". Jednakże decydując się na wystawienie faktury VAT w miejsce tego rachunku Wnioskodawca winien na tej fakturze wykazać część wartości z rachunku (stanowiącą nadwyżkę ponad kwotę uprawniającą do zwolnienia od podatku VAT) z uwzględnieniem podatku VAT należnego, a pozostałą część tej wartości (tj. kwotę uprawniającą do zwolnienia z podatku VAT) należy ująć na fakturze jako zwolnioną z podatku VAT.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę wartości wynikałoby, że skoro przychód ze sprzedaży za cały 2006 r., wyniósł 35.500,00 zł, limit uprawniający do zwolnienia od podatku VAT ustalony dla Wnioskodawcy na 2006 r. wyniósł 29.319,00 zł, a rachunek wystawiony w grudniu 2006 r. opiewał na kwotę 8.600,00 zł, to nadwyżka podlegająca opodatkowaniu wynosiłaby (brutto) 6.181,00 zł (35.500,00 zł - 29.316,00 zł). Natomiast pozostała kwota z rachunku tj. 2.419,00 zł, powinna zostać wykazana na fakturze VAT jako zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

Podatek należny wykazany na ww. fakturach należy ująć w rejestrach sprzedaży VAT, zgodnie z ww. przepisem art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą m.in. dane niezbędne do określenia przedmiotu i odstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku, podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej (...).

Posiadanie statusu czynnego podatnika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług powoduje, obowiązek składania w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowych za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133 (art. 99 ust. 1 cyt. ustawy).

Według generalnej zasady zawartej w treści art. 99 ust. 12 ustawy o VAT zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego określi je w innej wysokości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na podstawie decyzji Urzędu Skarbowego z dnia 6 października 2008 r. ustalono, iż kwoty wystawionych przez Wnioskodawcę rachunków stanowią wartość sprzedaży brutto i wyliczono zaległy podatek VAT w łącznej kwocie 7.047,40 zł. Wartość podatku wraz z należnymi odsetkami zostały niezwłocznie uregulowane, zgodnie z wytycznymi Urzędu Skarbowego za wszystkie miesiące, począwszy od grudnia 2006 r. Wnioskodawca złożył zerowe deklaracje VAT-7 za wyjątkiem miesięcy, w których uzyskał przychód. Za te miesiące Wnioskodawca nie złożył deklaracji VAT-7, gdyż kwestia ta została uregulowana decyzją pokontrolną Urzędu Skarbowego.

W tej sytuacji Wnioskodawca nie ma obowiązku złożenia w Urzędzie Skarbowym deklaracji podatkowych VAT-7 w celu wykazania podatku należnego z przedmiotowych faktur VAT, gdyż Urząd Skarbowy w ww. decyzjach pokontrolnych za grudzień 2006 r., kwiecień 2007 r., październik 2007 r. i grudzień 2007 r. określił prawidłową wartość sprzedaży brutto za te miesiące i wyliczył zaległy podatek VAT w łącznej kwocie 7.047,40 zł.

Ponadto we wniosku Wnioskodawca wskazał, że wartość podatku wraz z należnymi odsetkami zostały niezwłocznie uregulowane.

W związku z powyższym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Odnośnie wskazanej we wniosku interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 czerwca 2008 r. znak: ILPP/443-303/08-3/AI należy wyjaśnić, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny (lub zdarzenie przyszłe) przedstawiony przez podatnika. Interpretacje te nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.