IPPP1/443-213/08-4/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2008 r. (data wpływu do BKIP w Toruniu 22 stycznia 2008 r.), uzupełnionego w dniu 3 marca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2008 r. wpłynął do BKIP w Toruniu ww. wniosek (uzupełniony w dniu 3 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie ugody zawartej w trakcie postępowania spadkowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy sygn. akt xx/92 Wnioskodawczyni nabyła na wyłączną własność nieruchomość w postaci działek o numerze ewidencyjnym 1943/3 o pow. 1,0223 ha, 1943/2 o pow. 0,0480 ha, 3065/2 o pow. 0,0433 ha. Działki te położone są w A. Zgodnie z uchwalonym przez Radę Miasta A planem zagospodarowania przestrzennego nieruchomość ta przeznaczona jest pod zabudowę jednorodzinną.

Plan przewiduje możliwość podziału przedmiotowej nieruchomości na 10 działek budowlanych. W chwili obecnej rozważana jest możliwość sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w całości lub w części po uprzednim podziale nieruchomości na działki budowlane zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 3 marca 2008 r. Wnioskodawczyni poinformowała, że jest emerytką i na przedmiotowych gruntach położonych w A nie prowadzi działalności rolniczej ani żadnej innej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem wnioskodawcy:

Sprzedaż nieruchomości lub jej części stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Jednakże sam fakt, że podmiot wykonuje czynności wymienione w tym przepisie nie jest wystarczającą przesłanką do opodatkowania ich podatkiem VAT. Podmiot dokonujący czynności określonej w art. 5 ww. ustawy musi działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ustawy o VAT. W przedmiotowej sprawie sprzedaż nieruchomości lub jej części nie następuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość ta stanowi majątek osobisty. Przyszła planowa czynność sprzedaży ma charakter sprzedaży własności, która została nabyta wiele lat temu. Nabywając własność nieruchomości nie miała ona zamiaru nią handlować. Sprzedając działki nie będzie działać jak przedsiębiorca, ale jako właściciel spieniężający swój majątek, dokonujący zamiany nieruchomości na inne dobra. Możliwy podział nieruchomości nie świadczy o wykonywaniu czynności w sposób częstotliwy, ale chęci jak najlepszego spieniężenia posiadanego majątku osobistego. Powyższe twierdzenia są zgodne z orzecznictwem sądów administracyjnych. Zgodnie z orzeczeniem NSA z 29 października 2007 r. (I FPS 3/07) sprzedaż nieruchomości podzielonej na kilka odrębnych działek budowlanych, należącej do majątku osobistego nie jest profesjonalną działalnością gospodarczą, nie trzeba płacić od tego VAT. W wyroku z 18 stycznia 2006 r. WSA w Warszawie (III SA/Wa 3885/06) stwierdził, że aby ustalić status sprzedawcy, trzeba określić intencje i zamiary, z jakim nabył on grunt. Z wyroku WSA we Wrocławiu z 20 października 2006 r. (I SA/Wr 830/06) wynika, że kluczowym elementem jest ustalenie, jakie zamiary miała osoba kupująca grunt. Ponieważ sprzedaż majątku prywatnego nabytego w celu wykorzystywania na własne potrzeby nie podlega VAT, nie ma znaczenia, czy działkę sprzedano kilku czy kilkunastu nabywcom. W wyroku z 24 kwietnia 2007 r. NSA (I FSK 603/06) podkreślił, że można opodatkować sprzedaż kilku działek tylko wtedy, gdy zamiar sprzedaży pojawił się w momencie nabycia, nie zaś w momencie podziału geodezyjnego. Reasumując, w każdym przypadku indywidualnie muszą więc być badane zarówno podmiotowe jak i przedmiotowe przesłani wystąpienia obowiązku podatkowego. W tej konkretnej sytuacji zostały spełnione przesłanki przedmiotowe, ale nie zostały spełnione podmiotowe, wobec czego czynność sprzedaży nieruchomości nie podlega VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w tym przepisie rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 cyt. wyżej ustawy).

Dodatkowo w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jednak nie w każdym przypadku zaistnienia zdarzenia sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej wystąpi obciążenie tej transakcji podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dostawa towarów podlegała opodatkowaniu musi zostać dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, iż obowiązek podatkowy spoczywa na podatniku, którymi zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Co do zasady, przez działalność gospodarczą, o której mowa wyżej rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ww. ustawy).

Pojęcie podatnika uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej; wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli została ona wykonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie działalności gospodarczej należy rozumieć całościowo. Podatnikiem podatku VAT są podmioty, które zajmują się działalnością w sposób profesjonalny, mają zamiar stałego prowadzenia działalności. Działają w sposób powtarzalny, wielokrotny czyli częstotliwy. Są to także podmioty, które dokonują czynności handlu, produkcji, świadczenia usługi także wtedy, gdy czynność taka jest dokonywana przez nie jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usługi, tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności. Przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności.

Osoba fizyczna dokonująca jednorazowych lub okazjonalnych transakcji oraz nieprowadząca regularnej, zorganizowanej czy też zarejestrowanej działalności gospodarczej nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem powtarzania (kontynuowania) i nie zamierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ad. 1.

Ze stanu faktycznego wynika, że działki o numerze ewidencyjnym 1943/3 o pow. 1,0223 ha, 1943/2 o pow. 0,0480 ha, 3065/2 o pow. 0,0433 ha będące przedmiotem sprzedaży Wnioskodawczyni nabyła wiele lat temu na podstawie ugody zawartej w trakcie postępowania spadkowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy sygn. akt xx/92. We wniosku nie wskazano, iż jest ona podatnikiem podatku od towarów i usług. Nieruchomości stanowią składnik majątku osobistego, nie zostały one nabyte w celu odsprzedaży. Na przedmiotowych gruntach nie jest prowadzona działalność rolnicza, ani żadna inna działalność. Uwzględniając powyższe, jednorazowa sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy i w konsekwencji nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2.

Jak napisano powyżej, o częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności, ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność danej czynności. Zatem podział nieruchomości na kilka działek i ich systematyczna sprzedaż, jako czynność wykonana incydentalnie, nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni dokonując przedmiotowej transakcji będzie jedynie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.