IPPP1/443-202/14-3/PR

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-202/14-3/PR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 13 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zastosowania zwolnienia dla usług wynajmu lokalu na cele mieszkaniowe oraz korekty uprzednio odprowadzonego podatku VAT z tytułu tej transakcji - jest prawidłowe,

* zastosowania zwolnienia dla usług wynajmu lokalu na cele mieszkaniowo-usługowe oraz korekty uprzednio odprowadzonego podatku VAT z tytułu tej transakcji - jest nieprawidłowe,

* konieczności dopełnienia wymogów formalnych uprawniających do zastosowania zwolnienia od podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2014 r. do Izby Skarbowej w Warszawie wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług wynajmu lokalu na cele mieszkaniowe oraz mieszkaniowo-usługowe, korekty uprzednio odprowadzonego podatku VAT z tytułu tych transakcji oraz konieczności dopełnienia wymogów formalnych uprawniających do zastosowania zwolnienia od podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik jest właścicielem lokalu mieszkalnego w W. W przyszłości planuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynająć lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe lub mieszkaniowo-usługowe. Wynajem byłby kierowany wyłącznie do osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (wg kolejności z wniosku):

1. Czy podatnika wynajmującego lokal mieszkalny osobom fizycznym na cele mieszkalne lub mieszkalno-usługowe obejmuje zwolnienie od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług

3. Czy gdyby podatnik prowadzący działalność gospodarczą, w ramach której wynajmuje osobom fizycznym lokal mieszkalny na cele mieszkalne lub mieszkalno usługowe uprzednio dokonywał płatności podatku VAT od umowy najmu, czy wówczas podatnikowi przysługiwałoby prawo zwrotu opłaconego podatku od towarów i usług i w jakim zakresie.

4. Czy zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług następuje z mocy prawa czy wymaga podjęcia przez podatnika określonych czynności prawnych, złożenia wniosku o zwolnienie, złożenia zgłoszenia do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego o prowadzonym najmie lokalu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w przepisie art. 19 ust. 13 pkt 4 wskazuje, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez podatnika całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju m.in. usług najmu.

Jednakże w tym samym akcie prawnym, ustawodawca uregulował kwestię zwolnienia podatnika od obowiązku zapłaty podatku, o którym mowa powyżej. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z przytoczoną regulacją zwolnione są od podatku usługi w zakresie wynajmowania lokali mieszkalnych lub ich części, na własny rachunek, jeśli wynajem jest świadczony wyłącznie na cele mieszkaniowe. Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z dyrektywą VAT z 2006 r. od podatku zwolnione są usługi wynajmu i dzierżawy nieruchomości z wyłączeniem zapewnienia zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub pokrewnym (w tym o charakterze wakacyjnym lub kempingowym), wynajmu pomieszczeń (garaży) i miejsc parkingowych, wynajmu trwale zainstalowanych maszyn i urządzeń, wynajmu sejfów.

Zdanie drugie art. 135 ust. 2 dyrektywy VAT z 2006 r. stanowi jednak, że państwa członkowskie mogą wprowadzić dalsze ograniczenia tego zwolnienia. Stąd też możliwe było wprowadzenie w polskiej ustawie ograniczeń zwolnienia wyłącznie do wynajmu o charakterze mieszkaniowym.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie najmu lokali mieszkalnych. Zarówno z definicji legalnej pojęcia "działalności gospodarczej", jak i z utrwalonych oglądów doktryny wynika, iż fundamentalnymi cechami prowadzenia działalności gospodarczej jest jej zarobkowość, ciągłość, zorganizowanie, jak i wykonywanie jej na własny rachunek, tj. na rzecz, ryzyko i w imieniu przedsiębiorcy.

A zatem skoro najem lokalu jest prowadzony na własny rachunek przedsiębiorcy, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub mieszkalno-usługowe osób fizycznych, to najemca może skorzystać ze zwolnienia od podatku w zakresie najmu lokalu zgodnie z ww. przepisami prawa.

Ad. 3.

Z uwagi na powyższe, w przypadku w jakim podatnik opłaciłby podatek VAT od dochodu z wynajmu lokalu mieszkalnego osobie fizycznej na cele mieszkalne lub mieszkalno - usługowe, miałby prawo zwrotu tak wniesionego podatku.

Ad. 4.

Należy również zauważyć, iż zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy jest zwolnieniem z mocy prawa, nie wymaga od podatnika podjęcia żadnych innych kroków celem jego uzyskania. Podatnik nie jest obowiązany do zgłoszenia faktu wynajmu lokalu mieszkalnego, ani złożenia wniosku o zwolnienie od podatku od towarów i usług w zakresie wynajmu lokalu mieszkalnego na rzecz osób fizycznych, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie:

* zastosowania zwolnienia dla usług wynajmu lokalu na cele mieszkaniowe oraz korekty uprzednio odprowadzonego podatku VAT z tytułu tej transakcji - jest prawidłowe,

* zastosowania zwolnienia dla usług wynajmu lokalu na cele mieszkaniowo-usługowe oraz korekty uprzednio odprowadzonego podatku VAT z tytułu tej transakcji - jest nieprawidłowe,

* konieczności dopełnienia wymogów formalnych uprawniających do zastosowania zwolnienia od podatku VAT - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przepisie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) wskazano, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (§ 2 ww. artykułu).

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W konsekwencji, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

W oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1.

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2.

wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

3.

zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4.

wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 29a ust. 11 ustawy, do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości opakowania, jeżeli podatnik dokonał dostawy towaru w opakowaniu zwrotnym, pobierając kaucję za to opakowanie lub określając taką kaucję w umowie dotyczącej dostawy towaru.

Na mocy art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie z art. 29a ust. 14 ustawy, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1.

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1;

2.

udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;

3.

dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań;

4.

dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4;

5.

podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Przepis art. 106j ust. 2 stanowi, że faktura korygująca powinna zawierać:

1.

wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" albo wyraz "KOREKTA";

2.

numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

3.

dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a.

określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,

b.

nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4.

przyczynę korekty;

5.

jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6.

w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na mocy zaś art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści powołanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział w określonych sytuacjach możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku bądź zwolnienia od tego podatku.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Przy czym, w myśl art. 43 ust. 20, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (tekst jedn.: usług związanych z zakwaterowaniem sklasyfikowanych, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), w dziale 55 - Usługi związane z zakwaterowaniem).

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis ten nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, ani od podmiotu nabywającego tę usługę.

Zwolnieniu od podatku podlega zatem świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym - co istotne - wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

1.

świadczenie usługi na własny rachunek,

2.

charakter mieszkalny nieruchomości,

3.

mieszkaniowy cel najmu.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku VAT. Z kolei, brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki podstawowej 23%, ponieważ najem, jako usługa wypełnia określoną w art. 8 ustawy o VAT definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielem lokalu mieszkalnego i w przyszłości planuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynająć lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe lub mieszkaniowo-usługowe. Wynajem byłby kierowany wyłącznie do osób fizycznych. W odniesieniu do powyższego opisu, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku oraz ewentualnej korekty podatku wcześniej wykazanego z tytułu świadczonych usług oraz wymogów formalnych stawianych temu zwolnieniu.

Ocena przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego musi uwzględniać zasadę wykładni zwolnień, stanowiących w istocie odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT. Tym samym wszelkie zwolnienia należy interpretować możliwie ściśle i wąsko tak, aby nie doprowadzić do rozszerzenia zwolnień. Należy zatem zbadać kwestię spełnienia przez Spółkę przesłanek określonych w ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 warunkujących zastosowanie zwolnienia od podatku do świadczonej usługi wynajmu.

Wskazana usługa wynajmu będzie spełniać przesłankę dotyczącą charakteru wynajętego lokalu, ponieważ jest to lokal mieszkalny. Należy jednak zwrócić uwagę na cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez jego najemcę. Tym samym zasadniczą kwestią dla opodatkowania bądź zwolnienia od podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi, tj. najemcę. W przypadku, kiedy najemca jest osobą fizyczną, osobą prawną, bądź jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, prowadzącą działalność gospodarczą, wykorzystującą mieszkalny lokal w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, cel zawsze będzie finansowy (gospodarczy).

W niniejszej sprawie, najemca - osoba fizyczna - będzie przeznaczać opisany lokal mieszkalny zarówno na cele mieszkaniowe, jak i na cele mieszkaniowo-usługowe.

Z analizy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT wynika, że zwolnienie od podatku dla usługi wynajmu dotyczy wynajmu lokali mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe. Także wyłącznie w przypadku, gdy najemca będzie wykorzystywał lokal tylko na cele mieszkaniowe - Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia od podatku VAT oraz w trybie art. 106j ust. 1 pkt 4 ustawy, odpowiednio do skorygowania faktur z wykazanym uprzednio podatkiem należnym.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej niż należnej (art. 73 § 1 pkt 1 ww. ustawy).

W sytuacji opisanej powyżej, gdy spełnione zostaną przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, wcześniej zapłacony podatek jest podatkiem nienależnie uregulowanym, w konsekwencji czego po stronie Wnioskodawcy powstanie nadpłata w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa.

Stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do sytuacji, gdy omawiany lokal mieszkalny będzie wynajmowany przez Wnioskodawczynię na rzecz osób fizycznych w celach mieszkaniowo-usługowych, stosując wąską wykładnię zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, przesłanka o wyłączności nie zostanie spełniona, ponieważ wskazany lokal nie będzie przeznaczony wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Jednocześnie, w odniesieniu pytania nr 3, nie będzie podstaw do obniżenia podstawy opodatkowania, ponieważ w tym przypadku usługa wynajmu na cele mieszkaniowo-usługowe nie będzie korzystała ze zwolnienia, i w efekcie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

W odpowiedzi na pytanie nr 4 postawione we wniosku należy stwierdzić, że treść normy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, określającej zastosowanie zwolnienia od podatku nie przewiduje konieczności dopełnienia wymogów formalnych, jak również nie uzależnia go od spełnienia czynności prawnych takich jak złożenie wniosku, czy zgłoszenia do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego. Jak już wskazano to wcześniej, istotny jet charakter mieszkania oraz cel wynajmu.

Stąd też stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

W zakresie pytania nr 2 postawionego we wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl