IPPP1/443-1933/08-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miasta w L, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2008 r. (data wpływu 16 października 2008 r.) uzupełnione pismem z dnia 1 grudnia 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.) nadesłane w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP1/443-1933/08-2/AW z dnia 20 listopada 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 16 października 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina L zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr. 261, poz. 2603 z poź. zm.) dokonała sprzedaży nieruchomości gruntowej, położonej w L przy ul. D, na rzecz osoby fizycznej z przeznaczeniem na poprawienie warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej, stanowiącej własność tejże osoby.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działka będąca przedmiotem sprzedaży jest przeznaczona pod strefę zieleni, wydzielonej w granicach terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Cena sprzedaży ustalona przez Gminę L zawierała 22% podatku VAT. Nabywca nieruchomości podpisał protokół uzgodnień oraz zawarł z Gminą L notarialną umowę sprzedaży. Po zawarciu tejże umowy nabywca nieruchomości wystąpił z wnioskiem o zwrot nadpłaconego podatku VAT, uzasadniając wniosek tym, że nabyta nieruchomość nie może być wykorzystana na cele budowlane. W związku z powyższym, podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że przedmiotowa działka zgodnie z zapisami w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego znajduje się w całości w strefie zieleni bez prawa jakiejkolwiek zabudowy za wyjątkiem obiektów małej architektury: piaskownice, huśtawki, drabinki, wodotryski, architektura ogrodowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podlega zwolnieniu od podatku VAT dostawa terenów niezabudowanych przeznaczonych na poprawienie warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej przeznaczonej pod zabudowę.

Zdaniem Wnioskodawcy

Gmina L naliczyła 22% podatku VAT uznając, że przedmiotem sprzedaży jest grunt niezabudowany z przeznaczeniem na polepszenie warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej, wykorzystywanej jako działka budowlana, z którą będzie stanowił jedną nieruchomość, funkcjonującą w obrocie cywilnoprawnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, które stanowią tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże Ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu, a w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania terenu - zapisy w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania terenu przestrzennego gminy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej osobie fizycznej, z przeznaczeniem na poprawienie warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej, stanowiącej własność tejże osoby. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przedmiotowa nieruchomość przeznaczona jest pod strefę zieleni, wydzielonej w granicach terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej bez prawa jakiejkolwiek zabudowy za wyjątkiem obiektów małej architektury.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 t.j. z późn. zm.) przez obiekt budowlany należy rozumieć:

Natomiast przez obiekt małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

Zgodnie z treścią przepisu art. 43. ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Przedmiotowy grunt jest przeznaczony pod strefę zieleni wydzielonej w granicach zabudowy mieszkaniowej, jednak mogą być na nim wznoszone obiekty małej architektury, które zgodnie z przepisami ustawy prawo budowlane stanowią obiekty budowlane. Zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży nie spełnia warunku wynikającego z powyższego przepisu ustawy.

Biorąc pod uwagę analizę powyższych przepisów oraz stan faktyczny należy stwierdzić, że sprzedaż przez Gminę L niezabudowanego gruntu, przeznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod strefę zieleni wydzielonej w granicach terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej w celu poprawy warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej bez prawa jakiejkolwiek zabudowy za wyjątkiem obiektów małej architektury, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, a co za tym idzie będzie opodatkowany podatkiem VAT na zasadach ogólnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. MC Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul.1 Maja 10, 09-402 Płock.