IPPP1/443-190/14-2/MPe

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 marca 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-190/14-2/MPe

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu 16 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielenia przez Spółkę osobie fizycznej pożyczki pieniężnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielenia przez Spółkę osobie fizycznej pożyczki pieniężnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorstwo jako spółka z o.o. nie prowadząca działalności gospodarczej z zakresu świadczenia usług finansowych, w oparciu o zawartą umowę pożyczki pieniężnej udzieliło jednorazowo w październiku 2013 r. osobie fizycznej (nie prowadzącej działalności gospodarczej) oprocentowanej pożyczki pieniężnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja udzielenia przez Spółkę pożyczki pieniężnej jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ustawy korzysta jednocześnie ze zwolnienia od podatku VAT, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że czynność udzielenia przez Spółkę po dniu 1 kwietnia 2013 r. pożyczki osobie fizycznej spełnia definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy. Można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym jest pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę. Odsetki uzyskane z tytułu udzielenia pożyczki stanowią zaś wynagrodzenie Spółki za świadczenie usługi w postaci udostępnienia kapitału na rzecz osoby fizycznej.

Fakt, iż czynność o takim charakterze nie jest podstawowym przedmiotem działalności Spółki, nie przesądza, iż udzielona pożyczka nie jest prawnie skuteczna.

Należy podkreślić, iż dokonana z dniem 1 kwietnia 2013 r. zmiana definicji działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) pozostaje bez wpływu na możliwość uznania Spółki za podatnika VAT, w zakresie udzielania pożyczek, a tym samym całej transakcji jako podlegającej opodatkowaniu VAT.

Niemniej jednak przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienia od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przedstawione zdarzenie należy, według Spółki stwierdzić, iż transakcja udzielenia przez Spółkę pożyczki stanowi, zgodnie ze stanem obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarowi usług, zgodnie z art. 5 ustawy, przy czym korzysta ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy.

Wskazać należy również, że w przypadku świadczenia usług polegającym na udzieleniu pożyczek, obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest kwota odsetek, która stanowi wynagrodzenie pożyczkodawcy.

Przedstawione powyżej stanowisko oparto między innymi również o interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 kwietnia 2013 r. nr ITPP1/443-39/13/TS, zamieszczonej na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności zdefiniowany został odpowiednio w art. 7 i art. 8 ww. ustawy. I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oba ww. warunki winny być spełnione łącznie. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega jednak opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013 r. ust. 2 powołanego powyżej art. 15 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów i usług lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, który nie prowadzi działalności gospodarczej z zakresu świadczenia usług finansowych, w oparciu o zawartą umowę pożyczki pieniężnej udzielił jednorazowo w październiku 2013 r. osobie fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej oprocentowanej pożyczki pieniężnej.

Na tle zaprezentowanej sprawy, wątpliwości Spółki sprowadzają się do kwestii czy transakcja udzielenia przez Spółkę pożyczki pieniężnej jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług korzysta jednocześnie ze zwolnienia od podatku VAT, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Istota umowy pożyczki zawarta została w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), stosownie do § 1 wskazanego artykułu, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. bez znaczenia jest również czy świadczenie usług finansowych (udzielanie pożyczek) stanowi przedmiot działalności podatnika wymieniony we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, czy rejestru KRS.

Treść powołanych uregulowań wskazuje na to, że czynność udzielenia pożyczki spełnia definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy, gdyż można zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Powyższa definicja wskazuje, że w przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek obrotem, czyli kwotą należną z tytułu świadczenia przedmiotowych usług, są odsetki od udzielonej pożyczki (otrzymane, jak również niezapłacone, których termin zapłaty upłynął) oraz inne należności (np. prowizja). Natomiast kwota udzielonej pożyczki nie stanowi obrotu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Co do zasady stawka podatku VAT - na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie jednak do art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W analizowanej sytuacji udzielenie przez Spółkę w październiku 2013 r. pożyczki na rzecz osoby fizycznej stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Spółka występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi jednak na to, że powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielenia przez Spółkę osobie fizycznej pożyczki pieniężnej. Natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl