IPPP1-443-190/09-3/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 2 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów oznaczonych jako testery - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów oznaczonych jako testery.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1.

Nieodpłatne wydawanie testerów-kremów w słoiczkach, oznaczonych wyraźnie jako testery, powinno być traktowane jako dostawa w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a od takiego przekazania Z powinien naliczać Vat od podstawy opodatkowania jaką byłaby cena nabycia wydawanych towarów (bez podatku) (art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług). Wynika to z faktu, iż z treści przepisów art. 7 ust. 3 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że opodatkowaniu Vat podlega wszelkie przekazanie bez wynagrodzenia przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele wiążące się również z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku Vat, a przekazane towary nie mieszczą się w pojęciu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz nie mają statusu próbek.

Ad. 2.

Dezodorant, który nie występuje w mniejszym opakowaniu od zwykłego opakowania handlowego i wydawany jest zarówno jako próbka, jak i tester nie może zostać uznany za próbkę i jego wydanie podlegać będzie opodatkowaniu Vat, od podstawy opodatkowania jaką byłaby cena nabycia (bez podatku) wydawanych dezodorantów (art. 7 ust. 2 w związku z art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast art. 7 ust. 2 ww. cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 3 powołanej ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Stosownie do przepisu art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega zatem przekazanie towarów, których cena nabycia (bez podatku) lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazywanego towaru nie przekracza 10 zł. Nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których łączna wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

W myśl art. 7 ust. 7 ustawy przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Ustawodawca nie wprowadził żadnego limitu ilościowego, czy wartościowego dla towaru traktowanego jako próbka, wskazując jedynie, że ich ilość i wartość nie może wskazywać na handlowy charakter ich przekazania. Zatem określenie "niewielka ilość towaru" może budzić wątpliwości. Jednakże z treści przywołanego przepisu art. 7 ust. 7 wynika, iż próbką jest towar gotowy, spełniający cechy wskazane w przepisie i przekazany w celu przetestowania (sprawdzenia właściwości danego towaru). Za próbkę można uznać najmniejszą ilość towaru, która zachowała skład i wszelkie właściwości towaru.

O uznaniu za próbkę, obok innych przesłanek, decyduje w myśl art. 7 ust. 7 ww. ustawy brak charakteru handlowego przekazania, oceniany ze względu na ilość lub wartość przekazywanych przez podatnika próbek. Kryteria te odnieść przy tym należy do próbek towarów przekazywanych przez podatnika danemu - jednemu - odbiorcy w danym okresie.

Nieodpłatne przekazanie próbek w celach promocyjno - reklamowych, umożliwiających klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania towarów oferowanych przez podatnika, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku, stanowi przekazanie próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług i nie podlega opodatkowaniu stosownie do art. 7 ust. 3 tej ustawy.

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Spółka, w ramach akcji reklamowych i promocyjnych przekazuje nieodpłatnie towary - kosmetyki, których sprzedażą się zajmuje.

Spółka przekazuje m.in.:

* słoiczki kremu, oznaczone jako tester, nieprzeznaczony do sprzedaży,

* dezodoranty - w normalnych opakowaniach, oznaczonych jako testery, nieprzeznaczone do sprzedaży.

Ze stanu faktycznego wniosku wynika, że zarówno próbki jak i niektóre testery spełniają definicję "próbek" w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT. Testery wydawane są tylko przedstawicielom handlowym, natomiast w przypadku dezodorantów - testery takie mogą również pełnić rolę próbek wydawanych klientom.

Biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż przekazanie testerów kremów w słoiczkach oraz dezodorantów, przez przedstawicieli handlowych, mające na celu rozdysponowanie (przekazanie) ich wśród klientów indywidualnych, wypełniające definicję i uznawane przez Spółkę za "próbki" w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy, nie jest traktowane jak dostawa towarów, w myśl przepisu art. 7 ust. 2 ustawy i nie rodzi konieczności opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W przypadku natomiast, gdy testery kremów i dezodorantów, o których mowa we wniosku, wydawane wyłącznie przedstawicielom handlowym, zostaną przez nich wykorzystane w celu zużycia w czasie bezpośrednich prezentacji (poprzez ich zademonstrowanie, przedstawienie zapachu i innych walorów, zachęcenie do zakupu) nie możemy mówić o dostawie towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. W takim bowiem przypadku dochodzi do zużycia testeru w celach promocyjnych, a nie do przeniesienia prawa do rozporządzania tym towarem (testerem) jak właściciel na inny podmiot (przedstawiciela, czy też klienta).

A zatem zużycie testerów podczas prezentacji prowadzonych przez przedstawicieli handlowych nie prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel, nie stanowi tym samym dostawy towarów myśl art. 7 ustawy, co powoduje, iż czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, słoiczki kremu, dezodoranty, oznaczone jako testery, spełniające kryteria do uznania ich za próbki w rozumieniu art. 7 ust. 7, powoduje, że ich przekazanie klientom bądź wydanie przedstawicielom handlowym w celu dalszego ich przekazania wśród klientów, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawy towarów w myśl art. 7 ustawy nie stanowi również zużycie kremów i dezodorantów oznaczonych jako testery przez przedstawicieli handlowych podczas bezpośrednich prezentacji, co powoduje, że czynność ta nie rodzi obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż wniosek w zakresie stanu faktycznego dotyczącego opodatkowania nieodpłatnego przekazania kosmetyków oraz próbek w postaci kremu w papierowych opakowaniach został rozstrzygnięty odrębnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.