IPPP1-443-1898/08-4/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2008 r. (data wpływu 8 października 2008 r.) uzupełnionym na wezwanie tut. organu z dnia 19 grudnia 2008 r. (skutecznie doręczone w dniu 22 grudnia 2008 r.) pismem z dnia 28 grudnia 2008 r. (data wpływu 31 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek rekreacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek rekreacyjnych. Wniosek uzupełniony został w dniu 31 grudnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada ziemię rolną od 2002 r., która otrzymał - umową darowizny - od siostry. Wnioskodawca cały czas uprawia ziemię rolniczo w celu utrzymania. W 2007 r. Gmina - na terenie gdzie Wnioskodawca posiada ziemię - podjęła uchwałę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Część ziemi, a zwłaszcza teren, gdzie Wnioskodawca wydzielił 6 działek i 2 z nich sprzedał jest przeznaczony pod zabudowę rekreacyjną.

W 2008 r. Wnioskodawca sprzedał dwie działki: jedną o powierzchni... ha, a drugą o powierzchni... ha. Wnioskodawca sprzedał działki z uwagi na pogarszające się warunki zdrowia i stan życia. Nie jest on w stanie całej posiadanej ziemi uprawiać. Nie jest to opłacalne. Wnioskodawca zdecydował się część majątku osobistego sprzedać, aby zabezpieczyć swój byt. Jeśli stan zdrowia Wnioskodawcy i poziom życia będzie się pogarszał, to dokona on sprzedaży pozostałych działek.

Wnioskodawca nadmienia, że wcześniej nie dokonywał przekształceń i sprzedaży ziemi.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 grudnia 2008 r. (data wpływu 31 grudnia 2008 r.) Wnioskodawca wyjaśnia, iż na wymienionym gruncie nie prowadził działalności jako rolnik ryczałtowy rozumiany zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz, że grunt ten nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku Wnioskodawcy, od sprzedaży działek rekreacyjnych przekształconych z gruntów rolnych istnieje obowiązek uiszczania podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działek rekreacyjnych, o których mowa we wniosku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nastąpiła sprzedaż kilku działek, ale nie służyło to prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Działki nie były nabyte w celu ich dalszej sprzedaży, tylko pochodziły z majątku osobistego Wnioskodawcy. Grunt nie był nabyty w celu jego zbycia - czynność ta nie może być uznana za działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca sprzedaje swój majątek jako osoba fizyczna, nie występuje w roli przedsiębiorcy, nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca dla przykładu powołuje wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. (I FPS 3/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca posiada ziemię rolną od 2002 r., którą otrzymał, umową darowizny, od siostry. Wnioskodawca cały czas uprawia ziemię rolniczo w celu utrzymania. W 2007 r. Gmina - na terenie gdzie posiada ziemię - podjęła uchwałę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Część ziemi, w tym teren, gdzie Wnioskodawca wydzielił 6 działek i 2 z nich sprzedał jest przeznaczony pod zabudowę rekreacyjną.

W 2008 r. Wnioskodawca z uwagi na pogarszające się warunki zdrowia i poziom życia sprzedał dwie działki: jedną o powierzchni... ha, a drugą o powierzchni... ha. Wnioskodawca nie jest w stanie całej posiadanej ziemi uprawiać, nie jest to również opłacalne. Wnioskodawca zdecydował się część majątku osobistego sprzedać, aby zabezpieczyć swój byt. Jeśli stan zdrowia Wnioskodawcy i poziom życia będzie się pogarszał, to dokona on sprzedaży pozostałych działek.

Wnioskodawca nadmienia, że wcześniej nie dokonywał przekształceń i sprzedaży ziemi, na wymienionym gruncie nie prowadził działalności jako rolnik ryczałtowy rozumiany zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz grunt ten nie był też przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy, oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, że aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą ustawą o podatku od towarów i usług grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. W przedmiotowej sprawie jednak Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ww. ustawy.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca działał w charakterze handlowca - ziemię otrzymał w formie darowizny od siostry i uprawiał rolniczo w celu zapewnienia utrzymania. Działki te, stanowiące składnik majątku osobistego Strony nie były wykorzystywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. To z uwagi na okoliczności, niezależne od Wnioskodawcy, jak pogarszający się stan zdrowia, powodujący, iż nie jest on w stanie całej posiadanej ziemi uprawiać oraz niska opłacalność przekładająca się na obniżenie poziomu życia, Wnioskodawca został zmuszony do zbycia części posiadanej nieruchomości. Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, ponieważ przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, należy uznać, że jej sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.