IPPP1/443-1849/08-2/SM - Określenie terminu otrzymania faktury w działalności przedstawicieli farmaceutycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 września 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

SXXX XXX Polska Sp. z o.o. (zwana dalej "Spółką") prowadzi działalność w zakresie reklamy produktów leczniczych sprzedawanych przez grupę SXXX na terenie Polski. Usługi Spółki polegają na podejmowaniu różnorodnych czynności przewidzianych w szczególności przepisami ustawy Prawo farmaceutyczne i skierowanych do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób odpowiedzialnych za zaopatrzenie w produkty lecznicze. Czynności te w znacznej części wykonywane są przez zatrudnionych przez Spółkę przedstawicieli medycznych/handlowych, którzy działają na terenie całej Polski zajmując się m.in. organizacją spotkań promocyjnych dla lekarzy i osób zajmujących się dystrybucją leków, przekazywaniem broszur gadżetów reklamowych, itp. Przedstawiciele ci dokonują także zakupu, niezbędnych do świadczenia usług przez Spółkę, towarów i usług od podmiotów trzecich przyjmując faktury VAT dokumentujące te zakupy. W związku z tym, że przedstawiciele medyczni/handlowi działają na terenie całej Polski, również w różnych miejscach kraju dokonują zakupów towarów i usług, przyjmując faktury VAT zakupowe. Faktury te następnie zgodnie z procedurą obowiązującą w Spółce przekazywane są do siedziby Spółki w WXXX, gdzie mieści się także dział finansowo-księgowy Spółki odpowiedzialny m.in. za rozliczenia w zakresie podatku VAT. W związku z tym, że przekazywanie faktur zajmuje pewien czas, Spółka wprowadziła zasadę, zgodnie z którą dopiero w momencie wpływu do siedziby Spółki w WXXX jest na fakturach przystawiana pieczęć z bieżącą datą jako datą otrzymania faktury. Dopiero bowiem wówczas istnieje możliwość ujęcia tych faktur w ewidencji księgowej i podatkowej Spółki. Spółka zamierza przyjętą procedurę stosować także w przyszłości (zdarzenie przyszłe).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowe jest odliczenie podatku VAT naliczonego określonego w fakturze dokumentującej nabycie towarów lub usług w miesiącu otrzymania faktury rozumianego jako wpływ faktury do siedziby Spółki lub w miesiącu następnym po tym zdarzeniu.

Ustawa o VAT, wiążąc w art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 powstanie prawa do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony z otrzymaniem faktury VAT, nie zawiera definicji pojęcia "otrzymanie". Należy w związku z tym posłużyć się definicją słownikową tego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego "otrzymanie" oznacza "dostanie czegoś", "bycie odbiorcą czegoś". Zdaniem Spółki, sam fakt odbioru faktury przez przedstawiciela handlowego/medycznego nie tworzy stanu "otrzymania faktury przez podatnika".

Spółka jest zdania, że określenie "otrzymanie faktury" zostało użyte w art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT w kontekście możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego, co uzasadnia uznanie, że o otrzymaniu faktury można mówić w rozumieniu tego przepisu, jeśli faktura ta dotrze do Spółki tak, aby możliwe było podjęcie decyzji o odliczeniu podatku i dokonanie tego odliczenia. Decyzje takie podejmowane są przez upoważnionych pracowników działu finansowo-księgowego mieszczącego się w siedzibie Spółki, a nie przez przedstawiciela medycznego/handlowego odbierającego fakturę. W analizowanym przepisie chodzi zatem o faktyczne otrzymanie faktury VAT przez podatnika tak, aby z chwilą określoną jako otrzymanie faktury podatnik mógł rzeczywiście skorzystać z przyznanego mu tym przepisem prawa do odliczenia podatku VAT z otrzymanej faktury. Tego warunku nie spełnia odbiór faktury przez przedstawiciela handlowego/medycznego Spółki, który w momencie odbioru faktury znajduje się poza siedzibą Spółki, niejednokrotnie w odległej części kraju. Dopiero fizyczny wpływ faktury do siedziby Spółki pozwala na skorzystanie z prawa do odliczenia podatku VAT. Spółka uważa, że pracownik - przedstawiciel medyczny/handlowy pełni tutaj jedynie rolę pośrednika, zapewniającego dostarczenie dokumentu do siedziby Spółki, zastępując swoim działaniem przesłanie faktury pocztą czy też kurierem na adres siedziby Spółki. Takie znaczenie działania pracownika - przedstawiciela medycznego/handlowego wynika również z tego, iż zasadniczo pracownicy uprawnieni są do dokonywania czynności prawnych i faktycznych w imieniu swojego pracodawcy tylko o tyle, o ile wynika to z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, umowy pomiędzy pracownikiem a pracodawcą lub z udzielonego upoważnienia (pełnomocnictwa). Wobec tego, że w wewnętrznych procedurach Spółki za datę otrzymania faktury zostanie wyłącznie przyjęta data jej wpływu do siedziby Spółki, należy uznać, że w zakresie odbioru faktur VAT Spółka wyłączy działanie przedstawicieli handlowych/medycznych w jej imieniu. W związku z tym doniosłość prawną dla ustalenia okresu, w rozliczeniu za który Spółce będzie przysługiwało odliczenie podatku VAT z faktury, będzie posiadała data wpływu tej faktury do siedziby Spółki, a nie data odbioru faktury przez przedstawiciela medycznego/handlowego.

Podsumowując, Spółka jest zdania, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie postępowała prawidłowo, tj. zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 ustawy o VAT, odliczając podatek VAT określony w fakturze dokumentującej nabycie towarów lub usług w rozliczeniu za miesiąc, w którym faktura ta wpłynie do siedziby Spółki (a nie za miesiąc, w którym zostanie odebrana przez przedstawiciela medycznego/handlowego) bądź za miesiąc następny (a nie za miesiąc następny po odbiorze faktury przez przedstawiciela handlowego/medycznego).

Niezależnie od wykładni art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT w zakresie pojęcia otrzymania faktury przez podatnika przedstawionej w pkt 1 powyżej Spółka stoi na stanowisku, że dopuszczalne jest odliczenie podatku VAT w deklaracjach za późniejsze okresy rozliczeniowe, niż miesiąc otrzymania faktury lub miesiąc następny. W ocenie Spółki z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT wynika jedynie moment początkowy powstania prawa do odliczenia podatku VAT z otrzymanej faktury lub dokumentu celnego. Przepis ten natomiast nie wskazuje momentu końcowego, do którego prawo to podatnik może zrealizować. Za wyznaczający taki moment nie może być uznany także art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, gdyż wynika z niego jedynie uprawnienie do dokonania odliczenia podatku VAT w deklaracji za kolejny okres rozliczeniowy. Przepis ten nie zawiera żadnych sformułowań, które uzasadniałyby twierdzenie, że rozliczenie za miesiąc następny po otrzymaniu faktury jest ostatnim rozliczeniem, w którym możliwe jest dokonanie odliczenia podatku. Skoro zatem prawo do odliczenia podatku VAT raz powstało w okresie wskazanym w art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, to wobec braku przepisu limitującego okres korzystania z tego prawa, trwa ono nadal aż do jego wygaśnięcia przez realizację lub przedawnienie. Stanowisko takie uzasadnione jest także wykładnią historyczną. Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy o VAT zakaz odliczania podatku VAT w rozliczeniach za okresy późniejsze niż miesiąc otrzymania faktury lub następny znajdował uzasadnienie w brzmieniu art. 19 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT z 1993 r. Jak wynikało z tego przepisu "obniżenie (...) następuje nie wcześniej niż w rozliczeniu za miesiąc, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, i nie później niż w rozliczeniu za miesiąc następny (...)". Brzmienie przepisu wyraźnie zatem wyznaczało moment początkowy jak i końcowy odliczenia. Obecnie obowiązujące przepisy ustawy o VAT wyznaczają wyłącznie moment powstania prawa do odliczenia podatku VAT, a co za tym idzie moment, w którym najwcześniej podatnik z takiego prawa może skorzystać. Nie zawierają natomiast ograniczenia w zakresie momentu końcowego. Gdyby tak było, posługiwałby się sformułowaniem typu "odliczenie może także nastąpić nie później niż", a takiego sformułowania brak w przepisach obecnej ustawy o VAT. W ocenie Spółki, również art. 86 ust. 13 ustawy o VAT nie wprowadza momentu końcowego, do którego możliwe jest odliczenie podatku VAT z otrzymanych faktur. Zgodnie z tym przepisem: "jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego". A zatem, przepis ten wprowadza możliwość odliczenia podatku VAT za pomocą korekty deklaracji VAT, lecz nie zawiera żadnego sformułowania, które ograniczałoby prawo do uwzględnienia podatku naliczonego w okresie późniejszym niż w deklaracji za okres otrzymania faktury lub za okres następny.

Przedstawiona powyżej wykładnia art. 86 ust. 10 pkt 1 w związku z ust. 11 i z ust. 13 ustawy o VAT akceptowana jest w literaturze przedmiotu (por. komentarz do ustawy o VAT: A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2007, wyd. II, komentarz do art. 86). Jest ona zgodna z regulacjami Dyrektywy VAT z 2006 r., gdzie w art. 167 określony został jedynie moment powstania prawa do odliczenia podatku VAT bez jakichkolwiek ograniczeń co do okresów, w których prawo raz powstałe podatnik może zrealizować. Przeciwna wykładnia analizowanych przepisów, zgodnie z którą nie byłoby dopuszczalne bieżące odliczenie podatku VAT, a podatnik mógłby wyłącznie skorygować deklarację za odpowiedni okres mogłaby prowadzić do naruszenia podstawowych zasad, na których opiera się wspólnotowy system podatku VAT, tj. zasady neutralności podatku VAT, a także zasady proporcjonalności. Należy bowiem zauważyć, że uwzględniając system rozliczania podatku VAT, dokonanie korekty w jednym miesiącu często skutkuje koniecznością skorygowania deklaracji za miesiące następne. Oznacza to nałożenie nieproporcjonalnie uciążliwych obowiązków administracyjnych na podatnika zamierzającego skorzystać z przysługującego mu prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego. Jak natomiast wskazano w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-25/07 z dnia 10 lipca 2008 r.: "państwa członkowskie muszą zgodnie z zasadą proporcjonalności stosować środki, które umożliwiając im efektywne osiąganie takiego celu (tj. celów realizowanych przez ustawodawstwo krajowe, tu: ochrona interesów budżetu państwa - wyjaśnienie Spółki), jednocześnie w jak najmniejszym stopniu zagrażają celom i zasadom wynikającym z odpowiednich przepisów wspólnotowych, takim jak zasada podstawowa prawa do odliczenia podatku VAT (zob. ww. wyrok w sprawie Molenheide i in., pkt 46 i 47, wyroki: z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C-409/04 Teleos i in., Zb. Orz. s. I 7797, pkt 52 i 53, oraz z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-271/06 Netto Supermarkt, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 19 i 20)." Z orzecznictwa ETS konsekwentnie wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem żaden wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Jak stwierdzono w uzasadnieniu orzeczenia w połączonych sprawach C-177/99 oraz C-181/99 (orzeczenie z dnia 19 września 2000 r., Ampafrance SA v. Directeur des services fiscaux de Maine-et-Loire oraz Sanofi Synthelabo v. Directeur des sevices fiscaux du Val-de-Marne), istnieje ugruntowana linia orzecznictwa Trybunału (ang. settled case-law), zgodnie z którą prawo do odliczenia podatku jest integralną częścią schematu (systemu) VAT i zasadniczo nie może być ograniczane.

W świetle powyższego Spółka jest zdania, iż prawidłowa jest wykładnia art. 86 ust. 10 pkt 1, w związku z ust. 11 i z ust. 13 ustawy o VAT, zgodnie z którą dopuszczalne jest odliczenie podatku VAT w rozliczeniach za okresy późniejsze niż miesiąc otrzymania faktury i miesiąc następny. Oznacza to w stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku, że przyjęcie za moment powstania prawa do odliczenia podatku VAT momentu odbioru faktury przez przedstawiciela medycznego/handlowego (a nie momentu wpływu faktury do siedziby Spółki) nie spowoduje ograniczenia Spółki co do rozliczenia, w którym odliczenie podatku powinno zostać dokonane. Spółka będzie uprawniona do odliczenia tego podatku w rozliczeniu za dowolny okres, po miesiącu powstania prawa do odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 86 ust. pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 - kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 (od 1 grudnia 2008 r. - pkt 2-5) oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 11 - jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

Od dnia 1 grudnia 2008 r. zgodnie powyższym przepisem, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Tak więc otrzymanie faktury przez podatnika oznacza zarówno powstanie prawa podatnika do odliczenia podatku, jak również wyznacza moment, począwszy, od którego możliwe jest zrealizowanie tego prawa przez podatnika. Podkreślić należy, że decydujące znaczenie - dla powstania prawa do odliczenia i terminu jego realizacji - ma data otrzymania faktury. Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia "otrzymania". W związku z tym, że przepisy nie określają sposobu rozumienia pojęcia "otrzymanie", w pierwszej kolejności sięgnąć należy do znaczenia słownikowego tego pojęcia. W myśl Słownika Języka Polskiego, jak słusznie zauważa Spółka, "otrzymanie" oznacza dostanie czegoś, bycie odbiorcą czegoś. Na podstawie definicji słownikowej nie można wyciągnąć jednoznacznych wniosków, że otrzymanie ma miejsce dopiero wówczas, gdy podatnik faktycznie wchodzi w fizyczne posiadanie czegoś, co otrzymuje (w tym przypadku faktury). Słownikowe rozumienie zwrotu "otrzymać" nie zakłada bowiem wzięcia w dzierżenie dokumentu faktury.

W związku z powyższym, kluczową kwestią jest określenie podmiotu upoważnionego do odbioru faktury (w szerszym kontekście) jak również momentu otrzymania faktury w kontekście osób ją odbierających. W niewielu bowiem przypadkach faktury są odbierane przez samych podatników (w przypadku podatników - osób fizycznych), czy też są odbierane przez osoby działające w charakterze organów danego podatnika. Przyjąć należy, że otrzymaniem faktury jest jej odebranie przez jakąkolwiek osobę, działającą w tym zakresie w imieniu i za wiedzą podatnika. I tak przykładowo, fakturą otrzymaną będzie faktura odebrana przez pracownika spółki - podatnika, czy też przez członka rodziny podatnika - osoby fizycznej. Zatem błędnym byłoby założenie, że otrzymanie faktur następuje dopiero wówczas, gdy faktury wpłyną do siedziby firmy (miejsca prowadzenia przez nią działalności), jeśli wcześniej zostały one odebrane przez upoważnioną do tego osobę lub jej przedstawiciela.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że faktury są odbierane przez zatrudnionych przez Spółkę przedstawicieli medycznych/handlowych, którzy dokonują zakupu niezbędnych do świadczenia usług przez Spółkę, towarów i usług od podmiotów trzecich. Przyjąć zatem należy, że mają oni umocowanie Spółki do wykonywania przedmiotowych czynności (tj. odbioru faktur), działają w jej imieniu (Spółka nie kwestionuje ich prawa w tym zakresie). Uwzględniając powyższe, momentem otrzymania przez Spółkę faktur będzie ich odbiór przez przedstawicieli medycznych/handlowych, a nie data ich wpływu do siedziby Spółki, gdzie mieści się m.in. dział finansowo-księgowy, zajmujący się rozliczeniem w zakresie podatku VAT.

Ad. 2.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 - kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 (od 1 grudnia 2008 r. - pkt 2-5) oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 11 - jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

Od dnia 1 grudnia 2008 r. zgodnie powyższym przepisem, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 13 - jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że moment dokonania obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jest ściśle określony - jest to miesiąc otrzymania faktury, albo miesiąc następny (a od 1 grudnia 2008 r. także trzeci miesiąc z kolei). W przypadku przekroczenia tych terminów, ustawodawca nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia - takiego obniżenia można dokonać poprzez dokonanie korekty rozliczenia, w którym przedmiotowe prawo wystąpiło.

Uwzględniając powyższe, stanowisko Spółki w tym zakresie, że można takiego obniżenia dokonać w dowolnym miesiącu, jest nieprawidłowe.

Trafne jest stwierdzenie Spółki, że Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11 grudnia 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.) w art. 167 określa jedynie początkowy (najwcześniejszy) moment realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego, ale nie ogranicza prawa do wykazania tego podatku w terminie późniejszym. Biorąc pod uwagę powyższy zapis, w większości państw członkowskich Unii Europejskiej wprowadzono regulacje zapewniające podatnikom wystarczająco dużo czasu na odliczenie podatku naliczonego, względnie na korektę ewentualnych błędów w deklaracjach podatkowych w zakresie odliczenia podatku naliczonego. Uregulowana w polskiej ustawie o podatku od towarów i usług nie odbiegają znacząco w tym zakresie od pozostałych. Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w kolejnych dwóch (a od 1 grudnia 2008 r. nawet w trzech miesiącach) od chwili otrzymania faktury. Ponadto wprowadzono wystarczający długi okres czasu (5 letni) na dokonanie ewentualnej korekty odliczenia w przypadku przekroczenia podstawowych terminów. Zasada neutralności nie jest zatem naruszona.

Zauważyć należy, że przyjęte rozwiązanie, zdaniem tutejszego organu, nie narusza także zasady proporcjonalności, tj. nie nakłada nadmiernych obowiązków związanych ze skorzystaniem z przedmiotowego prawa. Podatek od towarów i usług jest rozliczeniem miesięcznym (lub kwartalnym). Zatem w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku należnego nad naliczonym, deklaracja podatkowa składa w tym przypadku zamyka ten okres (korekta odliczenia nie wpływa na późniejsze okresy). Podobnie, gdy wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, Spółka ma prawo zadysponować jej zwrot na rachunek bankowy, co także kończy rozliczenie w przedmiotowym okresie, w związku z czym nie zajdzie konieczność dokonywania korekty deklaracji za miesiące następne w przypadku zmiany kwoty podatku naliczonego do odliczenia (co zachodzi w przypadku, gdy powyższa nadwyżka jest przenoszona na następne okresy rozliczeniowe).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniła treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa - od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 150 zł (za jeden stan faktyczny i jedno zdarzenie przyszłe) w dniu 25 września 2008 r., różnica w kwocie 70 zł zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno-prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na wskazany przez Stronę Nr rachunku bankowego XXX

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.