IPPP1/443-1798/08-2/PR

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 października 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-1798/08-2/PR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2008 r. (data wpływu 24 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawidłowego zakwalifikowania określonych czynności jako świadczenia usług podlegających opodatkowaniu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawidłowego zakwalifikowania określonych czynności jako świadczenia usług podlegających opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 17 stycznia 2005 r. Spółka ("Wnioskodawca") zawarła ze Sp. z o.o. ("Najemca") umowę najmu na czas określony, tj. od dnia 26 stycznia 2005 r. do dnia 27 stycznia 2010 r. (,"Umowa Najmu"), a także umowę świadczenia usług z dnia 17 stycznia 2005 r. stanowiącą załącznik nr 9 do Umowy Najmu (",Umowa o Świadczenie Usług"). Przed upływem okresu obowiązywania Umowy Najmu, Najemca zwrócił się do Wnioskodawcy z wnioskiem o wcześniejsze rozwiązanie Umowy Najmu i Umowy o Świadczenie Usług. Wnioskodawca, na mocy porozumienia zawartego w dniu 12 września 2008 r. ("Porozumienie") i na warunkach określonych w tym Porozumieniu, wyraził zgodę na wcześniejsze rozwiązanie Umowy Najmu oraz Umowy o Świadczenie Usług ze skutkiem na dzień 16 stycznia 2009 r. Jak wynika z treści Porozumienia, Wnioskodawca wyraził ponadto zgodę na pozostawienie przez Najemcę wszelkich zmian, przeróbek i instalacji w wynajmowanych pomieszczeniach, które zostały wykonane na koszt Najemcy. W zamian za wyrażenie przez Wynajmującego zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy Najmu i Umowy o Świadczenie Usług oraz na zwrot wynajmowanych pomieszczeń bez konieczności usuwania dokonanych na koszt Najemcy zmian, przeróbek i instalacji, Najemca zobowiązał się zapłacić Wnioskodawcy, tytułem wynagrodzenia, określoną w Porozumieniu kwotę pieniężną ("Wynagrodzenie"). Zgodnie z treścią Porozumienia, wynagrodzenie zostanie powiększone o podatek VAT i zapłacone na podstawie faktury wystawionej przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego należne Wnioskodawcy na mocy Porozumienia wynagrodzenie stanowi odpłatność za świadczenie usług przez Wnioskodawcę i powinno być powiększone o podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie należne Wnioskodawcy powinno być powiększone o podatek od towarów i usług. Przewidziane w Porozumieniu wynagrodzenie stanowi bowiem odpłatność za usługi świadczone przez Wnioskodawcę wobec Najemcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ("Ustawa o VAT"), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Definicję świadczenia usług zawiera art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, zgodnie z którym przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Świadczeniem usług jest również zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

W opisanym powyżej stanie faktycznym za świadczenie usług przez Wnioskodawcę należy uznać zaakceptowanie przez Wnioskodawcę faktu wcześniejszego rozwiązania umów wiążących go z Najemcą oraz zwrotu przez Najemcę pomieszczeń w takim stanie, w jakim znajdowały się w chwili zawarcia Porozumienia, pozostawiając dokonane na koszt Najemcy zmiany, przeróbki i instalacje. Należy przy tym podkreślić, iż w przypadku wygaśnięcia danego stosunku najmu Wnioskodawca prawie zawsze wzywa swoich najemców do usunięcia zmian i przeróbek dokonanych w wynajmowanych pomieszczeniach. Wnioskodawca za tolerowanie niekorzystnej dla niego sytuacji powstałej w związku zawarciem porozumienia (tekst jedn.: faktu przedwczesnej utraty najemcy) zażądał od najemcy wypłaty na jego rzecz Wynagrodzenia. Wynagrodzenie to stanowi o odpłatności świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Na marginesie należy wskazać, że ustalone w Porozumieniu wynagrodzenie nie może być uznane za karę umowną ani za odstępne, ponieważ żadna z umów zawarta pomiędzy Wnioskodawcą i Najemcą nie zastrzega obowiązku wypłaty kary umownej czy odstępnego w przypadku wcześniejszego rozwiązania jakiejkolwiek umowy. Wynagrodzenie nie jest również odszkodowaniem z tytułu niewykonania lub nienależnego wykonania Umowy Najmu czy Umowy o Świadczenie Usług. Wcześniejsze rozwiązanie umowy poprzez zawarcie przez strony porozumienia prowadzi bowiem do wygaśnięcia wiążącego strony stosunku prawnego (tekst jedn.: zgodnego zakończenia istniejącego pomiędzy stronami stosunku w inny sposób niż pierwotnie było to przewidziane), nie jest natomiast rezultatem jednostronnego nie wywiązania się lub nienależytego wywiązania się przez stronę z ciążących na niej obowiązków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przepisie tym przyjęto zatem generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, nie będące dostawą towarów.

Świadczeniem usług, w myśl cytowanego przepisu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, nie jest każde zaniechanie czynności lub tolerowanie czynności lub sytuacji. Zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Mając powyższe na uwadze, aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności dokonywanej w zamian za zgodę na wcześniejsze rozwiązanie przedmiotowej umowy, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy czynności te skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego. Opodatkowaniu podlegają bowiem tylko te czynności, które przyczyniają się bezpośrednio do uzyskania korzyści przez wypłacającego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Najemca zwrócił się do Wnioskodawcy z wnioskiem o wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu i umowy o świadczenie usług. Wnioskodawca na mocy porozumienia zawartego z Najemcą, wyraził zgodę na wcześniejsze rozwiązanie przedmiotowych umów. W zamian za wyrażenie przez Wynajmującego zgody na zawarcie porozumienia oraz na zwrot wynajmowanych pomieszczeń bez konieczności usuwania dokonanych na koszt Najemcy zmian, przeróbek i instalacji, Najemca zobowiązał się do wypłacenia kwoty pieniężnej na rzecz Wnioskodawcy. Powyższe wynagrodzenie - jak wskazują strony - nie może być uznane za karę umowną ani za odstępne, ponieważ żadna z umów nie zastrzega obowiązku wypłaty odszkodowania czy też wspomnianej kary umownej z tytułu wcześniejszego rozwiązania jakiejkolwiek umowy.

W przypadku opisanym we wniosku możemy wskazać konkretnego beneficjenta tej usługi - w zamian za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy bez konieczności usuwania dokonanych na koszt Najemcy zmian, przeróbek i instalacji, Spółka otrzymuje określone świadczenie pieniężne.

Reasumując, z brzmienia powołanych wyżej przepisów wynika, iż czynność polegająca na wyrażeniu przez Spółkę zgody na wcześniejsze rozwiązanie zawartych umów, bez żądania przywrócenia lokalu do stanu poprzedniego, w zamian za wypłacenie wynagrodzenia wynikającego z porozumienia, spełnia definicję "świadczenia usług" zawartą w art. 8 ust. 1 i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul.1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl