IPPP1/443-1782/08-2/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usług świadczonych przez kontrahenta zagranicznego zarejestrowanego w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usług świadczonych przez kontrahenta zagranicznego zarejestrowanego w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank zwany dalej bankiem jest fakturowany przez zarejestrowanych na VAT w Polsce podatników mających siedziby za granicą na terytorium Unii w następujących okolicznościach.

Działalność prowadzona przez kontrahenta zagranicznego na terenie Polski nie wymaga formy oddziału, gdyż podmiot zagraniczny jest właścicielem budynku, w którym mieszczą się pomieszczenia Banku (Bank ma zawartą umowę najmu). Właściciel budynku zarejestrowany na VAT w Polsce wystawia na rzecz Banku faktury VAT w szczególności refakturując usługi telekomunikacyjne świadczone przez polskich operatorów i wykazując podatek VAT według stawki 22%. Analogicznie postępuje w odniesieniu do fakturowania czynszu najmu i innych płatności wynikających z umowy najmu pomieszczeń. W tym przypadku właściciel budynku ma zawartą umowę z operatorem telekomunikacyjnym i zapewnia w ten sposób dostarczanie połączeń telekomunikacyjnych Bankowi, a następnie refakturuje na Bank koszty korzystania przez Bank z tych połączeń.

W tym przypadku podmiot zagraniczny posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności, będąc właścicielem budynku, z czym wiążą się świadczone refakturowane usługi telekomunikacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Bank powinien rozpoznawać import usług w przypadku refakturowania usług telekomunikacyjnych, które to usługi fakturowane są na ogólnych zasadach ze stawką 22% przez podmiot mający siedzibę za granicą, będąc zarejestrowanym na VAT w Polsce podatnikiem oraz posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności, będąc właścicielem budynku, z czym wiążą się świadczone (fakturowane) usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, w powyższych okolicznościach w przypadku nabywania przez Bank usług telekomunikacyjnych i usług dostarczania informacji Bank nie ma obowiązku rozpoznawania importu usług, jeżeli podmiot zagraniczny świadczący powyższe usługi jest zarejestrowanym na VAT w Polsce podatnikiem, działa w Polsce przez położony tu oddział, albo posiada stałe miejsce prowadzenia działalności i wystawia z tytułu świadczenia wymienionych usług faktury VAT z właściwą stawką podatku VAT, w tym przypadku ze stawką 22%. Do importu usług wymienionych w art. 27 ust. 4 dochodzi, jeżeli zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy VAT usługi te są świadczone na rzecz podatnika mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę. Jeżeli jednak podmiot zagraniczny posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności, czy to w postaci oddziału czy też będąc właścicielem budynku, z czym wiążą się świadczone (fakturowane) usługi oraz działa w Polsce jako zarejestrowany podatnik VAT, to jest on podmiotem świadczącym usługę w tym samym kraju, w którym nabywca usługi - Bank ma swoją siedzibę. Zarówno więc podmiot zagraniczny świadczący usługę zarejestrowany na VAT w Polsce mający tu oddział albo stałe miejsce prowadzenia działalności, jak i nabywca usługi - Bank działają w tym samym kraju. Dlatego zasadne jest wystawianie przez podmiot zagraniczny faktur VAT ze stawką krajową 22%. W tych okolicznościach po stronie nabywcy usługi - Banku mającego siedzibę również w Polsce i będącego w Polsce zarejestrowanym podatnikiem VAT nie powstanie obowiązek rozpoznania importu usług.

Takie stanowisko przedstawione jest też w komentarzu do Dyrektywy VAT pod. red. K. Sachsa i R. Namysłowskiego, LEX, 2008, str. 863-864 "Interpretacja pojęcia "posiadanie siedziby" do art. 193 -194 Dyrektywy 2006/112/WE z 28.11.2006 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Stwierdzono, że termin "mieć siedzibę" może odnosić się nie tylko do miejsca prowadzenia przedsiębiorstwa, ale również do innych sytuacji faktycznych, a następnie wskazano (w przedstawionym schemacie), że "podatnik posiada siedzibę w każdym z krajów, w których posiada stałe miejsce prowadzenia działalności". W powołanym Komentarzu zaznaczono, że "Jeżeli którakolwiek z tych kategorii rezydencji podatkowej znajduje się w danym kraju, podatnik taki powinien być uznany za posiadającego siedzibę i, w konsekwencji, być zobowiązany do zapłaty podatku z tytułu świadczonych usług". Powyższe ma miejsce w analizowanym przypadku, gdyż podmioty zagraniczne opodatkowują swoje czynności w Polsce wystawiając faktury VAT ze stawką 22%. Zarówno prowadzenie działalności przy pomocy oddziału jak i przez fakt bycia właścicielem budynku i świadczenia usług z tym związanych stanowi o stałym miejscu prowadzenia działalności na terenie Polski, w konsekwencji obydwa podmioty: Bank oraz podmiot zagraniczny prowadzą działalność na terenie tego samego kraju - Polski, tym samym nie występuje import usług po stronie Banku, lecz rozliczenia VAT przebiegają jak rozliczenia krajowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Natomiast, stosownie do ust. 2, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym zaznacza, iż wynajmuje pomieszczenia oraz ponosi wydatki wynikające z umowy najmu pomieszczeń w budynku, którego właścicielem jest podmiot zagraniczny, mający stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Polski oraz będący zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług. Jednakże siedziba podatnika znajduje się za granicą Polski, na terytorium Unii. Podmiot ten ma zawartą umowę z polskim operatorem telekomunikacyjnym, zapewniając w ten sposób dostarczanie połączeń telekomunikacyjnych dla najemców pomieszczeń w budynku. Koszty korzystania z połączeń są następnie refakturowane na Wnioskodawcę i opodatkowane stawką podstawową 22%.

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa, należy stwierdzić, iż miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy, będzie miejsce położenia nieruchomości. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę (...) poza terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4). Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym, podmiot zagraniczny wynajmujący pomieszczenia na rzecz Wnioskodawcy posiada siedzibę poza terytorium kraju, w kraju Unii Europejskiej, zatem w myśl wyżej przytoczonego artykułu, podatnikiem świadczonych usług przez ten podmiot będzie usługobiorca. Jednakże, ustawodawca w art. 17 ust. 2 ustawy, zastrzegł wyłączenie ww. rozliczania, stawiając warunek, że podatek należny został rozliczony przez usługodawcę na terytorium kraju. Sytuacja taka ma miejsce w przedmiotowym wniosku, gdyż właściciel budynku, z siedzibą poza terytorium kraju, wystawia faktury za najem oraz refakturuje usługi telekomunikacyjne, opodatkowując świadczone usługi stawką podatku - 22%.

Reasumując, w związku z powyższym, w przypadku refakturowania usług telekomunikacyjnych ze stawką 22% przez podmiot mający siedzibę za granicą, będący zarejestrowany na VAT w Polsce oraz posiadającym tu stałe miejsce prowadzenia działalności, nie będzie miał miejsca import usług. Z uwagi na fakt, że ww. podmiot zagraniczny dokonał rozliczenia podatku należnego wynikającego z świadczonych przez niego usług, podatnikiem nie będzie usługobiorca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.