IPPP1/443-1721/08-3/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2008 r. (data wpływu 15 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania usług - jest prawidłowe.

W dniu 15 września 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania usług.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące 3 stany faktyczne.

DXXX SXXX spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako członek grupy kapitałowej DXXX jest stroną umów odnoszących się do refakturowania kosztów nabywanych usług.

Zgodnie z przyjętymi uregulowaniami Spółka zakupuje różnego rodzaju usługi, a następnie dokonuje przeniesienia kosztów na rzecz innych Spółek z grupy kapitałowej tj. usług noclegowych, hotelowych, transportowych, telekomunikacyjnych, gastronomicznych, wynajmu samochodów i zakupu paliw do tych samochodów, koszty zakupu biletów kolejowych i lotniczych, w tym krajowych i międzynarodowych.

W związku z przedmiotowym rozdzielaniem wydatków z tytułu nabycia usług Spółka - za wyjątkiem wystawiania faktur - nie ponosi żadnych dodatkowych wydatków (nakładów), które obligowałyby ją do naliczenia marży.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że wydatki z tytułu zakupionych usług mają charakter cen rynkowych. Wartość nabywanych świadczeń wynika z przyjętych mierników i taryfikatorów stosowanych w powszechnym obrocie gospodarczym. W rezultacie oznacza to, iż żadna ze Spółek korzystających w efekcie finalnym z przedmiotowych usług nie odnosi korzyści finansowych z faktu zakupu usług dla podmiotów z grupy DXXX.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Pytanie 1 - pytanie Spółki odnosi się do możliwości zastosowania obniżonych stawek podatku VAT - identycznych jak na fakturze pierwotnej - np. przy dokonywaniu refakturowania na inne Spółki kosztów usług gastronomicznych, kosztów biletów lotniczych (krajowych i międzynarodowych) oraz biletów kolejowych;

Pytanie 2 - wątpliwości Spółki dotyczą podstawy opodatkowania podatkiem VAT w przypadku refakturowania usług co do których, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;

Pytanie 3 - wątpliwości Spółki dotyczą terminu wystawienia refaktury i momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w przypadku dokonywania refaktury kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zarówno ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak wydane na jej podstawie akty wykonawcze nie regulują zagadnienia refakturowania. Przyjęta praktyka, jak również orzecznictwo wydane w oparciu o obowiązujący stan prawny, które w kwestii refakturowania nadal zachowuje swą aktualność, dopuszczają jednak możliwość wystawiania refaktur. Spółka chcąc przenieść wyłożone przez siebie koszty usług na inne podmioty z grupy może dokonać jej refakturowania.

Z pojęciem refakturowania mamy do czynienia wtedy, gdy spełnione są następujące warunki:

* przedmiotem refakturowania są usługi,

* z usługi nie korzysta podmiot (albo korzysta tylko w części), na którego wystawiana jest pierwotna faktura, lecz również podmiot trzeci (odbiorca finalny),

* sprzedaż (odsprzedaż) musi być dokonana po cenie zakupu,

* podmiot, który dokonuje refakturowania wystawia na rzecz nabywcy fakturę z uwzględnieniem tej samej stawki VAT, co na fakturze pierwotnej,

* w umowie między kontrahentami zawarte jest zastrzeżenie o refakturowaniu danej czynności.

W rezultacie należy stwierdzić, że refakturowanie polega na udokumentowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży i zmiany stawki podatku od towarów i usług. W takiej sytuacji przenosząc dane z faktury pierwotnej, Spółka powinna stosować tą samą cenę netto, a także stawkę i kwotę podatku od towarów i usług co na fakturze. Jeżeli zatem Spółka przy odsprzedaży wskazanych usług nie dolicza marży, powinna wystawić refakturę, wykazując w niej wartość netto, stawkę podatku VAT i kwotę podatku VAT w wielkościach odpowiadających wartościom wykazanym na fakturze pierwotnej.

Stanowisko odnośnie pytania nr 1

Spółka uważa, iż pomimo braku szczegółowych uregulowań prawnych, odsprzedaż danej usługi podlega opodatkowaniu stawką właściwą dla tej usługi na terytorium RP na każdym szczeblu obrotu gospodarczego - zasada przywiązania stawki do przedmiotu opodatkowania, niezależnie od sposobu dokonywania odsprzedaży danej usługi. Zatem dokonując odsprzedaży usług obcych Spółka powinna wystawić fakturę VAT (refakturę), w której naliczy podatek VAT z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla ww. usług. Fakt świadczenia usług przez osoby trzecie powinien pozostawać zatem bez wpływu na wysokość stawki podatku VAT stosowanej w odniesieniu do odsprzedawanych usług. Odsprzedawana usługa zawsze winna być opodatkowana stawką właściwą dla danej usługi (np. stawka VAT 7% przy refakturze usług hotelowych i biletów PKP, czy też stawka 0% przy refakturze biletów lotniczych międzynarodowych).

Stanowisko odnośnie pytania nr 2

Wątpliwości Spółki dotyczą podstawy opodatkowania podatkiem VAT w przypadku refakturowania usług i towarów, co do których, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług art. 86 ust. 3 i art. 88 ust. 1 Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (takich jak usługi hotelowe, gastronomiczne, usługi wynajmu samochodów osobowych powyżej limitu 60%). W rezultacie stwierdzamy, iż skoro jednym z wymogów refakturowania usług jest zasada, aby refakturowana wartość usługi była równa kwocie z faktury pierwotnej, także w przypadku gdy refakturowanie jest częściowe, zatem, pomimo braku możliwości obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych usług, przy refakturowaniu tych usług na podmioty będące faktycznymi ich odbiorcami Spółka ma prawo do wystawienia faktury (refaktury) i naliczenia podatku VAT od kwoty netto danej usługi widniejącej na pierwotnej fakturze, a nie jest zobowiązana do wystawienia faktury (refaktury) i naliczenia podatku VAT od kwoty brutto z faktury pierwotnej.

Stanowisko odnośnie pytania nr 3

Spółka stoi na stanowisku, iż zgodnie z przyjętą praktyką strona wystawiająca refakturę jest traktowana jako ta, która świadczyła daną usługę. Co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Ponieważ mogą istnieć rozbieżności czasowe pomiędzy otrzymaniem faktury pierwotnej, a wystawieniem refaktury dla końcowego odbiorcy (np. usługa transportu osób koleją została wykonana w miesiącu lipcu, Spółka otrzymała fakturę od PKP w miesiącu sierpniu, natomiast refaktura przenosząca koszty na faktycznego odbiorcę usługi została wystawiona w miesiącu wrześniu), Spółka uważa, iż w przypadku refakturowania usług datą wykonania danej usługi przez Spółkę jest data wystawienia refaktury i w zależności od rodzaju refakturowanej usługi od tej daty określa się obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług - na przykład w przypadku usług transportu osób koleją, co do których data sprzedaży na fakturze pierwotnej przypada w m-cu lipcu, natomiast data wystawienia refaktury przypada w m-cu wrześniu obowiązek podatkowy z tej faktury (refaktury) powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usługi, który to dzień dla tej refaktury przypada w miesiącu wrześniu w dniu wystawienia refaktury przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych 3 stanów faktycznych uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych będzie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałych 3 stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń przedstawionych w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.