IPPP1-443-1701/08-2/IZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 grudnia 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-1701/08-2/IZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu 11 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2008 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej, zlokalizowanej w S., składającej się z kilku odrębnych działek. Przedmiotowy grunt został nabyty w miesiącach IV i V 2007 r. jako grunt rolny. Sprzedawcą udziałów w gruncie była m.in. żona Podatnika, z którą od wielu lat posiada rozdzielność majątkową Część udziałów w posiadanym gruncie została nabyta z odroczonym terminem płatności i do chwili obecnej nie została jeszcze dokonana płatność. Z uwagi na fakt, że grunt został nabyty w okresie wegetacji produkowanych na nim upraw przez poprzednich właścicieli, Podatnik wykonywał po zakupie na tym gruncie pewne prace rolnicze, które miały na celu doprowadzenie gruntu do oczekiwanego stanu. Wnioskodawca nigdy nie występował z wnioskiem o płatności bezpośrednie (dopłaty) do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. W miesiącu XII 2007 r. Uchwałą Rady Gminy O. przedmiotowy grunt został objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem na potrzeby budownictwa mieszkaniowego. Od momentu wejścia w życie ww. Uchwały grunt posiada status działki budowlanej.

Przedmiotowy grunt został nabyty na własne potrzeby podatnika i stanowi jego majątek osobisty. Grunt ten nigdy nie był wykorzystywany do jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Wnioskodawca w momencie nabycia gruntu prowadził co prawda działalność gospodarczą, która prowadzi również obecnie, ale działalność ta nie obejmowała ani nie obejmuje swoim zakresem obrotu nieruchomościami. Przedmiotem prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej są ogólnie rozumiane finansowe usługi doradcze i consultingowe

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ewentualna sprzedaż posiadanego gruntu, jego części lub udziałów w opisanej wyżej niezabudowanej nieruchomości gruntowej będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Podatnik wskazuje, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów usług zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Czytająca a contrario, sprzedaż niezabudowanych terenów budowlanych przeznaczonych pod zabudowę jest opodatkowana VAT. Stawka podatku wynosi w takiej sytuacji 22%. Jednak transakcja taka jest opodatkowana tylko wtedy gdy dokonuje jej podatnik VAT, czyli podmiot prowadzący w rozumieniu ww. ustawy działalność gospodarczą. Przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy wskazują, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednocześnie zgodnie z zawartą w ustawie definicją działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Ustawa nie zawiera definicji, która wskazywałaby przesłanki jakimi należy się kierować w procesie kwalifikowania przeznaczenia gruntu. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych (np. WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 4147/06) można przyjąć, że o przeznaczeniu gruntu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego, a jeśli nie ma takiego planu, wiążące są zapisy w ewidencji gruntów i budynków. W okolicznościach stanowiących przedmiot niniejszego wniosku grunt jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako działki budowlane. Dokonując jednak kwalifikacji ewentualnej sprzedaży tego gruntu należy zauważyć, że przedmiotowy grunt został nabyty przez Stronę wyłącznie na własne potrzeby i stanowi jego osobisty majątek. Grunt ten nigdy nie był wykorzystywany do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. W tych okolicznościach zdaniem Podatnika ewentualna sprzedaż tego gruntu motywowana chęcią zbycia części własnego majątku nie wyczerpuje definicji działalności gospodarczej o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT pomimo, że grunt ten posiada status działki budowlanej. W ocenie Podatnika ewentualna sprzedaż posiadanej niezabudowanej nieruchomości gruntowej jako dokonana przez osobę fizyczną ze swojego majątku osobistego nie będzie nosiła cech wskazujących na chęć kontynuowania takiej aktywności w przyszłości w sposób ciągły nawet jeśli zdarzyłoby się, że nabywcą poszczególnych części nieruchomości (odrębne działki) byliby różni nabywcy.

W przepisach ustawy o podatku od towarów i usług brak jest definicji pojęcia częstotliwy", a więc przy jego wyjaśnianiu należy brać pod uwagę przede wszystkim wykładnię językową zgodnie z którą "częstotliwy" oznacza m.in. częsty, wielokrotny. Częstotliwość w rozumieniu ww. ustawy ma zatem miejsce wtedy, gdy podatnik dokonuje powtarzalnych czynności z zamiarem ich kontynuowania w dłuższej perspektywie czasowej. W stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku takie okoliczności nie będą miały miejsca bowiem nawet gdyby doszło do sprzedaży części gruntu, to sprzedaż ta nie będzie nosiła znamion częstotliwego działania. Ponadto Wnioskodawca posiada działki budowlane, które taki status uzyskały wyłącznie poprzez wejście w życie Uchwały Rady Gminy ustanawiającej miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zmiana przeznaczenia gruntu nie jest skutkiem działania podatnika; jest to sytuacja zupełnie niezależna od podatnika. Wnioskodawca nie dokonywał po nabyciu przedmiotowych nieruchomości żadnych działań zmierzających czy to do zmiany ich przeznaczenia czy to do podziału lub łączenia poszczególnych działek wchodzących w skład nieruchomości. W tych okolicznościach brak jest podstaw aby uznać, iż występują przesłanki pozwalające zakwalifikować ewentualną sprzedaż gruntu za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Rozumowanie oparte na podobnych przesłankach przedstawił również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 21 lutego 2007 r. (sygn. akt III SĄ/Wa 4176/06). Sąd powołał się również na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 4 października 1994 r. (sygn. akt C-291/92). W orzeczeniu tym ETS stanął na stanowisku, że jeżeli podatnik, w rozumieniu artykułu 2 (1) VI Dyrektywy VAT, sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością i którą to część zarezerwował na potrzeby osobiste, w odniesieniu do sprzedaży tej części, nie występuje on jako podatnik. Transakcja taka nie podlega zatem opodatkowaniu VAT. Sąd stwierdził, że z powyższych względów za błędne należy uznać tezy, iż sprzedaż kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, powoduje powstanie obowiązku podatkowego w VAT. Sąd stwierdził też, że sprzedaży kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli tylko działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zdania drugiego VI Dyrektywy VAT, zgodnie z którym za działalność taką uznaje się także wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2.

eksport towarów,

3.

import towarów,

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Strona nabyła kilka działek rolnych. Uchwałą Rady Gminy grunt ten został objęty miejscowym planem przestrzennego na potrzeby budownictwa mieszkaniowego. W momencie zakupu przedmiotowego gruntu Wnioskodawca prowadził i dalej prowadzi działalność gospodarczą

w zakresie usług doradczych i finansowych. Przedmiotowy grunt został nabyty na potrzeby Podatnika i stanowi jego majątek osobisty. Nie był wykorzystywany do żadnej działalności gospodarczej. Strona wykonała jedynie na gruncie tym prace rolnicze mające na celu doprowadzenie gruntu do oczekiwanego stanu.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Podatnikiem w obrocie nieruchomościami byłby podmiot, który jest handlowcem i obraca częstotliwie budynkami, lokalami lub gruntami. Czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika (nawet jeżeli jest on podatnikiem w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, lecz z innego tytułu) pozostają poza zakresem opodatkowania.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż nawet kilkakrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu.

Ze złożonego wniosku wynika, iż planowana sprzedaż dotyczy majątku osobistego nabytego w celach prywatnych który nie był, ani też nie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej, a Wnioskodawca prowadzi działalność nie związaną z obrotem nieruchomościami.

Zatem, w świetle tak przedstawionych faktów należy stwierdzić, iż stosownie do treści cytowanego art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy sprzedaży przedmiotowych działek nie wypełnia dyspozycji art. 15 ust. 1 i ust. 2, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl