IPPP1/443-1696/11-2/AW - Opodatkowanie VAT usługi polegającej na poinformowaniu klientów o możliwości skorzystania ze specjalnej oferty banku w zakresie oferowanych produktów bankowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (Spółka) zawarł z bankiem umowę (Umowa), na mocy której:

* Spółka zobowiązała się do informowania swoich klientów, tj. osoby które wygrały w grach hazardowych organizowanych i urządzanych przez Spółkę, o możliwości skorzystania przez nich ze specjalnej oferty banku przygotowanej dla klientów Spółki. Zainteresowanym klientom Spółka będzie wydawała pismo potwierdzające fakt wygranej. Pismo to będzie podstawą do skorzystania z promocyjnej oferty banku;

* bank zobowiązał się oferować skierowanym do niego przez Spółkę klientom specjalnie dla nich przygotowane produkty bankowe. Bank przyjął na siebie obowiązek poinformowania Spółki o zgłoszeniu się do niego klientów z jej rekomendacji i o wysokości należnego Spółce wynagrodzenia;

* Spółka otrzymuje od banku wynagrodzenie stałe, tj. określoną umownie kwotę, od każdego klienta, który zgłosi się do banku z jej rekomendacji. Dodatkowo, jeżeli klient zawrze z bankiem umowę, to Spółka otrzyma od banku wynagrodzenie zmienne w kwocie stanowiącej określony umownie procent zysku banku osiągniętego przez wskazany w Umowie okres z tytułu obsługi klienta;

* Spółka jest zobowiązana do wystawiania faktury VAT na kwotę należnego jej wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługa Spółki świadczona na rzecz banku podlega zwolnieniu z podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy

W opinii Spółki jej usługa świadczona na rzecz banku podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy VAT. Spółka będzie bowiem pośredniczyła w świadczeniu przez bank usług zwolnionych z podatku VAT, do których zastosowanie będą miały przywołane wyżej przepisy.

Zadaniem Spółki - określonym w Umowie - jest podjęcie czynności, które finalnie będą skutkowały zawarciem umowy pomiędzy klientem a bankiem. Bank będzie świadczył na rzecz klientów usługi stricte bankowe, a więc korzystające ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy VAT. Stąd też przyczynienie się przez Spółkę do zawarcia umów pomiędzy bankiem a klientami stanowi element pośrednictwa i warunek sine qua non do zawarcia umowy na specjalnych warunkach zaoferowanych klientom Spółki. Bez świadczenia Spółki nie doszłoby do zawarcia pomiędzy bankiem a klientem umowy na warunkach dedykowanych specjalnie dla klientów Spółki.

Przepisy art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy VAT wyraźnie stanowią, że zwolnienie w nich określone ma zastosowanie nie tylko do usługi głównej, ale także do usług pośrednictwa w tym zakresie. Należy podkreślić, że z perspektywy klienta, działania Spółki będą odczytywane jako element składowy usługi, którą będzie na jego rzecz świadczył bank. Potwierdza to więc także zakwalifikowanie usługi Spółki do kategorii typowych usług pośrednictwa, które mają na celu zapewnienie świadczenia usług przez bank.

Należy dodać, że istnieje analogia pomiędzy działaniami Spółki podejmowanymi w związku z wykonaniem Umowy, a np. pośrednikami prowadzącymi biura, które mają za zadanie wyszukiwać klientów dla banków. Trzeba bowiem zauważyć, że czynności Spółki podejmowane w związku z wykonaniem Umowy mają na celu wyszukanie nowych klientów dla banku. Stąd też uzasadnione będzie w niniejszej sprawie powołanie się na interpretacje Ministra Finansów wydawane dla pośredników pozyskujących klientów dla banków. Interpretacje te pośrednio potwierdzają słuszność stanowiska Spółki. Reprezentatywna dla niniejszej sprawy będzie interpretacja z 18 sierpnia 2011 r. nr IPPP1/443-870/11-4/AW wydana z upoważnienia Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której m.in. czytamy: "Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z bankiem umowę, w ramach której bank zleca Spółce wykonywanie usług mających na celu pozyskanie jak największej ilości klientów korzystających z produktów jego domu maklerskiego, przede wszystkim rachunku papierów wartościowych za pomocą którego klienci nabywaliby instrumenty finansowe banku.

Zakres usług wykonywanych przez Wnioskodawcę obejmuje:

* informowanie klientów o profilu i ofercie banku;

* przedstawianie klientom materiałów otrzymanych od banku dotyczących jego oferty

* informowanie banku o potencjalnych klientach w celu kontaktu i podpisania ewentualnej umowy.

W zamian za wykonywane czynności na rzecz banku Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie którego wysokość uzależniona jest od wartości opłat pobieranych przez bank z tytułu realizacji przez klienta transakcji finansowych. Wynagrodzenie Spółki stanowi określony procent opłat pobieranych przez bank od klienta. Wnioskodawca nie jest upoważniony do pobierania żadnych innych opłat bądź prowizji od klienta.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie Commissioners of Customs Excise v CSC Financial Services Ltd (C-235/00) wynika że z pośrednictwem mamy do czynienia w przypadku podmiotu, który nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego. Celem pośrednictwa jest uczynienie wszystkiego co możliwe aby dwie strony zawarły umowę przy czym pośrednik nie ma bezpośrednio własnego interesu w warunkach tej umowy. Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa jak również przedstawiony we wniosku opis zaistniałego stanu faktycznego stwierdzić należy że świadczone na rzecz banku przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa związane z pozyskiwaniem jak największej liczby klientów korzystających z produktów maklerskich podlegają zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług."

Wartościowe dla niniejszej sprawy uwagi zawiera takie interpretacja Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2011 r. nr IBPP3/443-899/11/IK w której poddano szczegółowej analizie kwestię pośrednictwa w świadczeniu usługo charakterze finansowym. Można w tym miejscu przywołać następujący fragment tej interpretacji który można odnieść do sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku:

"Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT."

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, iż zwolnieniem objęte są usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania) gdzie Trybunał stwierdził, "iż zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego czy usługa jest wykonywana przez instytucję która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem." Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem pośrednictwa warto w tym celu przytoczyć orzeczenie sygn. C-453/05 gdzie TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne aby dwie strony zawarły umowę a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy aby negocjować wszystkie klauzule, jednakie pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową."

W opinii Spółki jej świadczenie określone w Umowie będzie spełniało wszystkie przesłanki opisane wyżej w cytowanych interpretacjach które są niezbędne do zakwalifikowania danego świadczenia jako usługi pośrednictwa. Fakt, że Spółka pośredniczy w zawieraniu przez bank umów z klientami oznacza że jej usługa korzysta z tego samego zwolnienia z podatku VAT co usługa banku. A więc Spółka może stosować do świadczonych przez siebie usług na rzecz banku zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do postanowień art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług; usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Stosownie do art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z bankiem umowę, w ramach której Spółka zobowiązała się do informowania swoich klientów tj. osoby które wygrały w grach hazardowych o możliwości skorzystania przez nich ze specjalnej oferty banku. Zadaniem Spółki zgodnie z zapisami umowy jest podjęcie czynności, które będą skutkowały zawarciem umowy pomiędzy klientem a bankiem. Spółka będzie wydawała klientowi pismo potwierdzające fakt wygranej i uprawniające do skorzystania z promocyjnej oferty banku.

W zamian za wykonywane czynności na rzecz banku Wnioskodawca otrzymuje stałe wynagrodzenie, określone w umowie liczone od każdego klienta, który zgłosi się do banku z rekomendacją. Dodatkowo jeżeli klient podpisze z bankiem umowę to Wnioskodawca otrzyma od banku wynagrodzenie zmienne w kwocie stanowiącej określony umownie procent zysku banku.

Zdaniem Wnioskodawcy wykonywane czynności stanowią usługę pośrednictwa w świadczeniu przez bank usług finansowych i korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług, ani akty wykonawcze wydane na jej podstawie nie precyzują pojęcia pośrednictwa.

W tym celu odwołać należy się do słownikowego pojęcia pośrednictwa.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej, mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; występowanie w roli łącznika lub rozjemcy. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, pośredniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo.

Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, iż bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema osobami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż świadczonej przez Wnioskodawcę usługi polegające w istocie na poinformowaniu klientów o możliwości skorzystania przez nich z oferty specjalnej banku nie można uznać za usługę pośrednictwa w świadczeniu usług, których przedmiotem są świadczone usługi finansowe.

Nie można bowiem uznać, iż samo poinformowanie o możliwości skorzystania ze specjalnej oferty banku jest czynnością zmierzającą do zawarcia umowy, której przedmiotem są specjalne produkty bankowe. Zaś samo wydanie klientowi pisma potwierdzającego fakt wygranej, które będzie uprawiało do skorzystania z oferty promocyjnej banku, nie można utożsamiać z czynnościami wykonywanymi przez pośrednika.

W powołanym przez Stronę wyroku TSUE w sprawie C-235/00 Trybunał wyjaśnił że pojęcie pośrednictwa należy rozpatrywać w połączeniu z pojęciem negocjacji. W wyroku tym wskazano. iż znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13B (d) (5), "odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem."

Z powyższego wynika, że aby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z niżej wymienionych czynności:

* wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy,

* uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,

* prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji,

* nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Powyższe oczywiście nie oznacza, iż pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest aby wywoływały lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji innymi słowy konieczne jest aby skutek tych czynności odnalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przytoczył również wyrok TSUE w sprawie C-2/95, w którym Trybunał uznał, iż "transakcja" w rozumieniu Dyrektywy to czynność mająca na celu taki obrót papierami wartościowymi, który zmierza do zmiany sytuacji prawnej bądź finansowej pomiędzy stronami, co oznacza, że mogą powodować zmianę, powstanie lub wygaśnięcie praw i obowiązków stron w stosunku do papierów wartościowych będących ich przedmiotem." Należy jednak podkreślić, iż w wyroku tym Trybunał wskazał, że "zwolnienie przewidziane w pkt 3 i 5 art. 13B (d) nie jest ograniczone warunkiem, by usługa była świadczona przez instytucję, którą wiąże stosunek prawny z klientem końcowym. Fakt, że transakcja objęta tymi przepisami jest wykonywana przez osobę trzecią, lecz jawi się klientowi jako usługa świadczona przez bank, nie wyklucza zwolnienia z opodatkowania tej transakcji. (...) aby można je było scharakteryzować jako transakcje zwolnione dla celów punktów 3 i 5 art. 13B (d) (...).

Dokonując analizy opisu stanu faktycznego sprawy w kontekście wyżej powołanych orzeczeń stwierdzić należy, iż rozstrzygnięcie w niniejsze sprawie nie pozostaje z nimi w sprzeczności. Świadczonej przez Stronę usłudze nie można bowiem przypisać przymiotu negocjacji, gdyż ogranicza się ona jedynie do poinformowania swoich klientów o możliwości skorzystania przez nich ze specjalnej oferty banku w zakresie oferowanych produktów bankowych oraz do wydania stosownego pisma potwierdzającego fakt wygrania.

W celu poparcia własnego stanowiska w sprawie Wnioskodawca przytoczył dwie interpretacje indywidualne znak IPPP1/443-870/11-4/AW z dnia 18 sierpnia 2011 r. oraz IBPP3/443-899/11/IK z dnia 23 sierpnia 2011 r. Należy jednak zauważyć, iż wniosku płynące z ww. interpretacji nie mogą mieć zastosowania w omawianej sprawie. W powyższych interpretacjach zakres czynności jakie wykonywali Wnioskodawcy był znacznie szerszy i pozwalał na zakwalifikowanie ich jako usługi pośrednictwa finansowego, które korzystają ze zwolnienia od podatku VAT. W interpretacji znak IBPP3/443-899/11/IK z dnia 23 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż do czynności faktycznie wykonywanych należy m.in.:

Zatem porównując zakres ww. czynności z informowaniem klientów o możliwości skorzystania ze specjalnej oferty banku (zakres usług Wnioskodawcy) nie można uznać, że mamy do czynienia z analogicznym stanem faktycznym. Tym samym przywołane przez Spółkę interpretacje indywidualne nie mogą być uznane za tożsame ze stanem faktycznym omawianej sprawy.

Tym samym stwierdzić należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi, jako nieobjęte dyspozycja art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy nie korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, gdyż nie stanowią usług pośrednictwa w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.