IPPP1-443-1687/08-4/RK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2008 r. (data wpływu 9 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do wystawienia faktury korygującej-jest prawidłowe.

W dniu 9 września 2008 r. wpłynął ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 21 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia faktury korygującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

P. Sp. z o.o. (zwana dalej Spółka) sprzedaje leki odbiorcom (hurtowniom farmaceutycznym i weterynaryjnym), które odprzedają je dalej. Spółka udziela odbiorcom rabatów, w okolicznościach przewidzianych w umowach zawartych z nimi. W niektórych przypadkach Spółka udziela rabatów uzależnionych od wielkości zakupów, dokonanych przez odbiorcę w danym okresie rozliczeniowym, w innych przypadkach Spółka udziela dodatkowego rabatu uzależnionego od wartości towarów odprzedanych przez odbiorcę w danym okresie rozliczeniowym. Zgodnie z umową, kwoty rabatów należnych danemu odbiorcy za dany okres rozliczeniowy (bez względu na przyczynę ich udzielenia wskazaną w umowie) Spółka dokumentuje wystawiając fakturę korygującą do faktur wystawionych do tej pory. Spółka pomniejsza VAT należny w miesiącu otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez odbiorcę.

W przyszłości Spółka zamierza sprzedawać leki aptekom oraz udzielać im rabatów, które również będą dokumentowane fakturami korygującymi.

W uzupełnieniu wniosku Strona wskazała, iż rabat udzielany jest w stosunku do wszystkich transakcji z danym odbiorcą w danym okresie, a najczęściej jest to okres miesięczny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

* Czy Spółka postępuje prawidłowo wystawiając faktury korygujące, jeżeli umowy z odbiorcami jednoznacznie wskazują iż w określonych okolicznościach Spółka udzieli odbiorcy rabatu, wystawiając z tego tytułu fakturę korygującą.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanych wyżej okolicznościach Spółka ma prawo i obowiązek wystawić fakturę korygującą, dokumentującą uzyskanie rabatu przez odbiorcę, bez względu na przyczynę udzielenia rabatu (tj. uzależnionego od wielkości towarów nabytych, czy też odprzedanych w danym okresie rozliczeniowym).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Szczegółowe zasady wystawiania faktur określił Minister Finansów w rozporządzeniu. Przed przystąpieniem do analizy § 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem, regulującego powyższe kwestie, należy zauważyć, iż faktura VAT, podobnie jak faktura korygująca, jest jednym z podstawowych elementów systemu VAT, gdyż przy jej pomocy podatnik wykazuje, jaką transakcję wykonał, czy i jaką stawką ją opodatkował oraz w jakim terminie. Równocześnie też przy pomocy otrzymanej faktury podatnik realizuje w praktyce jedno ze swych podstawowych uprawnień, czyli prawo do odliczenia podatku naliczonego. Dlatego też prawidłowe dokumentowanie transakcji fakturą VAT jest jednym z najbardziej podstawowych obowiązków podatnika.

Zgodnie z § 16 ust. 1 rozporządzenia w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. W myśl ust. 2 faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Należy zauważyć, iż powyższe przepisy nakazują wystawianie faktury korygującej w przypadku udzielenia rabatu bez względu na przyczynę jego udzielenia. Nie ma więc znaczenia, czy na podstawie umów zawieranych przez Spółkę kontrahentowi będzie przysługiwał rabat w zależności od wartości towarów nabytych, czy odprzedanych, czy jednych i drugich. Liczy się wyłącznie fakt wystąpienia okoliczności uprawniających kontrahenta do otrzymania rabatu. W takim przypadku jedyną formą dokumentowania udzielonego rabatu może być wyłącznie faktura korygująca.

Co więcej, odpowiedni dokument czyli fakturę korygującą powinien wystawić wyłącznie sprzedawca. Wykluczone jest wystawianie jakiegokolwiek dokumentu (np. faktury z doliczonym podatkiem VAT, czy też dokumentu księgowego, np. noty księgowej) przez nabywcę towaru który uzyskał rabat. Nabywca nie ma prawa także wystawiać noty korygującej, o której mowa w § 18 ust. 1 rozporządzenia, zgodnie z którym nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 9 ust. 1 pkt 5 - 12 może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą. Przepis ten jednoznacznie odnosi się do sytuacji, w której faktura wystawiona przez sprzedawcę zawiera pomyłki - wówczas nabywca może wystawić notę korygującą. Jednak i w tym przypadku nie wszystkie pomyłki na fakturze może poprawiać nabywca poprzez wystawienie noty korygującej, lecz tylko pomyłki wprost wskazane w § 18 ust. 1 rozporządzenia. Jeżeli zatem spełnią się wskazane w umowie łączącej strony przesłanki do otrzymania rabatu przez nabywcę, to nie można byłoby twierdzić, iż faktura pierwotna została wystawiona błędnie, a tym samym że przyczyną jej korekty będzie wykrycie pomyłki przez nabywcę. Skoro więc udzielenie rabatu, po ziszczeniu się warunków wskazanych w umowie, nie może być utożsamiane z wystawieniem faktury zawierającej pomyłki, to nabywca nie ma prawa wystawić noty korygującej. Co więcej, nawet gdyby sprzedawca nieprawidłowo obliczył rabat, wystawiając fakturę lub fakturę korygującą na nieprawidłowe kwoty, to § 18 ust. 1 rozporządzenia wyraźnie wyłącza prawo nabywcy do wystawienia noty korygującej w razie stwierdzenia przez niego pomyłki w cenie, na fakturze wystawionej przez sprzedawcę.

Zatem tak, czy inaczej z powyższego wynika, iż jedyną formą dokumentowania rabatu jest wystawienie faktury korygującej, a nie jakiegokolwiek innego dokumentu, a jedynym podmiotem, który może to uczynić, jest wystawca faktury pierwotnej, a nie nabywca.

Ponadto w ocenie Spółki przedstawione wyżej argumenty dotyczą także sposobu dokumentowania rabatów, których Spółka będzie udzielała w przyszłości.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska Spółki przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1Ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.