IPPP1/443-1587/08-4/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2008 r. (data wpływu 21 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskującej za podatnika podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 21 sierpnia 2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskującej za podatnika podatku VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony na wezwanie tut. organu z dnia 27 października 2008 r. znak IPPP1/443-1587/08-2/AP (doręczone 29 października 2008 r.) pismem z dnia 31 października 2008 r. (data wpływu 5 listopada 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 29 grudnia 1993 r., mocą aktu notarialnego Repertorium X/1993 z dnia 29 grudnia 1993 r. Wnioskująca nabyła ze współmałżonkiem na zasadzie wspólności majątkowej nieruchomość: budynek produkcyjno - biurowy wraz z gruntem, stanowiący wspólny majątek (wspólność ustawowa). Zarówno Wnioskującej, jak i Jej mężowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przedmiotowa nieruchomość została sprzedana bez podatku od towarów i usług i potraktowana za sprzedaż zwolnioną na podstawie art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 52 z późn. zm.), ponieważ przedmiotem transakcji była wydzielona część majątku przedsiębiorstwa.

Przedmiotowa nieruchomość była użytkowana w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej męża, prowadzącego działalność we własnym imieniu i na własny rachunek jako osoba fizyczna. Wnioskująca informuje, iż nie prowadziła działalności gospodarczej pod własnym nazwiskiem lub w formie spółki, będąc jedynie osobą współpracującą z mężem. Stąd nie była czynnym podatnikiem VAT. Niemniej jednak Wnioskująca jest współwłaścicielem towarów (w tym nieruchomości), które w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT mogą być w bliższej lub dalszej przyszłości przedmiotem transakcji sprzedaży.

Przedmiotowa nieruchomości była wprowadzona do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej, jak również była amortyzowana, remontowana i modernizowana w ramach tej działalności. Wydatki poniesione na ulepszenie (tj. remont i modernizację) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym znacznie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego dokonywał mąż Wnioskującej, prowadzący działalność gospodarczą. Przedmiotowa nieruchomość była użytkowana w celu wykonywania czynności opodatkowanych przez męża Wnioskującej w latach 1994-2008 (tj. od chwili jej zakupu do momentu jej sprzedaży).

W 2008 r. Wnioskująca wraz z mężem sprzedała przedmiotową nieruchomość spółce prawa handlowego prowadzącej działalność gospodarczą.

Z związku z powyższym złożyła deklarację VAT-7, deklarując obrót w wysokości 750.000 zł, oraz kwotę podatku należnego w wysokości 165.000 zł. Ww. kwota podatku została uregulowana na konto Urzędu Skarbowego w A.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym, uwzględniając przyszły zamiar zbycia towarów (w tym i nieruchomości) Wnioskująca jest podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z dokonaniem ww. transakcji sprzedaży.

Zdaniem Wnioskującej postąpiła Ona prawidłowo składając deklarację VAT-7, deklarując obrót swej części nieruchomości w kwocie 750.000 zł oraz odprowadzając VAT w kwocie 165.000 zł.

Postępując w ww. sposób Wnioskująca kierowała się przede wszystkim brzmieniem art. 15 ust. 2 ustawy VAT oraz orzecznictwem sądowym w tym zakresie.

W bliższej bądź w dalszej przyszłości Wnioskująca będzie dokonywała podobnych transakcji, stąd kluczowym w przedmiotowej sprawie jest Jej zdaniem fakt zamiaru jak i częstotliwości dokonywania takich transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podatnikami, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Według ust. 2 powołanego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji podatnik działał w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W złożonym wniosku Wnioskująca zaznaczyła, iż w przyszłości planuje dokonywanie sprzedaży towarów w rozumieniu ustawy o VAT (np. działek gruntowych). Zatem zamiar Wnioskującej dokonywania takich transakcji w przyszłości prowadzi do uznania Jej za podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, analiza przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w konfrontacji z przywołanymi powyżej przepisami prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż Wnioskująca właściwie wskazała, iż dokonując sprzedaży nieruchomości z zamiarem dokonywania takich transakcji w przyszłości staje się podatnikiem podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.