IPPP1/443-1586/08-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2008 r. (data wpływu 21 sierpnia 2008 r.), uzupełnione pismem z dnia 1 września 2008 r. (data wpływu 4 września 2008 r.)w odpowiedzi na wezwanie z dnia 25 sierpnia 2008 r. (doręczone w dniu 1 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania posiłków pracownikom - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 sierpnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania posiłków pracownikom.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność w zakresie usług gastronomicznych i hotelowych. Praca w hotelu jest pracą w ruchu ciągłym, zmianowym a na niektórych stanowiskach w systemie 12 godzinnym. W celu poprawy warunków pracy, zaspokojenia podstawowych potrzeb pracowników i godziwych warunków pracy Spółka chciałaby zapewnić pracownikom wyżywienie. Posiłki byłyby sporządzane we własnym zakresie. Zapewnienie pracownikom posiłków umożliwiłoby również wprowadzenie do regulaminu pracy zakazu wnoszenia na teren zakładu żywności i napojów. Zakaz ten ma na celu zachowanie zasad sanitarnych i ułatwienie kontroli nad towarami spożywczymi Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie posiłków nieodpłatne pracownikom podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Jeżeli uznamy, że ww. wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu to w zakresie podatku od towarów i usług nie będzie to stanowiło przekazania na cele niezwiązane z przedsiębiorstwem (art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 2), a tym samym nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez dostawę towarów rozumie się również - zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Przepisy wykonawcze regulujące powyższy obowiązek to:

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn. z 2003 r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650).

Pierwsze z wymienionych rozporządzeń dotyczy obowiązków pracodawcy względem pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych. Natomiast drugie z zacytowanych rozporządzeń mówi o obowiązku pracodawcy dostarczania wszystkim pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług gastronomicznych i hotelowych. W celu poprawy warunków pracy Spółka zamierza zapewnić pracownikom wyżywienie. Umożliwi to również wprowadzenie zakazu wnoszenia na teren zakładu żywności i napojów, oraz dodatkowo wpłynie na kontrolę towarów spożywczych jak i na zachowanie zasad sanitarnych na terenie zakładu.

W związku z powyższym stosownie do dyspozycji art. 7 ust. 2 pkt 1ustawy, przekazaniem przez podatnika towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem jest zarówno przekazanie jak i zużycie towarów na cele osobiste pracownika. W związku z powyższym przekazanie przez Spółkę sporządzonych we własnym zakresie posiłków (przy których wytworzeniu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego), będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie dyspozycji art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.