IPPP1/443-1561/11-2/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2011 r. (data wpływu 26 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za kompleksową-sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z prawem do korzystania z miejsc postojowych oraz komórek lokatorskich - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 października 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za kompleksową - sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z prawem do korzystania z miejsc postojowych oraz komórek lokatorskich.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Z (dalej: Spółka> jest spółką celową, która prowadzi działalność w zakresie budownictwa mieszkaniowego, powołaną w celu realizacji projektu "a" polegającą na budowie zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługami w przyziemiu i garażem podziemnym. Na wspólnej kondygnacji podziemnej budynków usytuowany będzie lokal niemieszkalny stanowiący wielostanowiskowy garaż podziemny, dwupoziomowy, w którym znajdować się będzie: 337 (trzysta trzydzieści siedem) miejsc postojowych, 22 (dwadzieścia dwa) miejsca postojowe dla jednośladów oraz 270 (dwieście siedemdziesiąt) pomieszczeń gospodarczych (komórki lokatorskie). W związku z prowadzoną inwestycją Spółka sprzedaje znajdujące się na kondygnacjach naziemnych budynku lokale mieszkalne, w rozumieniu art. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 o własności lokali, dla których zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie stawka podatku VAT w wysokości 8%. Jednocześnie, wraz z lokalami mieszkalnymi Spółka dokonuje sprzedaży udziałów w przestrzeni garażowej, która będzie stanowiła samodzielny lokal użytkowy w rozumieniu art. 2 ustawy o własności lokali. Z udziałem związane będzie prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, miejsca postojowego dla jednośladów lub komórki lokatorskiej. Dla lokalu niemieszkalnego stanowiącego garaż podziemny zostanie utworzona odrębna księga wieczysta. Właściciele lokali posiadający udział we współwłasności przestrzeni garażowej będą korzystali z wyodrębnionych miejsc postojowych, miejsc postojowych dla jednośladów oraz komórek lokatorskich na zasadach umowy quoad usum.

Zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży, strony umowy przedwstępnej zobowiązują się zawrzeć:

* umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży, na podstawie której to umowy zostanie ustanowiona odrębna własność lokalu mieszkalnego i jednocześnie Spółka sprzeda przedmiotowy lokal mieszkalny wraz z prawami związanymi - udziałem w częściach wspólnych budynków i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz takim samym udziałem w użytkowaniu wieczystym gruntu, na którym usytuowane są budynki,

* umowę sprzedaży, na podstawie której to umowy Spółka sprzeda udział wyliczony jako stosunek jednego miejsca postojowego/jednego miejsca postojowego dla jednośladów/jednej komórki lokatorskiej do ogólnej liczby miejsc postojowych, miejsc postojowych dla jednośladów i komórek lokatorskich znajdujących się w lokalu niemieszkalnym we współwłasności usytuowanego na wspólnej kondygnacji budynków lokalu niemieszkalnego, stanowiącego wielostanowiskowy garaż podziemny.

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług i z tytułu dokonania sprzedaży opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we współwłasności lokalu niemieszkalnego, stanowiącego wielostanowiskowy garaż podziemny i związanym z nim prawem do korzystania z miejsca postojowego, miejsca postojowego dla jednośladów lub komórki lokatorskiej, stanowi kompleksową dostawę i jako taka powinna zostać opodatkowana według stawki podatku VAT właściwej dla dostawy głównej, tj. 8%.

Zdaniem wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we współwłasności lokalu niemieszkalnego stanowiącego wielostanowiskowy garaż podziemny i związanym z nim prawem do korzystania z miejsca postojowego, miejsca postojowego dla jednośladów lub komórki lokatorskiej, stanowi kompleksową dostawę i jako taka powinna zostać opodatkowana według stawki podatku VAT właściwej dla dostawy głównej, tj. 8%.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji świadczenia złożonego, ani zasad kwalifikacji danych świadczeń jako jednolitego świadczenia, lub równolegle istniejących świadczeń, które opodatkowane są odrębnie w sposób właściwy dla charakteru poszczególnego świadczenia. Definicja taka oraz zasady dokonywania klasyfikacji zostały natomiast wypracowane w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Dokonując analizy tego orzecznictwa należy uznać, że wyłącznym warunkiem uznania świadczenia złożonego za jedno świadczenie, a nie kilka odrębnych świadczeń jest (I) obiektywna możliwość uznania, że w przedmiotowym stanie faktycznym istnieje (II) jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego (III) rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy które nie mogłoby być (IV) wzajemnie rozdzielone. Takie konkluzje wynikają z orzeczeń ETS w sprawie świadczeń złożonych, tj. C-349/96 (Card Protection Plan ltd.), C-41/04 (Levob Verzekeringen BV and OV Bank), C-111/05 (aktiebolaget nn and Skatteverket). W tym kontekście warto również zwrócić uwagę na wyrok w sprawie Levob, który wskazuje, że: "20 mając na uwadze dwie okoliczności, a mianowicie że, po pierwsze, z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, iż każda czynność powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT, należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (por. przez analogię ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 29). 22 podobnie jest w przypadku, jeśli dwa lub więcej świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny".

Analizując przedmiotowy stan faktyczny w kontekście ww. orzeczeń ETS należy zauważyć, że przedmiotowa dostawa, której przedmiotem jest lokal mieszkalny wraz z udziałem w lokalu niemieszkalnym, stanowiącym wielostanowiskowy garaż podziemny powinna być uznana za jedną kompleksową, jednolicie opodatkowaną dostawę. Wynika to z faktu, iż nie jest możliwe ich rozdzielenie bez uszczerbku dla całego świadczenia. Na podobne konkluzje wskazuje linia orzecznicza wojewódzkich sądów administracyjnych oraz naczelnego sądu administracyjnego dotycząca opodatkowania świadczeń złożonych. W wyroku z 26 września 2005 r. NSA wskazał, że: "w przypadku czynności o charakterze kompleksowym, na które składa się czynność podstawowa i czynności pomocnicze niezbędne do wykonania tej pierwszej, przyjmować należy jednolitą stawkę VAT dla całego kompleksu czynności, właściwą dla czynności podstawowej".

Z kolei, w uzasadnieniu wyroku z 5 marca 2010 r. (sygn. I SA/Kr 1657/09) WSA w Krakowie wskazał, że: przy czynnościach o charakterze kompleksowym, na które składa się czynność podstawowa, będąca celem umowy zawartej przez podatnika z klientem, a także czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności podstawowej, ustalając właściwą stawkę podatku od towarów i usług, należy przyjmować jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności, biorąc pod uwagę charakter czynności podstawowej". Ponadto, w cytowanym wyroku WSA podzielił pogląd, że: "decydującym kryterium oceny, czy dana czynność ma charakter podstawowy dla danego świadczenia, czy też jedynie pomocniczy, nie jest ani wartość tego świadczenia, ani nazwa umowy, ani nawet jej czasochłonność w stosunku do innych czynności, lecz to, która czynność zaspokaja podstawową potrzebę nabywcy danego świadczenia. Czynności pomocnicze mają natomiast pomóc w realizacji tej potrzeby".

W przedmiotowym stanie faktycznym podstawową potrzebą realizowaną przez nabywcę jest zaspokojenie indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. W ocenie Spółki nie budzi wątpliwości fakt, że dostawa lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską i miejscem postojowym lub miejscem postojowym dla jednośladów ma charakter świadczenia kompleksowego. Dominującą rolę ma w tym świadczeniu dostawa mieszkania. Sprzedaż komórki lokatorskiej i miejsca postojowego lub miejsca postojowego dla jednośladów ma charakter uboczny w stosunku do dostawy lokalu mieszkalnego. Wynika to z faktu, że pomieszczenia te pełnią w stosunku do niego rolę pomocniczą. W ramach zawartej kompleksowej umowy sprzedaży, dla nabywcy priorytetowe znaczenie ma lokal mieszkalny. Miejsce postojowe i komórka mają ułatwić codzienne korzystanie z lokalu mieszkalnego, nie mają jednak dla nabywcy lokalu mieszkalnego samodzielnego znaczenia użytkowego w oderwaniu od lokalu. Trudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, w której finalny nabywca (ponoszący ekonomiczny ciężar opodatkowania VAT) dokonuje zakupu jedynie komórki lokatorskiej lub miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym, bez jednoczesnego nabycia lokalu mieszkalnego. Nabycie miejsca postojowego lub komórki lokatorskiej nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania przedmiotu głównej dostawy, czyli lokalu mieszkalnego. Sytuacja, w której dochodzi do nabycia komórki lokatorskiej lub miejsca parkingowego w garażu wielostanowiskowym, bez jednoczesnego nabycia lokalu mieszkalnego jest więc raczej teoretyczna.

Pomimo, że dla lokalu mieszkalnego oraz dla udziału w garażu wielostanowiskowym utworzone są odrębne księgi wieczyste i z cywilistycznego punktu widzenia mogą być one odrębnym przedmiotem sprzedaży to nie powinno mieć to wpływu ocenę kompleksowości świadczenia. Kryteria wypracowane w orzecznictwie ETS nie wskazują bowiem aby kryterium prawnej możliwości dokonania odrębnej dostawy dla każdego z towarów miało w tym zakresie jakiekolwiek znaczenie dla celów VAT. Przyjęcie za podstawę oceny kompleksowości świadczenia kryterium prawnej możliwości dokonania odrębnej dostawy dla każdego z towarów wchodzących w skład świadczenia powoduje również destabilizację konkurencji na rynku wspólnotowym. Nie jest bowiem zgodna z regułami konkurencji praktyka, zgodnie z którą takie same dostawy, lecz dokonane przy wykorzystaniu innej formy prawnej są opodatkowane w odmiennej wysokości.

Także wyszczególnienie w przedwstępnej umowie sprzedaży dwóch jej przedmiotów, tj. lokalu mieszkalnego i udziału w lokalu niemieszkalnym nie ma wpływu na możliwość uznania świadczenia za świadczenie złożone. Potwierdza to wyrok ETS w sprawie Mander Laundries, w którym Trybunał stwierdził, że: "jeżeli poszczególne elementy dostawy są pojedynczo wymienione na rachunku to nie wskazuje to samo w sobie kilku dostaw". Jednocześnie, należy zauważyć, że pogląd, iż kryteria funkcjonalne decydują o uznaniu dostawy kilku odrębnych rzeczy jako jednego towaru w rozumieniu ustawy wskazane są także w orzecznictwie organów podatkowych, np. takie stanowisko wyrażone zostało w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2008: "w opinii tutejszego organu, w przypadku produktów, które są ze sobą funkcjonalnie związane i które nie mogą funkcjonować prawidłowo bez siebie, można uznać, że sprzedaż zestawu (kompletu) w istocie dotyczy sprzedaży jednego produktu. Sprzedaż kompletu należy traktować jako jedną transakcję - transakcję sprzedaży, a nie jako transakcję sprzedaży i transakcję nieodpłatnego przekazania. Artykuł 7 ustawy o VAT nie ma więc zastosowania w przedmiotowej sprawie. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że dostawa lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we współwłasności lokalu niemieszkalnego, stanowiącego wielostanowiskowy garaż podziemny i związanym z nim prawem do korzystania z miejsca postojowego, miejsca postojowego dla jednośladów lub komórki lokatorskiej stanowi w aspekcie gospodarczym jedną kompleksową dostawę, której rozdzielenie miało by charakter sztuczny. W konsekwencji, ta kompleksowa dostawa powinna zostać opodatkowana z użyciem stawki podatku VAT właściwej dla dostawy głównej, którą jest dostawa lokalu mieszkalnego, czyli według stawki 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatną dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast, w myśl ust. 2 ww. artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie jednak z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, zgodnie z pkt 2 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%. Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (ust. 12a).

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (ust. 12c).

Artykuł 2 pkt 12 ustawy, zawiera definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z którą obiektami takimi są budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi". Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże, stosownie do ust. 2 ww. artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Podstawowym kryterium pozwalającym uznać zbiór określonych czynności za dostawę kompleksową (złożoną) jest określenie wzajemnych relacji pomiędzy elementami składowymi złożonej dostawy w zakresie celów, które dostawy te realizują. Pojedynczą dostawę należy uznać za pomocniczą w stosunku do zasadniczej dostawy, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, jest środkiem do lepszego wykorzystania dostawy zasadniczej. Podstawowym celem dostawy pomocniczej tworzącej razem z dostawą główną - kompleksową dostawę - jest lepsze wykorzystanie przez klienta głównej dostawy. Aby dana pomocnicza dostawa mogła być uznana za element kompleksowej dostawy winna służyć bezpośrednio realizacji głównej dostawy. W celu ustalenia czy dana dostawa może być uznana za złożoną, konieczne jest zbadanie przebiegu konkretnej transakcji z uwzględnieniem wszystkich ekonomicznych aspektów tej transakcji.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka prowadzi działalność w zakresie budownictwa mieszkaniowego i realizuje projekt polegający na budowie zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługami w przyziemiu i garażem podziemnym. Na wspólnej kondygnacji podziemnej budynków usytuowany będzie lokal niemieszkalny stanowiący wielostanowiskowy garaż podziemny, dwupoziomowy, w którym znajdować się będzie: 337 miejsc postojowych, 22 miejsca postojowe dla jednośladów oraz 270 pomieszczeń gospodarczych (komórki lokatorskie). W związku z prowadzoną inwestycją Spółka sprzedaje znajdujące się na kondygnacjach naziemnych budynku lokale mieszkalne, dla których zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie stawka podatku VAT w wysokości 8%. Jednocześnie, wraz z lokalami mieszkalnymi Spółka dokonuje sprzedaży udziałów w przestrzeni garażowej, która będzie stanowiła samodzielny lokal użytkowy w rozumieniu art. 2 ustawy o własności lokali. Z udziałem związane będzie prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, miejsca postojowego dla jednośladów lub komórki lokatorskiej. Dla lokalu niemieszkalnego stanowiącego garaż podziemny zostanie utworzona odrębna księga wieczysta. Właściciele lokali posiadający udział we współwłasności przestrzeni garażowej będą korzystali z wyodrębnionych miejsc postojowych, miejsc postojowych dla jednośladów oraz komórek lokatorskich na zasadach umowy quoad usum.

Zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży, strony umowy przedwstępnej zobowiązują się zawrzeć:

* umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży, na podstawie której to umowy zostanie ustanowiona odrębna własność lokalu mieszkalnego i jednocześnie Spółka sprzeda przedmiotowy lokal mieszkalny wraz z prawami związanymi - udziałem w częściach wspólnych budynków i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz takim samym udziałem w użytkowaniu wieczystym gruntu, na którym usytuowane są budynki,

* umowę sprzedaży, na podstawie której to umowy Spółka sprzeda udział wyliczony jako stosunek jednego miejsca postojowego/jednego miejsca postojowego dla jednośladów/jednej komórki lokatorskiej do ogólnej liczby miejsc postojowych, miejsc postojowych dla jednośladów i komórek lokatorskich znajdujących się w lokalu niemieszkalnym we współwłasności usytuowanego na wspólnej kondygnacji budynków lokalu niemieszkalnego, stanowiącego wielostanowiskowy garaż podziemny.

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług i z tytułu dokonania sprzedaży opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się w istocie do możliwości zastosowania preferencyjnej stawki podatku dla dostawy ww. lokali mieszkalnych wraz z miejscem postojowym i komórką lokatorską.

Z opisu sprawy wynika zatem, że Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z udziałem w lokalu niemieszkalnym, dla którego jak wskazał Wnioskodawca zostanie utworzona odrębna księga wieczysta. Należy podkreślić, zgodnie z powyższym wyjaśnieniem, że jedynie taki zbiór dostaw można uznać za jedną kompleksową dostawę, które są ze sobą funkcjonalnie związane i które nie mogą funkcjonować prawidłowo bez siebie. W omawianej sytuacji oferowana klientowi pomocnicza dostawa (udział we współwłasności lokalu niemieszkalnego) stanowi dodatek do zasadniczej dostawy i nie jest niezbędna do wykonania głównej dostawy - sprzedaży lokalu mieszkalnego. Z opisu sprawy nie wynika, że nabywca lokalu mieszkalnego będzie zobowiązany do jednoczesnego nabycia udziału w przestrzeni garażowej. Zatem nie można uznać, że w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb mieszkalnych nabywca musi zakupić również udział w lokalu niemieszkalnym. Celem samym w sobie dla klienta jest nabycie lokalu mieszkalnego, które bez względu na dodatkowe nabycie udziału we współwłasności lokalu niemieszkalnego może być zrealizowane. Nabycie udziału we współwłasności lokalu niemieszkalnego może być wykonane niezależnie od dostawy lokalu mieszkalnego i może stanowić odrębny cel dla klienta.

Fakt wyodrębnienia garażu podziemnego jako samodzielnego odrębnego lokalu użytkowego bezsprzecznie wskazuje, że przedmiotowej dostawy nie można uznać za dostawę kompleksową. Za odrębnością traktowania przedmiotowego lokalu mieszkalnego od lokalu garażowego przemawia także fakt, że Wnioskodawca dokona przeniesienia prawa własności do ww. lokali na podstawie osobnych umów.

W celu poparcia zaprezentowanego stanowiska Wnioskodawca przywołał liczne orzeczenia: Trybunału Sprawiedliwości UE C-41/04, C-349/96, C-111/05, jak również orzeczenia sądów krajowych: Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FSK 945/05, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie sygn. akt I SA/Kr 1657/09. Należy wskazać, iż powyższe orzeczenia odnoszą się do zagadnienia związanego ze świadczeniami złożonymi. Każdy z powołanych wyroków zwraca uwagę, iż kilka świadczeń winno zostać uznane za jedno kompleksowe w sytuacji, gdy stanowią obiektywnie jedno nierozerwalne świadczenie, którego dzielenie miałoby sztuczny charakter. Tut. Organ podziela pogląd zaprezentowany w przytoczonych przez Wnioskodawcę orzeczeniach, jednak w omawianym przypadku wyjaśniono, że dokonywana dostawa lokali mieszkalnych oraz udziału w lokalu niemieszkalnym, nie stanowi jednego nierozerwalnego świadczenia. Sprzedaż lokalu mieszkalnego może odbyć się bez jednoczesnej sprzedaży udziału w przestrzeni garażu podziemnego, gdyż stanowią one odrębne od siebie, samodzielne wyodrębnione lokale. Zatem choć Organ podziela wnioski płynące w ww. wyroków nie może ich przenieść na grunt omawianej sprawy.

Odnosząc się ponadto do wskazanego przez Wnioskodawcę orzecznictwa krajowych sądów administracyjnych należy zauważyć, iż powołane wyroki rozstrzygają o zjawisku kompleksowości lecz dotyczą całkowicie innych niż przedstawiona we wniosku sytuacji - niezwiązanych z dostawą lokali. Powołane przez Spółkę rozstrzygnięcia zostały zatem potraktowane jako element argumentacji, jednak nie mogły mieć wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku oraz przedstawione wyżej regulacje prawne stwierdzić należy, że sprzedaż przez Spółkę lokalu mieszkalnego, udziału we współwłasności garażu wielostanowiskowego usytuowanego w podziemnej kondygnacji budynku oraz komórek lokatorskich podlega opodatkowaniu według odrębnych stawek podatku, właściwych dla przedmiotu sprzedaży. W przedmiotowej sprawie nie można rozciągnąć preferencyjnej 8% stawki podatku VAT właściwej dla dostawy lokalu mieszkalnego na dostawę miejsca postojowego oraz komórki lokatorskiej w garażu wielostanowiskowym znajdującym się w budynku, gdyż w analizowanym przypadku nie występuje kompleksowość tej dostawy. Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.