IPPP1/443-1546/08-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta, przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2008 r. (data wpływu 18 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej na rzecz Miasta oraz prawa Inwestora do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej na rzecz Miasta.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik VAT prowadzący działalność gospodarczą w zakresie usług deweloperskich na rynku nieruchomości, dalej zwany "Inwestorem", realizuje inwestycję budowlaną polegającą na budowie kompleksu mieszkaniowego na nieruchomości gruntowej znajdującej się w obszarze właściwości Dzielnicy Miasta. Istniejąca w rejonie inwestycji budowlanej droga jest drogą utwardzoną o nawierzchni z płyt żelbetowych, przy czym Zarządcą tej drogi jest Burmistrz Dzielnicy Miasta. Na mocy decyzji Prezydenta Miasta o warunkach zabudowy Inwestor został zobowiązany do wykonania we własnym zakresie i na koszt własny dokumentacji projektowej i poniesienia nakładów na wybudowanie nowego odcinka ww. drogi na gruncie pozostającym we władaniu Miasta. Po zakończeniu budowy, na podstawie stosownego dokumentu, Inwestor przeniesie nieodpłatnie na Miasto wybudowany odcinek drogi.

Realizacja inwestycji budowlanej, o której mowa na wstępie, bez poniesienia wydatków na realizację inwestycji drogowej (bez zobowiązania się do wybudowania i przeniesienia na rzecz Miasta własności nakładów inwestycyjnych) nie byłaby możliwa. Zapewnienie bowiem dogodnego dojazdu do rejonu inwestycji budowlanej bezspornie podniesie jej atrakcyjność dla potencjalnych użytkowników inwestycji (nabywców lokali mieszkalnych) i w konsekwencji zwiększy się popyt na oferowane do sprzedaży lokale mieszkalne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1. Nieodpłatne przekazanie infrastruktury drogowej (nakładów na nią poniesionych) na rzecz Miasta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zasadą generalną jest zatem uznanie za opodatkowane świadczenia usług jeżeli są one odpłatne.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług za czynność zrównaną z odpłatnym świadczeniem usług uznaje się także wszelkie nieodpłatne świadczenia usług, jeżeli nie są one związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych następnie z wyświadczeniem tego rodzaju usług.

Interpretacja tego przepisu nie może pozostawać w sprzeczności z zasadą wykładni zakazującą rozszerzającej interpretacji wyjątków. W związku z tym należy stwierdzić, że nieodpłatne świadczenie usług może podlegać opodatkowaniu tylko w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie dwa warunki wskazane w ww. przepisie. Tak więc, usługi świadczone nieodpłatnie należy uznać za usługi odpłatne, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Niespełnienie jednej z przesłanek uniemożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług.

Ze stanu faktycznego wynika, iż realizowana przez Inwestora inwestycja drogowa polegająca na budowie odcinka nowej drogi na gruncie będącym własnością Miasta, do budowy której Inwestor został zobowiązany w decyzji o warunkach zabudowy, będzie wykonywana na rzecz Miasta nieodpłatnie (Inwestor nie otrzyma z tego tytułu żadnego wynagrodzenia). Ponadto, wybudowana droga ma zapewnić dogodny dojazd do sprzedawanych lokali mieszkalnych (w rejonie inwestycji budowlanej), a zatem pozostaje w związku z prowadzonym przez Inwestora przedsiębiorstwem (działalność deweloperska na rynku nieruchomości).

Przez usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa uznać należałoby te usługi, których świadczenie odbywa się bez związku z prowadzonym przedsiębiorstwem, a taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie występuje. W związku z powyższym, należy stwierdzić, że nie została spełniona przesłanka braku związku z prowadzonym przedsiębiorstwem, o której mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 2. Inwestorowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż zakupy towarów i usług są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych (służą uzyskaniu obrotu z tytułu sprzedaży lokali mieszkalnych).

Regulacja art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowywanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Ustawodawca nie precyzuje, w jaki sposób i w jakim zakresie towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby możliwe było odliczenie podatku naliczonego przez podatnika VAT. Przepis ten wyraża podstawową zasadę neutralności podatku VAT polegającą na tym, że dla przedsiębiorcy nabywającego towary i usługi na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, podatek ten nie powinien stanowić dodatkowego obciążenia, w związku z czym powinien mieć prawo pomniejszenia podatku należnego w pełnej wysokości o podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług, zaś wszelkie ograniczenia w tym zakresie powinny mieć charakter wyjątków i podlegać ścisłej interpretacji. W związku z tym, należy podkreślić, że związek ten może być pośredni, co więcej, dany zakup może wiązać się z wykonywaniem czynności niepodlegającej opodatkowaniu, która jest jednak niezbędna lub tylko potrzebna do prowadzenia działalności opodatkowanej (por. T. M "VAT. Komentarz 2006", Wydawnictwo C. H. B, W 2006, s. 539).

Przystępując do wykładni powyższego przepisu ustawy o podatku od towarów usług należy również brać pod uwagę przepisy prawa wspólnotowego. Ponadto, zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 263/08, przy wydawaniu interpretacji indywidualnej organ podatkowy nie może uchylać się od uwzględnienia wiążących Polskę dyrektyw UE. W ocenie Wnioskodawcy obowiązek uwzględniania w interpretacji prawa wspólnotowego, w tym zwłaszcza Dyrektywy VAT oraz wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, które stanowią o zasadach i regułach interpretacji tego prawa, dotyczy nie tylko sądów krajowych, ale wszystkich organów państwowych, w tym także organów administracji podatkowej.

Zasada neutralności podatku od wartości dodanej została sformułowana w art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. Unii Europejskiej L 347/1) - poprzednio art. 17 (2) Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. L 145) - podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim w którym dokonuje transakcji, do odliczenia VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika, oczywiście, o ile towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby transakcji podatnika, opodatkowanych podatkiem VAT.

W zapadłym na gruncie VI Dyrektywy orzecznictwie utrwalił się pogląd, iż opodatkowana podatkiem VAT działalność podatnika nie może być obciążona kosztem nieodliczalnego podatku. W orzeczeniach w sprawie C-408/98 (Abbey National) oraz C-465/03 (Kretztechnik AG) ETS wskazał, iż jeżeli transakcja, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, może być przyporządkowana do opodatkowanej działalności podatnika, to przysługuje prawo do odliczenia podatku. Oznacza to, że nawet jeśli dana czynność nie podlega opodatkowaniu, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku VAT, pod warunkiem, że wydanie to ma związek bezpośredni lub pośredni z prowadzoną przez niego opodatkowaną działalnością gospodarczą.

Prawo do odliczenia podatku należy zatem rozpatrywać, uwzględniając całość działalności gospodarczej podatnika, a nie pojedynczych czynności wyrwanych z szerszego kontekstu.

Ze stanu faktycznego wynika, iż Inwestor prowadzi działalność inwestycyjno-deweloperską na rynku nieruchomości, polegającą na sprzedaży nowych mieszkań. Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostaw obiektów budownictwa mieszkaniowego zostały uregulowane w art. 2 pkt 12, art. 41 ust. 12-12c oraz art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.). Z unormowań w przywołanych wyżej przepisach wynika, iż dostawa nowych lokali mieszkalnych podlega opodatkowaniu według 7% stawki podatku VAT.

Nieodpłatne przekazanie nakładów poniesionych przez Inwestora na wybudowanie drogi na rzecz Miasta jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Wybudowanie przedmiotowej drogi ma jednak na celu zapewnienie dogodnego dojazdu do budynków dla potencjalnych nabywców lokali mieszkalnych, a więc następuje z korzyścią dla ogólnie pojętej działalności gospodarczej Inwestora, którą jest opodatkowana sprzedaż lokali mieszkalnych. Poniesione koszty na budowę drogi stanowią część kosztów ogólnych inwestycji i w konsekwencji są elementem cenotwórczym sprzedawanych mieszkań. Sprzedaż lokali mieszkalnych w budynkach, do których nie ma dojazdu albo jest on utrudniony powoduje, iż lokale te są bardzo niekonkurencyjne w stosunku do lokali w budynkach, gdzie taki dojazd się już znajduje. Tak więc, bez poniesienia tych wydatków (związanych z budową drogi) realizacja inwestycji budowlanej byłaby pozbawiona racjonalnego uzasadnienia.

Zatem skoro zrealizowana inwestycja budowlana będzie służyła Inwestorowi w celu prowadzonej działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarowi usług w opinii Wnioskodawcy uznać należy, iż wszelkie zakupione towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych (mają związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych) i podlegają odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego sformułowana została w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika więc, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku VAT i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Istotny jest więc związek pomiędzy zakupami a prowadzoną działalnością gospodarczą (opodatkowaną VAT). Ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną może mieć charakter bezpośredni (np. zakup materiałów do wytworzenia produktu podlegającego odsprzedaży) lub pośredni (np. koszty administracyjne), jak również może dotyczyć takich czynności, które mimo, że nie podlegają opodatkowaniu, są potrzebne w funkcjonowaniu podatnika.

Z przedstawionych przez Podatnika okoliczności wynika, że Inwestor wykonuje opodatkowaną podatkiem VAT działalność polegającą na usługach deweloperskich na rynku nieruchomości. Z usługami tymi wiąże się zobowiązanie do wykonania we własnym zakresie i na własny koszt dokumentacji projektowej i poniesienia nakładów na wybudowanie nowego odcinka drogi na gruncie pozostającym we władaniu Miasta. Realizacja inwestycji budowlanej bez poniesienia wydatków na realizację inwestycji drogowej nie byłaby możliwa. Zapewnienie dogodnego dojazdu do rejonu inwestycji budowlanej podniesie jej atrakcyjność dla nabywców lokali mieszkalnych, w związku z czym zwiększy się popyt na oferowane do sprzedaży lokale mieszkalne.

Z powyższego wynika, iż budowa odcinka drogi dojazdowej do osiedla mieszkaniowego jest inwestycją niezbędną dla funkcjonowania wybudowanego kompleksu mieszkaniowego, a więc warunkuje osiąganie przez dewelopera przychodów.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują jednak wyjątki, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnia przesłanki upoważniające go do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z unormowaniem art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Należy zaznaczyć, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie powyższych towarów bądź usług nie powstaje automatycznie w momencie uznania poniesionych wydatków na towary i usługi za koszt uzyskania przychodów. Fakt, iż dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów jest kwestią odrębną od tego, czy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W pierwszej kolejności bowiem należy dokonać analizy, czy dany zakup towaru bądź usługi związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika, a dopiero w drugiej kolejności (jeżeli dany zakup jest związany z czynnościami opodatkowanymi) - czy można go uznać za koszt uzyskania przychodów. Zatem, jeżeli wydatki poniesione przez Inwestora nie są związane z czynnościami opodatkowanymi, fakt uznania ich za koszty uzyskania przychodów jest sprawą drugorzędną i pozostającą bez wpływu na możliwość odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji należy stwierdzić, iż Inwestor może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi i co do zasady są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostaw towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Zauważyć jednak należy, że niektóre czynności wykonane nieodpłatnie ustawodawca zrównał z odpłatnym świadczeniem usług. Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego zapisu wynika, że nieodpłatne świadczenie usług uznaje się za odpłatne świadczenie usług, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki wynikające z ww. przepisu:

* nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,

* podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.

Przez świadczenie usług niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W opisanej przez Wnioskodawcę sytuacji dojdzie do nieodpłatnego świadczenia usług, polegających na wybudowaniu infrastruktury drogowej. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika również, że przedmiotowa infrastruktura zostanie nieodpłatnie przekazana przez Inwestora na rzecz Miasta. Ponadto budowa drogi jest związana z prowadzonym przedsiębiorstwem. Działalność Inwestora opiera się na usługach deweloperskich, a to z kolei związane jest z koniecznością wybudowania dla nowego osiedla mieszkaniowego drogi. W związku z faktem, iż wybudowanie nowego odcinka drogi nastąpi na gruncie pozostającym we władaniu Miasta, Inwestor, po zakończeniu budowy, przeniesie go nieodpłatnie na rzecz miasta.

Oznacza to, że pomimo spełnienia jednej z przesłanek zawartych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, dotyczącej prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z prowadzoną inwestycją (co zostało stwierdzone powyżej), nie została spełniona druga z przesłanek warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług, ponieważ przekazywana nieodpłatnie infrastruktura drogowa związana jest z prowadzonym przez Inwestora przedsiębiorstwem.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie infrastruktury drogowej przez Inwestora na rzecz Wnioskodawcy, jako świadczenie usług nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Inwestorowi przysługiwać będzie jednak prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu towarów i usług związanych z budową przedmiotowej infrastruktury drogowej, z tym że winien mieć on na względzie treść art. 88 ust. 1 pkt 2 oraz art. 88 ust. 3 ww. ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślenia wymaga fakt, iż powyższa pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego opiera się na przyjętym założeniu, iż opisane wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zauważyć również należy, iż przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga kwestii zaliczenia danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ciężar udowodnienia powyższego faktu spoczywa bowiem na Podatniku, a możliwość obniżenia kwoty należnego podatku od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego przy zakupie towarów lub usług jest ściśle związana z dopuszczalnością zaliczenia wydatków poniesionych na ich nabycie do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy również stwierdzić, że powołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Ich różnorodność stanowi odpowiedź na różnorodność przedstawionych stanów faktycznych i dlatego nie mogą one być podstawą przy rozpatrywaniu kolejnych spraw.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.