IPPP1/443-1472/14-2/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony #61485; przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie faktur korygujących - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie faktur korygujących.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 10 lutego 2010 r. Wnioskodawca dokonała dostawy terenu niezabudowanego na rzecz Państwa G. (akt notarialny), stosując stawkę podstawową VAT zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, traktując go jako teren niezabudowany przeznaczony pod zabudowę (faktura VAT z dnia 16 lutego 2010 r.). Przeznaczenia terenu Wnioskodawca dokonała w oparciu o zapisy w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (teren przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową, stawka 22% VAT), gdyż nie było dla tego terenu aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Taki sposób ustalenia przeznaczenia terenu niezabudowanego Wnioskodawca przyjęła w ślad za stanowiskiem Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego zawartym w postanowieniu nr 1471/NTR1/443-226/06/LS wydanym dla Wnioskodawca w dniu 7 września 2006 r. i ówczesnym stanowiskiem organów skarbowych.

W wyniku pojawiających się wątpliwości co do takiego sposobu ustalania przeznaczenia terenów niezabudowanych dla celów VAT (szczególnie po wyroku NSA sygn. akt I FPS 8/10 z dnia 17 stycznia 2011 r.,), Wnioskodawca wystąpiła z wnioskiem, iż należy ustalać przeznaczenie terenu niezabudowanego, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w oparciu o zapisy w ewidencji gruntów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej dla Wnioskodawca nr IPPP2/443-199/11-4/JW z dnia 27 maja 2011 r., podtrzymał dotychczasowe swoje stanowisko, że przy określaniu przeznaczenia niezabudowanego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, określała jego przeznaczenie dla potrzeb podatku VAT, w oparciu o zapisy w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Natomiast Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 1 marca 2012 r. (a więc dwa lata po zrealizowaniu dostawy), wydanej dla Pana G., zajęła stanowisko, iż w powyższej sytuacji należy ustalać przeznaczenie w oparciu o zapisy ewidencji gruntów.

W dniu 14 czerwca 2013 r., Minister Finansów skierował do organów skarbowych (m.in. do Dyrektorów Izb Skarbowych i Dyrektorów Urzędów Kontroli Skarbowej) stanowisko w oparciu art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa (pismo nr PT10/033/12/207/WLI/13/RD58639) - iż o przeznaczeniu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decydować będą zapisy w ewidencji gruntów.

Niejednolitość stanowisk Izb Skarbowych w powyższym zakresie tj. dot. zasad ustalania przeznaczenia gruntu i właściwej stawki VAT, doprowadziła do sporu z kontrahentem Panem Grymanowskim i skierowaniem przez niego sprawy na drogę postępowania przed sądem cywilnym.

W dniu 4 listopada 2014 r. wydany został wyrok Sądu Okręgowego zasądzający od Wnioskodawca m.in. równowartość kwoty podatku należnego VAT zawartego w cenie sprzedaży nieruchomości na rzecz P. G. z dnia 10 lutego 2010 r. Sąd w swoim stanowisku stwierdził, że przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, określało jego przeznaczenie dla potrzeb podatku VAT, w oparciu o dane z ewidencji gruntów (grunty rolne, zwolnione z VAT).

W powyższej sytuacji, Wnioskodawca realizując treść powyższego wyroku sądu cywilnego, zamierza wystawić fakturę korygującą VAT w ten sposób, że zamiast stawki 22% VAT, zastosowane zostanie zwolnienie z podatku VAT, a kwota brutto sprzedaży zostanie pomniejszona o kwotę podatku należnego VAT i zwrócić na rzecz P. G. kwotę stanowiącą równowartość podatku należnego VAT od transakcji dostawy przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca - w sytuacji opisanej w części "stan faktyczny" - posiada prawo do wystawienia faktury korygującej VAT zmieniającej stawkę VAT z podstawowej na "zw" i obniżającej cenę sprzedaży o kwotę VAT oraz czy ma prawo do uwzględnienia w rozliczeniu za okres, w którym została doręczona faktura korygująca VAT pomniejszenia kwoty podatku należnego o skorygowaną kwotę podatku należnego VAT (na minus) wynikającego z ww. faktury korygującej VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym opisanym powyżej, Wnioskodawca posiada - m.in. zgodnie z art. 29a, art. 43 i art. 106j ustawy o podatku VAT oraz ww. stanowiskiem Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2013 r. nr pisma PT10/033/12/207/WLI/13/RD58639 - prawo do wystawienia faktury korygującej VAT zmieniającej stawkę VAT z podstawowej na "zw" i obniżającej cenę sprzedaży o kwotę VAT oraz ma prawo do uwzględnienia w rozliczeniu za okres w którym została doręczona faktura korygująca VAT, do pomniejszenia kwoty podatku należnego wynikającego z rozliczenia tego okresu o kwotę podatku należnego VAT (na minus) wynikającego z ww. faktury korygującej VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 29 listopada 2010 r. pod pojęciem towarów rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. od podatku od towarów i usług była zwolniona dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Przepis ten stanowił implementację art. 135 ust. 1 lit. k dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej "dyrektywą VAT", w myśl którego państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b dyrektywy VAT.

Artykuł 12 ust. 3 dyrektywy VAT, który nawiązuje do ust. 1 lit. b tego artykułu, definiuje "teren budowlany" jako każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Przepisy ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. nie zawierały definicji terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę. Wprawdzie art. 12 ust. 3 dyrektywy VAT nie wskazuje na konieczność wprowadzenia definicji "terenu budowlanego" do przepisów w zakresie VAT, taką jednakże potrzebę zasygnalizował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku w składzie siedmiu sędziów z dnia 17 stycznia 2011 r. sygn. akt I FPS 8/10. Jednocześnie w wyroku tym Sąd wskazał, że w związku z tym, że w ustawie o VAT nie sprecyzowano pojęcia terenu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla klasyfikacji terenu niezabudowanego, wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Uwzględniając zatem wykładnię zaprezentowaną w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r. w celu prawidłowej klasyfikacji terenu niezabudowanego dla potrzeb zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., w przypadku, gdy brak było planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że przedmiotem dostawy była nieruchomość niezabudowana. Dla tego terenu nie było aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, natomiast w ewidencji gruntów teren był sklasyfikowany jako grunty rolne.

Oznacza to, że dostawa ww. nieruchomości korzystała ze zwolnienia, zgodnie z powołanym powyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika ponadto, że w dniu 10 lutego 2010 r. Wnioskodawca dokonał dostawy ww. terenu niezabudowanego stosując stawkę podstawową VAT zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, traktując go jako teren niezabudowany przeznaczony pod zabudowę (faktura VAT z dnia 16 lutego 2010 r.). Przeznaczenia terenu dla celów podatku od towarów i usług Wnioskodawca dokonał w oparciu o zapisy w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (teren przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową, stawka 22% VAT), gdyż nie było dla tego terenu aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy Wnioskodawca - w sytuacji opisanej w części "stan faktyczny" - posiada prawo do wystawienia faktury korygującej VAT zmieniającej stawkę VAT z podstawowej na "zw" i obniżającej cenę sprzedaży o kwotę VAT oraz czy ma prawo do uwzględnienia w rozliczeniu za okres, w którym została doręczona faktura korygująca VAT pomniejszenia kwoty podatku należnego o skorygowaną kwotę podatku należnego VAT (na minus) wynikającego z ww. faktury korygującej VAT.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy należy przytoczyć przepis art. 106a pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast w myśl art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Natomiast w myśl art. 106j ust. 1 ustawy w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 ustawy o VAT faktura korygująca powinna zawierać:

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy, stwierdzić należy, że z uwagi na okoliczność, że czynność dostawy przedmiotowej nieruchomości objęta była zwolnieniem od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, Wnioskodawca na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług powinien wystawić fakturę korygującą do wcześniej wystawionej faktury VAT z dnia 16 lutego 2010 r., w której zastosował stawkę podatku w wysokości 22%.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Według art. 29a ust. 14 ustawy przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Z treści art. 29a ust. 15 ustawy wynika, że warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

Stosownie do art. 29a ust. 16 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w sytuacji wystawienia faktury korygującej VAT zmieniającej stawkę VAT z podstawowej na "zw" i obniżającej cenę sprzedaży o kwotę VAT Wnioskodawca będzie miał prawo do jej uwzględnienia w rozliczeniu za okres w którym została doręczona faktura korygująca VAT, do pomniejszenia kwoty podatku należnego wynikającego z rozliczenia tego okresu o kwotę podatku należnego VAT (na minus) wynikającego z ww. faktury korygującej VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w całości uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.