IPPP1/443-1454/14-2/KC - Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliw.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 17 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dokonywanych transakcji oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Koncern.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, współpracuje z podmiotami zajmującymi się zarobkowym przewozem towarów i osób ("Klienci") w zakresie bezgotówkowych zakupów paliw i akcesoriów, oraz wszelkich usług niezbędnych dla prawidłowego zarządzania flotami pojazdów.

Wnioskodawca zawiera z Klientami umowy o wydawanie i używanie kart flotowych ("Karty"). Stałym załącznikiem do umów są Ogólne Zasady Użytkowania ("OZU") regulujące wspólnie z powyższymi umowami zasady korzystania z Kart.

Spółka posiada w ofercie Karty różnego rodzaju. Karty te nie są kartami płatniczymi i nie uprawniają do pobierania gotówki.

Karty (w zależności od ich rodzaju) umożliwiają Klientom, za pośrednictwem Spółki m.in. (i.) bezgotówkowy zakup paliwa, olejów i smarów, (ii.) bezgotówkowy zakup towarów i usług związanych z obsługą i utrzymaniem pojazdu, (iii.) dokonywanie opłat za drogi, autostrady, mosty i tunele (tzw. odpłatne korzystanie z dróg). Tytułem przykładu, karta U. uprawnia do zakupu paliwa, olejów i smarów, towarów i usług związanych z pojazdem, uiszczania opłat za drogi, podczas gdy D. uprawnia Klientów jedynie do nabywania paliw oraz olejów i smarów oraz regulowania opłat związanych z odpłatnym korzystaniem z dróg. Z kolei karta X. upoważnia do korzystania z autoryzowanych serwisów marki X. po atrakcyjnych cenach.

Jednocześnie, Spółka podpisuje z dostawcami (tekst jedn.: ogólnopolskimi producentami i dostawcami paliw, jak również z innymi punktami oferującymi usługi związane z transportem (np. operatorami płatnych odcinków dróg, dalej łącznie jako "Dostawcy") odpowiednie umowy, które regulują zasady zakupu towarów i usług, obsługi Kart oraz wszelkich innych aspektów kluczowych w procesie bezgotówkowego rozliczania transakcji dokonywanych przez Klientów Spółki.

Wnioskodawca otrzymuje specjalną cenę na towary i usługi nabywane od Dostawców za pośrednictwem Kart (cena ta różni się od ceny, po jakiej towary i usługi nabywają klienci detaliczni i jaka obowiązuje danego dnia na stacjach). Ponadto, do cen po jakich Wnioskodawca nabywa towary i usługi, Spółka dolicza Klientom opłatę serwisową ("Opłata serwisowa"). W zależności od umowy z każdym z Dostawców oraz umów z poszczególnymi Klientami, Spółka może regulować wysokość Opłaty serwisowej, która jest uzależniona m.in. od wolumenu dokonywanych przez Klientów zakupów. Spółka może zatem dowolnie obniżać wysokość Opłaty serwisowej, jak również może w ogóle zrezygnować z jej naliczania na rzez konkretnego Klienta. Co ważne, Spółka ma pełną swobodę w kształtowaniu wysokości Opłaty serwisowej. Tym samym, Wnioskodawca ma realny wpływ na kształtowanie finalnej ceny, po jakiej Klienci nabywają towary i usługi. Co więcej, Dostawca nie ma wpływu na cenę, po jakiej Klienci nabywają towary i usługi przy wykorzystaniu Kart.

Niezależenie od powyższego, Spółka jest zaangażowana także w proces (i.) określania warunków korzystania z Kart (np. określa limity tankowań), (ii.) doboru odpowiedniej karty do potrzeb i wymagań Klientów, a także (iii.) zgłaszania reklamacji pomiędzy Klientami a Dostawcami w odniesieniu do jakości nabywanych przez Klientów paliw lub pozostałych zakupów.

W określonych w OZU sytuacjach Spółka jest także uprawniona do blokowania Kart Klientów, czyli w istocie do zablokowania możliwości dokonywania zakupów przy użyciu Karty (m.in. w przypadku nie przestrzegania warunków umowy lub OZU, a także opóźnień w płatnościach).

Ze względu na fakt, że zasady dostawy towarów i świadczenia usług są regulowane poprzez umowy podpisywane na linii Dostawcy-Spółka oraz Spółka-Klienci, Dostawcy nie mogą dochodzić należności z tytułu niezapłaconych faktur od Klientów. Rozliczenia mogą następować wyłącznie na linii Dostawcy-Spółka i Spółka-Klienci.

Spółka, dwa razy w miesiącu, otrzymuje od Dostawców faktury zakupowe dokumentujące tankowania (lub inne zakupy) dokonane przy użyciu Kart w danym okresie i dokonuje odliczenia wykazanego na nich podatku VAT naliczonego. Płatności Klientów za zakupy dokonywane przy wykorzystaniu Kart na rzecz Spółki, również dokonywane są dwa razy w miesiącu. Zgodnie z OZU, zobowiązania płatnicze Klientów wobec Spółki powstają z chwilą bezgotówkowego zakupu towarów i usług przy wykorzystaniu Kart. Klienci mają obowiązek zapłaty za wszystkie towary i usługi zakupione przy pomocy Kart poczynając od dnia ich wydania, bez względu na termin ważności Kart.

Podsumowując, Spółka umożliwia Klientom bezgotówkowe nabycia towarów i usług za pośrednictwem Kart (które nie są kartami płatniczymi). Spółka ma wpływ na katalog towarów i usług, które mogą nabywać Klienci, częstotliwość dokonywanych zakupów oraz cenę po jakiej te dobra są nabywane. Ponadto jest zaangażowana w proces zgłaszania reklamacji, a w ściśle określonych przypadkach ma prawo do zablokowania transakcji dokonywanych za pośrednictwem Kart.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, iż Spółka posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy transakcje dokonywane pomiędzy Spółką a jej Klientami, dokonującymi zakupów w punktach prowadzonych przez Dostawców, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT, a więc Spółka jest zobowiązana do wystawienia faktury i wykazania podatku należnego z tytułu tych transakcji.

2. Czy Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na jej rzecz przez Dostawców, dokumentujących nabycie towarów i usług zakupionych w punktach prowadzonych przez Dostawców przy użyciu Kart dystrybuowanych przez Spółkę Klientom.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W ocenie Wnioskodawcy, transakcje dokonywane pomiędzy Spółką a jej Klientami, dokonującymi zakupów w punktach prowadzonych przez Dostawców, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT, a więc Spółka jest zobowiązana do wystawienia faktury i wykazania, podatku należnego z tytułu tych transakcji.

2. W ocenie Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na jej rzecz przez Dostawców, dokumentujących nabycie towarów i usług zakupionych w punktach prowadzonych przez Dostawców przy użyciu Kart dystrybuowanych przez Spółkę Klientom.

Ad. 1.

Jak stwierdzono powyżej, transakcje dokonywane pomiędzy Spółką a jej Klientami, dokonującymi zakupów w punktach prowadzonych przez Dostawców, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT. Tym samym, Spółka jest zobowiązana do wystawienia faktur i wykazania podatku należnego z tytułu tych transakcji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce zalicza się odpowiednio dostawę towarów lub świadczenie usług dokonane na terytorium kraju.

Przez dostawy towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT). Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 8 Ustawy o VAT, w sytuacji, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że ustawodawca uregulował sposób opodatkowania specyficznych transakcji, w których uczestniczą więcej niż 2 podmioty, przy czym towar jest wydawany przez pierwszego dostawcę bezpośrednio na rzecz ostatniego (finalnego) nabywcy. Są to tzw. transakcje łańcuchowe, w ramach których przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał czynność opodatkowaną VAT (odpłatną dostawę towarów). Nie ma przy tym znaczenia, że podmioty będące w "środku łańcucha" nigdy nie otrzymują fizycznie tego towaru. Ustawodawca wprowadził bowiem w tym zakresie przepis szczególny, zgodnie z którym każdy z podatników uczestniczących w tego typu transakcji dokonuje czynności opodatkowanej VAT, a w rezultacie jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury dla dokonanej przez siebie dostawy towarów.

Analogiczne regulacje zostały przewidziane w przypadku świadczenia usług. Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się, co do zasady, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Z kolei w sytuacji, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a Ustawy o VAT).

W ocenie Spółki, powyższe przepisy mają zastosowanie w zaprezentowanym we wniosku stanie faktycznym. Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie podmioty zaangażowane w transakcje (tekst jedn.: Dostawcy. Spółka oraz Klienci) uczestniczą w tzw, transakcjach łańcuchowych dla potrzeb VAT. Transakcje te mogą dotyczyć zarówno towarów nabywanych na stacjach benzynowych (paliwa oraz inne towary), jak również usług (np, przejazd autostradą).

Spółka przekazuje Klientom Karty, które umożliwiają im, za pośrednictwem Wnioskodawcy, zakup paliwa lub innych płynów eksploatacyjnych oraz korzystanie z usług oferowanych przez Dostawców. Fizyczne wydanie towarów czy też faktyczne świadczenie usług ma natomiast miejsce pomiędzy Dostawcami (podmiot pierwszy w łańcuchu) a Klientami (podmiot ostatni). Spółka występuje w tym wypadku zarówno jako nabywca, jak i dostawca, biorący - zgodnie z cytowanymi przepisami - udział w łańcuchu dostaw i świadczeniu usług.

Fakt, że Spółka nie dysponuje fizycznie towarami pozostaje w tym wypadku bez znaczenia, gdyż w świetle Ustawy o VAT jest zobowiązana do opodatkowania i udokumentowania transakcji i wykazania ich w swoich rozliczeniach podatkowych, co wynika wprost ze szczególnego przepisu art. 7 ust. 8 Ustawy o VAT.

Na udział Spółki w łańcuchu dostaw i świadczeniu usług wskazuje charakter jej działań. Jest ona bowiem aktywnym uczestnikiem transakcji, gdyż negocjuje odpowiednie warunki z Dostawcami w zakresie oferowanych przez nich towarów i usług, a następnie ustala odpowiednie zasady współpracy i dostaw towarów i usług z Klientami. Do jej zadań należy również uzgodnienie potrzeb Klientów w zakresie towarów i usług, które będą mogły zostać nabyte przy użyciu Kart (poprzez dobór odpowiedniej Karty do konkretnych wymagań Klienta) oraz ilość tankowań możliwych do zrealizowania w ciągu doby za pośrednictwem Karty. Spółka odpowiednio kształtuje również politykę cenową na rzecz Klientów (która jest ściśle uzależniona od ilości nabywanego paliwa). Ponadto Wnioskodawca może zablokować możliwość dokonywania zakupów przy użyciu Karty. Tym samym, należy uznać, że Wnioskodawca ma uprawnienia decyzyjne co do istotnych elementów związanych z dostawą towaru / świadczeniem usługi i w konsekwencji powinien zostać uznany za stronę w łańcuchu dostaw i świadczenia usług.

Fakt, że Spółka bierze udział w dostawach towarów / świadczeniu usług potwierdzają również tezy orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("TSUE"), m.in. z dnia 3 maja 2012 r. (C-520/10) Lebara Ltd. Przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs. W wyroku tym TSUE uznał, że płatność realizowana przez pośrednika na rzecz pierwotnego dostawcy towaru/usługi nie może zostać uznana za płatność dokonaną przez ostatecznego nabywcę tego towaru/usługi na rzecz pierwotnego dostawcy, gdyż kwota jaką ostateczny nabywca płaci na rzecz pośrednika nie jest koniecznie tożsama z ceną uiszczaną przez pośrednika na rzecz dostawcy. W konsekwencji fakt, iż, pierwszemu dostawcy w łańcuchu nie jest znana cena, jaką obciążany jest ostateczny nabywca, doprowadził TSUE do konkluzji, że zarówno pomiędzy faktycznym dostawcą i pośrednikiem oraz pośrednikiem i ostatecznym nabywcą dochodzi do opodatkowanej VAT dostawy towaru/świadczenia usług.

Z kolei z wyroku TSUE z dnia 14 lipca 2011 r. w sprawie C-464/10 (Państwo belgijskie przeciwko Pierre Henfling), wywodzić należy, iż istotnymi okolicznościami do uznania, że pośrednik dokonuje transakcji podlegającej opodatkowaniu VAT jest m.in. możliwość odmowy sprzedaży, nakładanie na kupującego własnych regulaminów, posiadanie przez pośrednika stosownych zezwoleń lub koncesji.

Tezy zawarte w przytoczonych wyżej wyrokach TSUE znajdują odzwierciedlenie w przedstawionym stanie faktycznym, tj. (i.) cena którą płaci Spółka na rzecz Dostawców różni się od ceny jaką płacą jej finalni Klienci, (ii.) Dostawcy nie znają ceny, jaką płacą za paliwo Klienci, (iii.) Spółka w określonych przypadkach ma prawo do odmowy sprzedaży poprzez zablokowanie możliwości korzystania z Karty, (iv.) Spółka nakłada na Klientów swój regulamin (OZU), (v.) Spółka posiada koncesję na obrót paliwami. Tym samym, w ocenie Spółki, spełnione zostały przesłanki, aby uznać, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca występuje zarówno jako nabywca, jak i dostawca, biorący udział w łańcuchu dostaw i świadczenia usług.

W konsekwencji, skoro Spółka dokonuje dostaw towarów i usług na rzecz Klientów, to tym samym jest zobowiązana do wystawienia faktur VAT na podstawie art. 106b ust. 1 Ustawy o VAT, w myśl którego podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebedącej podatnikiem.

Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, iż jest zobowiązana do uznania świadczeń realizowanych na rzecz Klientów za odpłatną dostawą towarów lub odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, udokumentowania tej sprzedaży fakturami VAT i opodatkowania tej sprzedaży właściwymi stawkami podatku VAT.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotą podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na jej rzecz przez Dostawców, dokumentujących nabycie towarów i usług zakupionych w punktach prowadzonych przez Dostawców przy użyciu Kart dystrybuowanych przez Spółkę Klientom.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje dokonywane pomiędzy Dostawcami a Spółką, oraz, Spółką a Klientami posiadającym karty paliwowe, stanowią odpłatne dostawy towarów lub odpłatne świadczenia usług w rozumieniu Ustawy o VAT, które mają miejsce w łańcuchu dostaw (transakcje łańcuchowe dla potrzeb VAT).

Nabywane w ten sposób przez Wnioskodawcę towary i usługi, są następnie odprzedawane przez Spółkę Klientom, a więc służą wykonywaniu przez nią czynności opodatkowanych. W związku z powyższym, Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Dostawcę, dokumentujących transakcje zrealizowane przez Klientów Wnioskodawcy przy użyciu kart paliwowych.

Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT podatnik ma prawo odliczyć podatek naliczony związany z nabytymi towarami lub usługami, o ile te towary i usługi zostały przez niego wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jak wskazała Spółka, w ramach łańcucha dostaw i świadczenia usług nabywa ona określone towary i usługi od Dostawców. Dostawcy dokumentują sprzedaż na rzecz Spółki fakturami VAT. Towary te i usługi są następnie odprzedawane Klientom Spółki, tym samym są faktycznie wykorzystywane w działalności opodatkowanej Spółki.

Mając powyższe na uwadze, zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w ocenie Spółki przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z fakturami wystawianymi na jej rzecz przez Dostawców.

W tym kontekście należy stwierdzić, że w odniesieniu do Spółki nie będą miały zastosowania ograniczenia prawa do odliczenia VAT naliczonego, w których mowa w art. 88 ust. 3a, w tym w szczególności te ograniczenia, które mówią o odliczeniu VAT z faktur dokumentujących czynności w rzeczywistości niedokonane bądź też niepodlegające opodatkowaniu. W odpowiedzi na pytanie 1 (pkt Ad. 1 powyżej), Wnioskodawca wskazał już, dlaczego sprzedaż towarów / usług od Dostawców na rzecz Spółki powinna być traktowana dla potrzeb VAT, jako odpłatna dostawa towarów / odpłatne świadczenie usług.

Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że w opisywanym przypadku nie mają również zastosowania ograniczenia prawa do odliczenia podatku VAT przewidziane w art. 88a, a dotyczące nabycia paliw silnikowych. Zgodnie bowiem z treścią tej regulacji obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych wskazanych w art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT. Zdaniem Spółki powyższe ograniczenie nie będzie miało zastosowania w jej przypadku, ponieważ nabyte paliwo jest dla Spółki towarem handlowym; nie jest natomiast ona konsumentem tego paliwa (nie wykorzystuje paliwa do napędu samochodów osobowych).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, jest ona uprawniona do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymywanych od Dostawców z tytułu nabycia paliw i innych towarów i usług, które następnie podlegają odprzedaży na rzecz Klientów Spółki w oparciu o wykorzystywane przez nich karty paliwowe.

Słuszność powyższej argumentacji (przedstawionej w Ad. 1 i Ad. 2 niniejszego wniosku) została również potwierdzona w licznych interpretacjach Ministra Finansów dotyczących analogicznych stanów faktycznych.

W interpretacji z dnia 10 kwietnia 2013 r. (nr IPTPP2/443-41/13-4/PR) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał, że: "w sytuacji gdy jak wynika z okoliczności sprawy, Zainteresowany poza zapewnieniem swoim klientom możliwości korzystania z kart paliwowych ma wpływ na kształtowanie ceny towaru, warunków jego nabycia bowiem umową strony ustaliły zasady przyznawania rabatów w postaci obniżenia ceny jednostkowej nabywanego towaru i usługi, terminy płatności oraz odpowiada także za wszelkie działania lub zaniechania użytkowników kart flotowych, jak i osób, którym udostępnił kartę lub ujawnił numer PIN oraz osób, które weszły w posiadanie karty to uznać należy, iż czynności dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a jego kontrahentami, dokonującymi zakupów na stacjach paliw należących do Koncernu lub z nim współpracujących (akceptujących karty), stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a ustawy. Tym samym Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazania i rozliczenia podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej."

W konsekwencji powyższego organ uznał także, że: "Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Koncern dokumentujących nabycie towarów i usług (w tym paliw), które następnie są przedmiotem odsprzedaży, bowiem Zainteresowany jest podatnikiem podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych tym podatkiem. Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wynikających z art. 88 ustawy."

Z kolei w interpretacji z dnia 24 stycznia 2014 r. (nr ILPP1/443-985/13-4/AWa) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że: "w analizowanej sprawie mamy do czynienia z odpłatnym nabyciem towarów i usług, bowiem Wnioskodawca zakupuje od koncernów paliwowych towary (paliwo i produkty pozapaliwowe) oraz usługi (usługi korzystania z myjni i odkurzania), które następnie odsprzedaje swoim kontrahentom (klientom) w ramach zawieranych umów leasingu lub najmu pojazdów".

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z dnia 4 lipca 2013 r. (nr IPPP2/443-510/13-4/MM) stwierdził, że "w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z nabywaniem i odsprzedażą towarów i usług. Z postanowień umownych pomiędzy Operatorami a Spółką wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (Zainteresowany) ma wpływ na istotne elementy kształtujące obrót danym towarem (świadczeniem danej usługi). W sytuacji opisanej we wniosku dochodzi do rozporządzania przez Zainteresowanego towarem jak właściciel (świadczenia usług) na rzecz Klientów - Wnioskodawca jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa towarów (świadczenie usług) będzie dokonywana przez Niego, bowiem, jak wynika z treści wniosku, Zainteresowany ma uprawnienia decyzyjne co do istotnych elementów związanych z dostawą towaru (świadczeniem usługi) - ma wpływ na kształtowanie ceny towarów i usług, ponosi odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne produktów nabywanych przez Klientów za pomocą kart paliwowych, a także ciążą na nim obowiązki związane z ponoszeniem roszczeń reklamacyjnych w stosunku do sprzedawanych towarów i usług.

Uwzględniając powyższe, czynności dokonywane pomiędzy Zainteresowanym a danym Klientem stanowiące odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt t ustawy o VAT"

Powyższe stanowisko zostało także potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach o numerach: IPPP3/443-259/12-4/JF, IPPP2/443-811/12-2/BH, IPPP1/443-1053/11-2/ISz, IPPP2/443-516/13-2/BH, IPPP2/443-1272/13-2/Kbr, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu: ILPP2/443-942/11-2/AK, ILPP4/443-156/11-4/JKa, ILPP4/443-217/11-3/EWW, czy też Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy: ITPP2/443-506a/13/AK.

Niezależnie od wskazanych powyżej interpretacji, Spółka pragnie także wskazać, że na temat transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny ("NSA") w wyroku z dnia 16 stycznia 2014 r. (sygn. I FSK 229/13).

NSA uznał, że w przypadku, gdy trzy podmioty dokonują dostaw paliwa w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy i transakcje są rozliczane przy użyciu kart paliwowych, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

NSA wskazał też, odnosząc się do analizowanego przypadku sprzedaży z wykorzystaniem kart paliwowych, że "dostawy dokonał każdy z uczestników łańcucha transakcji, a w konsekwencji każdy z nich winien wystawić fakturę na rzecz występującego po nim nabywcy

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.