IPPP1/443-1450/11-5/IGo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2011 r. (data wpływu 29 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 października 2011 r. (data wpływu 19 października 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 12 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego z faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur zaakceptowanych przez pełnomocnika - jest prawidłowe.

W dniu 29 września 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego z faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur zaakceptowanych przez pełnomocnika. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 17 października 2011 r. (data wpływu 19 października 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Z uwagi na fakt wyjątkowo intensywnej współpracy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pomiędzy Wnioskodawcą a Członkami, będącymi jednocześnie członkami T... niezbędne stało się dla tych podmiotów zaimplementowanie umowy upoważniającej I... do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rzecz Członków I..., zwanej dalej umową o samofakturowanie (self-billing) na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011, Nr 68, poz. 360).

Zgodnie z brzmieniem § 6 rozporządzenia w sprawie self-billingu nabywca towarów i usług może sam wystawiać faktury VAT dokumentujące transakcję, jednak obarczone jest to szeregiem warunków. Taki nabywca, podobnie jak sprzedawca, sam musi być zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, a upoważnienie do wystawiania przez niego faktur w imieniu i na rzecz sprzedawcy, w tym faktur korygujących i duplikatów, musi wynikać z umowy zawartej pomiędzy stronami. Umowa powinna zawierać liczne obowiązkowe postanowienia. W odniesieniu do sprzedawcy: postanowienia, że upoważnia on nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek, a w razie wykreślenia go z rejestru, jako podatnika VAT czynnego lub zbycia przedsiębiorstwa poinformuje on o tym natychmiast nabywcę. Z kolei nabywca powinien zobowiązać się do wystawiania faktur, w tym faktur korygujących i duplikatów, zgodnie z obowiązującymi przepisami, jak również, że będzie przedstawiał sprzedawcy oryginał i kopię faktury do akceptacji w formie podpisu, przy czym termin przedstawienia do akceptacji faktury powinien być tak określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez sprzedawcę (kopię faktury zachowuje on u siebie) i wreszcie nabywca powinien zobowiązać się, że poinformuje drugą stronę natychmiast o ewentualnym wykreśleniu go z rejestru, jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa. Sama umowa także powinna określać termin, na jaki została zawarta (nie dłuższy niż dwa lata) oraz wskazywać towary i usługi, których sprzedaż ma być dokumentowana fakturami wystawianymi przez nabywcę. Z kolei faktura powinna zawierać informację, kto był jej wystawcą i że wystawił ją w imieniu i na rachunek sprzedawcy.

Polskie przepisy w tym zakresie stanowią implementację wiążącego Polskę od dnia 1 maja 2004 r. prawa wspólnotowego, w szczególności przepisu wyrażonego w art. 220 Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.L 347 z 11 grudnia 2006 r.) zgodnie, z którym faktura może zostać wystawiona przez samego podatnika lub w jego imieniu i na jego rzecz przez osobę trzecią. W tym przypadku "każdy podatnik upewnia się, że faktura została wystawiona przez niego, nabywcę, lub usługobiorcę, lub w jego imieniu i na jego rzecz, przez osobę trzecią w następujących przypadkach:

Uzupełnieniem powyższej regulacji jest przepis zawarty w art. 224 Dyrektywy 112, zgodnie, z którym: "faktury mogą być wystawiane przez nabywcę lub usługobiorcę w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych na ich rzecz przez podatnika, w przypadku gdy istnieje wcześniejsze porozumienie między tymi dwiema stronami i pod warunkiem, że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi. Państwo członkowskie może wymagać, aby takie faktury były wystawiane w imieniu i na rzecz podatnika".

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, tak polskie, jak również obowiązujące w Polsce od 1 maja 2004 r. nadrzędne przepisy prawa wspólnotowego, I... zamierza podpisać z Członkami, będącymi równocześnie członkami T.... umowy upoważniające Nabywcę (I...) do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy (inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą) towarów lub usługodawcy - umowa samofakturowania. Wnioskodawca zakłada, że umowa ta będzie spełniała wszystkie kryteria określone w Rozporządzeniu w sprawie self-billingu.

Wnioskodawca zakłada, że akceptacja wystawionej faktury w formie podpisu, o której mowa w Rozporządzeniu w sprawie self-billingu będzie dokonywana przez pracownika Nabywcy towaru lub usługi, któremu Dostawca udzieli stosowanego odrębnego szczególnego pełnomocnictwa rodzajowego do podpisywania i tym samym akceptacji w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur. Prawidłowość takiego akceptowania faktur przez pełnomocnika i w konsekwencji ważności w sferze wywierania skutków prawno-podatkowych tak zaakceptowanej faktury została potwierdzona w interpretacji indywidualnej wydanej na rzecz Wnioskodawcy przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 stycznia 2011 r. (sygnatura IPPP1-443-1109/10-3/AS).

W związku z powyższym, Wnioskodawca podjął kolejne kroki w celu wprowadzenia planu wdrożenia systemu opartego na self-billingu w życie. Obecnie, I... posiada system dystrybucji faktur oparty tylko na przesyłaniu faktur pocztą elektroniczną zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz pocztą tradycyjną. Począwszy od 1 stycznia 2012 r. Wnioskodawca planuje wdrożenie nowego systemu dotyczącego dystrybucji faktur oparty na self-billingu i pobieraniu faktur przez Członków z niepublicznej strony internetowej.

Wdrożenie nowego systemu oparte jest o następujące założenia:

* faktury będą dostępne na niepublicznej stronie internetowej www.i....pl, do której dostęp będzie chroniony hasłem, a całość transmisji szyfrowana protokołem SSL zapewniając integralność i poufność danych,

* system będzie zbudowany w oparciu o redundantną architekturę zapewniającą ciągłość działania systemu,

* każdy Członek I... będzie miał dostęp jedynie do własnych faktur, będzie posiadał swój unikatowy login oraz hasło do systemu,

* faktury transakcyjne kupna, transakcyjne sprzedażowe oraz faktury prowizyjne wygenerowane przez I... będą umieszczane na niepublicznej stronie w postaci niemodyfikowanego pliku PDF,

* faktury transakcyjne sprzedażowe typu self-billing będą dostępne ponadto w formacie.txt, za pomocą których można będzie zaimportować dane do systemów księgowych.

Wnioskodawca zakłada, że faktury wystawiane typu self-billing będą generowane przez system oparty na powyższych założeniach, przy czym na wygenerowanej fakturze każdorazowo pojawi się podpis wystawcy w formie wpisanego w systemie imienia i nazwiska, jak również podpis osoby akceptującej na podstawie pełnomocnictwa, również w formie wpisanego w systemie imienia i nazwiska. Wnioskodawca ponadto zakłada, że posiadany przez niego system zapewnia integralność oraz poprawność złożonych w ten sposób podpisów. Związane jest to bezpośrednio ze strukturą systemu, z której wynika, że złożenie w ten sposób podpisu musi być poprzedzone zalogowaniem się wystawiającego fakturę oraz potwierdzeniem wystawienia przez wpisanie odpowiedniego indywidualnego kodu (hasła). Podobnie w przypadku akceptującego fakturę, który posiadać będzie swój unikalny login i hasło, bez podania, którego niemożliwe będzie zaakceptowanie faktury oraz wpisanie na jej dokumencie w systemie imienia i nazwiska stanowiącego podpis. Co więcej, budowa systemu uniemożliwia wygenerowanie faktury i w konsekwencji jej późniejsze pobranie ze strony www.i....pl bez uprzedniego zalogowania się i podania hasła przez osobę upoważnioną do akceptacji.

W konsekwencji, system ten opiera się na takiej strukturze:

W konsekwencji, na dokumencie faktury, który pojawi się wygenerowany w systemie opartym na self-billingu, gotowym do pobrania po zalogowaniu się i podaniu hasła, znajdą się dwa podpisy - wystawiającego fakturę oraz osoby posiadającej pełnomocnictwo do akceptacji faktury. Nie będą to jednak podpisy odręczne, lecz podpisy generowane w systemie, nieedytowalne, pojawiające się po akceptacji faktury przez podanie osobistego i indywidualnego kodu (hasła). Procedura taka jest związana tylko i wyłącznie z olbrzymią ilością generowanych dokumentów i ma na celu poprawienie wydajności systemu dystrybucji faktur opartego na self-billingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jednym z warunków zaimplementowania umowy upoważniającej nabywcę do wystawienia faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługobiorcy jest przepis wyrażony w § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b) Rozporządzenia w sprawie self-billingu zgodnie, z którym podatnik dokonujący nabycia towarów i usług będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, zwanej dalej akceptacją, z tym, że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma być tak określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi.

W związku z tym, Wnioskodawca zadaje pytanie, czy przedstawiony powyżej system, w którym Wnioskodawca przedstawi drugiej stronie (pełnomocnikowi) fakturę w systemie do jej zaakceptowania, gdzie jej podpis będzie generowany w systemie i będzie spełniał wymogi określone Rozporządzeniem w sprawie self-billingu i w konsekwencji czy faktura tak zaakceptowana będzie upoważniała Nabywcę do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Zdaniem wnioskodawcy, akceptacja faktur dokonywana w bezpiecznym systemie stworzonym przez Wnioskodawcę, w którym po zaakceptowaniu i wpisaniu osobistego kodu (hasła) wygenerowany zostanie podpis osoby akceptującej, spełnia wymogi określone w Rozporządzeniu w sprawie self-billingu i tym samym faktury tak zaakceptowane stanowią podstawę do odliczania podatku naliczonego przez Nabywcę.

Jak już wspomniano, zasady umożliwiające zastosowanie umowy self-billingu zostały określone w Rozporządzeniu w sprawie self-billingu.

Zgodnie z § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b) tego aktu prawnego, podatnik dokonujący nabycia towarów i usług będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, zwanej dalej akceptacją, z tym, że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma być tak określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi. Przepis ten stanowi implementację do polskiego porządku prawnego normy wyrażonej w art. 224 Dyrektywy 112, która określa zasadę, że "Faktury mogą być wystawiane przez nabywcę lub usługobiorcę w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych na ich rzecz przez podatnika, w przypadku gdy istnieje wcześniejsze porozumienie między tymi dwiema stronami i pod warunkiem, że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi. Państwo członkowskie może wymagać, aby takie faktury były wystawiane w imieniu i na rzecz podatnika".

Biorąc pod uwagę zapisy polskie oraz wspólnotowe, dokonując analizy pojęcia "akceptacji w formie podpisu" należy niewątpliwie posłużyć się regułami wykładni funkcjonalnej i celowościowej, z wyraźnym naciskiem na fakt że w Polsce po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej prawo wspólnotowe posiada atrybut nadrzędności nad krajowym porządkiem prawnym. W tym kontekście można zauważyć, że w Dyrektywie 112 wspólnotowy ustawodawca odnosząc się do problematyki akceptacji faktur przy stosowaniu self-billingu odnosi się do warunku "określonej procedury zatwierdzania poszczególnych faktur". W praktyce oznacza to, że pojęcie to należy interpretować na tyle szeroko, aby zatwierdzić wszelkie procedury określone przez podatników w zakresie zatwierdzania faktur. Nie można, zatem ograniczyć praw podatników, poprzez zawężenie tego katalogu przedmiotowego tylko i wyłącznie do podpisu rozumianego, jako odręczne wpisanie imienia i nazwiska, lub też postawienie parafki. Takie stanowisko stałoby w sprzeczności zobowiązującym obecnie w Polsce prawem Unii Europejskiej.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że polski przepis Rozporządzenia w sprawie self-billingu należy rozumieć w ten sposób, że nie ogranicza się on tylko i wyłącznie do podpisu rozumianego, jako odręczne wpisanie imienia i nazwiska lub parafki. Dlatego też, interpretując ten przepis przy zastosowaniu reguł wykładni funkcjonalnej, należy uznać, że akceptacja poprzez podpis, która ma być wykorzystywana w systemie self-billingu planowanym przez Wnioskodawcę spełnia przesłanki "akceptacji w formie podpisu" w rozumieniu Rozporządzenia w sprawie self-billingu. Ponadto, Wnioskodawca podkreśla, że inne stanowisko stanowiło ewidentną sprzeczność z przepisami wspólnotowymi, a polskie organy podatkowe zobowiązane są do dokonywania wykładni przepisów prawa podatkowego w oparciu o metody wykładni prowspólnotowej.

Należy nadmienić, że przystępując do Unii Europejskiej, Polska, na mocy Traktatu Ateńskiego zawartego 16 kwietnia 2003 r., od dnia akcesji jest związana postanowieniami traktatów założycielskich i wspólnotowych aktów prawnych przyjętych przed dniem przystąpienia. W konsekwencji Polska stała się również adresatem dyrektyw, o ile są one skierowane do wszystkich państw członkowskich. W zakresie podatku VAT taką powszechną dyrektywą jest obowiązująca od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywa 112. Efektywność prawa wspólnotowego zapewnia się zaś w państwach członkowskich poprzez stosowanie wykładni prowspólnotowej, tj. takie odczytywanie norm prawnych z przepisów prawa, które są zgodne, w zakresie podatku VAT, z zasadami wyrażonymi w Dyrektywie 112.

Stanowisko to znajduje pełną akceptację w obowiązującym w Polsce orzecznictwie ETS dotyczącym obowiązku stosowania prowspólnotowej wykładni prawa. Trybunał jednoznacznie podkreśla obowiązek stosowania prowspólnotowej wykładni prawa krajowego przez sądy państw członkowskich Unii Europejskiej, ale również przez organy stosujące prawo, w tym bezspornie organy podatkowe państw członkowskich.

Pierwszym wyrokiem, w którym ETS jednoznacznie wypowiedział się na temat stosowania wykładni prowspólnotowej jest orzeczenie w sprawie Van Colon C-14/83. ETS stwierdził w tej sprawie, że sądy krajowe są obowiązane do wykładni prawa krajowego w świetle sformułowań i celu danej dyrektywy. W wyroku Trybunał podkreślił: "obowiązek na mocy art. 10 TWE podjęcia wszelkich właściwych środków ogólnych lub szczególnych w celu zapewnienia wykonania tego zobowiązania, leży na organach Państw Członkowskich, w tym zakresie ich kompetencji, na organach sądowych. Wynika z tego, że stosując prawo krajowe (...), sąd krajowy ma obowiązek interpretacji swego krajowego prawa w świetle tekstu i celu dyrektywy (...)".

Podobnie, w orzeczeniu w sprawie Marleasing C-106/89 Trybunał wskazał, że: "stosując prawo krajowe, niezależnie czy dane przepisy zostały przyjęte przed czy po dyrektywie, sąd krajowy wezwany do przeprowadzenia ich wykładni zobowiązany jest zrobić to, w największym możliwym stopniu, w świetle i celu dyrektywy, dla osiągnięcia jej rezultatu". Wyrok ten jest wyjątkowo istotny, ponieważ Trybunał wskazał w nim, że interpretacja prawa krajowego zgodnie z prawem wspólnotowym powinna być tak daleko idąca jak to tylko możliwe.

Teza o efektywności prawa wspólnotowego, oraz w konsekwencji dotycząca prowspólnotowej wykładni prawa wspólnotowego znajduje potwierdzenie choćby w klasycznym w tej kwestii wyroku ETS wydanym w sprawie C-6/64 Flaminio Costa. W swoim orzeczeniu Trybunał podkreślił, że żadne przepisy prawa krajowego nie mogą przeważać nad prawem Unii Europejskiej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zaprezentowany przez niego sposób akceptacji w systemie self-billingu spełnia przesłanki określone w § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b) Rozporządzenia w sprawie self-billingu. Ponadto, faktury zaakceptowane w sposób opisany w przedstawionym stanie faktycznym upoważniają do odliczenia podatku VAT naliczonego przez Nabywcę, jako, że są prawidłowo wystawionymi dokumentami.

Tylko na marginesie I... w tym zakresie pragnie zwrócić uwagę na umiejscowienie przepisu wyrażonego w art. 220 i 224 Dyrektywy 112. Oba zapisy znalazły się w Tytule Xl Dyrektywy 112, obejmującym zakres obowiązków administracyjnych nakładanych na podatników oraz na osoby zobowiązane do zapłaty podatku VAT. Przepisy te, jak podkreśla się w jednolitym i ugruntowanym orzecznictwie Trybunału stanowią o obowiązkach formalno-prawnych, których nawet brak spełnienia, przy jednoczesnym spełnieniu przesłanek o charakterze materialnym nie może pozbawiać podatników prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego (przykładowo tezę taką potwierdzono w wyroku w sprawach połączonych C-110/8 do C-147/98 Gabalfrisa oraz w wyroku w sprawie C-400/98 w sprawie Finanzamt Goslar przeciwko Brigitte Breitsohl, w którym stwierdzono, że powstanie prawa do odliczenia podatku VAT zapłaconego z tytułu uprzednich wydatków inwestycyjnych nie zależy w żaden sposób od formalnego uznania podatnika przez organ podatkowy. Tym samym niezarejestrowanie podatnika dla celów podatku VAT, a więc brak formalno-prawnego statusu podatnika nie powinno stanowić przeszkody do realizacji przysługującego podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi, dokonanymi przed zgłoszeniem rejestracyjnym).

Biorąc pod uwagę powyższe, I... stoi na stanowisku, że akceptacja faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatu faktur wystawianych przez Nabywcę w oparciu o umowy samofakturowania w formie opisanej w stanie faktycznym spełnia wymogi akceptacji w formie podpisu określone w § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b) Rozporządzenia w sprawie self-billingu i tym samym upoważnia do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego z tak potwierdzonej faktury przez Nabywcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jednocześnie należy podkreślić, iż realizacja prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony jest obostrzona ograniczeniami zawartymi w dziale IX ustawy. Ustawodawca umożliwił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych np. faktu, iż zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Jedno z ograniczeń wskazano w art. 88 ust. 3a pkt 5 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Stosownie do art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia, nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako "FAKTURA VAT", w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeżeli nabywca towarów lub usług:

W myśl § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać:

W myśl § 6 ust. 3 rozporządzenia, faktura wystawiana na zasadach określonych w ust. 1 i 2 powinna dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca Z uwagi na fakt wyjątkowo intensywnej współpracy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pomiędzy Wnioskodawcą a Członkami, będącymi jednocześnie członkami T.... niezbędne stało się dla tych podmiotów zaimplementowanie umowy upoważniającej I... do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rzecz Członków I..., zwanej dalej umową o samofakturowanie (self-billing).

Obecnie Wnioskodawca podjął kolejne kroki w celu wprowadzenia planu wdrożenia systemu opartego na self-billingu w życie. Obecnie, I... posiada system dystrybucji faktur oparty tylko na przesyłaniu faktur pocztą elektroniczną zgodnie zobowiązującymi przepisami oraz pocztą tradycyjną. Począwszy od 1 stycznia 2012 r. Wnioskodawca planuje wdrożenie nowego systemu dotyczącego dystrybucji faktur oparty na self-billingu i pobieraniu faktur przez Członków z niepublicznej strony internetowej.

Wdrożenie nowego systemu oparte jest o następujące założenia:

* faktury będą dostępne na niepublicznej stronie internetowej www.i....pl, do której dostęp będzie chroniony hasłem, a całość transmisji szyfrowana protokołem SSL zapewniając integralność i poufność danych,

* system będzie zbudowany w oparciu o redundantną architekturę zapewniającą ciągłość działania systemu,

* każdy Członek I... będzie miał dostęp jedynie do własnych faktur, będzie posiadał swój unikatowy login oraz hasło do systemu,

* faktury transakcyjne kupna, transakcyjne sprzedażowe oraz faktury prowizyjne wygenerowane przez I... będą umieszczana na niepublicznej stronie w postaci niemodyfikowanego pliku PDF,

* faktury transakcyjne sprzedażowe typu self-billing będą dostępne ponadto w formacie.txt, za pomocą których można będzie zaimportować dane do systemów księgowych.

Wnioskodawca zakłada, że faktury wystawiane typu self-billing będą generowane przez system oparty na powyższych założeniach, przy czym na wygenerowanej fakturze każdorazowo pojawi się podpis wystawcy w formie wpisanego w systemie imienia i nazwiska, jak również podpis osoby akceptującej na podstawie pełnomocnictwa, również w formie wpisanego w systemie imienia i nazwiska. Wnioskodawca ponadto zakłada, że posiadany przez niego system zapewnia integralność oraz poprawność złożonych w ten sposób podpisów. Związane jest to bezpośrednio ze strukturą systemu, z której wynika, że złożenie w ten sposób podpisu musi być poprzedzone zalogowaniem się wystawiającego fakturę oraz potwierdzeniem wystawienia przez wpisanie odpowiedniego indywidualnego kodu (hasła). Podobnie w przypadku akceptującego fakturę, który posiadać będzie swój unikalny login i hasło, bez podania, którego niemożliwe będzie zaakceptowanie faktury oraz wpisanie na jej dokumencie w systemie imienia i nazwiska stanowiącego podpis. Co więcej, budowa systemu uniemożliwia wygenerowanie faktury i w konsekwencji jej późniejsze pobranie ze strony www.i....pl bez uprzedniego zalogowania się i podania hasła przez osobę upoważnioną do akceptacji.

W konsekwencji, system ten opiera się na takiej strukturze:

W konsekwencji, na dokumencie faktury, który pojawi się wygenerowany w systemie opartym na self-billingu, gotowym do pobrania po zalogowaniu się i podaniu hasła, znajdą się dwa podpisy - wystawiającego fakturę oraz osoby posiadającej pełnomocnictwo do akceptacji faktury. Nie będą to jednak podpisy odręczne, lecz podpisy generowane w systemie, nieedytowalne, pojawiające się po akceptacji faktury przez podanie osobistego i indywidualnego kodu (hasła). Procedura taka jest związana tylko i wyłącznie z olbrzymią ilością generowanych dokumentów i ma na celu poprawienie wydajności systemu dystrybucji faktur opartego na self-billingu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą czy przedstawiony powyżej system, w którym Wnioskodawca przedstawi drugiej stronie (pełnomocnikowi) fakturę w systemie do jej zaakceptowania, gdzie jej podpis będzie generowany w systemie i będzie spełniał określone wymogi, daje możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przepisy rozporządzenia jednoznacznie określają, że podatnik dokonujący nabycia towarów lub usług będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu. Kwestię akceptacji faktur reguluje wskazany już § 6 ust. 2 pkt 2b rozporządzenia. Przepis ten wskazuje, że nabywca zobowiązany jest przedstawić sprzedającemu oryginał i kopię faktury "do jej akceptacji w formie podpisu". Jednakże nie zastrzegł, że podpis ten ma być złożony wyłącznie odręcznie przez wpisanie imienia i nazwiska bądź parafki. W związku z tym, należy dopuścić możliwość akceptacji faktury złożonej w formie elektronicznej. Celem tego przepisu jest zaakceptowanie treści faktury przez sprzedającego a wystawionej przez nabywcę towarów i usług. Zatem akceptacja treści faktury dokonana w formie pisemnej lub elektronicznej wypełnia dyspozycję analizowanego § 6 ust. 2 pkt 2b rozporządzenia. W przedstawionych okolicznościach pełnomocnik sprzedawcy będzie dokonywał akceptacji faktury po uprzednim zalogowaniu się do systemu oraz podaniu indywidualnego, osobistego hasła. Akceptacja zostanie uwidoczniona na fakturze poprzez wpisanie imienia i nazwiska osoby do tego upoważnionej.

Zatem, należy uznać, że akceptacja faktury w sposób opisany we wniosku będzie zgodna z § 6 ust. 2 pkt 2b rozporządzenia i będzie uprawniała Spółkę do dokonania odliczenia podatku naliczonego na niej wskazanego.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.