IPPP1/443-1430/11-4/AP - Możliwość zastosowania przez spółkę procedury samofakturowania wobec swoich dostawców.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 2 stycznia 2012 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-1430/11-4/AP Możliwość zastosowania przez spółkę procedury samofakturowania wobec swoich dostawców.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2011 r. (data wpływu: 28 września 2011 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 9 grudnia 2011 r. (doręczone 15 grudnia 2011 r.), pismem z dnia 16 grudnia 2011 r., nadanym w dniu 19 grudnia 2011 r. (data wpływu: 22 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania wobec dostawców procedury samofakturowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania wobec dostawców procedury samofakturowania.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został na wezwanie tut. Organu z dnia 9 grudnia 2011 r. nr IPPP1/443-1430/11-2/AP (doręczone w dniu 15 grudnia 2011 r.) pismem z dnia 16 grudnia 2011 r., nadanym w dniu 19 grudnia 2011 r. (data wpływu 22 grudnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe, sprecyzowane w nadesłanym uzupełnieniu do wniosku:

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca albo Spółka) jest podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Polski. Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność gospodarczą i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa towary/usługi od dostawców mających siedzibę na terytorium Polski (dalej: Dostawcy).

W celu uproszczenia rozliczeń z Dostawcami, Spółka zamierza wprowadzić mechanizm samofakturowania, o którym mowa w § 6 Rozporządzenia MF. W związku z tym, Spółka podpisze z poszczególnymi Dostawcami umowę o samofakturowaniu, której okres trwania nie będzie dłuższy niż dwa lata. Informacja o zawarciu umowy zostanie przekazana przez Spółkę właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w ciągu 14 dni od jej zawarcia.

Na mocy zawartej umowy Spółka będzie uprawniona do wystawiania w imieniu i na rachunek Dostawców faktur korygujących. Natomiast faktury pierwotne będą wystawiane przez samych Dostawców.

Faktury korygujące wystawione przez Spółkę w imieniu i na rachunek Dostawców będą spełniały wszystkie wymagania, jakie zostały przewidziane dla faktur korygujących w przepisach ustawy o VAT oraz przepisach Rozporządzenia MF. W szczególności będzie na nich wskazany podmiot wystawiający fakturę korygującą (tj. Spółka) oraz informacja, że faktura korygująca została wystawiona w imieniu i na rzecz Dostawcy.

W nadesłanym uzupełnieniu Spółka sprecyzowała, iż pisemna informacja, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), o zawarciu umowy dot. samofakturowania, zawierać będzie dane dotyczące dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, z którym Spółka zawarła tę umowę, datę zawarcia umowy oraz okres jej obowiązywania.

Umowa będzie zawierać postanowienia, że podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi upoważnia Spółkę do wystawiania faktur korygujących i ich duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek, oraz poinformuje Spółkę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa.

Umowa będzie zawierać postanowienia, że Spółka będzie wystawiała faktury korygujące i ich duplikaty zgodnie z obowiązującymi przepisami, będzie przedstawiała drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury korygującej do jej akceptacji w formie podpisu, zwanej dalej "akceptacją", z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury korygującej będzie tak określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi (kopia faktury korygującej pozostaje u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi), oraz że Spółka poinformuje drugą stronę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia jej z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa.

Umowa będzie zawierała określenie towarów lub usług, w odniesieniu do których Spółka będzie wystawiała faktury w imieniu i na rzecz dokonującego dostawy lub usługodawcy w okresie obowiązywania umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka prosi o potwierdzenie, że może zastosować wobec swoich dostawców procedurę samofakturowania na podstawie przepisów Rozporządzenia MF, zgodnie z którą faktury pierwotne będą wystawiane przez Dostawcę, a faktury korygujące będą wystawiane przez Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów o VAT nie ma przeszkód, aby Spółka stosowała wobec swoich Dostawców procedurę samofakturowania, o której mowa w § 6 Rozporządzenia MF wyłącznie w odniesieniu do faktur korygujących, a faktury pierwotne były w dalszym ciągu wystawiane przez Dostawcę.

Zasady samofakturowania w przepisach o VAT

Możliwość wystawiania przez nabywcę faktur stwierdzających dostawę towarów lub świadczenie usług przewidziana została w § 6 Rozporządzenia MF. Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia MF wprowadzenie samofakturowania musi być poprzedzone spełnieniem następujących warunków:

1.

nabywca jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny,

2.

strony zawarły odpowiednią umowę upoważniającą do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów w imieniu i na rachunek sprzedawcy (szczegóły treści umowy zostały określone w § 6 ust. 2 Rozporządzenia MF),

3.

w terminie 14 dni od zawarcia umowy, nabywca dostarczy właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemną informację o zawarciu takiej umowy (informacja powinna zawierać oznaczenie stron umowy, datę jej zawarcia i okresu obowiązywania).

Dodatkowo, w § 6 ust. 3 Rozporządzenia MF wskazano, że faktura wystawiana w ramach procedury samofakturowania powinna zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca.

Mając na uwadze powyższe, skorzystanie z procedury samofakturowania uzależnione jest od łącznego spełnienia określonych warunków. Jak wynika ze stanu faktycznego, warunki wskazane w § 6 ust. 1 Rozporządzenia MF będą spełnione przez Spółkę oraz jej Dostawców, tj. Spółka posiada charakter podatnika VAT czynnego, podpisze odpowiednią umowę w zakresie samofakturowania z Dostawcą oraz po zawarciu umowy poinformuje o tym fakcie naczelnika właściwego urzędu skarbowego w wymaganym przepisami terminie (tj. 14 dni od dnia zawarcia umowy). Ponadto, wystawiane przez Spółkę faktury korygujące w ramach systemu samofakturowania będą zawierały dodatkowe informacje, o których mowa w § 6 ust. 3 Rozporządzenia MF, tj. będą wskazywały, że dostawcą jest Spółka i że faktura została wystawiona w imieniu i na rachunek Dostawcy wymienionego w fakturze jako sprzedawca. W konsekwencji, należy uznać, iż w analizowanym stanie faktycznym spełnione są wszystkie warunki dla zastosowania procedury samofakturowania.

Umowa dotycząca samofakturowania

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Spółka oraz Dostawca planują stosować mechanizm samofakturowania wyłącznie w stosunku do faktur korygujących. Dostawca będzie więc zawsze wystawiał fakturę pierwotną dokumentującą sprzedaż towarów lub usług. Natomiast, w przypadku obowiązku skorygowania takiej faktury, faktura korygująca będzie wystawiana przez Spółkę przy zastosowaniu mechanizmu samofakturowania. Przedmiotowe rozwiązanie wynika z charakteru współpracy pomiędzy Spółką a Dostawcą, w której to Spółka pierwsza posiada pełną informację na temat konieczności wystawienia faktury korygującej oraz wysokości korekty.

W świetle analizowanych przepisów, jednym z głównych warunków zastosowania mechanizmu samofakturowania jest zawarcie pomiędzy sprzedawcą i nabywcą umowy dotyczącej samofakturowania, której treść musi być zgodna z wytycznymi zawartymi w § 6 ust. 2 Rozporządzenia MF. W szczególności umowa taka powinna zawierać wyraźne upoważnienie dla nabywcy do wystawiania faktur w imieniu sprzedawcy. Przepis w § 6 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia MF stanowi bowiem, że umowa dotycząca samofakturowania powinna zawierać postanowienia, iż podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi upoważnia nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek.

W opinii Wnioskodawcy, warunek określony w § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MF wskazuje na możliwość jak najszerszego zastosowania przez podatników przepisów dotyczących samofakturowania. Ustawodawca wskazał bowiem w tym przepisie, iż możliwość stosowania samofakturowania nie dotyczy wyłącznie faktur, ale również innych dokumentów traktowanych na gruncie przepisów o VAT analogicznie do faktur, tj. faktur korygujących oraz duplikatów faktur. W konsekwencji, warunek opisany w § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MF należy rozumieć w taki sposób, że jeżeli sprzedawca upoważnia nabywcę do wystawiania w jego imieniu i na jego rachunek faktur, faktur korygujących oraz duplikatów faktur, to powinno być zawarte w umowie o samofakturowaniu odpowiednio precyzyjne pełnomocnictwo w tym zakresie. Takie rozumienie przedmiotowych regulacji zostało również potwierdzone w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 15 stycznia 2010 r. (nr ITPP2/443-888a/09/MD), cyt.: "istotną przesłanką do "przeniesienia" obowiązku wystawiania faktur, z dostawcy na nabywcę jest zawarcie właściwej umowy, zawierającej postanowienia o charakterze oświadczeń woli, skutkujących zrzeczeniem się przez dostawcę swego ustawowego obowiązku wystawiania faktur i przeniesienie kompetencji w tym zakresie na nabywcę (forma udzielenia quasi pełnomocnictwa) w związku z prowadzoną między stronami współpracą gospodarczą".

W świetle powyższego, należy uznać, iż faktyczne wykonywanie umowy o samofakturowaniu nie musi obejmować wszystkich dokumentów wymienionych w § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MF, tj. wystawiania faktur i faktur korygujących jak również duplikatów faktur, lecz może się odnosić wyłącznie do określonej grupy tych dokumentów. W opinii Spółki, należy uznać, iż przedmiotowe wyliczenie ma na celu jak najpełniejsze uregulowanie w Rozporządzeniu MF możliwych sytuacji, kiedy procedura samofakturowania może być zastosowana. W konsekwencji, jest dopuszczalne podpisanie umowy dot. samofakturowania, która będzie upoważniała nabywcę do wystawiania jedynie faktur albo faktur korygujących, albo duplikatów faktur.

Na prawidłowość takiej interpretacji analizowanych przepisów wskazuje również podstawowa zasada interpretacji przepisów prawa "a maiori ad minus" (tj. z większego na mniejsze). Istotą tej zasady jest, że jeżeli prawo nadaje danemu podmiotowi określone uprawnienie (w tym przypadku jest to możliwość stosowania mechanizmu samofakturowania do faktur, faktur korygujących oraz duplikatów faktur), to osoba uprawniona może również skorzystać z takiego uprawnienia w mniejszym zakresie (tj. np. wyłącznie w stosunku do faktur korygujących). Przyjęcie odmiennego podejścia mówiącego, że sprzedawca może upoważnić nabywcę do wystawiania łącznie faktur, faktur korygujących oraz duplikatów faktur i nie może go upoważnić do wystawiania określonej grupy dokumentów, byłoby więc sprzeczne z celem przepisów w zakresie samofakturowania oraz podstawowymi zasadami interpretacji prawa.

W tym zakresie należy zwrócić uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 listopada 2009 r. (sygn. FSK 1088/08), w którym Sąd uznał, iż cyt.: "nie można bowiem pominąć celu, któremu ma służyć samofakturowanie - instytucja ta ma ułatwić obrót między przedsiębiorcami (...)". Ponadto, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na dodatkowy argument potwierdzający stanowisko prezentowane w niniejszym wniosku, tj. że na gruncie obecnie obowiązujących przepisów brak jest regulacji, która istniała w poprzednim stanie prawnym (do 30 listopada 2008 r.), a która nakazywała zawarcie w umowie dot. samofakturowania postanowienia, iż podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi nie będzie wystawiał żadnych faktur na rzecz nabywcy. Skoro zatem na gruncie obecnych przepisów Dostawcy nie są zobowiązani do powstrzymywania się od wystawiania faktur, nie ma przeszkód, aby działalność Spółki ograniczyła się wyłącznie do wystawiania faktur korygujących, natomiast obowiązek wystawienia faktur będzie spoczywał w dalszym ciągu na Dostawcach.

Podsumowanie

Mając na uwadze, iż

* przepisy Rozporządzenia MF dopuszczają szerokie zastosowanie mechanizmu samofakturowania, tj. dotyczą one wystawiania faktur, faktur korygujących oraz duplikatów,

* przepisy w zakresie VAT nie zabraniają stosowania mechanizmu samofakturowania do wybranych grup faktur (np. wyłącznie w stosunku do faktur korygujących)

* w opinii Wnioskodawcy, nie ma przeszkód, aby Spółka stosowała wobec swoich Dostawców procedurę samofakturowania, o której mowa w § 6 Rozporządzenia MF, wyłącznie w odniesieniu do faktur korygujących, a faktury pierwotne były w dalszym ciągu wystawiane przez Dostawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do ust. 8 ww. artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1.

określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;

2.

może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;

3.

może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Obowiązek dotyczący wystawiania faktur został doprecyzowany w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360). Zgodnie z tym przepisem zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Z przepisów powyższych wynika, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego. Zasadniczo zatem podmiotem zobowiązanym do udokumentowania dostawy towarów lub świadczenia usług jest sprzedawca. Jednakże w obowiązującym stanie prawnym ustawodawca odstąpił od tej zasady i umożliwił w szczególnych przypadkach dokumentowanie sprzedaży przez nabywcę towarów bądź usług.

Na podstawie § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako "FAKTURA VAT", w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeżeli nabywca towarów lub usług:

1.

jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny;

2.

ma zawartą z dokonującym dostawy towarów lub świadczącym usługi umowę odpowiadającą warunkom wymienionym w ust. 2, upoważniającą do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów - w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy;

3.

w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy, o której mowa w pkt 2, dostarczy właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemną informację o zawarciu takiej umowy, zawierającą w szczególności:

a.

dane dotyczące dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, z którym zawarł tę umowę,

b.

datę zawarcia umowy,

c.

okres obowiązywania umowy.

W myśl ust. 2 ww. przepisu, umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać:

1.

postanowienia, że podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi:

a.

upoważnia nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek,

b.

poinformuje nabywcę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;

2.

postanowienia, że podatnik dokonujący nabycia towarów lub usług:

a.

będzie wystawiał faktury, faktury korygujące i duplikaty zgodnie z obowiązującymi przepisami,

b.

będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, zwanej dalej "akceptacją", z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma być tak określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi; kopia faktury pozostaje u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi,

c.

poinformuje drugą stronę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;

3.

określenie terminu jej obowiązywania, z tym że termin ten nie może być dłuższy niż 2 lata;

4.

określenie towarów lub usług, w odniesieniu do których nabywca będzie wystawiał faktury w imieniu i na rzecz dokonującego dostawy lub usługodawcy w okresie obowiązywania umowy.

Faktura wystawiana na zasadach określonych w ust. 1 i 2 powinna dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca (§ 6 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Przepisy powyższe określają, jakie warunki muszą być spełnione, aby nabywca mógł wystawiać faktury w imieniu dostawcy.

Z przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa towary/usługi od dostawców mających siedzibę na terytorium Polski (Dostawcy). W celu uproszczenia rozliczeń z Dostawcami, Spółka zamierza wprowadzić mechanizm samofakturowania, o którym mowa w § 6 Rozporządzenia MF. W związku z tym podpisze z poszczególnymi Dostawcami umowę o samofakturowaniu, której okres trwania nie będzie dłuższy niż dwa lata. Informacja o zawarciu umowy zostanie przekazana przez Spółkę właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w ciągu 14 dni od jej zawarcia. Na mocy umowy Spółka będzie uprawniona do wystawiania w imieniu i na rachunek Dostawców faktur korygujących. Natomiast faktury pierwotne będą wystawiane przez samych Dostawców. Faktury korygujące wystawione przez Spółkę w imieniu i na rachunek Dostawców będą spełniały wszystkie wymagania, jakie zostały przewidziane dla faktur korygujących w przepisach ustawy o VAT oraz przepisach Rozporządzenia MF. W szczególności będzie na nich wskazany podmiot wystawiający fakturę korygującą (tj. Spółka) oraz informacja, że faktura korygująca została wystawiona w imieniu i na rzecz Dostawcy. Ponadto, pisemna informacja o zawarciu umowy dot. samofakturowania, zawierać będzie dane dotyczące dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, z którym Spółka zawarła tę umowę, datę zawarcia umowy oraz okres jej obowiązywania. Umowa będzie zawierać postanowienia, że podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi upoważnia Spółkę do wystawiania faktur korygujących i ich duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek, oraz poinformuje Spółkę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa. Umowa będzie zawierać postanowienia, że Spółka będzie wystawiała faktury korygujące i ich duplikaty zgodnie z obowiązującymi przepisami, będzie przedstawiała drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury korygującej do jej akceptacji w formie podpisu, z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury korygującej będzie tak określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi (kopia faktury korygującej pozostaje u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi), oraz że Spółka poinformuje drugą stronę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia jej z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa. Umowa będzie zawierała także określenie towarów lub usług, w odniesieniu do których Spółka będzie wystawiała faktury w imieniu i na rzecz dokonującego dostawy lub usługodawcy w okresie obowiązywania umowy.

Analiza opisanego zdarzenia w kontekście przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie prowadzi do wniosku, iż Wnioskodawca spełnia warunki określone § 6 ust. 1-3 cyt. rozporządzenia konstytuujące prawo do zastosowania procedury samofakturowania.

Jednocześnie wskazać należy, iż od dnia 1 grudnia 2008 r. nie obowiązuje już warunek określony w § 10 ust. 2 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), który stanowił, iż umowa upoważniająca do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy powinna zawierać postanowienia, iż podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi nie będzie wystawiał faktur na rzecz nabywcy w okresie obowiązywania umowy.

Oznacza to, że w obowiązującym obecnie stanie prawnym pomimo zawarcia umowy, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, nie tylko nabywca, ale również dostawca ma prawo wystawiania faktur. Tym samym nie ma przeszkód, aby Spółka stosowała wobec swoich dostawców procedurę samofakturowania, o której mowa w § 6 cyt. rozporządzenia, wyłącznie w odniesieniu do faktur korygujących, a faktury pierwotne były w dalszym ciągu wystawiane przez dostawcę.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl