IPPP1/443-1378/14-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania towarów w ramach świadczonych usług marketingowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania towarów w ramach świadczonych usług marketingowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka"), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz kontrahenta usługi o charakterze niematerialnym polegające m.in. na reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków itp. Przedmiotem działalności Spółki nie jest handel towarami, lecz jedynie świadczenie usług.

W ramach świadczenia kompleksowych usług marketingowych Spółka przeprowadza m.in. akcje marketingowe, polegające na zakupie i wydawaniu klientom lub potencjalnym klientom kontrahenta obsługiwanego przez Spółkę upominków i prezentów o różnej wartości (w tym towary niebędące prezentami małej wartości, drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi oraz próbkami). Zatem organizując takie akcje Spółka zakupuje towary, które są następnie rozdawane w ramach wykonywania świadczeń marketingowych. Towary nie są ani sprzedawane ani wydawane kontrahentowi a jedynie wykorzystywane w ramach świadczonej usługi marketingowej. Koszt nabycia towarów, podobnie jak inne koszty wykonywania działań w ramach usługi marketingowej uwzględniane są przy wyznaczaniu ceny usługi marketingowej należnej od kontrahentów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydając towary (w tym towary niebędące prezentami małej wartości, drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi oraz próbkami) w ramach usługi wykonywanej na rzecz kontrahenta, bez pobierania wynagrodzenia od podmiotów bezpośrednio otrzymujących je, Spółka winna opodatkować je na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie przez Spółkę towarów (w tym towary niebędące prezentami małej wartości, drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi oraz próbkami) w ramach usługi wykonywanej na rzecz kontrahenta, bez pobierania wynagrodzenia od podmiotów bezpośrednio otrzymujących je, nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Wartość towarów stanowi w takiej sytuacji element kalkulacyjny ceny usługi a co za tym idzie nie ma miejsca nieodpłatne przekazanie towarów.

Ze względu na to, że koszt nabycia towarów przekazywanych przez Spółkę w ramach świadczenia usługi na rzecz kontrahenta uwzględniany jest przy wyznaczaniu ceny za świadczoną przez Spółkę usługę, w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku, nie może być mowy o nieodpłatnym przekazaniu towarów. W konsekwencji wobec tego rodzaju świadczeń nie ma zastosowania regulacja art. 7 ust. 2 ustawy o VAT; na podstawie bowiem takiej na równi z odpłatną dostawą towarów - opodatkowaną VAT - traktuje się przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Poprawność wykładni, w myśl której przekazanie towarów bez wynagrodzenia pobieranego od ich bezpośrednich odbiorców traktowane jest jako element szerszej usługi (w tym reklamowej czy marketingowej) potwierdza orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (vide np. wyroki C-69/92, C-68/92 czy w sprawach połączonych C-53/09 i C-55/09) a nawet interpretacje organów podatkowych (vide np. interpretacja indywidualna Dyrektora tutejszej Izby Skarbowej z dnia 27 lutego 2009 r., IPPP2/443-1811/08-2/AZ). Oczywiście, wskazana powyżej interpretacja (podobnie jak jej podobne) została wydana w konkretnej sprawie i nie tworzy prawa, ale z uwagi na zbieżność stanu prawnego i istoty problemu z tymi, jakie są w przypadku Spółki winny mieć istotny wpływ na interpretację indywidualną udzieloną w odpowiedzi na niniejszy wniosek.

Szczególnie istotne znaczenie ma fakt, że niniejszy wniosek jest w zasadzie wnioskiem ponawianym przez Spółkę. Poprzedni, dotyczący identycznego stanu faktycznego został złożony w 2011 r. i została wydana na jego podstawie interpretacja indywidualna z dnia 19 lipca 2011 r. (znak: IPPP2/443-570/11-2/KG). Pomimo, iż od momentu wydania przywołanej interpretacji zmianie uległ art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w zakresie, w jakim regulacja ta dotyczy przedmiotowej sprawy (zarówno we wcześniejszym, jak i w obecnym stanie prawnym), jej istota nie uległa zmianie.

Konkludując należy zatem stwierdzić, że wydanie przez Spółkę towarów (w tym towary niebędące prezentami małej wartości, drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi oraz próbkami) w ramach usługi wykonywanej na rzecz kontrahenta, bez pobierania wynagrodzenia od podmiotów bezpośrednio otrzymujących je, nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, a wartość towarów stanowi w takiej sytuacji element kalkulacyjny ceny usługi, co za tym idzie nie ma miejsca nieodpłatne przekazanie towarów.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że stanowisko Spółki, iż wydanie przez Spółkę towarów (w tym towary niebędące prezentami małej wartości, drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi oraz próbkami) w ramach usługi wykonywanej na rzecz kontrahenta, bez pobierania wynagrodzenia od podmiotów bezpośrednio otrzymujących je, nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto, w myśl art. 7 ust. 2 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika - art. 7 ust. 3 ww. ustawy.

Stosownie do ust. 4 ww. artykułu, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

W myśl art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

Zauważyć tutaj należy, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność. Odpłatność oznacza dokonanie dostawy towarów za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów i otrzymaną zapłatą.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem. Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma, gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji, należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy na rzecz kontrahenta usługi o charakterze niematerialnym polegające m.in. na reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków itp. Przedmiotem działalności Spółki nie jest handel towarami, lecz jedynie świadczenie usług.

W ramach świadczenia kompleksowych usług marketingowych Spółka przeprowadza m.in. akcje marketingowe, polegające na zakupie i wydawaniu klientom lub potencjalnym klientom kontrahenta obsługiwanego przez Spółkę upominków i prezentów o różnej wartości (w tym towary niebędące prezentami małej wartości, drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi oraz próbkami). Zatem organizując takie akcje Spółka zakupuje towary, które są następnie rozdawane w ramach wykonywania świadczeń marketingowych. Towary nie są ani sprzedawane ani wydawane kontrahentowi a jedynie wykorzystywane w ramach świadczonej usługi marketingowej. Koszt nabycia towarów, podobnie jak inne koszty wykonywania działań w ramach usługi marketingowej uwzględniane są przy wyznaczaniu ceny usługi marketingowej należnej od kontrahentów.

W odniesieniu do powyższego opisu sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wydania towarów w ramach usługi wykonywanej na rzecz kontrahenta, bez pobierania wynagrodzenia od podmiotów bezpośrednio otrzymujących te towary.

Z analizy wskazanych wyżej przepisów oraz przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że czynność wydania przez Wnioskodawcę towarów w ramach przeprowadzanych akcji marketingowych wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu ww. przepisu art. 7 ustawy o VAT. Zauważyć bowiem trzeba, że następuje tu przeniesienie na podmioty trzecie - klientów lub potencjalnych klientów kontrahenta obsługiwanego przez Spółkę - prawa do rozporządzania jak właściciel wydawanymi towarami (upominkami i prezentami o różnej wartości), nabytymi uprzednio przez Wnioskodawcę.

Podkreślić też należy, że fakt, że wydanie ww. towarów następuje nieodpłatnie nie oznacza, że czynność ta jest czynnością nieodpłatną. Jak wynika bowiem z wniosku, wynagrodzenie z tytułu świadczenia opisanej usługi marketingowej na rzecz kontrahenta, obejmuje również koszty nabycia ww. towarów przez Wnioskodawcę. A zatem w przypadku wydania towarów zapłaty nie dokonuje nabywca (a więc klient lub potencjalny klient kontrahenta Spółki), lecz właśnie kontrahent, na rzecz którego usługa jest wykonywana.

W tych okolicznościach wskazana czynność wydania towarów uczestnikom akcji marketingowych w ramach świadczonej usługi, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że problem, analogiczny do przedstawionego w niniejszej sprawie, był również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w powołanym przez Spółkę orzeczeniu z dnia 7 października 2010 r. w sprawie C-55/09 Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs przeciwko Baxi Group Ltd. W wyroku tym TSUE stwierdził, że aby ustalić, czy czynność polegająca na dostarczaniu prezentów lojalnościowych podlega podatkowi VAT należy ustalić, czy na mocy art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy stanowi ona dostawę towarów lub świadczenie usług dokonywane odpłatnie na terytorium kraju przez podatnika działającego w takim charakterze.

TSUE powołał art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy, który stanowi, że za dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel i stwierdził, że z brzmienia tego przepisu wynika, że pojęcie dostawy towarów obejmuje nie tylko przeniesienie własności w formie przewidzianej przez dane prawo krajowe, lecz obejmuje ono także wszelkie przeniesienie władztwa nad rzeczami, które pozwala drugiej stronie na rozporządzanie nimi jak właściciel. Następnie TSUE powołał art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy, zgodnie z którym "świadczenie usług" należy rozumieć jako każdą czynność niestanowiącą dostawy towarów. Dalej TSUE wskazał, że z przedmiotowej sprawy wynika, że Spółka której Spółka Baxi zleciła zarządzanie programem lojalnościowym, zaopatruje się w prezenty lojalnościowe, a ich zasób stanowi własność tej spółki. Wobec tego Spółka nie tylko ma prawo do przekazywania prezentów lojalnościowych klientom jak właściciel, ale w rzeczywistości jest ona ich właścicielem. Ponadto w przedmiotowej sprawie Spółka dostarcza prezenty lojalnościowe.

TSUE wskazał ponadto, że odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem. Szósta dyrektywa nie wymaga dla uznania dostawy towarów lub świadczenia usług za czynności odpłatne w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy, by wynagrodzenie za te towary lub usługi było płatne bezpośrednio przez ich odbiorcę. Zgodnie bowiem z art. 11 część A ust. 1 lit. a tej dyrektywy wynagrodzenie może pochodzić od osoby trzeciej.

W konsekwencji TSUE stwierdził, że płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora.

Przenosząc powyższe tezy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w przedstawionej sytuacji otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie za świadczoną usługę dotyczy w rzeczywistości wykonania przez Spółkę usługi marketingowej oraz obejmuje zapłatę za zakupione towary, które są następnie nieodpłatnie przekazywane klientom i potencjalnym klientom kontrahenta. Zatem wynagrodzenie wypłacone Spółce przez tego kontrahenta za wykonanie przez nią czynności w ramach zawartej umowy obejmuje w rzeczywistości dwa elementy - pierwszym elementem tej kwoty jest wynagrodzenie za usługi świadczone przez Spółkę na rzecz kontrahenta (akcje marketingowe), natomiast drugim elementem kwoty jest wynagrodzenie wypłacane przez tego kontrahenta za dostawę towarów dokonywaną przez Spółkę na rzecz podmiotów trzecich (klientów i potencjalnych klientów kontrahenta).

Ponadto, tut. Organ wskazuje, że zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, całe świadczenie kompleksowe podlega takim regulacjom opodatkowania VAT, w tym w zakresie stosowania właściwej stawki VAT, jakie dotyczą świadczenia głównego. Oznacza to, że opodatkowanie świadczeń pomocniczych, składających się na świadczenie kompleksowe, podlega takim samym zasadom opodatkowania, jakim podlega świadczenie główne. Pogląd taki został ukształtowany w orzeczeniach TSUE z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd oraz z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C#8209;111/05 Aktiebolaget NN.

W tym miejscu należy wskazać, że usługa marketingowa świadczona przez Spółkę, gdzie wydawanie towarów klientom i potencjalnym klientom kontrahenta jest jednym z jej elementów, nie może być uznawana na gruncie przepisów o podatku od towarów usług za jedno świadczenie. Jak wskazano wyżej, w ramach takiego świadczenia wykonywane są dwie czynności: świadczenie usługi na rzecz kontrahenta i dostawa towarów na rzecz ww. klientów kontrahenta. Obie te czynności dokonywane są odpłatnie. Przy czym płatności za świadczenie usług i dostawę towarów dokonuje kontrahent Spółki. Zatem obie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jedna jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, a druga jako świadczenie usług, o czym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca powinien więc wykazać dostawę towaru jako odrębną od świadczonej usługi transakcję. Należy zwrócić uwagę, że aby można było mówić o złożonym (kompleksowym) świadczeniu na rzecz kontrahenta - kompleksowej usługi marketingowej, odbiorcą tego świadczenia powinien być jeden podmiot - kontrahent. W opisanej sprawie taka sytuacja nie ma miejsca - świadczenie usługi marketingowej jest dokonywane na rzecz kontrahenta, natomiast przekazanie przez Spółkę towarów (upominków i prezentów) będzie świadczeniem na rzecz tych osób. Wynagrodzenie wypłacone Spółce za wykonane przez nią czynności w ramach zawartej umowy obejmuje dwa elementy, z których jeden stanowi wynagrodzenie za dostawę towarów wydanych klientom i potencjalnym klientom kontrahenta, a drugi jest wynagrodzeniem za świadczenie usługi marketingowej. Zatem opodatkowaniu podatkiem VAT - jako dostawa towarów - podlega tylko część wynagrodzenia otrzymanego od kontrahenta za przekazane towary. W zakresie pozostałej części wynagrodzenia, nieobejmującej dostawy towarów, właściwe jest jej odrębne traktowanie dla celów opodatkowania podatkiem VAT - jako wynagrodzenie za świadczenie usługi marketingowej.

Zatem, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, wydanie przez Spółkę towarów w ramach świadczonej usługi, jako wypełniająca dyspozycję art. 7 ust. 2 ustawy o VAT dostawa towarów, stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Spółka ma zatem obowiązek naliczania podatku VAT należnego z tytułu wydań towarów w ramach świadczenia ww. usługi.

Zauważyć ponadto należy, że usługa marketingowa świadczona przez Wnioskodawcę, gdzie wydawanie towarów jest jednym z jej elementów, nie jest uznawana na gruncie przepisów o podatku od towarów usług za jedno świadczenie. Jak wskazano wyżej, w ramach takiego świadczenia wykonywane są dwie czynności: świadczenie usługi na rzecz kontrahenta i dostawa towarów na rzecz odbiorcy (klienta lub potencjalnego klienta kontrahenta). Obie te czynności dokonywane są odpłatnie. Płatności za świadczenie usług i dostawę towarów dokonuje kontrahent.

W związku z tym obie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jedna jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, a druga jako świadczenie usług, o czym mowa w art. 8 ust. 1 tej ustawy. Wnioskodawca winien zatem wykazać sprzedaż towaru jako odrębną od świadczonej usługi transakcję.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych przez Spółkę, jako potwierdzenie swego stanowiska interpretacji indywidualnych, tut. Organ wskazuje, że w świetle wniosków płynących z cyt. orzeczenia TSUE w sprawie C-55/09, nie mają one wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.