IPPP1/443-1372/14-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku złożonym w dniu 19 listopada 2014 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 24 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.) nadesłanym w odpowiedzi na pismo z dnia 16 grudnia 2014 r. (doręczone w dniu 18 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z pojazdem samochodowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 listopada 2014 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z pojazdem samochodowym.

Wskazany wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 16 grudnia 2014 r. - skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 18 grudnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Firma P. Sp. z o.o. zajmuje się produkcją i montażem mebli, m.in. biurowych, sklepowych, kuchennych, wg PKD 33.Z, 32.99.Z, zakładaniem stolarki budowlanej wg PKD 43.32.Z. W związku z pracami montażowymi firma zatrudniła pracowników i zakupiła samochód ciężarowy marki Fiat Ducato. Pojazd wykorzystywany jest w firmie do przewozu pracowników, mebli i elementów montażowych do klienta, gdzie odbywa się ich montaż.

Samochód ciężarowy jest własnością firmy P. i jako środek trwały jest amortyzowany. Pojazd używany jest wyłącznie do celów firmowych związanych z prowadzoną działalnością. Firma P. w najbliższej przyszłości planuje zgłosić ten fakt do właściwego Urzędu Skarbowego deklaracją VAT-26, po otrzymaniu odpowiedzi na Interpretację Indywidualną, złożoną niniejszym pismem. Samochód w dniu 9 sierpnia 2014 r. został poddany badaniu technicznemu i otrzymał zaświadczenie oznaczone jako VAT-2. Dla samochodu prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu z uwzględnieniem informacji o: dacie wyjazdu, opisie trasy, stanie licznika początkowym i końcowym, liczbie przejechanych kilometrów oraz dane osoby kierującej pojazdem.

Firma P. SP. z o.o., jak dotąd, nie odliczała 100% VAT z faktur za paliwo do samochodu ciężarowego Fiat Ducato, w związku ze zmianą przepisów obowiązujących od 1 kwietnia 2014 r. W związku z tym firma zwraca się zapytaniem do właściwego urzędu skarbowego, w tym przypadku Izby Skarbowej, o interpretację indywidualną:

* czy w związku z wydatkami na paliwo do samochodu ciężarowego marki Fiat Ducato ma prawo do pełnego 100% odliczenia podatku VAT.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, że samochód opisany we wniosku ma dwa rzędy siedzeń, jest to określone w orzeczeniu wydanym przez stację diagnostyczną. Według ustawy samochód zalicza się do rodzaju samochodów wielozadaniowych art. 86a ust. 9 pkt 1a, uniwersalny wynikający z dowodu rejestracyjnego. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu określona w dowodzie rejestracyjnym to 3490 kg, dopuszczalna ładowność to 1300 kg. Liczba miejsc, siedzeń wraz z kierowcą wynosi 7. Przedział na towar, narzędzia posiada następujące wymiary: wysokość 190 cm, szerokość 180 cm, długość 300 cm.

Wygląd i gabaryty pojazdu wykluczają pojazd z możliwości użytkowania pojazdu w celach prywatnych. Samochód jest używany tylko i wyłącznie do celów służbowych. W związku z mobilnym charakterem działalności gospodarczej służy on do przewozu narzędzi, materiałów i pracowników w miejsce wykonywania prac. Ponadto pomiędzy wykonywanymi pracami część ładunkowa służy częściowo jako magazyn do przechowywania niezbędnych narzędzi. Nadzór nad prawidłowym wykorzystaniem pojazdu sprawuje Prezes Spółki oraz Zastępca. Pozostałą część pracowników z użytkowania pojazdu (kierowania nim) wyklucza brak uprawnień do kierowania pojazdami. W jaki sposób użytkowany jest pojazd potwierdza prowadzona książka przebiegu pojazdu, którą prowadzą osoby kierujące pojazdem. W tym wypadku mogą być to tylko Prezes Spółki lub jego Zastępca.

Podczas wykonywania prac pojazd jest parkowany na parkingu strzeżonym, jeśli nie ma takiego w pobliżu to na parkingu niestrzeżonym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo zgłosić do VAT-26 samochód ciężarowy marki FIAT DUCATO do pełnego 100% odliczenia VAT od paliwa.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka uważa, że w związku z tym, iż samochód ciężarowy marki Fiat Ducato używany jest wyłącznie do celów firmowych (prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu), jak również na fakt posiadanego zaświadczenia VAT-2 (pojazd mający więcej niż jeden rząd siedzeń) ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z tym pojazdem.

W art. 86a ust. 9 ustawy o VAT zostały wymienione pojazdy, które zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 uznawane są za wyłącznie wykorzystywane do działalności gospodarczej podatnika. Mowa o pojazdach, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów innych niż cele związane z działalnością gospodarczą, bądź ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika jest nieistotne. Pośród pojazdów jakie wymienione zostały w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT, nie ma pojazdów mających więcej niż jeden rząd siedzeń, dla których podatnik otrzymał zaświadczenie VAT-2 i w związku z tym nie kwalifikują się one do grupy pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT. Jednakże, podatnik, który użytkuje taki pojazd wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (jak w przypadku samochodu ciężarowego spółki P.) może odliczyć w pełni podatek naliczony od wydatków związanych z tym pojazdem (w tym wydatków na paliwo), na podstawie art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu dla samochodu ciężarowego marki Fiat Ducato w firmie P. Sp. z o.o.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi,o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi reguluje przepis art. 86a ustawy, który został wprowadzony z dniem 1 kwietnia 2014 r. ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawyo podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą".

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ww. ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi,o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Zgodnie z ust. 6 tegoż artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

* potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą: pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań - art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ww. ustawy podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W myśl art. 86a ust. 13 ww. ustawy w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Zgodnie z ust. 3 ww. artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń),o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodniez przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarcza w zakresie produkcji i montażu mebli, zakupił samochód ciężarowy marki Fiat Ducato. Pojazd jest wykorzystywany do przewozu pracowników, mebli i ich elementów do klienta. Wskazany samochód jest wykorzystywany wyłącznie do celów związanych z prowadzoną działalnością. Samochód w dniu 9 sierpnia 2014 r. został poddany badaniu technicznemu i otrzymał zaświadczenie oznaczone jako VAT-2 - pojazd mający więcej niż jeden rząd siedzeń. Z opisu sprawy wynika ponadto, że opisany we wniosku samochód ma dwa rzędy siedzeń, dopuszczalna ładowność to 1300 kg, masa całkowita pojazdu wynosi 3490 kg, liczba siedzeń wraz z kierowcą wynosi 7. Zainteresowany uważa, że opisany we wniosku pojazd zalicza się do samochodów wymienionych w art. 86a ust. 9 pkt 1a ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z ww. pojazdem, w tym wydatków na paliwo do napędu.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 4 w związku z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy o VAT. Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem (w tym leasingiem operacyjnym) i eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzania regulaminów, zasad używania tych pojazdów oraz obowiązku złożenia informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej VAT-26. Posiadanie takiej dokumentacji nie determinuje pełnego prawa do odliczenia, a elementem decydującym jest rodzaj pojazdu określony w art. 86a ust. 9 ustawy. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Z okoliczności sprawy wynika, że pojazd samochodowy będący przedmiotem wniosku posiada dwa rzędy siedzeń, zatem nie może zostać uznany za pojazd wymieniony w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy, a tym samym pojazd, który w świetle art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy jest uznawany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika ze względu na jego konstrukcję.

Należy zatem rozważyć, cze opisany we wniosku samochód stanowi pojazd wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika z uwagi na sposób jego wykorzystania zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Jak wskazał Zainteresowany w złożonym wniosku pojazd jest używany wyłącznie do celów firmowych związanych z prowadzoną działalnością. Dla samochodu prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu z uwzględnieniem informacji o dacie wyjazdu, opisie trasy, stanie licznika początkowym i końcowym, liczbie przejechanych kilometrów oraz dane osoby kierującej pojazdem. Wskazany samochód służy do przewozu narzędzi, materiałów i pracowników w miejsce wykonywania prac. Nadzór nad prawidłowym wykorzystywaniem pojazdu sprawują Prezes Zarządu Spółki oraz Zastępca. Sposób użytkowania pojazdy potwierdza prowadzona książka przebiegu pojazdu prowadzona przez osoby kierujące pojazdem - Prezesa Zarządu lub jego Zastępcę. Podczas wykonywania prac pojazd jest parkowany na parkingu strzeżonym, jeśli nie ma takiego w pobliżu to na parkingu niestrzeżonym. W okresie kiedy nie ma zleceń.

Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania pojazdu wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Okolicznościami potwierdzającymi obiektywnie brak możliwości użytku prywatnego może być przykładowo nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, przykładowo za pomocą GPS lub w przypadku używania pojazdu przez pracownika do celów służbowych obowiązek zostawiania po godzinach pracy na parkingach przedsiębiorstwa, bez możliwości ich pobrania poza tymi godzinami, w tym w weekendy, na cele inne niż wyłącznie działalność przedsiębiorstwa.

Nie można natomiast obiektywnie uznać wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej w przypadku, gdy zostaną ustalone zasady używania pojazdów, jednakże nie istnieją żadne zabezpieczenia gwarantujące ich przestrzeganie - przykładowo istnieje zakaz używania przez pracowników pojazdów do celów prywatnych, jednakże nikt nie weryfikuje czy zakaz ten jest respektowany.

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy nie można obiektywnie stwierdzić, że samochód opisany we wniosku jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, gdyż opisany sposób użytkowania tego samochodu (m.in. poprzez parkowanie w okresie gdy nie ma zleceń nie w siedzibie firmy tylko w miejscu gdzie użytkujący pojazd Prezes Zarządu oraz Zastępca mogą mieć bezpośredni dostęp) umożliwia jego użycie np. w czasie wolnym od prowadzonej działalności, do celów prywatnych. Zapewnienie Wnioskodawcy, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej, ze względu na swoje wygląd i gabaryty, przy jednoczesnym prowadzeniu ewidencji przebiegu pojazdu, nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Wnioskodawcę stosownych procedur użytkowania tego pojazdu, które wykluczają jego potencjalne użycie do celów prywatnych przez Prezesa Zarządu oraz Zastępcę.

Zatem w analizowanym przypadku, nie zostanie wypełniony aspekt obiektywny dotyczący niezaistnienia potencjalnych możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Należy zatem stwierdzić, że w opisanych warunkach nie jest możliwe stworzenie procedur/zasad wykorzystania pojazdu wykluczających jego użytek prywatny. Nie można bowiem wykluczyć potencjalnej możliwości prywatnego użytku samochodu, co powoduje, że przedmiotowy samochód nie będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. W tej sytuacji bez znaczenia jest również, że Wnioskodawca prowadzi dla tego samochodu ewidencję przebiegu pojazdu oraz planuje poinformować właściwego naczelnika urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu o wykorzystywaniu pojazdu do celów działalności gospodarczej.

W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu ww. samochodu który jak wykazano jest wykorzystywany do celów "mieszanych" tj. zarówno do działalności gospodarczej i do celów prywatnych Zainteresowanego, również w okresie od 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawca zaprezentował nieprawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.